Félagsbréf - 01.03.1960, Blaðsíða 28

26
FÉLAGSBRÉF
skóp hann“, segir áfram, tók hann
sér stöðu fyrir framan myndina af
föður sínum „og horfði á syndugt
augnaráð hans athuga sig af lífs-
reynslu, en án þeirrar kaldhæðni,
sem alltaf er hætta á að gæti hjá
'þeim, sem eldri eru. Ef til vill lítur
liann á hann með viðurkenningu,
að minnsta kosti án ásökunar og
leyndra orða um sekt.“
Stuttu síðar fer Kristín til Kaup-
mannahafnar. Lillelord er henni
þakklátur fyrir það, sem hafði gerzt,
en elskaði hana vissulega ekki. Hún
var þegar orðin talsvert eldri í hans
augum. Hann fer í nýjan skóla, verð-
ur sá bezti í bekknum og gengur
líka á tónlistarskólann. Þar kynnist
hann ungri Gyðingastúlku, Miriam
Stein, sem er að læra að leika á
fiðlu. Hún er hinn góði andi verks-
ins, göfug manneskja, sem hjálpar
manni til að varðveita trúna á lífið
mitt í allri sýndarmennskunni og
niðurlægingunni. En sjálfum finnst
Lillelord liann ganga inni í einhverju
lokuðu glereggi, þar sem hann fær
ekki andrúmsloft. .. . „Og nú þegar
hann vissi, að hann gekk inni í gler-
egginu, var það líka skýring á öllu,
maður kemst ekki út úr slíku eggi.
Því meir sem liann hreyfir sig, þvi
meir snjóar. ...“
I þriðja kaflanum, Wildfred, læzt
hann vera mállaus. Frá hans eigin
sjónarhól er það alveg eðlilegt. Hann
er lokaður inni í glereggi. Þar er
ekki hægt að tala. Eins og óhugnan-
leg staðfesting leikaraskaparins ligg-
ur hann þar ldjóður og skrifar á
miða, þegar hann vill gefa eitthvað
til kynna. Á meðan á þessu stendur,
eykst skilningur hans á föður sínum,
sem í reyndinni hafði framið sjálfs-
morð, sem auðvitað var haldið
leyndu fyrir drengnum. Wilfred
hugsar um geðþekkt viðmót föður
síns, hve hann hlaut að hafa varð-
veitt æsku sína, úr því að hann hélt,
að hann gæti losnað frá öllu með því
að deyja með egg í hendinni, gler-
egg, þar sem snjókoman hætti, þegar
höndin, sem liélt því, varð kyrr.
Hann finnur, að hann þekkir föður
sinn nú, finnur, að einnig hann kann
að hafa verið beittur andlegri þvingun
til að tala við. „Við getum gert okkur
í hugarlund, hvaða áhrif allt þetta
umhverfi sýndarsnilli hefir haft á
hann; hinn hagsýni mágur hans,
Martin, hlýtur að hafa reynt til hins
ýtrasta á þolrif hans með hæfni sinni,
með snilli sinni á allan hátt. Skvldi
ekki fullkomin sérhæfing fjölskyld-
unnar hafa orkað svo djúpt á liann,
að hann hafi neyðzt til að eygja
heiid, sem var örlagarík fyrir þann,
sem sá hana. Skyldi hann ekki —
síðar — hafa flúið inn í egg sitt,
til frú Frísaksen, til óbrotinnar ást-
ar, sem var hættulegri en allt han»