Morgunblaðið - 31.03.1979, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. MARZ 1979
Nanna Jónsdóttir
— Minningarorð
Minning:
GRÓA JÓNSDÓTT'■
IR STÓRA-NÚPI
Fædd 24. 8.1893.
Dáin 20.3 1979.
Nanna Jónsdóttir var fædd að
Árbæ í Holtum 10. október 1913.
Hún andaðist í Borgarsjúkrahús-
inu 1É* þ.m. eftir stutta legu.
Foreldrar Nönnu voru hjónin Guð-
laug Ólafsdóttir og Jón Jónsson,
sem bjuggu lengi að Árbæ. Nanna
ólst upp í foreldrahúsum í hópi
sjstkina, en þau voru Ágústa,
Olafur og Nói, sem nú eru látin en
eftirlifandi eru Eva og Hrefna til
heimilis að Hellu og Svanur bú-
settur í Reykjavík. Tvö systkini
hennar dóu ung. Nanna fluttist til
Reykjavíkur 1937 með móður sinni
sem hætti búskap eftir að hafa
verið ekkja og stjórnað búi að
Árbæ í 3 ár. Guðlaug Ólafsdóttir
lést í Reykjavík 1957. Nanna
kynntist eftirlifandi manni sínum
í Reykjavík, Jóhanni Sigurðssyni
frá Vetleifsholti, í Ásahreppi.
Foreldrar Jóhanns voru Guðrún
Andrésdóttir og Sigurður Guðna-
son, sem bjuggu lengi í Vetleifs-
holti, en fluttu til Reykjavíkur og
eru látin fyrir nokkrum árum.
Nanna og Jóhann giftust 1940 og
stofnuðu heimili í Reykjavík.
Jóhann stundaði lengi byggingar-
vinnu en síðustu árin sem hann
var í Reykjavík var hann leigubíl-
stjóri. Heimili Nönnu og Jóhanns
var friðsælt og vinalegt. Með
árverkni og vinnusemi tókst að sjá
fyrir heimilinu á myndarlegan
hátt og koma börnunum vel til
manns. Þau eignuðust sex börn,
tvö dóu ung en fjögur eru á lífi, ein
dóttir Kristín og bræðurnir Gunn-
ar, Garðar og Jón. Öll eru gift og
búsett á Ásmundarstöðum. Maður
Kristínar er frá Bandaríkjunum
David Husted, kona Gunnars er
Vigdís Þórarinsdóttir frá
Litlu-Tungu, kona Garðars er
Nanna Björg Sigurðardóttir frá
Siglufirði og Jón er giftur Sigríði
Sveinsdóttur frá Reykjavík.
Nanna var ánægð með tengda-
börnin og var mjög kært á milli
hennar og þeirra. Barnabörnin eru
sjö og voru þau öll sólargeislar í
lífi ömmu sinnar. Börn Nönnu og
Jóhanns eru öll fædd og uppalin í
Reykjavík, en þau áttu oft leið
austur í Holt með foreldrum sín-
um á uppvaxtarárunum og ein sér
eftir að þau voru fullvaxin.
Þau urðu fljótt hrifin af lands-
lagi, fjallasýn og gróðursæld
Rangæskra sveita. Eftir því sem
árin liðu urðu ferðir austur þangað
fleiri og hugurinn leitaði í ríkari
mæli á ættarslóðir. Bræðurnir
voru að búa sig undir ævistarf í
Reykjavík. Garðar lærði prentara-
iðn, Jón var í Háskólanum og
Gunnar kominn vel áleiðis með
nám í flugumsjón. Framtíðin virt-
ist vera greið og gott starfssvið
fyrir hendi í Reykjavík fyrir þessa
ungu menn. En eigi að síður
keyptu bræðurnir Ásmundastaði í
Holtum árið 1970 og tóku þá
ákvörðun að flytja austur og hefja
þar búrekstur. Foreldrar þeirra
fluttu einnig austur og fylgdust vel
með öllu sem gerðist á nýjum
starfsvettvangi. Þeir bræður hugð-
ust ekki stunda hefðbundinn bú-
skap, heldur var stefnt að stór-
framleiðslu, með fullkomnustu
tækni og hagræðingu í rekstri
búsins. Hefur komið í ljós að frá
byrjun var fyrir öllu séð með
rökvísi og nákvæmum áætlunum,
sem hafa fyllilega staðist. Við búið
á Ásmundarstöðum vinna bræð-
urnir allir, mágur þeirra og faðir.
Nanna fylgdist vel með öllum
rekstri úti og inni. Hún gladdist
yfir góðum árangri og miklum
framkvæmdum, sem voru henni að
skapi og samrýmdust vel stórhug
hennar og skaplyndi. En gleði
hennar var mest yfir því að mega
njóta samvistar með fjölskyld-
unni. Nýlega átti blaðamaður við-
tal við velþekktan og háttsettan
mann um viðhorf hans til lífsins.
Meðal margs annars sem hann
sagði eftirtektarvert í samtalinu
var þetta: „Ekkert getur komið í
staðin fyrir gott fjölskyldulíf". Og
ennfremur sagði sami maður, þeg-
ar blaðamaðurinn spurði hvort
hann hugsaði oft um dauðann. „Já,
en ég óttast hann ekki. Ég lifi
lífinu eins og égi mjög skammt
eftir“. Nanna á Ásmundarstöðum
hefði getað sagt það sama og fellst
í ofanrituðum tilvitnunum. Hún
undi sér best með fjölskyldunni og
vildi vernda hana.
Hún var þess fullviss að ekkert
gæti komið í staðinn fyrir fjöl-
skylduna. Hún var einnig vel búin
undir komu dauðans og óttaðist
hann ekki. Hún gerði sér fulla
grein fyrir því að dauðinn gat
komið á hverri stundu og tekið
hraustustu menn fyrirvaralaust. í
samræmi við það hagaði Nanna
lífi sínu og var ávallt æðrulaus,
örugg og kvíðalaus.
Með Nönnu Jónsdóttur er geng-
in heiðurskona sem ávallt gaf gott
fordæmi. Hún var glöð í vinahóp
og hafði bætandi áhrif hvar sem
hún fór. Nanna var góð húsmóðir,
eiginkona og móðir. Hún átti
marga vini og skyldmenni sem
sakna hennar og vilja þakka henni
samfylgdina, nú þegar hún er
farin. En mestur er söknuður
eftirlifandi eiginmanns og ann-
arra ástvina. Um leið og ég kveð
mágkonu mína með þessum fáu
orðum, skal öllum ástvinum henn-
ar vottuð innileg samúð.
Ingólfur Jónsson.
Gróa Jónsdóttir var fædd að
EfriBrúnavöllum á Skeiðum, dótt-
ir hjónanna Sigurveigar Þórar-
insdóttur og Jóns Þorleifssonar, er
þar bjuggu. Hún var elzt 5 systk-
ina. Hin önnur eru: Rannveig,
lengi til heimilis í Skaftholti, nú
síðast í Hafnarfirði; Þórarinn,
kvæntist Guðrúnu Jóhannsdóttur,
hann drukknaði við sjósókn frá
Eyrarbakka, 27 ára gamall; Sigur-
laug , lézt atl. ári og Sigurjón,
múrarameistari í Hafnarfirði,
kvæntur Vilborgu Pálsdóttur.
Ung að árum fluttist Gróa með
foreldrum sínum upp í Gnúpverja-
hrepp, þar sem starfsvettvangur
þeirra siðan var. Faðir hennar
gerðist ráðsmaður á Stóra-Núpi,
þar sem börnin voru einnig um
lengri eða skemmri tíma, nema
Sigurjón, sem á 1. ári fór í fóstur .
Frá 15 ára aldri hefur Gróa átt
heimili sitt að Stóra-Núpi, eða nær
samfellt í 70 ár. Þar hefur hún
allan þann tíma dvalizt að mestu
óslitið, nema 3—4 síðustu æviárin,
sem hún varð að eyða á sjúkrahús-
um, síðast á sjúkradeild Grundar í
Reykjavík.
Þegar Gróa, ung að árum, kom
að Stóra-Núpi, voru húsbændur
þar frú Katrín og sr. Ólafur Briem.
Hún tók þegar miklu ástfóstri við
þau hjón, börn þeirra og allt
heimilisfólkið. Á þessum árum
mun iðulega hafa verið um 20
manns í heimili á staðnum. I skjóli
góðra húsbænda ríkti þar glað-
værð og samheldni. Þar þótti
eftirsóknarvert að vera. Þar var
mikið safn góðra bóka, sem stóðu
heimilisfólkinu til boða, enda varð
efni fjölda þeirra sameign þess.
Gróa var gædd góðum gáfum og
glaðsinna að eðlisfari. Hún tileink-
aði sér í ríkum mæli þann góða
heimilisbrag, sem hún kynntist á
Stóra-Núpi. Hún gekk að hverju
starfi heils hugar og tvívegis veitti
hún heimilishaldi þar forstöðu
eftir lát húsmæðra.
Gróa Jónsdóttir var traust og
heilsteypt kona. Hún sneiddi hjá
árekstrum við samferðamenn. I
stað þess safnaði hún að sér
vinum, hvar sem hun fór. I farsælu
ævistarfi sínu á Stóra-Núpi var
hún húsbændum sínum allt, sem
hún megnaði, batzt vináttubönd-
um öllum þeim er þar dvöldu í
lengri eða skemmri tíma — börn-
um sem fullorðnum. Sveitin öll var
henni kær sem og fólkið er hana
byggir.
Gróa var trygglynd með afbrigð-
um. Hún leitaðist við að halda
sambandi við frændur og vini.
Ætti hún ekki kost á fundi þeirra,
spurðist hún fyrir um þá og
fylgdist með líðan þeirra. En vinir
hennar og frændur mundu hana
einnig. Til hinztu stundar var hún
umvafin ástúð þeirra og um-
hyggju.
Svo sem fyrr er nefnt, dvaldist
Gróa á sjúkradeild Grundar í
Reykjavík síðustu æviárin. Hlýleg
og ástúðleg umönnun starfsfólks-
ins fór ekki frariT hjá vinum og
vandamönnum hennar og senda
þeir þakkir því góða fólki, er þar
átti hlut að máli.
Á þessum síðustu árum Gróu
dvaldist hugur hennar gjarna
austur á Stóra-Núpi. Síðustu hús-
bændur hennar þar eru Jóhann
Sigurðsson, bóndi og frú Sigríður
Finnbogadóttir, kona hans. Gróa
hafði fylgzt með vexti og þroska
barna þeirra, tekið ástfóstri við
þau og notið umhyggju fjölskyld-
unnar. Þá var sem að líkum lætur
einkar kært með Gróu og systkin-
um hennar og mágfólki og fjöl-
skyldum þeirra.
Við hinir fjölmörgu sem töldum
okkur til vina Gróu Jónsdóttur,
kveðjum hana nú með sérstakri
þökk og virðingu. Það er einstak-
lega góð gjöf, að hafa þekkt þessa
góðu og mikilhæfu konu og hafa
átt hana að vini.
Baldur Teitsson.
MS MS M2
2W sw
MS MS

rfjO£\ AUGLÝSINGA-
ly TEIKNISTOFA
MYNDAMOTA
Adjilstræti 6 sirni 25810
f
Móöir okkar,
JÓHANNA STEINSDÓTTIR,
Kleppsvegi 38,
veróur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 2. apríl kl. 13.30.
Bjarni Sigbjörnsaon,
Ragnar Sigbjörnsson,
Guömundur Ingi Sigbjörnsson.
f Faöir minn,
GÍSLI MAGNÚSSON,
fri Bjargi,
sem andaöist 24. marz aö Hrafnistu, veröur jarösunginn frá Stokkseyrarkirkju
laugardaginn 31. marz kl. 2. Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Magnús Gíslason.
f
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og minningarathöfn sonar okkar
og bróöur
EIRÍKS GUNNARSSONAR,
Aöalstraati 16.
Sigrún Hjördís Eiríksdóttir, Gunnar Haraldaaon,
Haraldur Gunnaraaon.
f
Innilegustu þakkir til allra lieirra, sem auösýndu samúö viö andlát og útför
GUOMUNDAR JÓHANNSSONAR,
Aöalgötu 2,
Stykkiahólmí.
Sérstakt þakklæti til Ingibjargar Helgadóttur og fjölskyldu, svo og samstarfs
fólks hans við frystihús Sigurðar Ágústssonar, Stykkishólmi.
Vandamenn.
5VAR MITT

EFTIR BILLY GRAHAM
Ég legg stund á vísindanám í háskóla. Sumir félagar
mínir segja, að það sé lítils virði í lífinu, sem ekki verði
sannað á vísindalegan hátt. Ég er kristinn maður og get
ekki samþykkt þetta. Hef ég rétt fyrir mér?
Sannleikurinn er sá, að trú og vísindi „uppfylla"
hvort annað. Enginn árekstur er á milli sannra
vísinda og sannrar trúar. Sameiginlega mynda þau
hina beztu undirstöðu heilbrigðs trúartrausts og
hugrekkis í daglegu lífi.
Galíleó var faðir nútímavísinda. Hann komst að
raun um, að jörðin snerist, en sólin gekk ekki kringum
jörðina. Þetta kom mjög illa við suma trúarleiðtoga,
því að þeir voru á öndverðum meiði. En þegar tímar
liðu, urðu þeir rólegir. Allt frá þeim tíma höfum við
áttað okkur á, góðu heilli, að sönn vísindi og einlæg
trú eiga samleið.
Það er staðreynd, að margir mestu vísindamennirn-
ir eru trúmenn. James Simpson lávarður var brezkur
lífeðlisfræðingur. Hann var spurður, hver væri mesta
uppgötvun hans.
Hann svaraði; „Mesta uppgötvun mín var sú, að ég á
frelsara."
Við menn erum samsettir af líkamlegum og
andlegum þáttum. Hjartað sér margt, sem hugurinn
greinir ekki. Kristna trú mætti skýra svo, að hún sé
„ofar vísindunum“. Ofar vísindunum eru vegir, sem
liggja til trúarinnar. Jesús Kristur var meistari hins
andlega sannleika. Hann veitir okkur hlutdeild í
þessum sannleika, þegar við leitum lifandi samfélags
við hann.