Morgunblaðið - 09.07.1978, Síða 36

Morgunblaðið - 09.07.1978, Síða 36
36 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. JÚLÍ 1978 Um fiskiræktarmál Sem betur fer virðast fiskirækt- armál eiga nú um stundir nokkr- um áhuga að mæta hjá almenn- ingi, þar sem skrif um þau mál hafa verið meiri um hríð en oft áður. Allmargir áhugamenn um þau mál hafa þó alltaf átt þau í pokahorninu undanfarin ár og unnið að þeim. Það leikur ekki vafi á að þeim málum ber að gefa meiri gaum, eftir að svo er komið að leita þarf nýrra og áður ónýttra leiða til að auka útflutning og gjaldeyristekj- ur. Norðmenn hafa nú hafið fram- leiðslu á sjóöldum laxi og seldu á síðasta ári 2300 tonn til Vestur Evrópulanda, sú framleiðsla byggðist að verulegu leyti á seiðum frá Islandi. Um aðstöðu til fiskiræktar á hinum ýmsu svæðum í ferskvatns- kerfi landsins, er sú þekking manna, sem byggð er á vísindaleg- um rannsóknum ennþá allt of lítil. Síðan Laxeldisstöðin í Kollafirði tók til starfa hefur þó rætzt nokkuð úr þeim málum, þó ennþá sé ekki nálægt því nóg að gert. Það þarf að efla svo fjárframlög til þeirrar stöðvar að þeir vísinda- menn, sem þar starfa, geti helgað sig vísinda- og rannsóknarstörfum eingöngu og fært síðan árangur þeirrar þekkingar, sem af þeim störfum leiðir, út um landsbyggð- ina í stað þess að þurfa að eyða kröftum sínum og tíma í að framleiða markaðsfisk til þess að ná endum saman fjárhagslega. Byggja þarf keðju eldisstöðva kringum allt landið, sem hefðu það verkefni að fóðra hver sitt um- dæmi með seiðum. Andvirði eins skuttogara í erindi, sem Árni ísaksson fiskilíffræðingur flutti í útvarpið fyrir skömmu, sagði hann að byggja mætti 10 slíkar eldisstöðv- ar fyrir andvirði eins skuttogara, svo eitthvað sé við að miða. Eignarhald slíkra stöðva væri sennilega æskilegast að væri einhverskonar félagsform veiði- réttareigenda, fiskiræktarfélaga, landeigenda og jafnvel sveitarfé- laga á hverjum stað., Skilyrði til fiskiræktar með hinni hefðbundnu aðferð (Hafbeit- araðferð), sem byggist á því að sleppa seiðum í ár og vötn með það fyrir augum að seiöin gangi til sjávar og skili sér síðan aftur til upprunastaðar sem fullvaxinn fiskur, eru eflaust mismunandi á ýmsum stöðum á landinu. Sum- staðar eru öll náttúrleg skilyrði fyrir hendi, en annars staðar þarf að hjálpa til. I Isafjarðardjúpi eru allar að- stæður með því bezta sem gerist, þar er bæði fyrir hendi heitt og kalt vatn til reksturs eldisstöðvar, svo og góðar ár og vötn til að sleppa seiðum. Sumstaðar er að vísu um að ræða dragár, sem eru kaldar fram eftir sumri, en margar þeirra má bæta með ýmsu móti, svo sem með dýpkun og byggingu uppistöðulóna, sem hægja á rennslinu og auka hitastig vatnsins. Stærsta og mest aðkallandi verkefni fiskiræktarmanna og landeigenda við Djúp er að sam- einast um byggingu seiðaeldis- stöðvar á hentugum stað við Djúpið með það verkefni fyrir augum að metta öll möguleg fiskiræktarsvæði með seiðum. Því það er eins með fiskirækt og garðyrkju, að því meira sem útsæðið er því meiri er uppskeran, ef landið er vel unnið fyrir. Leita þarf aðstoðar sérfræðinga Veiði- málastofnunarinnar um að gera úttekt á' svæðinu öllu og kanna hvar aðstæður eru beztar frá náttúrunnar hendi og hvar þarf úr að bæta og með hverjum hætti. Fyrir nokkrum árum fór undir- ritaður með Árna Isakssyni hring- ferð um Djúpið til mælinga á heitu vatni. Úr þeirri ferð eru eflaust til nokkrar upplýsingar hjá Veiði- málastofnun, en þær grundvallar- rannsóknir, sem áætlun um heild- ar fiskvæðingu Djúpsins ætti að byggjast á, yrðu að vera miklu umfangsmeiri. Með stofnun Inn-Djúpsáætlunar var mörkuð ákveðin stefna um að treysta grundvöll til búsetu í Djúpinu; þeirri upprunalegu áætl- un er nú senn að ljúka. Er hugsanlegt að tengja þetta verk- efni Inn-Djúpsáætlun? Virkjun fallvatna til raforkuframleiðslu er vissulega stórmál en undirritaður er jafn sannfærður um að jafn- hliða er ræktun ferskvatnskerfis landsins til framleiðslu á tugum þúsunda tonna af laxfiski ekki minna mál. Lífæð fiskiræktar í ám og vötnum Isafjarðardjúps er þó Djúpállinn, sem klýfur landgrunn- ið úr botni Isafjarðar óslitið út undir Haft, sem er yzt á land- grunnsbrú'ninni úti undir Hala. Minnsta dýpi á Haftinu er 85—90 faðmar. Þegar lax gengur að landinu velur hann sér það dýpi, þar sem hitastigið er honum æskilegast. Eins og öllum er kunnugt, er sjórinn lagskiptur hvað hitastig snertir. Sá kjörhiti, sem laxinn þarf til göngu á leið sinni til heimastöðva í Djúpinu, er alltaf fyrir hendi á einhverju dýpi álsins, sem er allt að 120 faðma djúpur. I’étur Bjarnason Hann á því alltaf greiða leið til átthaganna. Til fróðleiks má geta þess að 12. maí í vor fékkst 14 pd. hrygna í grásleppunet úti undir Stigahlíð og fyrsti laxinn á ræktunarsvæði Djúplax h/f í botni Reykjarfjarðar barst á land 10. júrií í ár. Djúplax h/f Fiskiræktarfélagið Djúplax h/f var stofnað 1974. Tilgangur félags- ins er að vinna að fiskirækt á þeim svæðum, sem félagið fær umráð yfir. Félagið hóf starfsemi sína með því að kaupa fiskiræktarrétt- indi í Svansvíkurvötnum og í Reykjarfirði, þar sem ekki hafði verið laxveiði áður. Fyrsta sumarið fór í rannsóknir á aðstöðu til fiskiræktar á svæð- inu; gerðar voru hitamælingar, sem leiddu í ljós að hitastig vatnanna og árinnar, sem úr þeim rennur, fylgdi mjög hitastigi Laugardalsár og Laugardalsvatna, sem eru með beztu laxeldissvæð- um við Djúp. Ennfremur voru höfð net í vötnunum, með mismunandi riðli, til að kanna hvað væri fyrir af villifiski og uppræta hann áður en seiðum væri sleppt í vatnið. Vorið 1975 var sömu starfsemi haldið áfram þar til í ágúst. Þá virtust vötnin hreinsuð af villifiski og hitastig þeirra vera að jafnaði 11 til 12 stig. Þá var sleppt í vötnin 3500 stk. af niðurgönguseiðum frá Kolla- fjarðarstöð. Þar sem seiðunum var sleppt svo seint á sumri, virðist aðeins lítill hluti þeirra hafa gengið niður samsumars, því aðallega varð vart við niðurgöngu snemma vors árið eftir. Sumarið 1976 var beðið átekta um heimtur þeirra seiða sem sleppt varp, haldið var áfram hitamælingum og höfð net í vötnunum til að kanna hvort nokkuð hefði orðið eftir af seiðum í vötnunum frá fyrra ári. Svo virtist ekki vera. Um haustið var reynt að fylgjast með hugsanlegri fiskiferð við ósinn og í september sáust tveir laxar renna upp að ósnum við flóð. Það var fyrsti vísir þess að nokkur hluti seiðanna hefði gengið niður samsumars, en vegna slæmra veðurskilyrða það haust var ekki reynt við veiði. Sumarið 1977, þegar von var á aðalheimtunum, var fylgzt vel með fiskiferð á Reykjarfirði og þegar leið að miðjum júlí sáust fiskar stökkva á firðinum. Var þá strax sótt um leyfi til Veiðimálastjóra um að fá að hafa net í fjarðarbotn- inum, þar sem netalagnir höfðu áður verið fyrir silung þó aldrei hafi þar áður fengizt lax, til þess að ná einhverju af þeim fiski, sem leitaði upp að ósnum, meðan annar búnaður til móttöku var ekki fyrir hendi. Leyfið fékkst og er skemmst frá því að segja að til 30. ágúst þegar netin voru tekin upp veidd- ust 98 fiskar í tvö net, sem vanalega voru látin liggja frá hálfföllnu að til hálffallins út. Hver einasti fiskur var veginn og mældur og tekin hreistursýni, sem send voru Veiðimálastofnuninni. I svari Veiðimálastofnunar við rannsókn á hreistursýnum kemur fram að fiskurinn er allur eins árs úr sjó og öllum sleppt sem niðurgönguseiðum á sama tíma. Bætt móttökuskilyrði Síðastliðið sumar var svo aftur sleppt seiðum í vötnin, en þá sumaröldum, svo verður einnig gert í sumar til að kanna sem allra bezt endurheimturnar og fá þær til að endurtaka sig áður en farið er í fjárfestingar í mannvirkja- gerð. Þess má geta að þegar setið var yfir netunum á flóði, sáust stund- um fimm til tíu fiskar í einu við ósinn, þó ekki veiddust nema einn til tveir í netin í einu. Við höfum greinilega ekki náð nema hluta þeirra seiða sem raunverulega heimtust. Til þess að mynda góð móttöku- skilyrði við ósinn þarf að byggja garða með inntaksmannvirki á rifinu í fjarðarbotninum. Þau mannvirki höfum við nú þegar látið teikna í því formi, sem við hugsuðum þau. Á síðastliðnu hausti kom til mála fyrir atbeina hreppsnefndar að athuga hvort samræma mætti þessar garðbygg- ingar hugsanlegu nýju vegarstæði og garðarnir yrðu þannig byggðir að leggja mætti veginn um þá til að forðast klakabólstra og svella- lög, sem langtímum saman loka veginum kringum fjarðarbotninn. Garðarnir yrðu þá byggðir af Djúplax h/f og vegagerðinni í félagi. Samþykkt var að hefjast ekki handa fyrr en Vegagerðin hefði lokið sínum athugunum, þar sem við, eins og áður sagði, höfum ekki hug á að leggja í fjárfestingu fyrr en endurtekinn árangur hefur komið í ljós. Við erum engir sérfræðingar, og margt getur enn komið uppá, sem reynslan ein verður að kenna okkur. Á sama tíma höfum við einnig haft með höndum seiðakaup og sleppingu í ísafjarðará. Hún skilaöi 10 til 12 fiskum á ári áður en við tókum við henni. Við höfum látið í hana 500 til 1000 laxaseiði á ári í 5 ár. Hún er nú komin í fimmtíu fiska á ári og er aldrei veidd upp. Greinilegt er að með því að sleppa fleiri seiðum má fá þar miklu meira fiskmagn við aðrar aðstæður óbreyttar. Með hugsanlegri tilkomu klak- og seiðaeldisstöðvar í Djúpinu, er ljóst að stórlega má auka laxa- gengd í árnar, öllum til hagsbóta. Tala stangaveiðidaga gæti marg- faldazt og framleiða mætti markaðsfisk í hundruðum ef ekki þúsundum tonna á ári, jafnvel á stöðum, þar sem aldrei hefur áður verið lax. Engar rannsóknir liggja til dæmis fyrir um það hversu mikill fiskur raunverulega gengur í Laugadalsá. Menn koma að henni fullri af fiski við upphaf veiðitíma og veiða hátt á sjöunda hundrað fiska og skilja síðan við hana fulla af fiski að veiðitíma loknum. Hún er oft full af fiski fram eftir öllu hausti, og enginn veit í hversu miklum mæli. Enginn veit hvað miklu af laxaseiðum Laugardals- vötn gætu framfleytt ef þau væru hreinsuð af villifiski (smáurriða og fjallableikju) og notuð til laxaræktar eingöngu. Ákjósanlegt svæði Það eitt vita menn að vötnin liggja lágt yfir sjó og hitna snemma og eru eitt ákjósanlegasta fiskiræktarsvæði frá náttúrunnar hendi, sem fyrir finnst hér við Djúp. Um gildi uppistöðulóna til hitunar á köldum dragám má nefna Blævadalsá. Hún á upptök sín í Mávavötnum á hálendi Langadalsstrandar og hefur alla tíma runnið hratt niður Blævadal og til sjávar. Þegar Blævadalsá var virkjuð var byggt uppistöðulón í dalnum, sem myndar allstórt stöðuvatn á sumrin. I fyrstu viku september á síðasta ári átti ég leið um Langadalsströnd og mældi þá hita í lóninu. Hann var þá 9 stig. Þetta leiðir hugann að því hvað hægt er að gera til að hjálpa til við hækkun hitastigs í köldum dragám, sem hitna seint. Hvað myndi til dæmis gerast á vatnasvæði Langadalsár og Hvannadalsár, sem báðar hiína fr-ekar seint, ef byggt væri gott uppistöðulón fremst í Langadal við Skéggjastaði, og annað í Lágadal. Síðan byggður jarðvegsgarður með Stöðugir Góð þrep ALSTIGAR Sundurdregnir álstigar í FIMM STÆRÐUM: 4,5 mtr., 5.5, 6.5, 7.5 og 8.5 mtr. langir. Einfaldir álstigar 2.5 mtr. og 4 mtr. langir. Altröppur sjö stæröir STOFNAÐ 1903 - HAFNARSTRÆTI 21

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.