Morgunblaðið - 20.07.1975, Blaðsíða 15

Morgunblaðið - 20.07.1975, Blaðsíða 15
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JÚLl 1975 15 Ken nokkur Welsh, brezkur maður, hefur skrifað handbók fyrir puttaflakkara um Evrópu og miðlar hann þar af eigin reynslu, en hann hefur — einn eða með eig- inkonu sinni — flækzt með putta á lofti um öll lönd Evrópu og raunar víðar. Þetta hefur hann stundað í fjöldamörg ár og telur engan ferða- máta taka putta- flakkinu fram. ^ Hann gefur puttaflökkurum ýmis holl ráð í bók sinni, bæði- um farsælustu hegð- unina í flakkinu, tæknina við að „húkka" sér far, og eins um athyglisverða staði, ódýra gist- ingu og veitinga- hús I ýmsum löndum Evrópu — nema á ís- landi, enda erfitt að „húkka" sér far með bifreið til ís- lands. Við gripum nið- ur í bókinni og færum lesendum Slagsíðunnar nókkur af hollráð- um höfundarins. ÚTLIT: Þótt sítt hár, skegg og „hippaklæðnað- ur" séu tiltölulega fáum á móti skapi nú orðið, er vænlegast til ár angurs að vera snyrtilegur til fara, „lita út eins og góð börn", að sögn höfundar. FARANGUR: Hafið sem minnstan farang- ur, annars kunna ökumenn að forð- ast að bjóða far. Bakpoki og ein handtaska i mesta lagi er það æski- legasta. STAÐSETNING OG TÆKNI: Reyn- ið aldrei að „húkka" far á beygjum. Þar er mikil slysahætta, bílstjórarnir eru yfirleitt of upp- teknir við akstur- inn til að gefa gaum að putta- flökkurum, erfitt er að stöðva bila á beygjum og I mörgum löndum er hreinlega bannað að „húkka" blla á beygjum. Menn verða að velja sér góðan stað til að standa á við veg- arbrún, og gæta þess, að öku- menn hafi gott svigrúm til að stöðva bíla án þess að trufla um- ferðina, helzt út- skot. í mörgum löndum er bann- að að „húkka" inni á hraðbraut- um og verða menn þvl að taka sér stöðu við af- leggjarana inn á brautirnar. MERKI UM ÞJÓÐERNI: Mörgum gefst vel að hafa þjóðfána heimalands síns á farangrinum, því að ökumenn fyll- ast forvitni, ef þeir sjá sérkenni- lega fána, eða ef þeir sjá fána lands sem þeir þekkja vel til. En llka er hætta á, að öku- menn vilji ekkert með það fólk hafa sem sýnir fána þess eða hins landsins, eða ef um fáséðan fána er að ræða! SKILTI ÁFANGASTAÐ- AR: Vlða gefst vel að halda á loft skilti með nafni þess áfangastað- ar, sem stefnt er að, og þá helzt á tungumáli þess lands, sem verið er I. GLANNAAKST- UR ÖKU- MANNA: Ef öku- menn aka eins og brjálæðingar, skuluð þið koma ykkur út. Segið hreinskilnislega, að þið viljið fara út, og ef það dug- ir ekki, þá skuluð þið hóta þvl að þið verðið veik, ælið yfir sætin eða rífið allt og tætið. Það ætti að duga. EINN, TVEIR EÐA FLEIRI: Gengi stúlkna, sem eru einar á ferð, er áberandi bezt I puttaflakk- inu, en víða er líka stórhættulegt fyrir þær að þiggja far hjá karl- manni eða karl- mönnum. Einn karlmaður er hins vegar betur settur að því leyti, að hann þarf ekki að óttast eins mikið að á hann verði ráðizt, en hins vegar kemst hann vart eins hratt yfir og ein stúlka. Ef tveir ferðalangar eru saman, geng- ur pari oftast bezt, því næst tveimur stúlkum, en tveir piltar eru hins vegar oft litn- ir hornauga af ökumönnum. Fleiri en tveir ættu vart að reyna að ferðast saman á þennan hátt. NIÐUR MEÐ SÓLGLERAUG- UN: Víðast hvar er litið svo á menn með sól- gleraugu, að þeir séu að fela merki um flkniefna- neyzlu eða hafi skuggalegar fyrir- ætlanir og öku- menn eru fæstir spenntir fyrir þvl að taka fólk upp I, sem er með sól- gleraugu. NÆTURFLAKK: Flestir hallast að þvl, að minni ár- angurs sé að vænta I putta- flakki að nætur- lagi, auk þess sem hætta á slys- um eða óhöppum er mun meiri þá en I björtu. í STÓRBORG- UM: Árangurslítið er að reyna að húkka far inni I stórborg. Menn ættu þvl að kaupa sér far með stræt- isvagni eða lest út að útjaðri borgar- innar og hefja til- raunir sínar við upphaf þjóðveg- arins út úr borg- inni. , AÐ BÍÐA EÐA GANGA: Að sjálf- sögðu verður að meta það eftir að- stæðum hverju sinni, hvort skyn- samlegra sé að standa kyrr á sama stað eða ganga áleiðis að áfangastað. En hafa ber I huga, að menn þreytast fljótt á göngu og falla þá oft fyrir þeirri freistingu að kaupa sér hressingu. Gæti þá eins verið hag- kvæmara að kaupa sér far með strætisvagni, rútu eða lest, og ná þannig skjótt til áfangastaðar, I stað þess að þreyta sig á labbi og eyða fénu I að svala svengd og þorsta. Á margt fleira mætti benda I bók Ken Welsh, en plássið levfir það ekki. Þess skal loks getið, að bókin er vasa- brotsbók, gefin út af Pan- bókaútgáfunni I London, og hefur fengizt hér I bóka- verzlunum. „Kannski er ástin mann við lífið” SIGURÐUR Arnason Fridþjófs- son valdi sérstaklega ijóðið óþjóð- hátfðarvælu úr fyrsta hluta Fúaveggja til birtingar á Siagsfð- unni: • GJÖRIÐsvovei hér er ég svört tákn á hvftri örk gleymið þvf ekki að mér eigið þið ekkert að þakka ég er þiggjandinn en þið skapendurnir ljóð ykkar hinn nýi heimur sem rfsa mun á gengisfellingum úrelts Iffsgæðamats gjörið svo vel þvælið mér milli fingra ykkar eða fleygið f vindinn mfn vegna getið þið notað mig sem skeinipappfr á klósettinu eða sem munnþurrku ég er hvorteðer ekkert nema úrelt tákn f ykkar fullkomna ljóði • SVO hljóðar upphafsljóð nýút- kominnar ljóðabókar, Fúaveggir, eftir 24 ára Hafnfirðing, Sigurð Árnason Friðþjófsson. „Ég tel mig ekki hafa neitt sér- stakt fram að bjóða í þessari bók. Lesendur geta notað hana eins og þeir vilja. Ég er þannig ekki að skapa nýjan heim í þessum ljóðum — þótt ég feginn vildi. Ljóðið er svo vanmáttugt, og verð- ur sennilega vanmáttugt í næstu framtfð. Og náttúrulega verður svo hver og einn að fá það út úr Ijóðinu sem hann sjálfur sér f því. Ljóðið er ekkert algilt svar, engin patentlausn fyrir einstaklinginn. Það verður hver og einn að lesa það eins og hann sjálfur vill.“ • SVO svaraði Sigurður spurn- ingu Slagsíðunnar um þetta ljóð, í stuttu spjalli um þessa fyrstu bók hans. • YRKINGAR OG ÚTGAFA: „Þetta eru ljóð sem hafa orðið til gegnum árin. En flest eru þau ort á tveimur árum, þó nokkur séu eldri. Ég þori nú ekki alveg að fara með það hvenær ég byrjaði að yrkja, en ég hugsa að ég hafi verið 16 ára þegar ég fór að gera þetta fyrir alvöru. Sfðan hefur mikið farið f ruslafötuna, en ég hef haft það með nú sem ég hef haldið meir upp á. Það var strax þegar ég var 18 ára sem ég reyndi fyrst að hreinsa til hjá mér með að fá ljóðin útgefin. En það gekk nú ekki. Sem betur fer fannst enginn útgefandi. Síðan hefur slíkt að mestu legið í láginni, nema hvað ég reyndi að fara til útgefanda fyrir um ári síðan. Það gengur ekki vel fyrir ungskáld að fá útgefendur. Að endingu tók ég ©Ig til og gaf þetta út sjálfur.“ Fúaveggjum er skipt í fjóra hluta, — Brotajárn, Nótt, Sættir, Afangastaður. • ÞJÓÐFÉLAG TÓMLEIKANS: „Brotajárn snýst um mig í um- hverfi mínu, — þjóðfélagið gagn- vart sjálfum mér. Jú, það er rétt, að þar gætir víða þeirrar tóm- leikatilfinningar sem maður er oft gripinn í borginni, — og þvl kapitallska þjóðfélagi sem við lif- um I, þar sem yfirborðsmennskan og kapphlaupið ræður rlkjum. Þar sem manneskjur eru sífellt að nlðast á öðrum manneskjum, því það er það sem gildir. Á yfirborð- inu kann þetta að virðast fallegt þjóðfélag, en þegar komið er inn I það að einhverju ráði blasir ekki við fögur mynd. Hver maður hlýtur einhvern tlma að hafa verið gripinn vanmáttarkennd og firringu i borginni Reykjavík.“ • TIMBURMENN: f þynnku morgundagsins fær heimurinn aftur sinn rétta svip höfuðverkjar og ógleði j hinn vesturheimski velferðar- limur er að drekkja heiminum 1 f nautnaspýju sinni (sýnishorn úr Brotajárni) • ÁSTIN OG SÆTTIRNAR: i „Næturbálkurinn er svo smáinn- legg mitt til Víetnambaráttunnar, ' þó að ég minnist raunar hvergi á hana með nafni. Þetta ljóð varð til þegar Bandaríkjamenn fóru að bombardera I Norður-Víetnam um jólin ’72 og jafnframt voru I gangi I París friðarviðræður sem virtust vera hálfgert kák.“ „Sættir eru svo ljóð sem eru eiginlega ort til minnar konu. Kannski er ástin það eina sem sættir menn við umhverfið og líf- ið. Endanlegar sættir? Nei, nátt- úrulega er ég alls ekki sáttur við umhvérfið. En maður hlýtur að sætta sig við það að vissu marki. Áningarstaður eru loks nokkrar náttúrustemningar. Nei, það má ekki lesa neina þroskasögu út úr þessari kaflaskipan I bókinni. Þeir eru ekki ortir I tlmaröð. Lifið gengur upp og nióur hjá manni, eins og vera ber.“ • SLlK ER ÁST MlN: ég vil bara elska þig ég vil ræna þig hári þfnu augum brjóstum og ilmandi skauti ég vil ræna þig sjálfri þér slfk er ást mfn og f stað þfn vil ég gefa þér hár mitt augu brjóstkassa og reistan lim Slagsíðan ræðir við Sigurð Árna- son Friðþjófsson, höfund nýútkom- innar ijóðabókar, - Fnaveggja svo f stað þfn eigirðu mig slfk er ást mfn er við opnum augun sjáum við sjálf okkur nakin f augum hins (sýnishorn úr Sættum) • FEIMNI: Sigurður Árnason Friðþjófsson stundaði kennslu- störf I Nesjaskóla f Hornafirði s.í. vetur ásamt konu sinni, enda með „stúdentsprófsfgildið”, eins og hann kallaði það, frá kennara- háskólanum. Næsta vetur hyggjast þau hons vegar dvelja I Stokkhólmi. Sigurður hafði ekki áður birt ljóð opinberlega, en nokkur hafa birzt i skólablöðum. Hann var ekkert viss um að hann fyndi til sérstakrar tilfinningar nú þegar ljóð hans eru ioksins komin á þrykk. „Ég er nú búinn að blða svo lengi eftir þessu að spenningur- inn er eiginlega allur farinn úr mér. Maður finnur fyrst og fremst til feimni gagnvart þessu. Ég hef verið að labba með bókina á bæi hér I Hornafirði til að selja ( og seldi 20 eintök), og ég var bara heldur feiminn við þetta.“ — A.Þ. óþjófihátfBarvæla (ort á timum undirskrifta og samningamakks) trylltur heimur hraBfleyg stund þig hefur borifs hingað f endalaust landslag dagblaða og sjálfvirkra eldhúsáhalda glansmyndin helur dregiS þig til sín eSa öllu heldur ertu hluti hennar nauSsjmieg uppá heildina einsog ljós rembrants eru fyrir skugga hans þú ert glitrandi auglýsingaskiiti f lfflausu hafi rySbrunnins sknins meila kynóðra flagara forsmáð kona sem eitt sinn var unnaS þú málverkis sem þeir stoltir sýná kjagandi verslunarsénfum á undirskriftardegi trylltur heimur hefur lagt þig undir sig nauSgaS þér á hraSfleygri stund gataS og stungiS f spjaldskrá nr. 55000 1974 þaS vorSur munaS þú sem þrelfst á úldnu komi f gegnum aldimar og barst harm þinn f hljóSi nú lyftir þú faldinum svo erlendir graBnaglar fái fullnægt kvalalosta sfnum f þurru skauti þfnu MAttSHNUII

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.