Morgunblaðið - 09.07.1978, Page 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. JÚLÍ 1978
Vltf> 0)
KAWlNl} f
JJi
VLLLOÍ? ^ígb
Hafmoy eða ekki! bað leikur sér enginn með matinn!
^TT% ■ , »
Líflegt framtak
ORÐ
í EYRA
Úr Vísna-
bókinni
Tileinkað nýju kyn-
slóðinni í
Alþýðuflokknum.
Litlu andarungarnir
fara á hundasundi kringum
ráðvilltar kjósendur.
byrjendur svamla
ofaná
fyrir einskæra tilviljun
the green frog
heldur sig á grynningum
spriklar og krafsar
svo gruggið hylur ásjónuna
1. s.g.
með blóm í haga
og rós í krumlu
koma steggirnir vagandi
yfir leðjuna
nemendur blaka
stuttvængjum
„ekki get ég stigið við þig
f jitterbug lækjarins
þó ég fiytji þér atkvæði
að næturþeli,“
segir
Rósmundur Viktor
Norðmark
litlu andarungarnir
synda misvel
reigja höfuðið
hanastélprúðir
og fara svo í kaf...

7763.
BROSTU!
Nokkrir hafa viljað koma
áframfæri þökkum til þeirra sem
sýndu það framtak að fá sirkusinn
hingað til lands og fara hér á eftir
kaflar úr bréfum um það efni:
„Það hefur vægast sagt lífgað
upp á tilveruna eftir kosningar og
annað umstang nú í vor að fá
þennan sirkus hingað til lands og
eiga þeir menn sem að því standa
þakkir skyldar fyrir það framtak.
Að sjálfsögðu hefur ekki staðið á
því að menn deildu um þetta
fyrirtæki og teldu það jafnvel ekki
við hæfi á Islandi, en ég held að
annað hafi komið í Ijós. Börn,
fullorðnir og gamalt fólk hefur
flykkzt á sýningarnar og allir hafa
lokið lofsorði á hversu skemmti-
legt svona lagað er, enda sjaldgæft
hér á landi.
Mér fyndist að reyna ætti að
gera meira af því að fá hingað
sirkusfólk og spyrja mætti hvort
ekki væri hægt að fá undanþágu
sem leyfði þessum aðilum að koma
með dýr hingað til lands. Fyrir
allmörgum árum var sirkus með
sýningu í Austurbæjarbíói og man
ég ekki betur en hann hefði hesta
og jafnvel fleiri dýr og vafalítið
hafa þau dýr verið innflutt. Ef til
vill hafa reglur breytzt síðan þá,
en mætti ekki hugsa sér að hægt
væri samt sem áður að flytja inn
í landið sérstök sirkusdýr á
undanþágum?
Það fer vel saman að hægt skuli
vera að styrkja starf skáta um leið
og notið er góðra skemmtiatriða í
sirkus og vona ég að skátar hafi
eitthvað uppúr þessu tiltæki. Mig
langar sérstaklega til að þakka
fyrir þá sýningu sem fólk varð
aðnjótandi í hádeginu á föstudag
þegar tveir menn tóku að leika
listir sínar á línu er strengd var
milli Hallgrímskirkju og Iðnskól-
ans í Reykjavík. Þó gamanið væri
Kirsuber í nóvember
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
9
Persónnr sögunnar.
Fimm af yngri kynslóðinni.
þar af einn morftingi og annar
verður fórnarlamb morðingj-
anst
Judith Jernfelt
Matti Sandor
Klemens Klemensson
BKO Roiand Noreli
Nanna-Kasja Ivarsen
og tvær miðaldra fraukar sem
eru mikilvæg vitnit
Helena Wijk
Lisa Billkvist
og læknir og yfirlögreglu-
þjónn sem hafa ólfkar skoðan-
ir á morftmálinut
Daniel Severin
Leo Berggren
ásamt með lögregluforingjan-
um sem dregst inn í máliö í
nokkur dægur áður en glæpur
inn fyrnistt
Christer Wijk.
við Stokkhólmsháskóla þar vrfin
frá fæðingu hafði verið ráð
fyrir því gert aft hann tæki vift
forystunni á efnaverksmiðju
Skoga að föður sínum frá-
gengnum. En ástæðan fyrir þvf
að hann hafði komið heim til
Bergslaga til að vera í nokk-
urra daga frfi starfaði þó ekki
af umhyggju íyrir verksmiðj-
unni.
Hann stóð grafkyrr á gang-
stéttinni, þéttvaxinn, lágvax-
inn maður í leðurjakka og
tvfdbuxum. Slétt dökkbrúnt
hárið var greitt aftur með
skiptingu. augun einkennilega
litlaus, munnurinn breiður og
hörkusvipurinn þrjózkuiegur.
Varla yrfti nokkur til aft telja
Bo Roland Norell frfðan, en
áreiðanlega kærði hann sig
enda kollóttan um þaft. Sjálfs-
traust hafði hann aldregi skort
og fram til þessa hafði honum
tekizt aft eignast allt f þessum
heimi, sem hugur hans girntist.
Þegar hann lagfti af stað í-
áttina aft dyrunum var ekkert
hik á hreyfingum hans. Jafn-
skjótt og hann sté inn í búðina
hóf hann hríð að gömiu kon-
unni sem stóft innan vift búðar
borðið og svo hranalega að hún
horfði hissa á hann.
Býr Judith hérna? Ég meina
hér í húsinu?
— Judith Jernfeldt? sagði
fröken Billkvist. í fbúðinni
minni? Nei, það geturftu bókað,
hún býr ekki þar.
— En þú lelgðir fbúðina
þína. Hverjum leigðir þú hana?
— Ég lánaði fhúftina mfna,
sagfti hún kuldalega. — Ég sé
satt að segja ekki hvað það
kemur þér við.
Þó svo aft tveir sælgætissjúk-
ir viðskiptavinir reyndu að
ryðjast framhjá honum og inn
f búðina færði hann sig ekki
um set. Ekki fyrr en Helena
Wijk lagði allt í einu frá sér
kaffibollann þar sem hún hafði
setið í litla herberginu og tók
hann undir arminn.
— Komdu sagði hún. —
Komdu með mér framfyrir, þá
skal ég útskýra allt fyrir þér.
— Hvað sagftir þú við hann?
spurði Lisa. - Var hann með
einhverjar tiktúrur?
Helena hristi flauelshattinn.
— Hann leggur ekki í það,
vegna þess að ég kem reglulega
á heimili hans og spila vift
foreldra hans. Og Rögnvaldur
Norell er ekkert lamb að leika
við ef í hann fýkur. Það var
heldur ekki mikið að segja.
Nei, hugsaði hún með sér.
Reiði ungi maðurinn hafði
vitað þetta fullvel þegar hann
kom inn í húsift.
Hann vissi að auk verzlan-
anna fimm á neðri hæðinni
voru einnig níu íbúftir í húsinu.
Meðal annars höfðu sölustjór
inn Ivar Ivarssen og kona hans
rúmgóða íbúð á fyrstu hæð sem
sneri út að götunni, og í næstu
dyrum bjó Lisa Billkvist í
minni íbúð og vissi hennar út
að garðinum. Og gamli bekkj-
arfélagi Bo Rolands, Klemens
Klemensson, bjó á efri hæðinni
í eins herbergis íbúft og var þaft
ekki svo stór vistarvera að þar
væri hægt aft hýsa marga gesti.
En Klemens hafði samt verið