Morgunblaðið - 31.03.1979, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. MARZ 1979
Hér er aðeins brot af hinum hafnlausa flota Reykvíkinga. Þessi mynd er tekin stuttu áður en rásmerkið
var gefið keppendum í sjóralli umhverfis ísland síðastliðið sumar. — D.B. mynd.
Aðstöðuleysi
sportbátaeigenda
Saga sportbátasiglinga hér
á landi er ekki löng. Ahugi á
þeim hefir vaxið mjög ört hér
á síðustu árum og er nú
sportbátaeign Reykvíkinga að
líkindum hátt í tvö hundruð
talsins, þrátt fyrir þá ömur-
legu staðreynd, að höfuðstað-
ur þessa lands á enga höfn
fyrir allan þennan bátaflota.
Margar raunasögur væri hægt
að segja aí þessum bátaeig-
endum er þeir hafa ratað í
vegna fyrrnefnds hafnleysis.
Oft á tíðum hefur milljóna-
tjón blasað við þeim þegar
stormar hafa geisað, og aðeins
er hægt að þakka það sömu
mönnum, að ekki hefur orðið
meiri skaði á sportbátum hér í
Reykjavík en raun ber vitni.
Ég hef margsinnis horft á
bátaeigendur vaða út í sjó,
allt upp undir hendur, í há-
vaðaroki, til þess að grípa
bátana jafnóðum, og þá hefur
rekið upp í fjöru, eftir að þeir
hafa slitnað frá bólfærum.
Þessar björgunaraðgerðir
hafa staðið allt upp í heilt
dægur í einu. Með þessum
hætti hefir tekist að koma í
veg fyrir tugmilljónatjón, og
vitundin um það hefur eflaust
yljað, meðan á vosbúðinni
stóð. Einnig eru dæmi þess, að
menn hafi fest bíla sína í
fjöru við sjósetningu báta, og
þeir flætt, þetta er að sjálf-
sögðu tilfinnanlegt tjón fyrir
viðkomandi. Engan þarf að
undra, þótt þessir bátaeigend-
ur hafi stofnað með sér félag
til þess að beita sér fyrir
úrbótum á þessu ófremdar-
ástandi sem hér hefur verið
lýst. Komu þeir saman í húsi
Slysavarnafélags Islands til
stofnfundar 18. sept. 1975 og
stofnuðu með sér félag sem
nefnt var Snarfari, félag
sportbátaeigenda. A stofn-
fundinum mættu um 60
manns, síðan hefur félögum
fjölgað jafnt og þétt, og er nú
á fjórða hundrað manns í
þessum félagsskap. Formaður
félagsins frá upphafi hefur
verið Hafsteinn Sveinsson.
Margt hefur verið starfað
innan þessa félagsskapar frá
stofnun hans, svo sem steypt
sjósetningarrenna, smíðuð
flotbryggja, farnar hópsigl-
ingar, sumarmót haldið í Við
ey, sjóveiðikeppni úti á Faxa-
flóa, kappsigling umhverfis
Island síðastliðið sumar eins
og mörgum er í fersku minni.
Starfandi hefur verið örygg-
ismálanefnd mönnum til
leiðbeiningar varðandi sigl-
ÁKVEÐIÐ hefur verið að
ég undirritaður taki að
mér að rita þætti í Mbl. er
varða báta og hátasport. í
þessum fyrsta þætti mín-
um skrifa ég um aðstöðu-
leysi sportbátaeigenda í
Reykjavík og kynni starf-
semi Snarfara, félags
sportbátaeigenda.
Bátar
Umsjón HAFSTEINN
SVEINSSON
ingar og öryggisútbúnað
sportbáta. Á annað hundrað
manns á vegum Snarfara hafa
farið í Stýrimannaskólann og
lokið þaðan prófi, er það
athyglisvert. Gefið hefur ver-
ið út félagsblað sem ber nafn-
ið Bátablaðið Sjósport, rit-
stjóri þess er Ingólfur Ár-
mannsson. Árshátíð haldin ár
hvert, margt fleira hefur verið
starfað innan þessa félags.
Enn er það mál ónefnt sem
stjórn Snarfara hefur lagt
mesta áherslu á og talið mál
málanna, en það er að fá
samþykkt borgarstjórnar
fyrir smábátahöfn hér í
Reykjavík. Var því máli strax
í upphafi vel tekið árið 1975 af
þáverandi borgarstjóra og
borgaryfirvöldum, en samt fór
það svo að mörg ljón urðu á
veginum sem töfðu þessa
hafnarsamþykkt allt til vors-
ins 1968. Mikill fögnuður ríkti
í röðum smábátaeigenda að
lokinni þessari hafnarsam-
þykkt. Sú gleði er nú ekki
lengur ríkjandi þar sem komið
er í ljós að núverandi borgar-
yfirvöld hafa ekki gert ráð
fyrir neinni fjárveitingu til
framkvæmda á fyrrnefndri
hafnarsamþykkt, á þessu yfir-
standandi ári þrátt fyrir
áskorun stjornar Snarfara og
brýna þörf.
Nú kann einhver að segja
sem svo: er það ekki ágætt,
eru þetta ekki allt auðkýfing-
ar og sportitjótar sem eru
eigendur þessara sportbáta?
Því er til að svara að svo er
ekki, eigendur þessara báta
eru úr flestöllum stéttum
Reykvíkinga og síður en svo
auðkýfingar, heldur venjuleg-
ir fjölskyldufeður, sem kjósa
að fara með fjölskyldu sína út
á flóa í frístundum og draga
fisk úr sjo, sér til gagns og
ánægju. Þar getur fjölskyldan
sameinast úti í tæru sjávar-
lofti, sameinast við að draga
fisk úr sjó og um leið björg í
bú. Ég veit mörg dæmi þess að
menn leggja meira upp úr því
að eiga fleytu fyrir sig og
fjölskylduna en dýran bíl,
einfaldlega telja þeir bæði
hollara og skemmtilegra að
draga fisk en aka út á okkar
rykugu grýttu og holóttu
svokölluðu þjóðvegi (sem eru
þjóðareinkenni).
Margt er framundan
í sumarstarfi Snarfara
Má þar fyrst nefna, báta-
sýningu í Sýningarhöllinni
v/Bíldshöfða, á hún að hefjast
28. apríl næstkomandi. Þar
mun flestum bátainnflytjend-
um gefast kostur á að kynna
báta sína svo og íslenskum
sportbátaframleiðendum. Auk
þess munu Snarfaramenn
gefa fólki kost á að skoða
flestar þær tegundir sport-
báta sem þeir hafa undir
höndum í dag. Vonir standa
til að þetta verði yfirgrips-
mikil sýning á íslenskan
mælikvarða og þá um leið hin
fyrsta sinnar tegundar hér á
landi. Einnig er fyrirhuguð
hópsigling í Breiðafjarðareyj-
ar og þar dvalist, svo og
sjóveiðikeppni í Faxaflóa.
Hvorugt hefur enn verið dag-
sett. Þá er ákveðið sjórall 1979
sem er hraðbátakeppni um-
hverfis landið fyrsta dag júlí-
mánaðar næstkomandi. Þessi
keppni verður eflaust með
nokkuð svipuðu sniði og síð-
asta sumar. Þó hafa keppnis-
reglur ekki verið mótaðar enn
þá. Ekki fer milli mála að nú
er enn meiri áhugi fyrir næstu
keppni hér á landi en var, nú
þegar brautin hefur verið
rudd og hugmyndin fram-
kvæmd. Um keppnina síðast-
liðið sumar er það að segja að
hún hlýtur að vera öllum
þátttakendum mjög svo eftir-
minnileg. Ég hygg að ég mæli
fyrir munn þeirra allra er ég
segi að enginn þeirra myndi
vilja missa þennan kapítula
úr lífshlaupi sínu. Að sjálf-
sögðu komu upp mörg vanda
mál sem leysa varð og margt
óvænt gerðist, marga erfið-
leika þurfti að yfirstíga áður
en hringnum var lokað og svo
sannarlega skiptust á skin og
skúrir, sem þá um leið gerði
þessa keppni eftirminnilegri,
litríkari og verðugri.
Hafsteinn Sveinsson.
Ad vera og
vera ekki i
vinstra
samstarfi
Blaðinu hefur borizt eftirfar-
andi frá fulltrúum Alþýðubanda-
lagsins f Æskulýðsráði
Reykjavíkur:
Síðastliðið vor kusu íbúar
Reykjavíkur að breyta valdahlut-
föllum í stjórn borgarinnar. Nýr
meirihluti var myndaður í borgar-
stjórn og þeir þrír flokkar, sem að
honum stóðu gerðu með sér sam-
komulag um verkaskiptingu og
samstarfsaðferðir. Þetta er öllum
kunnugt. Kjósendur vita hins veg-
ar minna um það hvernig þessum
þrem flokkum tekst að vinna
saman. Sjálfstæðisflokkurinn
heldur auðvitað fram sinni gömlu
glundroðakenningu, hann um það.
Við undirrituð höfum átt þátt í
samstarfi vinstri flokkanna í
Æskulýsðráði. Við komum inn í
það ráð með því hugarfari að
vinna ásamt okkar vinstri sam-
herjum í ráðinu að málefnum
æskulýðs í borginni, og ætluðum
að gera það betur og hagkvæmar
en íhaldið hafði gert. Til þess að
svo mætti verða, yrði hinn nýi
meirihluti að leggja á sig þrot-
lausa vinnu. I fyrsta lagi við að
fara ofan í það kerfi, sem Sjálf-
stæðisflokkurinn hafði byggt upp,
kerfi, sem að sjálfsögðu var þétt-
setið embættismönnum honum
hliðhollum. I öðru lagi reyna að
koma fram umbótum á þessu kerfi
og í þriðja lagi reyna einhverjar
nýjungar í málefnum æskufólks en
á þeim er svo sannarlega þörf.
Þessi verk kröfðust sameinaðra
krafta allra fulltrúa meirihlutans.
Vegna skrifa Bessíar Jóhanns-
dóttur þann 15. þessa mánaðar,
fréttar úr Æskulýðsráði Reykja-
víkur um bókanir í ráðinu þann 27.
og yfirlýsingar Sjafnar Sigur-
björnsdóttur formanns Æskulýðs-
ráðs 28. mars hér í blaðinu viljum
við fulltrúar Alþýðubandalagsins
skýra á sama vettvangi frá því
hvernig vinstra samstarfið hefur
gengið í því ráði:
í upphafi kjörtímabilsins þ.e.
síðast liðið vor og haust hélt
meirihlutinn í ráðinu nokkra fundi
að frumkvæði fulltrúa Alþýðu-
bandalagsins og Framsóknar-
flokksins. Lítið gerðist á þessum
fundum, menn voru að kynnast,
ræða vítt og breitt um æskulýðs-
mál, og virtist okkur formaður
ráðsins vera þeirrar skoðunar að
slíka fundi þyrfti að halda og
verkefnin væru nóg. I október
kemur síðan að því að undirbúa
þarf fjárhagsáætlun fyrir starf-
semi ráðsins. Mikilvægi hennar er
óþarft að tíunda hér. Biðjum við
ásamt fulltrúa Framsóknarflokks-
ins um meirihlutafund í samræmi
við áðurnefnt samkomulag, þar
sem undirbúningur fjárhagsáætl-
unar skuli ræddur. Þá gerist það
óvænt að formaður ráðsins Sjöfn
Sigurbjörnsdóttir þverneitar allri
samvinnu við okkur í þessu máli,
án rökstuðnings.
Síðan þetta gerðist hafa undir-
rituð margoft ásamt Kristni Ágúst
Friðfinnssyni reynt að koma á
samstarfi innan ráðsins en án
árangurs. Höfum við m.a. fengið
þau skilaboð frá formanni ráðsins,
að hún „talaði ekki við dóna“.
Þann 7. nóvember 1978 sendum við
oddvitum meirihlutaflokkanna
þeim Sigurjóni Péturssyni,
Kristjáni Benediktssyni og Björg-
vin Guðmundssyni bréf, þar sem
við röktum þessa erfiðleika og
fórum fram á, að þessi mál yrðu
tekin fyrir og, „að það væri ein-
lægur vilji okkar, að samstarf geti
aftur hafist innan meirihlutans í
Æskulýðsráði Reykjavíkur, en þó
svo að það samstarf verði í fullu
samræmi við samkomulag meiri-
hlutaflokkanna".
Reynt var að fá Sjöfn Sigur-
björnsdóttur til viðræðna um þessi
mál, en hún harðneitaði, og um
röksemdir hennar var ekkert látið
uppi. Andrúmsloftið og samstarfið
innan ráðsins hefur ekki farið
varhluta af þessu einkennilega
framferði formanns, þ.e. að vera
og vera ekki í vinstra samstarfi.
Er fæst ofsagt um það mál í
áðurnefndri grein Bessíar Jó-
hannsdóttur. Og síðasta birtingar-
form þessa var hin vægast sagt
ge>-ræðislega fundarstjórn for-
manns á fundi ráðsins þann 12.
mars s.l. Þar eins og reyndar
kemur fram í bókun okkar og
Kristins Ágústs Friðfinnssonar á
fundi ráðsins þann 26. þ.m., neitaði
hún báðum undirrituðum um orð-
ið, án rökstuðnings, tók fyrirvara-
laust þann dagskrárlið sem við
vildum fá orðið um út af dagskrá,
án rökstuðnings og neitaði
Kristjáni Valdimarssyni um bók-
un án rökstuðnings. Þegar við á
næsta fundi þann 26. mars s.l.
tókum upp umræður um þessar
starfsaðferðir fundarstjóra og
báðum ítrekað um skýringar og
tryggingu fyrir því að slíkt endur-
íslenzk-enskur
blásarakvintett
Helios blásarakvintettinn held-
ur tónleika í Bústaðakirkju á
mánudagskvöld, en kvintett þessi
var stofnaður 1976 af félögum úr
Royal College of Music í London
og skipa hann nú: óskar Ingólfs-
son, sem leikur á klarinett, Jónat-
an Bager, sem leikur á flautu,
Jónatan Small, sem leikur á óbó.
Francis Griffin, sem leikur á
horn, og Simon Durnford, sem
leikur á fagott.
Helios blásarakvintettinn hefur
m.a. tekið þátt í alþjóðlegri tón-
listarhátíð í London: St. Barthol-
omew International Festival og
árið 1977 vann hann til fyrstu
verðlauna í Kathleen Long kamm-
ermúsíkkeppninni í London. Þá
hefur hann komið fram í
BBC-sjónvarpi og um miðjan apríl
taka þeir félagar þátt í alþjóða-