Morgunblaðið - 31.03.1979, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. MARZ 1979
29
Sigríður Sigtryggsdótt-
ir kennari — Minning
Fædd 11. júlí 1941.
Dáin 25. marz 1979.
Sigríður Sigtryggsdóttir andað-
ist á Borgarspítalanum í Reykja-
vík aðfararnótt sunnudagsins 25.
þ.m. Allir, sem þekktu hana, urðu
harmi lostnir við þessa fregn. Þótt
við vissum, að hún væri haldin
alvarlegum sjúkdómi, datt okkur
ekki í hug að dauða hennar bæri
svo skjótt að. Vonin er lífseig og
sem betur fer er það okkar mann-
lega eðli, sem veldur því, að við
höldum í hana þar til yfir lýkur.
Það leið svo stutt stund frá því
hún var með okkur í skólanum og
þar til hún veiktist og átti ekki
afturkvæmt í bekkinn sinn eða í
kennarahópinn, að öllum fannst
þetta óskiljanlegt. En vegir Guðs
eru órannsakanlegir, við verðum
að taka atburðum eins og þeir
gerast og setja allt okkar traust á
þann, sem öllu stýrir og ræður
fyrir okkur.
Sigríður Sigtryggsdóttir fæddist
í Þrúðvangi við Akureyri þ. 11. júlí
1941. Hún var dóttir hjónanna
Sigtryggs Þorsteinssonar og
Sigurlínu Haraldsdóttur. Sigríður
lauk handavinnukennaraprófi frá
Kennaraskóla íslands 1961. Hún
hóf kennsiu við Glerárskóla 1974
og kenndi fyrst í stað við forskóla-
deildir, sem þá voru nýstofnaðar.
Það kom fljótt í ljós, að hún var
góður kennari, samviskusöm, dug-
leg og ástrík. Hún var róleg í fasi,
talaði lágt og sefjandi og hafði
róandi áhrif á nemendur sína. Það
kom líka fljótt í ljós, að börnin
urðu mjög hænd að henni og vildu
allt fyrir hana gera og sitja og
standa eins og hún vildi. Þetta
einstaka lag hennar á börnum
gerði það að verkum ásamt dugn-
aði og samviskusemi hennar, að
þessum ungu vinum hennar sóttist
námið vel. Það er mikið starf að
vera kennari, vakandi og sofandi
yfir velferð nemendanna, vilja
ekkert til spara — síst af öllu
sjálfan sig, — til að þeim megi líða
sem best, þroskist sem eðlilegast
og séu hamingjusamir og ánægðir
með tilveruna. Þetta tókst Sigríði
með afbrigðum vel, enda voru þeir
ekki fáir morgnarnir eða síðdegin
og jafnvel kvöldin, þegar mikið
stóð til, er hún sat í skólanum og
vann að undirbúningi fyrir næstu
daga. Oft kom hún og talaði við
mig um einstaka nemendur og
hvað hægt væri að gera til að þeir
öðluðust meiri þroska, liði betur og
sæktist námið betur. Ungum börn-
um er það mikil gæfa að kynnast
og njóta leiðsagnar svona kennara,
því að reynslan hefur kennt okkur,
að fyrstu skólaárin eru'þau mikil- |
vægustu á allri skólagöngu barns-
ins.
Hennar er sárt saknað í skólan-
um af nemendum og samstarfs-
fólki og víst er, að hennar skarð
mun vandfyllt, en sárastur er
harmur eftirlifandi eiginmanns og
dætra.
Eftirlifandi eiginmaður Sigríðar
er Magnús Jónsson, rafvirkja-
meistari. Þau eignuðust tvær dæt-
ur, Laufeyju Petreu og Sigurlínu
Margréti, sem báðar eru í skóla.
Eg vil að leiðarlokum þakka
þessum ágæta samstarfsmanni
fyrir ánægjulega samvinnu og
störf við Glerárskóla og ég veit, að
ég má gera það fyrir hönd allra
starfsmanna og nemenda Gler-
árskóla.
Við hjónin vottum ykkur dýpstu
samúð okkar og biðjum algóðan
Guð að blessa ykkur í harmi
ykkar.
Vilberg Alexandersson.
Hvaft.er langlffi?
Lffsnautnin frjðva,
alefling andans
og athöfn þörf.
Margoft tvftugur
melra hefur lifað
svefnugum scgg,
er sjötugur hjarði.
(Jðnas Hallgrfmseon.)
I dag verður til moldar borin
Sigríður Sigtryggsdóttir kennari.
Er ég frétti lát hennar setti mig
hljóðan. Margar hugsanir og
minningar komu fram í hugann á
þessari stundu.
Kynni okkar Sigríðar hófust
fyrir fjórum árum er ég réðist sem
kennari að Glerárskólanum á Ak-
ureyri. Ég kynntist Sigríði fljótt,
því hún hafði þau áhrif á fólk að
það laðaðist að henni. Hún var
hógvær í fasi og skemmtileg í tali
því kímnigáfa hennar var mikil.
Þessvegna fannst mér alltaf vera
sólskin í kringum Sigríði og ég er
viss um að flestir hafa sömu sögu
að segja.
Sigríður var góður og vinsæll
kennari og þar nutu sín hinir góðu
eiginleikar hennar í ríkum mæli.
Hún var hjálpfús, skilningsrík og
ákveðin við nemendur sína og það
var lærdómsríkt að hlusta á
Sigríði greiða úr ágreiningsefnum
milli nemenda, sem oft koma fyrir,
því eftir að úrskurður hennar var
kominn voru allir ánægðir. í fram-
haldi af þessu koma upp í hug
minn þessar ljóðlínur eftir Örn
Arnarson,
„Þú varst skjóliö móöir mín
því mildin þín
vermdi þann veika gróöur.4*
Sigríður fæddist í Þrúðvangi við
Akureyri 11. júlí 1941. Foreldrar
hennar vóru Sigtryggur Þorsteins-
son, sem lengi var starfsmaður hjá
K.E.A og þekktur leikari hér í bæ,
og Sigurlína Haraldsdóttir kona
hans. Sigríður ólst upp í heima-
húsum. Hún lauk gagnfræðaprófi
á Akureyri árið 1958 og síðan er
hún í kvennaskólanum á BLöndu-
ósi 1959. Handavinnukennaraprófi
lýkur hún árið 1961.
Sigríður giftist Magnúsi Jóns-
syni rafvirkjameistara og eignuð-
ust þau tvær efnilegar dætur en
þær eru Laufey Petrea er nú
stundar nám við Menntaskólann á
Akureyri og Sigurlína Margrét
sem er nemandi í Glerárskólanum.
Harmur Magnúsar og dætra
hans er mikill og bið ég algóðan
guð að styrkja þau og hugga í
harmi sínum.
Heimili þeirra er orðlagt fyrir
myndarskap og minnist ég ætíð
þeirrar hlýju og gestrisni sem
mætti mér er ég kom til þeirra
hjóna því ekki fór á milli mála að
þar réðu höfðingjar húsum.
Að lokum vil ég votta Magnúsi,
dætrunum ungu og öðrum vanda-
mönnum mína dýpstu samúð og
fjölskyldu minnar.
Ormarr Snæbjörnsson.
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargrcinar
verða að berast blaðinu með
góðum íyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hiiðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu línubili.
Sólveig Eggerz Pétursdóttir:
Nokkur orð um
„svæða-meðferð”
Á síðasta ári voru stofnuð sam-
tök áhugamanna um svæðameð-
ferð og heilsvernd. Þar var hópur
fólks, sem sótt hafði námskeið hjá
Geir Viðari Vilhjálmssyni og
Norðmanninum Harald Thiis.
Almenn samþykkt var gerð fyrir
því að samtökin störfuðu að
heilsuvernd og fræðslu á svínu
sviði. Nú er það staðreynd, að
svæðameðferð eða öðru nafni
Rafleks Zoneterapi getur reynst
svo vel í meðferð kunnáttufólks að
erfitt getur orðið að skilja greini-
lega á milli þess sem er heilsu-
verndarhressing og áhrifa sem
stuðla að beinni lækningu. Á
markaðinn hefir komið mikið af
bókakosti um ýmsar aðferðir og
kenningar ættaðar úr austri og
vestri, frá Kínverjum, Indverjum
og Indjánum. Það sem hefir tekið
aldalanga reynslu að þróa sem
„alþýðulækningalist" ætla sumir
sér að gleypa í einum munnbita án
þess að vera sér meðvitandi um
einföldustu líffærafræði. Það litla
sem einu sinni var lært í barna- og
gagnfræðaskóla er löngu gleymt.
Gluggað er í eina eða fleiri bækur
með myndaskýringum. Nokkur
grip eru æfð og reynd með góðum
árangri. Verkur hvarf hér og þar í
skrokknum. Þá er rokið upp til
handa og fóta, fyrst eru vinir og
vandamenn prófaðir, síðan kemur
ókunnugt fólk, sem hefir heyrt um
„töfralækni" hverfsins. Brát.t er
viðkomandi urnsetinn
„sjúklingum" og allt heimilið
komið á annan endann. Nokkrir
sjá sér þarna leik áborði við öflun
tekna, jafnvel auglýsa þjónustu
sína.
Nú langar mig til þess að koma
nokkrum vinsamlegum
ábendingum til „fótaklípara og
þolenda". Þrátt fyrir þann bóka-
kost, sem fáanlegur er, mun æski-
legt að fá nokkra leiðsögn og
verklegt nám. Það er alls ekki
sama hvernig þetta er gert og
nokkrir sjúkdómar eru betur settir
án svæðameðferðar, svo sem
sykursýki þegar fólk er á lyfjagjöf.
Svo eru í lagasafni 1973 um
heilbrigðismál bls. 948—949
ákvæði um, að þeim, sem hafa
takmarkað lækningaleyfi, er
bannað jafnt og þeim, sem ekkert
lækningaleyfi hcfir, að taka til
meðferðar sjúklinga með
kynsjúkdóma, berklaveiki eða
aðra smitandi sjúkdóma, svo og
sjúklinga með krabbamein og
önnur æxli. Einnig er þar bannað
að þetta fólk gefi læknisráð eða
lyfjameðferð. Landlæknir var
fyrir skömmu að benda fólki á að
þeir sem ekki hafa lækningaleyfi
mega ekki bjóðast til að taka
sjúkling til lækninga eða gera sér
lækningar að atvinnu.
Sjálf hefi ég tröllatrú á
„svæða-meðferð" en láni ég vini
mínum góðan hníf, þá segi ég um
leið: „Gættu þess að hann er
beittur."
Ég vona að svæðameðferðin eigi
eftir að þróast á skynsamlegan
hátt og verða langlíf í landinu, því
sé þetta gert með réttu hugarfari
þá er það minnsta kosti mannbæt-
andi.
Sólveig Eggertz Pétursdóttir.
29. marz 1979.
BLÓM
VIKUNNAR \ \y /1 /
UMSJÓN: ÁB. (200)
Gúmmítré
(Ficus)
Innigróður er ómissandi í þeim
tilgangi að lífga upp á daglegt
umhverfi fólks. I þéttbýli, þar sem
margir þurfa að hafast meira inni
við en góðu hófi gegnir, ljáir
innigróður holl tengsl við móður
náttúru. Gildir þetta jafnt um
heimili og vinnustaði. Hérlendis
hafa blóm lengi verið notuð á
heimilum, en hins vegar hefur enn
sem komið er verið mjög lítið lagt
upp úr því að nota blóm á vinnu-
stöðum þrátt fyrir að mörg húsa-
kynni bjóði upp á slíkt og gætu
þar með skapað aðlaðandi og
smekklegar gróðurvinjar. Ekki er
víst að lesendur séu þessum hug-
leiðingum allskostar samþykkir,
en því skal samt bætt við að
athuganir hafa leitt í ljós að í
vistarverum þar sem gróður er
hafður um hönd skapar nærvera
hans gott andrúmsloft í andlegum
skilningi. Þetta ættu atvinnufyrir-
tæki og stofnanir vissulega að
gaumgæfa engu síður en heimilin.
Sem stofublóm hafa nokkrar
tegundir gúmmtrjáa löngum verið
vinsælar í ræktun. Þetta á ekki
síst við Ficus elastica sem ýmist
nefnist gúmmtré eða
gúmmfíkjutré og er í röð mest
ræktuðu stofublóma. Eins og síð-
ara heitið bendir til er það skylt
fíkjutrénu sem gefur af sér hin
ljúffengu fíkjualdin. Mjólkursafi
er í öllum tegundum gúmmtrjáa,
en úr safa F. elastica — það getur
orðið um 20 m á hæð — var
upprunalega unnið hrágúmm og í
þeim tilgangi var tréð mikið rækt-
að í SA-Asíu áður fyrr. Sem
híbýlaplanta getur gúmmtréð orð-
ið mjög vöxtulegt og laufskrúðugt
ef vel tekst með ræktun þess. Eru
mörg dæmi þess að það hafi náð
lofthæð í stofum á fáeinum árum.
Þegar svo er komið og helst löngu
áður má skera það tilbaka í 60—70
sm. hæð. Verður þá að brenna
sárið við loga uns safinn storknar.
Er best að þetta sé gert snemma
vors. Á þennan hátt getur tekist
að fá plöntuna til að skjóta 2—3
nýjum greinum. Þó gúmmtré
reynist oft ótrúlega dugleg við
misjöfn skilyrði má ætla að sér-
staklega björt og rúmgóð húsa-
kynni henti þeim best.
Vinsælasta gúmmtréð sem nú er
í ræktun er tvímælalaust
Stofugúmmtréð (F. elastica
decora) afbrigði áðurnefndar teg-
undar með breiðari og útsperrtari
blöð en sjálf tegundin og skemmti-
legri litaáferð. Einnig er fáanlegt
afbrigði með gulflekkóttum blöð-
um, mjög stásslegt en viðkvæm-
ara. Aðrar skemmtilegar tegundir
eru: Ástralíugúmmtré (F. austral-
is), Benjamínsgúmmtré (F. benja-
mina) Glæsigúmmtré (F. lyrata)
og Dvergfíkjan (F. pumila) sem er
skuggþolin hengiplanta.
Gúmmtré má fá í ýmsum stærð-
um en oftast er ánægjulegast að
eignast frekar litla plöntu og
reyna síðan getu sína að ná henni í
góðan vöxt. Plantan getur verið
dálítið vandmeðfarin fyrst í stað á
meðan hún er að aðlaga sig nýju
umhverfi. Meðal annars er ekki
óalgengt að neðstu blöðin gulni
fljótlega og detti af. Þetta kemur
einnig fyrir þegar plantan fer að
eldast og stöngullinn að tréna. Að
öðru leyti ætti ekki að fylgja
ræktuninni teljandi áhætta fái
plantan nægilega vökvun og hóf-
lega næringu að sumri, og sé þess
jafnan gætt að ekki skíni á hana
mikil sól á vorin. Eins skal ráðið
frá því að láta gúmmtré standa
mjög nálægt hitagjafa, þar sem
lofthitinn er ör. Að vetri verður
vökvunin að vera mjög í hófi,
sérstaklega í skammdeginu þegar
lífsstarfsemin er í algjöru lág-
marki. Gúmmtré þarf að umpotta
á 2—3 ára fresti í gljúpa mold,
helst síðari hluta vetrar áður en
vöxtur hefst.Að öðru leyti hressir
það mjög plöntuna að strjúka
reglulega yfir blöð hennar með
rökum klút eða ýra á þau svolitlu
vatni.
Til félagsmanna G.Í.: Þeir sem
eiga enn ósótta lauka eru minntir
á að sækja þá sem fyrst.
Ó.V.H.