Morgunblaðið - 28.11.1978, Blaðsíða 21

20
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER 1978
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER 1978
29
lltovgtittlritoftife
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiðsla
Auglýsingar
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guómundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvín Jónsson
Aóalstræti 6, sími 10100.
Aðal8træti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 2200.00 kr. á mánuði innanlands.
í lausasölu 110 kr. eintakið.
„Kauprán” Alþýðu-
bandalags
og Alþýðuflokks
Flokkar þeir, sem nefna sig „verkalýðsflokka" eru nú komnir í
heilan hring í afstöðu sinni til kjaramála launþega. í
febrúarmánuði sl. beitti ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar sér
fyrir lagasetningu, sem hafði þau áhrif, að kaupgjaldsvísitalan
var skert um helming nema hjá hinum lægst launuðu, setn urðu
að þola njun minni skerðingu. Með bráðabirgðalögum, sem sama
ríkisstjórn beitti sér fyrir sl. vor, var þessi skerðing afnumin hjá
lægst launaða fólkinu. Rök ríkisstjórnar Geirs Hallgrímssonar
fyrir þessum aðgerðum voru þau, að þær væru óhjákvæmilegar
til þess að hægt yrði að ná tökum á verðbólgunni.
„Verkalýðsflokkarnir" þ.e. Alþýðuflokkur og Alþýðubandalag
hófu heiftarlega baráttu gegn þessum efnahagsráðstöfunum
fyrrverandi ríkisstjórnar. Forysta ASI og annarra helztu
samtaka launafólks gekk til samstarfs við þessa tvo flokka og
myndað var bandalag þeirra og forystumanna þeirra í
verkalýðshreyfingunni, sem hafði það að markmiði að koma
ríkisstjórninni á kné. I allan sl. vetur hljómaði krafan um
„samningana í gildi". Kosningar til sveitarstjórna og til Alþingis
sl. vor snerust svo til einvörðungu um þessa kröfu. Alþýðuflokkur
og Alþýðubándalag hétu því, að kæmust þessir tveir flokkar til
áhrifa á stjórn landsins mundu þeir umsvifalaust setja
„samningana í gildi" og afnema vísitöluskerðingu þá, sem
ríkisstjórn Geirs Hallgrímsonar beitti sér fyrir.
Alþýðuflokkur og Alþýðubandalag unnu mikinn sigur í báðum
þessum kosningum. Ætla hefði mátt, að ekki hefði þvælst fyrir
þessum flokkum að setja „samningana í gildi". Fljótlega kom þó í
ljós, að afgreiðsla á þessu einfalda kosningaloforði þvældist fyrir
þessum flokkum. í borgarstjórn Reykjavíkur tóku þeir ákvörðun
um að draga úr skerðingu vísitölunnar en engu að síður var hún
veruleg. Þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð gaf hún út
bráðabirgðalög, sem vissulega drógu úr skerðingunni, en samt
var hún til staðar. Þannig lá ljóst fyrir, að hvorki í borgarstjórn
Reykjavíkur né nýrri ríkisstjórn treystu „verkalýðsflokkarnir"
sér til að setja „samningana í gildi“. Hrikaleg kosningasvik voru
því öllum ljós, þegar í sumar og haust.
Nú hafa Alþýðuflokkur og Alþýðubandalag hins vegar komizt
að þeirri niðurstöðu, að kaupgjaldsvísitalan hafi áhrif á
verðbólguþróunina í landinu. Nú hafa þessir tveir flokkar komizt
að þeirri niðurstöðu, að ekki verði ráðið við verðbólguna, nema
skerða visitöluna verulega — fremja „kauprán", svo að þeirra
eigin orð séu notuð. Nú hafa þessir tveir flokkar ákveðið að taka
aftur það sem þeir þó höfðu afhent launþegum í sumar og í
haust. Meirihlutinn í borgarstjórn Reykjavíkur er nú í óða önn
að skerða kaupgjaldsvísitölu borgarstarfsmanna þvert ofan í
eigin samþykktir, og ríkisstjórnin, sem Alþýðubandalag og
Alþýðuflokkur hafa myndað með tilstyrk Framsóknarflokksins,
hefur lagt fram lagafrumvarp, sem byggir á meira en helmings
skerðingu vísitölunnar. Þessir tveir flokkar hafa lagt fram
frumvarp á Alþingi, sem gerir ekki ráð fyrir helmings skerðingu
vísitölunnar og mun minni eða engri skerðingu hjá láglaunafólki,
eins og ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar. Þessir tveir flokkar
hafa lagt fram frumvarp, sem þýðir nær 60% skerðingu — 8%
„kauprán" en rúmlega 6% kauphækkun. Þessi hringsnúningur
Alþýðubandalagsins og Alþýðuflokksins í vísitölumálinu mun
ekki fara fram hjá fólki. Hann er þess eðlis, að hann mun verða
tekinn til rækilegrar umræðu á næstu vikum og mánuðum. Og
alveg sérstaklega gefst tækifæri til að fjalla um hlut nokkurs
hóps verkalýðsforingja í þessum efnum.
Hins vegar vill Morgunblaðið nú, þegar þetta frumvarp er
komið fram, ítreka ánægju sína með það, að forystumenn
þessara tveggja stjórnmálaflokka og þessi hópur verkalýðsfor-
ingja gera sér nú raunsærri grein fyrir því, hvað nauðsynlegt er
að gera til þess að ráða við verðbólguna. Forystumenn
Alþýðubandalagsins og Alþýðuflokksins og forsvarsmenn ASI og
BSRB eru því boðnir velkomnir í flokk „kaupránsmanna". Þessir
herrar hafa lært sína lexíu, að því leyti til að þeir hafa gert sér
grein fyrir því, að ekki verður dregið úr núverandi verðbólgustigi
með því vísitölukerfi, sem hér er við lýði. Fyrir þá verður ekki
aftur snúið eftir að þetta frumvarp er komið fram og
verkalýðssamtökin hafa lýst stuðningi við það. Hitt er svo öllu
alvarlegra mál, að þær ráðstafanir, sem fylgja „kaupráninu"
valda því, að núverandi ríkisstjórn mun engum tökum ná á
verðbólguvandanum.
Vandanum
velt y fir á
— segir Matthías Á. Mathiesen
— Þær efnahagsráðstaíanir, sem ríkisstjórnin hefur boðað nú,
eru að meginefni samskonar og hún beitti sér fyrir í
septembermánuði sl. Þær einkennast fyrst og fremst af úrræðum
Alþýðubandalagsins í efnahagsmálum en stefnumið Alþýðuflokks-
ins hafa algjörlega verið borin fyrir borð, sagði Matthías Á.
Mathiesen, fyrrum fjármálaráðherra, í viðtali við Morgunblaðið
um frumvarp það, sem ríkisstjórnin hefur nú lagt fyrir Alþingi.
er áfram
ríkissjóð
— Þetta eru bráðabirgðaráð-
stafanir, sagði Matthías Á.
Mathiesen ennfremur og þær
sýna, að ríkisstjórninni hefur
ekki tekizt að móta framtíðar-
stefnu til lausnar efnahagsyand-
ans en í stað þess kosið að fleyta
sér áfram með ráðstöfunum, sem
leiða til áframhaldandi verð-
bólgu og eru jafnframt að hluta
til pappírslausnir. Hluta valdans
er áfram velt yfir á ríkissjóð og
því ljóst, að þessar aðgerðir til
viðbótar septemberráðstöfunun-
um munu valda stóraukinni
fjárvöntun hjá ríkissjóði á árinu
1979. Ætli ríisstjórnin að
tryggja hallalausan ríkisbúskap
fyrstu 16 mánuði starfstíma
síns, eins og hún boðar í
fjárlagafrumvarpinu fyrir næsta
ár, þarf hún að stórauka skatta-
álögur hjá öllum almenningi í
landinu, enda er það boðað í
athugasemdum við frumvarpið.
Hringlandaháttur ríkis
stjórnarinnar í tekjuskattsmál-
um er með eindæmum. Á sama
tíma og talað er um lækkun
skatta, er því lýst yfir, að
skattar þurfi að hækka. Hér er
eitt dæmið af mörgum, sem
sýnir þá ringulreið, sem ríkir hjá
stjórnarliðinu um leiðir til
lausnar efnahagsvanda þjóðar-
innar.
Með þessum aðgerðum er
ríkisstjórnin að staðfesta enn
einu sinni réttmæti þeirra að-
gerða, sem fyrrverandi ríkis-
stjórn beitti sér fyrir með
lögunum frá því í febrúar/maí
um ráðstafanir í efnahagsmál-
um, þó svo að henni takist ekki
að ganga hreint til verks. Þá
hafa Alþýðuflokkur og Alþýðu-
bandalag nú aftur svikið sín
stærstu kosningaloforð frá því í
kosningunum fyrr á þessu ári
um „samningana í gildi".
Lokið verdi við
verkhönnun þriggja
virkjunarkosta
— sagði Jóhannes Nordal á fundi S.I.R. í gær
„Með hliðsjón af líklegri þróun orkumarkaðarins, lítur
út fyrir að taka þurfi ákvörðun um næstu virkjun eigi
síðar en árið 1981,“ sagði Jóhannes Nordal, stjórnarfor-
maður Landsvirkjunar á fundi Sambands íslenskra
rafveitna í gær,
Sagði Jóhannes, að æskilegast sé, að ljúka verkhönnun
að minnsta kosti þriggja virkjana í hinum ýmsu
landshlutum á næstu þremur árum, enda sé það
tvímælalaust forsenda þess að unnt verði að taka tillit til
þeirra margvislegu sjónarmiða er ráði vali virkjunar,
svo sem arðsemis-, byggða-, umhverfis- og
öryggissjónarmiða. •
Jóhannes sagði ennfremur, að
Landsvirkjun sé nú að láta endur-
skoða mynsturáætlanir um virkj-
anir í Þjórsá og Tungnaá með það
fyrir augum, að innan þriggja ára
verði að minnsta kosti ein virkjun-
aráætlun á verkhönnunarstigi á
þessu svæði. „Benda líkur til,“
sagði Jóhannes, „að hagkvæmasta
framhaldið þar verði virkjun á
ármótum Tungnaár og Þjórsár,
um það bil 15 km ofan við Búrfell.
Þessi virkjun gæti verið staðsett
utan hins virka gosbeltis, og
mundi hún stórbæta rekstrarör-
yggi Búrfellsvirkjunar, einkum
varðandi ístruflanir, auk þess sem
þessi virkjun gerði það kleift að
fara í mjög hagkvæma stækkun
virkjunarinnar þar.“
Síðar ræddi Jóhannes Nordal,
formaður stjórnar Landsvirkjunar
um Blöndu, og sagði, að Orku-
stofnun væri það langt komin með
grunnrannsóknir þar, að í lok
næsta árs verði unnt að hefja
verkhönnun á þeim stað. Það sé þó
háð því að þær rannsóknir sem
fyrirhugaðar séu á næsta sumri,
verði framkvæmdar. Jóhannes
sagði, að Blönduvirkjun verði mjög
vel staðsett í landskerfinu, og
bendi líkur til, að sú virkjun verði
mjög ódýr á framleidda orkuein-
ingu. Taldi Jóhannes, að báðar
þær virkjanir er hér að framan
voru nefndar, komi mjög vel til
greina sem næsti virkjunarkostur
í landskerfinu á eftir Hrauneyjar-
fossi.
Þá ræddi Jóhannes um Austur-
land, og kvaðst hann telja, að
æskilegt væri að hraða rannsókn-
um á hinum góðu virkjunarkostum
þar. Kvað hann það virðast
eðlilegast, að fyrst verði lögð
áhersla á virkjun Jökulsár á
Fljótsdal, þar sem hún virðist vera
mjög hagkvæm og af viðráðanlegri
stærð. Þó sagði Jóhannes, að hafa
yrði í huga, að verði ráðist í
virkjun Bessastaðaár, þá sé líklegt
að það muni fresta ákvörðun um
virkjunarframkvæmdir við fyrr-
nefnda virkjun.
Jóhannes Nordal sagði undir lok
ræðu sinnar, að hann teldi það
mjög tímabært, að hefja nú
umræður um langtímastefnu í
raforkumálum.
Skortur
á eggjum
„ÞAÐ hefur verið hálfgerð vönt-
un á eggjum í nokkurn ti'ma og
ég hef haft spurnir af því að
kaupmenn hafi orðið að grípa til
skömmtunar og jafnvel skrá á
biðlista,“ sagði Gunnar Snorra-
son formaður kaupmannasam-
takanna er Mbl. spurði hann um
þetta mál í gær.
Gunnar sagði að sér virtist
eggjaframboðið heldur meira en
var í fyrra, en samt næðu endar
ekki saman og sagði hann áber-
andi hvað fólk birgði sig nú
tímanlega upp af eggjum fyrir
jólin. I fyrra dró mjög úr eggja-
framleiðslunni vegna lágs verðs,
en Gunnar taldi að framleiðslan
væri nú komin upp í svipað magn
og áður var. í fyrra urðu kaup-
menn að sögn Gunnars að grípa til
harðrar skömmtunar vegna eggja-
skorts, en ástæðu erfiðleikanna nú
sagðist Gunnar telja fyrst og
fremst þá, hvað fólk keypti mikið
magn, sennilega af ótta við að
jólabaksturinn kynni að fara fyrir
bí eins og dæmi hefðu verið um í
fyrra.
Jóhannes Nordal
Forstöðumannaskipti
hjá varnarmáladeild
Utanrikisráðherra hefur ákveðið
að frá 1. janúar 1979 taki Helgi
Ágústsson, deildarstjóri í utan-
ríkisráðuneytinu, við forstöðu
varnarmáladcildar og for-
mennsku í varnarmáladeild, en
Páll Ásgeir Tryggvason sendi-
herra, sem gegnt hefur þessum
störfum um 10 ára skeið, verður
frá sama tíma fyrst um sinn
sérstakur ráðunautur í utanríkis-
ráðuneytinu um varnarmál o.fl.
I tilkynningu utanríkisráðu-
neytisins um þetta mál segir svo:
Páll Ásgeir Tryggvason hefur
starfað í utanríkisráðuneytinu í 30
ár. Hann hefur m.a. verið settur
sendifulltrúi í Stokkhólmi, sendi-
ráðunautur í Kaupmannahöfn og
Stokkhólmi og prótokollstjóri
ráðuneytisins. Hann var varafor-
maður varnarmálanefndar
1953—1960 og formaður síðan
1968. Honum var veittur sendi-
herra titill 1977 og skipaður í
sendiherraflokk á þessu ári.
Helgi Ágústsson er 37 ára að
aldri og hefur starfað í utanríkis-
ráðuneytinu síðan 1970. Hann var
sendiráðsritari í London
1973—1977 en hefur síðan veitt
forstöðu upplýsinga- og mennta-
deild ráðuneytisins.
Varnarmáladeild hefur skrif-
stofur í utanríkisráðuneytinu, en
fyrirhugað er að deildin opni
einnig skrifstofu á Keflavíkurflug-
velli í byrjun næsta árs,
Benedikt Gröndal utanríkisráð-
herra sagði í samtali við Morgun-
blaðið, að þarna væri einungis um
eðlilega tilfærslu að ræða, eins og
oft ætti sér stað í utanríkisþjón-
ustunni sem byggðist á því að
menn væru ekki mjög lengi í sama
starfi og á sama stað. Páll Ásgeir
væri búinn að vinna þarna feikna-
mikið starf, vera í 10 ár samfleytt
forstöðumaður varnarmáladeildar
og þar áður unnið að þessum
málum um nokkurra ára bil.
Benedikt kvaðst því hafa viljað
flytja hann til, og Helgi Ágústsson
hefði staðið sig með miklum
ágætum í London á þorskastríðs-
árunum, svo að yfirveguðu ráði
hafi verið talið að hann væri nú
reiðubúinn til viðameiri verkefna,
enda væri um leið ætlunin að
brydda upp á nýjungum í starfi
varnarmáladeildar, svo sem að
opna skrifstofu á Keflavíkurflug-
velli sem, fólkið, er þarna starfaði
alls um tvö þúsund íslendingar,
gæti leitað til með sín vandamál í
föstum viðtalstímum.
Páll Ásg. Tryggvason.
„GERRÆÐISLEGUR fasismi“,
„Krefjumst mannréttinda og
lýðræðis“, „Frjáls skoðana-
skipti“, „Kapítalfskt þjóðfélag er
lengst á veg komið“. Eru þessi
ummæli úr stefnuskrá einhvers
hægri flokks á Vesturlöndum?
Öðru nær. Þcssar glcfsur eru
glóðvolgar af veggspjöldunum f
Peking. Hinn þögli meirihluti
lætur nú að sér kveða f auknum
mæli. og í fyrsta sinn hafa verið
bornar á það brigður opinber-
lega að Hua Kuo-Feng sé réttur
maður á réttum stað. Á spjöldun-
um er þess ákveðið krafizt að
kínverski kommúnistaflokkur
inn endurmeti og rifti jafnvel
ákvörðun sinni frá árinu 1976
um að Ilua Kuo-Feng tæki við
formennsku og stjórn landsins að
Maó látnum.
Hræringarnar, sem nú fara
fram í Kína, hófust fyrir alvöru
fyrir nokkrum vikum, en þá komu
fyrir sjónir alþýðunnar í Peking
og fleiri borgum veggspjöld þar
sem sú dæmalausa skoðiin var
viðruð að ekki væri nú alveg
öruggt að Maó formaður hefði
ævinlega haft á réttu að standa.
Hann hafi verið mannlegur og
honum hafi orðið á mistök, rétt
Peking-búar virða fyrir sér veggspjald þar sem lýðræði er lofað
hástöfum
Valdabar átta á
veggspjöldum
eins og öðrum dauðlegum mönn-
um, og nú er svo komið að á
spjöldunum er sagt fullum fetum,
að í ellinni hafi Maó verið brugðið,
og skarpskyggni hans og vizka
hafi þá aðeins verið orðin svipur
hjá sjón. Ekki er því útlit fyrir að
goðið verði lengi á stalli sínum úr
þessu, og spjaldahöfundar telja
sumir hverjir að óvandaðir menn
hafi kunnað að færa sér í nyt að
Maó hafi verið orðinn elliær, en nú
sé kominn tími til að rétta úr
kútnum og losna við þá ógæfu sem
menningarbyltingin hafi óum-
deilanlega leitt yfir kínversku
þjóðina. Og svo er spurt: Með
tilliti til elliglapa og mistaka
Maós, er þá ekki eins víst að val
hans á Hua sem eftirmanni sínum
hafi verið á röngum forsendum?
Veggspjöldin títtnefndu eru
vettvangur fyrir „rödd alþýðunn-
ar“ í borgum og þéttbýli í Kína.
Rödd Flokksins og ríkisstjórnar-
innar berst um hefðbundna fjöl-
miðla, sem allir eru undir opin-
berri stjórn, en um veggspjöldin
gegnir nokkuð öðru máli. Þar er
dæmigerður boðberi „starfsmaður
í hjólhestaverkstæðinu í Ping
Pong-stræti“ og enda þótt fáum
komi til hugar að kínversk alþýða
sé látin vaða uppi og hengja upp
hvaða yfirlýsingar, sem er, þá
bendir margt til þess að á þessum
vettvangi sé þó nokkurt frjálsræði
ríkjandi. Flóttamenn, sem
nýkomnir eru til Hong Kong frá
Peking, hafa þá sögu að segja, að
her og lögregla skipti sér lítið sem
ekkert af veggspjöldunum, nema
þegar um viðkvæm pólitísk mál sé
að ræða. Þá sé spurt hvort leyfi
hafi fengizt til að hengja spjaldið
upp og það fari svo eftir ýmsu
hvort það fái að standa eða sé
fjarlægt.
Veggspjöld ruddu sér til rúms
sem vettvangur fyrir stjórnmála-
umræður í upphafi menningar-
byltingarinnar fyrir 12 árum, og
það var sjálfur Maó sem innleiddi
þau. Um þær mundir var tor-
tryggni mikil á æðstu stöðum, og
jafnvel Maó átti þá um skeið ekki
greiðan aðgang að blöðum og
fjölmiðlum til að koma því á
framfæri, sem hann vildi sagt
hafa.
Að þessu sinni er ljóst, að það
eru skoðanir Teng Hsiao-Ping
hins endurreista varaforsætisráð-
herra, og stuðningsmanna hans,
sem eru fyrirferðarmestar á
veggspjöldunum. Að sögn sjónar-
votta, sem náið fylgjast með
framvindu mála, láta vegfarendur
óspart í ljós. ánægju sína með
boðskapinn, hópast saman við
spjöldin og ræða málin af miklum
áhuga. Það er ekki aðeins á
spjöldunum, sem þessar skoðanir
eru fram settar. Fyrir fáeinum
dögum birtist til að mynda grein í
málgagni kpmmúnistaflokksins
þar sem persónudýrkun var harð-
„Áratuginn 1966 tii
1976 var Kína undir
fasistastjórn og sá eini,
sem þá hélt uppi vörnum
fyrir okkur almúgafólkið,
var Chou En-Lai.“
(Veggspjald í Peking)
„Við getum ekki sætt
okkur við að mannrétt-
indi og lýðraéði séu
einungis slagorð í munni
borgarastéttarinnar á
Vesturlöndum og að
austrænir öreigar eigi
ekki annað skilið en
einræði.“
(Veggspjald).
„Af hverju varstu á
móti Chou forsætisráð-
herra? Af hverju ertu á
móti Teng varaforsætis-
ráðherra? Af hverju of-
sóttirðu hann?„
(Spurning á veggspjaldi,
sem beint er til Wang Tung-
Ilsing. Ilann var yfirmaður
lífvarðar Maós og er orðlagður
fyrir að trúa í blindni á
ummæli hins látna foringja).
„í Ameríku er
kapítalískt þjóðfélag —
það þjóðfélag í heiminum,
sem er lengst á veg komið.
Aðeins eru 200 ár liðin frá
stofnun Bandaríkjanna,
en framfarir þar í landi
eru því að þakka að þar
tíðkast hvorki persónu-
dýrkun né hjátrú.“
(Veggspjald í Peking).
„Af hverju getur
þjóðarhagur í Kína ekki
orðið á borð við það sem
er á Taiwan, þar sem
Chiang Kai-Shek klíkan
ræður ríkjum?„
(Veggspjaid).
lega gagnrýnd, og aðstandendum
menningarbyltingarinnar og ein-
angrunarstefnu hvers konar jafn-
að við Stalín. Sagt er að Nikita
Krusjeff hafi verið einn þeirra
framagosa, sem hafi notfært sér
ófremdarástandið, sem skapast
hafi vegna ofsóknaræðis Stalíns,
og telja ýmsir stjórnmáladýrkend-
ur, að þessa grein beri að skilja
sem gagnrýni á Hua Kuo Feng,
sem hafi notað sér ástandið eftir
menningarbyltinguna til að seil-
ast til valda.
Teng er yfirlýstur andatæðingur
hvers konar persónudýrkunar og
telur hana standa í vegi fyrir
eðlilegri og æskilegri þróun á
flestum sviðum, ekki síst í efna-
hagslífinu. Teng hefur hvað eftir
annað hvatt til þess að Kínverjar
rjúfi einangrun sína og taki sér
Vesturlönd til fyrirmyndar að
ýmsu leyti, meðal annars með því
að auka framleiðni og neyzlu. Frá
því að hann kom inn úr kuldanum
fyrir einu og hálfu ári hefur hann
mjög beitt sér fyrir því að
Kínverjar fengju tæknilega aðstoð
frá Vesturlöndum, að hæfileika-
fólk fái að njóta sín í mennta-
stofnunum og að ráðstöfunarfé
almennings verði aukið mjög
verulega, en allt eru þetta atriði,
sem jöfnuðust á við guðlast á
dögum menningarbyltingarinnar.
Enn eru áhrifamikil öfl í Kína,
sem ekki sætta sig við gildismat af
þessu tagi, en telja hina æðstu
köllun öreiganna vera þá að una
glaðir við vinnu sína, vinnunnar
sjálfrar vegna, spyrja einskis og
krefjast einskis, heldur láta
Flokkinn sjá fyrir þörfum sínum.
Þessi ágreiningur er án efa ein
helzta undirrót þeirra átaka, sem
nú eiga sér stað í landinu.
Þáttur Hua Kuo-Fengs i þessum
deilum er næsta óljós. Hann
reynir að því er virðist að komast
hjá opinberum árekstrum, en þó
má telja að hánn skipi sér í flokk
með þeim, sem ekki vilja flana að
neinu, heldur telja vænlegast að
viðhalda enn um sinn Maó-dýrkun
og hæfilegri einangrunarstefnu.
Yfirleitt, eru þeir, sem gerst
fylgjast með málum í Kína, tregir
til að spá um lyktir þeirra átaka,
sem nú eiga sér stað, en flestir eru
þó þeirrar skoðunar, að senn verði
gengið hreint til verks og boðaður
fundur flokksforystunnar, þar
sem málin verði útkljáð. Ekki er
ólíklegt að á slíkum fundi verði
dregið mjög úr helgi Maós, án þess
þó að lýst verði beinni vanþóknun
á minningu hans, og einnig, að
Hua og fleiri háttsettum valda-
mönnum verði skorður settar, án
þess þó að beinar hreinsanir eigi
sér stað. — Á.R.