Morgunblaðið - 26.04.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 1979
Vltf>
kamnú \\
(Ö

Þeim rennur blóðið
til skyldunnar
Velvakandi góður
Opinber starfsmaður á Snæ-
fellsnesi skrifar:
Nú standa fyrir dyrum kosning-
ar meðal félaga BSRB um launa-
lækkun og er það táknrænt um leið
og flugmenn og aðrir bæta við sig
svimandi upphæðum í launum þá
sitja launaðir valdamenn okkar og
semja um kauplækkun. Sem sagt
versla með okkar kjör. Þessu víkur
dálítið undarlega við en kannski
skiljanlegt að þeim renni blóðið til
skyldunnar, þegar vinstri stjórn
þeirra riðar til falls þá má taka af
þeim lægst launuðu til að bæta
þeim hæstlaunuðu upp. En hve
lögum af laununum. Hvað skyldu
þessir menn hafa sagt ef önnur
ríkisstjórn hefði verið við völd.
Þessi skerðing er réttlætt með
því að samningstímabil starfs-
manna minnki. En hvað þýðir
þetta í raun. Það þýðir að opinber-
ir starfsmenn þurfa að standa í
kjarabaráttu á hverju ári og efna
til verkfalla o.s.frv. Það er kannski
þetta sem foringjarnir stefna að,
ófriður og aftur ófriður og að
hvaða haldi kemur þetta svo allt
saman og ekki er verið að þjóna
hagsmunum félaganna meðan aðr-
ir þegnar þjóðfélagsins vaða uppi í
ægilegum kröfugerðum.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Þá er komið að lausn sjöundu
og siðustu páskaþrautinni. Dálít-
ið erfið að vísu en snerist fyrst og
fremst um talningu slaga og
möguleikann á óhagstæðri skipt-
ingu tromplitarins.
Norður gaf, austur-vestur á
hættu.
Norður
S. 632
H. KG104
T. -
L. ÁK6543
Suður
S. K
H. ÁD953
T. ÁG54
L. 987
Eftir nokkuð margar sagnir
hafnaði suður í 6 hjörtum.
Noríur Auxtur SuAur Vestur
1L IT 1H JS
3 H 3 S 4 G P
5 T P 6 Hjortu Alllr pa«8.
Útspil tígultía og spurt var
hvaða spil þú létir frá borðinu.
Það fyrsta, sem kemur í hugann
er, að laufin verða að skiptast
2—2. Og ekki verða neinir erfið-
leikar fyrir hendi skiptist trompin
2—2 eða 3—1. Þá má alltaf fá 13
slagi, sex á lauf, fimm á tromp,
tígulás og tígultrompun í borðinu.
Þannig verður tromplegan 4—0
eina umhugsunarefnið. Og sé lát-
inn spaði frá borði eða útspilið
trompað myndast óviðráðanleg
stifla í lauflitnum þegar nían
flækist fyrir. Þá er bara laufið
eftir og skiptingin, sem við reikn-
um með gæti verið þessu lík.
COSPER
©PIB
COfiNHACIN
COSPER
79B9
Ég sé að ég hefi farið húsavillt, frú mín!
þetta er táknrænt til vinstri og
fyrir þetta eru foringjarnir á
fullum launum og það hefir hvergi
komið fram að þeir sjálfir ætli að
gefa eftir af sínum launum. Væri
t.d. fróðlegt að vita hvað þeir
Kristján.og Haraldur hafa mikið í
laun fyrir að fórna sér svona fyrir
félaga sína. Það er kannski leynd-
armál. Og svo fara þeir á kostnað
samtakanna út um allt til að biðja
um að ríkisstjórnin þurfi ekki að
bæta félögum BSRB þetta upp og
áður var búið að gefa eftir með
Allir hugsandi menn í BSRB
verða að stoppa svona vinnubrögð
í eitt skipti fyrir öll og greiða
atkvæði á móti slíku gerræði 3.
maí n.k.
• Poppfylgir
hverju tímabili
Um daginn rak ég augun í
smáklausu í dálki Velvakanda,
nánar tiltekið 5. apríl. Þar svarar
45 ára gamall maður (unglingur á
árunum ’45—60) unglingi sem áð-
Vestur
S. DG1097
H.8762
T. 109
L. DG
Austur
S. Á854
H. -
T. KD87632
L. 102
Lauf frá borðinu verður þannig
rétta svarið. Tíguldrottninguna
drepum við og tökum á trompás.
Þá kemur legan í ljós og við spilum
spaðakóng. Austur getur þá ekki
spilað tígli án þess að gefa með því
tolfta slaginn á gosann og spilar
þess vegna svörtu spili og leiðin
verður greið. Auðvelt verður að
trompa tvo spaða heima, láta að
því loknu lauf af hendinni þegar
við tökum á síðasta trompið í
borðinú en eftir það getum við
tekið nægilega marga slagi á
lauflitinn.
Hverfi skelfingarinnar
28
um að veturinn væri að hörfa á
braut að þessu sinni.
Lesbcsysturnar höfðu horft á
sjónvarpið og drukkið te og
bjuggu sig nú undir að ganga
til hvílu. Merete hafði farið inn
í svefnherbergi til þess að loka
glugganum og Asta var að bcra
tebollana fram í eldhús og
raulaði fyrir munni sér. Söngl
hennar hætti snögglega þegar
hún heyrði óp innan úr svefn-
herberginu. Merete kom þjót-
andi þaðan náföl og greip
þéttingsfast í handlegg vinu
sinnar.
— Asta. stundi hún og rödd
hennar var þrungin af skelf-
ingu.
— Það er einhver á gægjum
fyrir utan gluggann. Ó, guð
minn góður hvað ég er hrædd.
Asta lagði bollana frá sér og
reyndi að losa um tak hennar
en Merete sleppti ekki.
— ó, Asta hvað eigum við
eiginlega að gera.
— Svona, svona, við erum
nú tvær.
Vinkonan reyndi að láta sem
ekkert væri en hún gat ekki
leynt óttanum í rödd sinni.
Andartak stóðu þær grafkyrr-
ar og lögðu við hlustir. Svo
losaði Asta takið með lagni og
læddist að svefnherbergisdyr-
unum smeygði höndinni inn
fyrir og slökkti Ijósið. Svo
sparkaði hún af sér skónum og
með öndina í hálsinum læddist
hún inu í myrkt herbergið.
Merete tiplaði á eftir henni og
þær komust að glugganum og
stilltu sér þar upp og reyndu að
horfa út í myrkrið. Svo hvfslaði
Asta.
— Það er enginn þarna
núna. Viðkomandi hefur stung-
ið af þegar þú æptir.
Ilún krækti aftur gluggan-
um og dró þykku grænu
gluggatjöldin fyrir.
Svo hvfslaði Asta.
— Þetta er allt í lagi núna,
Merete mín.
Síðan dró hún hana með sér
fram.
Merete leit óttaslegin í
kringum sig.
— Ertu viss um að útidyrn-
ar séu læstar.
Asta gekk úr skugga um að
svo væri. Svo hélt hún áfram:
— Sástu hvort þetta var.
karlmaður?
Merete kinkaði kolli.
— Já, ég sá honum bregða
íyrir. En það var áreiðanlega
karlmaður.
— Sástu hvcrnig hann leit
út?
— Það var ógerningur. Ég
sá bara að hann mændi hingað
upp.
— Lá hann á hnjánum?
spurði Asta undrandi.
— Já. það hlýtur hann að
hafa gert. Og hann var með
einhvern höfuðhúnað.
- Hatt?
— Ég veit það ekki. Asta.
eigum við ekki að hringja til
Torp og biðja um að þeir sendi
varðmann hingað?
— Jú, við skulum gera það.
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
Vinkonan gekk inn í stofuna
og kveikti ljósið, settisf við
símann og tók fram skrána.
Svo hringdi hún.
Nokkur tími leið. Merete lá á
hnjánum við sfmaborðið og
nartaði óróleg í fingurna á sér.
— Já, sælar, er það frú
Torp? Það er Asta Frederiksen
hérna á íkornavegi. Þér verðið
að afsaka að ég skuli hringja
svona seint. en það er maður-
inn yðar sem stjórnar varð-
sveitunum okkar, er það ekki?
Ég skal segja yður að ég og
vinkona mín fengum töluverð-
an skrekk áðan. Við upp-
götvuðum okkur til skelfingar
að karlmaður var á gægjum
fyrir *utan svefnherbergis-
gluggann hjá okkur og... já,
hvað segið þér? Er hann...
jæja við gerum það þá. Já, við
gerum það.
Asta lagði hægt á tólið og
sneri sér að Merete.
— Við skulum hafa auga
með götunni. Þeir eru á cftir-
litsgöngu einmitt núna.
— Eigum við þá ekki að