Morgunblaðið - 28.09.1975, Page 37

37
— Litur og form
Framhald af bls. 10
Viö Veturliði vorum fyrir
skömmu í New York og á einni
sýningu þar í þekktum sal sáum
við feikn-stórar myndir, 5—6 m
langar, eftir ungan málara, en
myndirnar fundust okkur ákaf-
lega lftils virði enda var hrifn-
ingin lítil og við stöldruðum
ekki lengi. Innihaldið f þessum
myndum og vinnan við mál-
verkið var fyrir neðan allar
hellur, en þessir málarar
komast inn f salina fyrir kunn-
ingsskap. Það verða að vera
einhver takmörk á þvf
hverjum er veitt aðstaða í
húsi eins og Kjarvalsstöð-
um og mér finnst að menn
verði að hafa lært eitthvað og
sýnt getu til þess að fá þar inni,
en þó verðum við að byggja á
víðsýni en ekki fordómum og
þröngsýni. Gallinn er að á
okkar landi sitjum við uppi
með menn sem vilja ráða lögum
og lofum í kúnstinni hér f dag
og þeir taka menn fyrir. Þeir
gleyma listinni sjálfri og skirr-
ast ekki við að segja fólk vit-
laust og vanþroska ef það sýnir
áhuga á einhverju sem þeir
hafa ekki viðurkennt. Þeir hafa
líka staðið saman þessir menn í
því að hæla hver öðrum alveg
frá þvf að þeir komu fram á
sjónarsviðið. Mig hafa þeir
aldrei þolað fremur en ýmsa
fleiri, en það féll lfklega ekki í
kramið hjá þeim að ég seldi öll
mfn málverk á fyrstu málverka-
sýningunni minni 17 ára
gamall. Ekki veit ég þó um
þeirra álit á mínum myndum
annað en að þeir hafa hunzað
þær alla tíð varðandi sýningar
erlendis nema f eitt skipti fyrir
mörgum árum þegar ég var f
FlM og var þá boðið að vera
með f samsýningu í Helsingi.
Síðar gekk ég í annað félag,
Myndlistarfélagið, og varð þá
að segja mig úr hinu samkvæmt
útlistingum höfuðpauranna en
aldrei sagði ég mig þó úr því.
Þeir reikna vfst samt sem áður
ekki með mér, blessaðir, en um
Myndlistarfélagið er það að
segja að það lognaðist út af í
rólegheitunum.
Þegar boð koma frá útlönd-
um um sýningar hafa þessir
sjálfskipuðu stjórnendur
myndlistarinnar alltaf fengið
þau beint f gegn um mennta-
málaráðuneytið og svo eru það
ævinlega sjálfir forsprakkarnir
sem senda sín verk og ríkið
greiðir allt, jafnvel pökkun og
annað slíkt. Þetta er þó vonandi
að breytast með hinum mörgu
nýju ungu mönnum, sem eru
komnir f félagið. En það er
alveg makalaust hvernig þeir
hafa komið fram þessir drengir
og þeir virðast trúa þvf að það
verði að vera eitthvað óbrúan-
legt bil milli listmálaranna og
fólksins í landinu þótt það sjón-
armið skilji náttúrulega ekki
aðrir en þeir.“
„Er mikil afbrýðisemi fylgi-
fiskur málarastéttarinnar?“
,,Ef mönnum vegnar vel fer
það f taugarnar á sumum innan
stéttarinnar og á þeirri for-
sendu skil ég að þeir láta mig
afskiptalausan. Sumir hafa til
dæmis verið að hallmæla Sverri
Haraldssyni fyrir það að
dýrustu myndir hans séu f háu
verði en Sverrir hefur áunnið
sér sinn sess og það er feikileg
vinna í hans myndum, en ætli
það sé ekki eins og hjá
manneskjunni almennt, sumir
gleðjast yfir góðu gengi
Véladeild HJÓLBARÐAR
Sambandsins siÍTaraÍ674o8 og 38900
Hér erum vio
o
í Höiðatúni 8
(MILLI LAUGAVEGAR OG BORGARTÚNS)
í Höföatúni 8 er hjólbaröamiö
stöö okkar. Þar er aö finna,
undir einu þaki, hiö fjöl-
breyttasta úrval stæröa og
geröa Yokohama hjólbarða.
Á 200 m2 gólffleti er þar
einnig rúm fyrir bílinn þinn,
á meöan viö vinnum viö
hann. Meö hraövirkum og
fullkomnum tækjum. Gjöriö
svo vel, akiö inn og kynnist
alhliða hjólbaröaþjónustu
Véladeildar Sambandsins.
> •

ÞM
*
>
annarra, aðrir öfundast og hafa
allt á hornum sér og gleyma
þreinlega öllu öðru, líka að lifa
sfnu lffi, sem gæti verið hið
gjöfulasta ef þeir væru ekki
alltaf að reyna að lifa því án
eðlilegs sambands við umhverfi
sitt. Við eigum ekki að vera að
elta skottið á einhverjum stór-
um eða litlum fransmönnum.
Við eigum að leggja okkur fram
f að halda hinum fslenzka tón.
Svavar Guðnason hefur sér-
stöðu í þessum hópi $em ég er
að tala um, hann heíur sjálf-
stæðan íslenzkan náttúru-
kjarna í sér, sjálfstæðan stfl,
sem vantar f þá flesta.
Hljóminn og þungann má ekki
vanta í Iitina, því þá vantar
hinn íslenzka tón. Við sem
búum á íslandi eigum ekki að
yrkja á ensku, við eigum miklu
fjölskrúðugra mál en svo að
þess gerist þörf og við eigum
svo fjölbreytta tóna í íslenzkri
náttúru að við ættum ekki að
þurfa að vera að hanga f útlend-
um stílfyrirbærum þótt sjálf-
sagt sé að kynnast þeim. Litir
og form íslenzkrar náttúru
hljóta að vera sú klassfk, sem
Islendingum stendur næst og
varðar mest um.“
-á.j.
UfGEFANDI:
SÖGUFÉLAG BORGARFJAROAR
Borgfirzkar
æviskrár
IV. birndi
Guðrún-lngibjartur er
komið út.
Fæst hjá umboðsmönn-
um og bóksölum.
Sögufélag Borgarfjarðar
EF ÞAÐ ER
FRÉTTNÆMT
ÞÁ ER ÞAÐ í
MORGUNBLAÐINU