Morgunblaðið - 09.07.1978, Síða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. JÚLÍ 1978
17
er nafn hennar og hún gefur sér
lítinn tíma til að tala við okkur, en
skýtur þó að okkur einni og einni
setningu, milli þess sem hún
gengur að réttinni og athugar
hvað langt sé þangað til að hún
komist að. „Ég hef aldrei komið
hingað áður, en mér finnst
skemmtilegt hérna og hefði ekkert
á móti því að koma aftur.
Skemmtilegast af öllu er að fara
á hestbak, en þetta er samt ekki
í fyrsta sinn, sem ég fer á bak.
Einu sinni var ég í Danmörku og
þá fékk ég nokkrum sinnum að
fara á hestbak. Hestarnir þar eru
miklu stærri og leiðinlegri. Ég veit
ekki hver átti þá, þetta voru bara
hestar í götunni. Ég hef aldrei
farið í sveit og langar ekki neitt,
ekki einu sinni þótt ég gæti farið
þar á hestbak." Og nú sá hún að
færi gafst á að söðla fákinn og
dreif sig inn í réttina, til að sinna
honum.
Próf í
hestafræðum
Inni í gamla íbúðarhúsinu er að
hefjast próf í hestafræðum, en
slíkt próf gangast allir nemendur
reiðskólans í Saltvík undir, er
langt er liðið á námskeiðið. A
prófinu er spurt um heiti hinna
ýmsu líkamshluta hestsins, auk
þess sem athugað er hvort
nemendurnir kunna skil á gang-
tegundum íslenzka hestsins og
hvort þeir þekkja ýmsa hluti sem
notaðir eru í hestamepnsku. Ekki
eru allir jafn vel að sér í þessum
fræðum og leita þá sum börnin á
„Ég hef komið á hestbak nokkr-
um sinnum áður,“ heldur
Margarete áfram, „en það var í
Kaliforníu og það er miklu auð-
veldara að eiga við hestana þar en
hér. Það reynir virkilega á mann
að fara á bak þessum hestum. Til
Saltvíkur hef ég aldrei komið áður
og sé svo sannarlega ekki eftir að
hafa farið hingað, það er að
minnsta kosti skemmtilegra, en að
sitja heima í stofu og láta sér
leiðast.
Munurinn á Islandi og Banda-
ríkjunum er sá að hér er allt miklu
bjartara og loftið hreinna. Þá þarf
ég heldur ekki að óttast að á mig
sé ráðizt, þótt ég fari ein út að
ganga í Reykjavík seint um kvöld.
Það eina sem er að, er veðrið, það
er miklu kaldara hér en í Kali-
forníu. En það verður ekki á allt
kosið."
Frá starfsvellinum í Saltvík
heyrast nú hamarshögg, bygginga-
framkvæmdir eru að hefjast þar
einu sinni enn. Að sögn starfs-
fólksins í Saltvík eru stelpurnar
miklu duglegri en strákarnir við
smíðarnar á starfsvellinum.
Strákunum þykir mun skemmti-
legra að rífa niður kofana, en að
klambra þeim upp, en svo er ekki
farið með stelpurnar, sem þykir
mikið til þess koma að reisa sér
hús. Ný hús rísa á hverjum degi
í Saltvík og eru rifin daginn eftir,
en Guðrún Jónsdóttir ætlar svo
sannarlega ekki að rífa húsið sitt,
þegar hún loks verður búin að
koma því upp. „Húsið, sem ég er
í götunni"
Starfsfólkið í Saltvfk.
SPILIN:
Einfaidur krókur
K>PPTF-í
Læsing á kúiu
Fest á venjulega
50 mm dráttarkúki
SUNDABORG 25 SÍMI 36699
Blokk m/krók
StJórnstöng
i
3/16 v ir 50
Attt ad 4 tonna átak
Loksins getum við nú boðió
hin viðurkenndu Hl—Fl
bílútvarps- og segulbandstæki
Ótrúlega hagstætt verð
náðir starfsfólksins, en önnur gefa
ímyndunaraflinu lausan tauminn
og búa til nöfn og heiti, sem þau
telja að geta gengið. En allt er
gott, sem endar vel og þannig er
um hnútana búið í prófinu að allir
ná því og einkunnir eru yfirleitt
frekar háar.
Fyrir utan húsið eru nokkrir
krakkar að ræða saman um gengið
í prófinu og okkur rekur í
rogastanz er við heyrum allt í einu
mælt á tungu Engilsaxa í hópnum.
„Ég heiti Margarete Johan
Ermert," segir eigandi hinnar
erlendu raddar, „og er hálf-banda-
rísk, faðir minn er bandarískur en
móðir íslenzk. „Margarete segist
vera hér i fríi ásamt bróður sínum,
en hann er einnig í reiðskólanum
í Saltvík, þótt ekki sé hann við
látinn þessa stundina. „Ég fæddist
í Reykjavík fyrir tæpum 14 árum
og hef komið til Islands nokkrum
sinnum, en annars er ég alin upp
í Bandaríkjunum og á nú heima í
Kaliforníu.
að smíða, á að vera það hátt að ég
geti staðið í því,“ segir Guðrún, og
sýnir okkur hve lítið vantar upp á
að það sé fullgert. „Það á að vera
einn gluggi á því og dyrnar eiga að
vera þarna," heldur hún áfram og
bendir á einn vegg hússins. „Ég
veit ekki hvað ég ætla að gera í
húsinu, ég bara smíða það af því
mér finnst gaman að smíða. Það er
samt skemmtilegast að fara á
hestbak, en maður getur ekki
alltaf verið í útreiðartúr og því
verð ég að finna mér eitthvað að
gera þess á milli. Mér finnst alveg
jafngaman að leika mér inni og úti
og svo er voða gaman í bíó“, segir
Guðrún, um leið og hún mundar
hamarinn til merkis um að sam-
talinu sé lokið.
Senn líður að því að krakkarnir
fari að tygja sig heim, en
áætlunarbifreiðin fer frá Saltvík
klukkan fjögur. Og það er einnig
tími til kominn að við höldum á
brott, margs fróðari um starfsem-
ina í Saltvík.
Isetning
samdægurs
Gerið verð-
samanburð