Morgunblaðið - 23.06.1979, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. JÚNÍ1979
KArPINU
(0
Sé þetta óskilamuna-deildin,
hefur nokkur komið með móður
mína?
Því er nú einu sinni þannig
varið með hann, að ef hann
segist ætla að reykja pípu, þá
reykir hann pípu og ekkert
kjaftæði.
T jörnin næst?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I úrspilsæfingu vikunnar þarf
að finna svör við mörgum spurn-
ingum. Austur og vestur hafa
alltaf sagt pass en norður gaf.
Norður
S. 973
H. K86
T. 76
L. DG843
Suður
S. ÁK6
H. Á97
T. ÁK54
L. K72
Suður er sagnhafi í þrem grönd-
um og fær út spaðadrottningu?
Fyrsta málið er hvað best sé að
gera við útspilið. Fái vestur að
eiga slaginn getur hann skipt í
annanhvorn rauðu litanna. Styrk-
ur okkar jafnmikill í þeim báðum
og eini ávinningurinn væri að hafa
gefið einn slag.
Við tökum því fyrsta slaginn
með kóng og ráðumst eðlilega á
laufið. í fyrstu virðist sjálfsagt að
spila lágu að háspilum blinds. En
er það svo sjálfsagt. Nei, skiptist
liturinn 3—2 er sama hvernig
honum er spilað, fjórir slagir og
þar með einn yfirslagur verða
auðveldir. Við höfum efni á að
gefa tvo slagi á laufið ef við fáum í
staðinn þrjá og mikið þarf að ske
til að við vinnum ekki spilið ef við
spilum laufkóng frá hendinni í
slag nr. 2. Eigi austur öll laufin
fimm verðum við að vísu að gefast
upp en 4—1 skiptingin verður
okkur auðveld.
Fyrst gerum við ráð fyrir að
kóngurinn sé drepinn. Sé spaða þá
spilað gefum við og sjáum í næsta
slag hvernig hann skiptist. Hafi
vestur átt fimm spaða í upphafi
verðum við næst að svína laufáttu
láti vestur lágt. Með því vinnum
við spilið þó vestur hafi átt í
upphafi 10965. En hafi vestur átt
laufásinn einspil má austur stöðva
litinn einu sinni.
Ef við fáum á laufkónginn
spilum við litnum aftur. Sé vestur
enn með látum við hátt frá borði
og fjórir laufslagir verða öruggir.
En sé vestur ekki með verðum við
að láta lágt frá borðinu því annars
getur austur gert okkur lífið leit
með því að gefa slaginn. Austur
fær þá slaginn á lágt spil og spili
hann spaða látum við lágt til að
ráða við spilið eigi vestur DG
blankt í spaðanum.
COSPER
í grein um fyrirhugaða skerð-
ingu Landakotstúns í blaðinu 21.
júní s.l. er minnst á Margrétu
Andréu Knudsen en hún bjó þar.
Hún var amma ömmu minnar og
sé sú ætt rakin lengur var hún af
merkum íslenskum aéttum komin.
Nú virðist stefna í þá átt að
gera aðför að grænum svæðum í
borginni. Talað er um að byggja á
Klambratúninu, Landakotstúnið
og Tjörnin verða kannski næst,
hver veit.
Gamla kirkjugarðinn í Aðal-
stræti var farið með sem hvern
annan öskuhaug. Séð hef ég á
silkiborðum, festum við kransa
sem lágu á leiðum látinna, orðin
„Hvíl í friði".
Hvenær verður kirkjugarðurinn
við Suðurgötu ekki lengur staður
þar sem bein látinna hvíla í friði.
Þar eru tré og blóm, græn vin í
eyðimörk steins og malbiks.
Séð hef ég erlendis kaþólskar
kirkjubyggingar, mjög fallegar.
En stundum hafði verið byggt svo
að þeim að í mesta lagi ein hlið
sást. Á að gera slíkt við Landa-
kotskirkjuna? Væri ekki nær að
planta lágvöxnum gróðri kringum
túnið? Eitt er víst að þegar búið er
að eyða öllum grænum svæðum í
Reykjavík verður farið að byggja
lengra frá miðbæ en nú er. Þetta
dugar því aðeins fá ár. Og hvers
vegna ekki að gera það nú en láta
þessu fáu grænu svæði halda sér?
Góðir Reykvíkingar, stöðvið
þessar heimskulegu
framkvæmdir.
Ásgeir Guðmundsson,
Kópavogsbraut 16.
• Útrýming?
„Andmæli gegn fósturmorð-
um“ nefndist grein í Velvakanda
fyrir nokkru. Var þar veriö að
taka undir með öðrum blaðagrein-
um um það, að hamla beri gegn
þessum faraldri, sem tekur nú um
500 mannslíf á ári hverju hér á
landi. Var í „andmælum" vikið að
því, hvort ekki hefði gefið slæma
raun einhvers staðar að fara að
lögleyfa eyðingu mannlífs á ein-
hverju stigi, í þeim tilgangi að
komast hjá óþægindum þeim og
fyrirhöfn, sem menn hafa af þeim
sem ósjálfbjarga eru.
Á kvennadaginn 19. júní var
flutt í ríkisútvarpinu erindi gagn-
stæðs efnis, þar sem fóstureyð-
ingar voru taldar mikil nauðsyn.
Var helzt að skilja á flytjanda, að
25% fóstureyðingar, eða fjórða
hvert fóstur, væri það minnsta
sem hægt væri að komast af með.
Taldi flytjandi erindisins, Helga
Hannesdóttir, það skaðlegt
„geðheilsu" konunnar sem gengur
með, svo og ófæddra barna hennar
(ef einhver yrðu), að fóstureyðing
færi ekki fram, nema því aðeins
að fóstrið væri til komið
samkvæmt gerðri áætlun
(áætlunarbúskapur).
Sama kvöld var sagt frá því að
ríki nokkurt í Suðaustur-Asíu,
sem litla virðingu ber fyrir
mannslífum, hafi sent nokkur
hundruð þúsundir þegna sinna á
haf út til þess að drekkja þeim
þar. Af þeim sem þrátt fyrir allt
hefur skolað á land einhversstaðar
er þess krafizt, að íslendingar
gróðursetji 50 sálir í landi sínu.
Enginn vafi er á því, að neyð
slíks fólks er mikil, og væri það
drengskapur, að leggja nokkra
fjárhagsaðstoð af mörkum því til
hjálpar. Vonandi er að því verði
framgengt. En er það ekki dálítið
athyglisvert, ef þeir sem eru ákaf-
astir um að fækka íslendingum
með fóstureyðingum, yrðu einmitt
manna óðfúsastir að flytja hingað
fólk af fjarlægum löndum til þess
að fylla í skörðin. Hvort tveggja
miðar nefnilega að hinu sama, að
útrýma íslenzku þjóðinni.
Valnastakkur.
lii.
L,Lausnargjald í Persíu
2
Helztu sögupersónur:
Logan Field — athafnasamur
og umsvifamikill forstjóri
Imperial-olfufélagsins.
Eileen Field — kona hans —
sem verður ein helzta persóna
sögunnar.
James Kelly — framkvæmda-
stjóri í fyrirtæki Fields. Aðdó-
andi eiginkonunnar.
Janet Armstrong — ástkona
Logans Fields.
Ardalan hershöfðingi — yfir-
maður SAVAK.
Khorvan — efnahagsmálaráð-
herra írans, sem á að semja við
Logan um mikilsháttar fram-
kvæmd í olfumálum.
Peters — Bandarfkjamaður,
forsvarsmaður skæruliðahóps
sem undirbýr mannrán.
reynslu að það var bezt að reiða
sig ekki um of á franska stund-
vísi cða orðheldni. Salurinn
stóri var gríðarlega mikið
skreyttur og koparljósakrónan
'í loftinu haíði verið fægð íagur-
lcga. Blómalmurinn var allt að
því yfirþyrmandi, en hann vissi
að franskur smekkur í slíku var
íburðarmeiri en svo að hann
gæti fellt sig við það. Hann
ræddi við yfirþjóninn og minnti
hann á að byrja nú á að kæla
kampavfnið og áréttaði við
hann að hafa nægilega mikið af
viskf á boðstólum.
Kelly var maður hávaxinn,
dökkur yíirlitum og grannvax-
inn með mikið dökkt hár. Hann
var myndarlegur og fágaður og
hann hafði sýnt það og sannað
þessi þrjú ár í Teheran að
honum var til mikilla verka
treystandi. Nú var Logan Field
að uppskera ’launin af starfi
hans með því að halda þetta
samkvæmi íyrir einn illúðleg-
asta ráðherra keisarans sem
var frægur fyrir andúð sína á
öllu scm vestrænt var. Sjálfsagt
var það ástæðan fyrir því að
Eileen hafði verið látin koma
með. Ráðherranum hugnaðist
vel návist kvenna, og hann
talaði afbragðs góða ensku.
Þegar klukkan var að verða
sex íóru starfsmenn í fyrirtæk-
inu að koma ásamt eiginkonum
sfnum. James leit á úrið sitt og
sem hann gerði það sá hann
Logan og Eileen birtast í gætt-
inni og hann hraðaði sér fram
til að hitta þau.
Á leiðinni til Hilton-hótelsins
hafði Logan snúið sér að konu
sinni. Kelly ók Mercedes Benz
en auk þess var í eigu fyrir-
tækisins Rolls Roycebíll sem
notaður var þegar formaðurinn
var í borginni en annars var
hann geymdur í bflskúr.
Þótt klukkan væri farin að
halla í sex var hitinn í borginni
enn jafn steikjandi og göturnar
virtust fljóta til í hitamistrinu.
Eileen Field var í silkikjól og
henni var kalt inni í loftkæld-
um bflnum.
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á fslenzku
— Khorvan kemur ckki í
bráð, sagði Logan.
— Þeir hafa sérstakt yndi af
því að láta bíða eftir sér. Þeim
finnst það auka mikilvægi sitt.
Hann kveikti sér í sfgarettu
og leit út um gluggann. Hann
var ókyrr og cirðarlaus og
hann hrukkaði ennið þegar
hann saug að sér sfgarcttuna.
— Æ, hvað gerir þab til,
sagði Eileen. — Okkar menn
verða komnir og við getum
talað við þá. Mér er alveg sama
bótt hann láti okkur bíða.
— Það er ekki kjarni máls-
ins, sagði Logan. — Mér gremst
það vegna þess að það er móðg-
un við þig og setur mig í verri
stöðu. Við hefðum ekki átt að
koma fyrr en korter fyrir sjö.
— Og ef nú ráðherranum
hefði dottið í hug að koma fyrr,
þá hefðum við móðgað hann. Ég
held þetta sé skárra svona.
Auðvitað hefði hann átt að
geta fellt sig við röksemdir
hennar. En hann gat það ekki.
Hann hafði ekki kært sig um að
hún kæmi og efnahagsráðherr-