Félagsbréf - 01.03.1960, Blaðsíða 30

28
FÉLAGSBRÉF
skcmmta sér og hrópa hver í kapp
við annan og kalla á lögregluna.
Hann flýr niður að sjónum, þar sem
hann kastar sér út í fitugt og slímugt
sorpræsið, með orðið pabbi á vörun-
um. Bókinni lýkur á því, að honum
er bjargað af nokkrum mönnum á
báti. „Við erum búnir að ná honum'1,
er lokasetning bókarinnar.
Ef til vill kemur samúð höfundar
með aðalpersónunni, fórnardýri allra
afvegaleiddra, niðurbældra hvata,
hvergi fram á fegurri hátt en í lýs-
ingunni á hugsýnum þjáningum Wil-
freds, nakins á flótta niður Ekebergs-
hlíðina.
II.
Lillelord var tekið með miklu, en
vissulega verðskulduðu hrósi, og var
hann gefinn út í yfir tuttugu þús-
und eintökum.
Enda þótt bókinni um Lillelord
virðist lokið, byrjaði hinn fjölmenni
lesendahópur Borgens brátt að vænta
framhalds, og það kom þegar á næsta
ári. Öllum, sem lesið höfðu Lillelord,
hlaut að vera það mikið áhugamál
að fylgjast áfram með örlögum hans.
En bókin hafði ekki fram að færa
svo mikið nýtt um hann, að per-
sónan skýrðist. Það er ekki ósenni-
legt, að höfundurinn hafi átt í nokkr-
um erfiðleikum með þetta, og at-
hyglin beinist meir að sjálfu um-
hverjinu en Wilfred, sem nú er
tvítugur. Hann á, eins og þegar við
kynntumst honum áður, 14—16 ára
að aldri, gnægð drauma og framtíð-
armöguleika, einnig til þess góða.
Hann, sem með næstum ótrúlegum
hæfileikum sínum, hefði getað orð-
ið glæsilegur persónuleiki við hag-
stæðari örlög, hefir nú sagt skilið
við hljómlistina, sem hafði laðað
fram listamannshæfileika hans. í
þess stað er hann orðinn málari, og
hefir einnig hæfileika á því sviði, en
er orðinn enn þá latari, snauðari af
persónuleika.
I Lillelord er styrjöldin á næstu
grösum. I framhaldinu, „Hinum
myrku lindum,“ kynnumst við líf-
inu á stríðsárunum og hruninu, sem
fylgdi á eftir. Það ber mest á auka-
persónunum, og þær fanga einkum
hug vorn, t.d. gamli bekkjarbróðir-
inn Andreas, sá með vörturnar og
lágstéttaröfundina, sá sami, sem las
upp kvæðið um tígrisdýrið á skóla-
slitahátíðinni. Nú hefir hann efnazt,
ekur bíl, „Hupmobile“, af nýjustu
gerð og hefir tekið upp nafnið Öhrn,
svo að enginn gangi þess dulinn, að
það sé enginn smákarl, sem þar sé
á ferð. Andreas hefir af því kæru-
leysi, sem fylgir þessum breyttu að-
stæðum, byrjað að kalla föður sinn
„karlinn“, en það ásamt öðrum til-
búnum fínheitum ergir Wilfred og
fær hann til að færa sönnur á and-
lega yfirburði sína yfir erni Ólsens-