Félagsbréf - 01.03.1960, Blaðsíða 17

FÉLAGSBRÉF
15
— Ortiru eitthvað í menntaskóla?
Já, ég orti mikið í Menntaskól-
anum, hef aldrei ort eins mikið og
birti eitt og eitt kvæði í skólablað-
inu — eldfastan leir.
—■ Er ekkert frá þeim árum «ð
finna í fyrri kvœSabók þinni?
Jú, elzta ljóðið í Kvæðabókinni
er frá því 1951, ort á Króknum;
heitir Skeljar. Bláir eru dalir þínir
er litlu yngra, einnig ort á Krókn-
um. Kvæðið Kormák orti ég í Reykja-
vík nokkrum mánuðum síðar, og
birtist það í Menntaskólablaðinu.
— Hvert lá leiSin aS loknu stúd-
entsprófi?
Haustið 1952 fór ég til Þýzka-
lands, einkum til að læra þýzku, svo
kölluð germönsk fræði. Fékkst þó
mest við bóklestur sem ekki kom
náminu við og sótti hljómleika. Ég
orti ekkert fyrsta veturinn þar, en
iþá dvaldist ég í Köln. Sumarið eftir
og næsta ár var ég í Heidelberg, kom
heim 1954.
— Fórstu ekki aS yrkja meira,
þegar leiS á Þýzkalandsdvölina?
Ég orti mjög mikið vorið 1953 í
Heidelberg, stundum nokkur kvæði
á dag.
— HvaSa kvœSi helzt?
Allan miðkaflann í fyrri kvæða-
bókjnni, kvæðið um djáknann á
Myrká, Stephan G., Hjá fljótinu,
Dveljum ekki, í Grettisbúri o. fl.
— VarSstu fyrir einhverjum sér-
stökum áhrifum voriS 1953, sem
kœmu þér til aS herSai svo á skáld-
skapnum?
Já, en um það get ég ekki rætt.
— HvaS tókstu svo fyrir, þegar þú
komst heim 1954?
Ég innritaði mig í háskólann um
haustið, í íslenzk fræði.
— Hvernig kunnirSu viS þig í ís-
lenzkum frœSum?
Vel að flestu leyti; en námið hefði
ég mátt stunda af meira kappi. Ég
hafði mestan áhuga á bókmenntasög-
unni og hafði mikið gagn af fyrir-
lestrum þeirra prófessoranna Einars
Ólafs Sveinssonar og Steingríms J.
Þorsteinssonar. Ég kynntist Stein-
grími persónulega, og var hann mér
góður leiðbeinandi við námið.
— Þú kynntist Magnúsi Ásgeirs-
syni á þessum árum.
Já, en alltof seint. Hann hóaði í
mig þegar hann var að gefa út Ár-
bók skálda, og lét ég hann hafa
ljóðahandrit mitt. Hann valdi úr því
þau ljóð, sem hann birti í bókinni.
— GerSi hann ekki einhverjar 'it-
hugasemdir viS kvœSin?
Kvæðin í ljóðahandritinu voru
fullort, þegar hann fékk það í 'hend-
ur, og breyttust þau ekki fyrir áhrif
hans.
Um þetta leyti kynntist ég einnig
Steini Steinarr og Snorra Hjartar-
syni, og var sú kynning mér mikils
virði. Vorið 1955 orti ég all mikla