Félagsbréf - 01.03.1960, Blaðsíða 8

6
FÉLAGSBRÉF
ber sterkan svip af uppruna sínum. Fagriskógur hefur fylgt persónu hans,
skáldskap og nafni alla tiS. Vegna sinna sterku róta í íslenzkri sveit er
hann afar nœmur fyrir gömlum, þjóSlegum einkennum, eins og skýrt kem-
ur fram í Gullna hliSinu og víSar. Og íslenzki bóndinn á í honum sterk ítök.
DavíS frá Fagraskógi er einstaklingshyggjumaSur og svarinn fjand-
maSur múgmennsku og sefjunar. Hann er málsvari misskilinna og hrjáSra,
og stórbrotnir hœfileikar kyrktir í greip fjandsamlegs umhverfis líSa hon-
um nærri lijarta, hvorl sem í hlut á Sólon Islandus, Hrœrekur konungur
eSa Bólu-Hjálmar.
DavíS Stefánsson er hatursmaSur hvers konar fjötra, sjálfur frjáls og
óháSur. Á tímum klíkuskapar og flokkadrátta hefur hann staSiS einn,
ekki þurjt aS standa neinum flokki reikningsskap gerSa sinna og ekki haft
neina klíku til dö berja áróSursbumbur fyrir sér. Hann hejur ekki þurft á
því dS halda. Islenzk náttúra og íslenzkt fólk hefur nægt lionum til sigurs.
An annarrar aSstoSar varS hann óskaskáld þjóSarinnar og meS fulltingi
þess eins hefur hann haldiS sæli sínu innst í höll Braga, mikill í sjón og
mikill í raun.
I>jóðir Afrílcu sækju fram.
MeSal merkustu viSburSa þessara áratuga er án efa sókn AfríkuþjóSa til
sjálfstœSis. Þœr hafa þegar öSlazt sjálfstœSi nokkrar, og fleiri eiga eftir
aS bætast í þeirra hóp. Þó aS íslenzkur almenningur hafi fylgzt nokkuS
meS þessum atburSum, er þaS langt í frá sem skyldi. Vér höjum sjálfir
nýheimt sjálfstœSi vort eftir harSa baráttu og mœttum ekki vera svo
gleymnir á eigin fortiS, aS oss komi ekki lengur í hug þjóSir, sem líkt stend-
ur á fyrir nú og oss fyrir 60 árurn. Barátta margra AfríkuþjóSa er harSari
en vor, erfiSara aS sækja sjálfstæSi sitt í greipar gamallu. nýlenduvelda en
Dana, ekki sízt þegar Bretar eiga í hlut, og höjum vér raunar \sjálfir
reynslu fyrir því, hversu auSvelt er aS fá þá til aS gefa ejtir réttindi.
Koma M. W Chiume, þingmanns frá Njassalandi, hingaS til lands er
merkur atburSur. Um leiS og liann bdS oss julltingis viS< land sitt, færSi
hann oss heim sanninn um þaS, dS vér, fámennari en lítil borg meSal stór-
þjóSar, getum átt þarna hlutverki aS gegna, og þaS veglegu hlutverki. Vœri
ðskandi, aS oss auSndSist aS rœkja þaS vel.