Morgunblaðið - 24.07.1979, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. JÚLÍ1979
35
Minning:
Einar Óskar
Þórðarson
Fæddur 20. nóvember 1905
Dáinn 13. júlí 1979
Fyrir tæpum tuttugu og fimm
árum bar fundum okkar Óskars
fyrst saman. Ekki óraöi mig þá
fyrir nánari kynnum: Óskar verk-
stjóri á mjög stórum vinnustað, ég
ungur maður að pissa upp í vind-
inn.
Einar Óskar var fæddur á Sug-
andafirði 20. nóvember 1905. For-
eldrar hans voru Þórður Þórðar-
son hreppstjóri, símstöðvarstjóri
og fleira. Þórður er kunnur í
vestfirzkri sögu. Móðir hans var
Sigríður Elín Einarsdóttir.
Ungur að árum hélt óskar til
Reykjavíkur og lærði húsgagna-
smíði hjá fyrirtækinu Jóni Hall-
dórssyni og Co. Hefur hann unnið
hjá því fyrirtæki — að vísu með
breyttum nöfnum eins og Gamla
kompaníið — alla tíð síðan, eða í
tæp 54 ár. Árið 1932 kvongaðist
Óskar Laufeyju Guðmundsdóttur.
Son hennar Hörð, starfsmann hjá
Áburðarverksmiðju ríkisins, og
börn þeirra Óskars og Laufeyjar,
Þóri prófessor og Ernu húsfrú,
mat Óskar að verðleikum.
Fyrir aldarfjórðungi eða svo
kynntumst við Óskar, en fyrst að
ráði undanfarin 8 ár, er við vorum
samstafsmenn. Þá fyrst kynntist
ég manninum.
óskar var lágur maður vexti,
dökkur á brún og brá, nokkuð
framandlegur á íslandi. Snemma
var hann fimleikamaður eins og
bezt gerist. Ferð hans til Þýzka-
land árið 1929 með félögum úr
Ármanni gleymdi hann aldrei.
Minntist hann þeirrar ferðar oft
með gleði.
Hér hafa aðeins verið rakin
helztu atriði á lífsferli Óskars. En
hvað um manninn sjálfan? Aldrei
heyrði ég óskar tala illa um
nokkurn mann, aldrei heyrði ég
hann neita ungum manni um
smávegis leiðbeiningar í starfi,
aldrei þekkti ég jafn trúan mann á
vinnustað. Fram á síðasta dag
stóð hann við bekk sinn og lét sér
hvergi bregða, þótt hann vissi að
stundaglasið væri að renna 'út.
í dag kveðja vinnufélagar góðan
dreng.
Eiginkonu hans, börnun og
barnabörnum sendum við okkar
beztu kveðjur.
Hvíl í friði.
Jón P. Ragnarsson.
Kynni mín af Óskari hófust
þegar hann gekk að eiga móður
mína, Laufeyju Guðmundsdóttur,
árið 1932. Var ég þá sex ára ódæll
snáði. Ólst ég upp á heimili þeirra
og naut ástúðar hans eins og ég
væri hans eigin sonur. Móðir mín
og Óskar eignuðust tvö börn: Þóri
og Sigríði Ernu.
Foreldrar Óskars voru Sigríður
Elín Einarsdóttir og Þórður Þórð-
arson formaður og hreppstjóri á
Suðureyri við Súgandafjörð.
Fimm barna þeirra komust á legg.
Þau ólu einnig upp fósturson,
frænda Sigríðar, sem missti for-
eldra sína úr spönsku veikinni,
þegar hann var á fyrsta ári.
Eg naut þeirrar gæfu að dvelja
á heimili þeirra á yngri árum.
Minnist ég þess tíma með ævin-
týraljóma. Hún amma mín, eins
og ég kallaði Sigríði var einstak-
lega hlý og góð, ávallt var hún að
gera öðrum gott, og afi með sitt
jafnaðargeð, virtur af öllum, raul-
aði stökur fyrir munni áer. Á
þessu góða heimili ólst óskar upp.
Snemma kom í ljós hve hagur
hann var og heima gat hann ekki
fengið þa menntun, sem hugurinn
stóð til.
Árið 1926 flyzt Óskar til
Reykjavíkur, þá tvítugur að aldri,
og hefur nám í snikkaraiðn eins og
þá var sagt hjá Jóni Halldórssyni,
sem rak umfangsmikið húsgagn-
verkstæði. Árið 1930 lauk hann
sveinsprófi og starfaði þar áfram.
Þegar eigendaskipti urðu á verk-
stæðinu og nafni þess breytt í
Gamla kompaníið var Óskari falið
það erfiða hlutverk að taka að sér
verkstjórn. Gegndi hann því starfi
af alúð og trúmennsku, þar til
umsvif urðu það mikil að stjórnin
færðist á fleiri hendur. Losnaði
hann þá undan álagi og gat sinnt
störfum, sem voru skyldari því
handverki, sem hann hafði lært.
Óskar var snillingur í að færa
eldri húsgögn til upprunalegs
horfs og voru þeir margir, sem til
hans leituðu með skemmda muni
sína. Ánægjan yfir vel unnu starfi
voru oft hans laun. Á þessum
langa starfstíma voru þeir áfáir
lærlingarnir, sem nutu tilsagnar
hans og munu margir sakna hlýj-
unnar og velvildarinnar er frá
honum stafaði. Samstarfsmenn-
irnir í Kóinu munu iíka sakna
hans við bekkinn þar sem hann
stóð til hinzta dags.
Óskar var vel búinn að líkam-
legu atgervi. Á unglingsárunum
stundaði hann íþróttir í heima-
byggð sinni og þegar hann fluttist
til Reykjavíkur lagði hann stund á
glímu og leikfimi í Glímufélaginu
Ármanni og náð frábærum ár-
angri. Árið 1929 fór hann eftir-
minnilega sýningarferð til Þýzka-
lands með úrvalsflokki Ármanns.
Það er ekki ár síðan ég horfði á
Óskar fara kraftstökk á harðri
steinsteypu, svo hélt hann líkams-
burðum sínum vel.
Óskari var fleira til lista lagt.
Það var eins og allt léki í höndum
hans, blýantur, penni, pensill og
ekki sízt flugustöngin. Átti hann
margar unaðsstundir á bakka
góðrar veiðiár.
Nú að lokum þakka ég Óskari
alla þá hlýju og ástúð sem hann
sýndi mér og konu minni Arn-
heiði. Hún mun sakna sunnudags-
heimsóknanna úr laugarferðum
hans. Börnin sakna góðs afa og
barnabörnin íþróttaafa eins og
þau kölluðu hann oft. Huggun er
að vita að veganesti Óskars héðan
er gott og margir ástvinir eru til
að taka á móti honum.
Þorsteinn Hörður Björnsson.
Kallið kom snöggt og erfitt er
fyrir ástvini að átta sig, en tæp-
lega er hægt að hugsa sér virðu-
legri dauðdaga en að ganga til
vinnu sinnar í fyllingu lífsdaga
eins og hann gerði alla tíð frá því
hann var ungur maður og hafði
lífið framundan. Sú staðreynd að
geta verið á sama vinnustað í rúm
53 ár fram til hinzta dags segir
ekki svo lítið um manninn, Einar
Óskar Þórðarson, tengdaföður
minn. Hann var tryggur og ein-
lægur og skipti þá engu máli hvort
um vinnustað, vin eða fjölskyldu-
meðlim var að ræða, aldrei var
hallað á neinn, þótt ekki væri
hann ógagnrýninn maður.
Hann var kunnáttumaður mikill
í sinni iðn sem húsgagnasmiður,
bæði á gamaldags mælikvarða og
nútíma, þó hentaði hið fyrrnefnda
betur skapgerð hans að öllu leyti
því hann var natinn maður og
hægur. Þessur skapgerðarein-
kennum hæfði vel sá ferðamáti
sem honum gafst á sínum yngri
árum kostur á. Þá ferðaðist hann
með félögum sínum í Glímufélag-
inu Ármanni í sýningarferð til
Þýzkalands á þann hátt sem menn
ferðuðust í gamla daga — með
skipi. Þá fengu menn tilfinningu
fyrir fjarlægðinni og þá var eng-
inn asi, þeir ferðuðust borg úr
borg, í gegnum Þýzkaland, sem á
þeim tíma náði alla leið til Danzig,
dvöldust um nokkurra vikna skeið
á hverjum stað og kynntust stað-
háttum vel. Kannski hafa menn
ekki komizt eins víða í þá daga en
örugglega hafa þeir komizt dýpra
ef svo mætti að orði komast. Þó
Óskar hafi fengið tækifæri til að
ferðast meira seinna meir, hygg
ég að engin ferð hafi gefið honum
jafn mikið og þessi. Og alltaf
þegar hún bar á góma komst ég að
raun um að hann þekkti í rauninni
föðurland mitt betur en ég.
Óskar var fjölskyldumaður í
orðsins fyllstu merkingu og bar
hag ástvina sinna meira fyrir
brjósti en nokkuð annað. Hann
elskaði íslenzka náttúru og það
var unun að ferðast með honum
um sveitir íslands. Hann var
glaður og jákvæður í hverju sem
var og þannig langar mig til að
minnast hans.
Renate Einarsson.
Kveðja frá
Sveinafélagi
húsgagnasmiða.
Fæddur 20. nóvember 1905
Dáinn 13. júlí 1979
Einar Óskar Ástráður Þórðar-
son var fæddur 20. nóv. 1905 á
Suðureyri við Súgandafjörð.
Hann nam húsgagnasmíði hér í
Reykjavík hjá hinum fyrrum
kunna meistara Jóni Halldórssyni
í „Kompaníinu" eins og það var
jafnan kallað. Sveinsprófi lauk
Óskar árið 1930.
Óskar einn af stofnendum
Sveinafélags húsgagnsmiða árið
1933 og er hinn eini, sem óslitið
hefur verið félagsmaður þess.
Hann tók virkan þatt í félags-
starfinu, var meðal annars próf-
nefndarmaður fyrir félagsins
hönd um árabil.
Við minnumst hans á fundum
og öðrum samkomum félagsins
sem hins glaða og reifa sóma-
manns, en fáir mannfundir hafa
verið haldnir á vegum félags
okkar án nærveru Óskars.
Á 40 ára afmæli Sveinafélagsins
1973, var óskar gerður að heiðurs-
félaga þess.
Við kveðjum með virðingu og og
þökk góðan félaga og vin.
Eiginkonu hans, Laufeyju Guð-
mundsdóttur, og börnum þeirra
sendur við innilegar
samúðarkveðjur.
Bolli A. ólafsson.
Guðmundur Steindórs
son—Minning
Fæddur 18. marz 1910.
Dáinn 13. júlí 1979.
I nokkrum orðum langar mig að
minnast tengdaföðurs míns, Guð-
mundar Steindórssonar, sem and-
aðist í Landspítalanum 13. þ.m.
eftir langa legu.
Guðmundur fæddist 18. marz
1910 í Súðavík við Álftafjörð.
Foreldrar hans voru Jóna Jóns-
dóttir og Steindór Guðmundsson.
Þegar Guðmundur var 11 ára
gamall missti hann föður sinn.
Fluttist hann þá til frændfólks
síns að Eyri við ísafjarðardjúp og
óslt þar upp. Ungur að árum tók
hann þá ákvörðum að leggja fyrir
sig sjómennsku. Stundaði hann
sjóróðra með frændum sínum frá
Eyri, en þeir reyndust honum í
alla staði mjög vel.
Árið 1930 fluttist hann til
Reykjavíkur og stundaði þar þá
vinnu sem til féll. Ári síðar urðu
þáttaskil í lífi Guðmundar.
Kvæntist hann þá eftirlifandi
konu sinni, Láru Sigvarðsdóttur
Hammer, ættaðri frá ísafirði.
Eignuðust þau fimm börn sem öll
eru á lífi.
Hjónaband þeirra var farsælt.
Þau voru saman öllum stundum,
þar sem Guðmundur var, þar var
Lára. Sat hún við sjúkrabeð hans
til hinstu stundar.
Guðmundur var sérstaklega
fórnfús maður og helgaði allt sitt
líf heimili sínu og síðan heimilum
barna sinna og barnabarna.
Hin síðari ár starfaði Guð-
mundur sem húsvörður að Skúla-
túni 2. Ég veit að þar var góður
starfsmaður sem vann sín verk
vel. Samvizkusemi hans var slík
að hann mátti í engu vamm sitt
vita.
Á erlendri grund sl. sumar varð
ég og fjölskylda mín þess aðnjót-
andi að vera með þeim Guðmundi
og Láru. Hvílík lífsgleði, áhugi og
þakklæti var öðru yfirsterkara hjá
þeim. Þessar stundir verða okkur
ógleymanlegar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar vil ég
þakka starfsliði Landspítalans
fyrir þá velvild og umönnun sem
Guðmundur naut þar til yfir lauk.
Ævi Guðmundar varð ekki löng
hér á jörðu, en eitt veit ég að hans
bíður mikið og blessunarríkt starf
handan móðunnar miklu.
Ég þakka honum fyrir góð
kynni og trygga vináttu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Gylfi Jónsson.
+
Elsku litli drengurinn okkar og bróöir
ÞORSTEINN PÉTUR ÓLAFSSON
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn, 25. júlí kl.
3.00. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Styrktarfélag lamaöra
og fatlaöra.
Vílhelmína Þorsteinsdóttir, Ólafur Þorsteinsson,
Auóunn Ólafsson, Sæmundur Ólafsson,
Oddrún Sígurgeírsdóttir, Þorsteínn Auöunsson,
Guómunde L. Ólafsdóttir, Þorsteinn Pjetursson.
+
Móðir okkar og tengdamóöir
GUDRÚN PÉTURSDÓTTIR
fv. biskupsfrú
sem lést 20. þ.m. veröur jarösungin frá Dómkirkjunni föstudaginn
27. júlí n.k., kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afbeöin, en þeim sem vildu minnast hinnar
látnu láti Hallgrímskirkju í Reykjavík njóta þess.
Pétur Sigurgeirsson,
Siguröur Sigurgeirsson,
Svanhildur Sigurgeirsdóttir,
Guölaug Sigurgeirsdóttir,
Sólveig Asgeirsdóttir,
Pálína Guömundsdóttir,
Sigmundur Magnússon.
Hjartkær eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir, afi og langafi,
ÞORSTEINN PÉTURSSON,
Freyjugötu 30,
lézt 11. júlí. Útförin hefur fariö fram í kyrrþey, samkvæmt ósk hins
látna.
Þökkum auðsýnda samúö Kri„ín siguröardóttir,
Bragi Þorsteinsson,
Þorsteínn Bragason,
Krístín Bragadóttir,
Ragnar Bragason,
og barnabarnabörn.
Gréta Steinpórsdóttir,
Ólöf Örnólfsdóttir,
Einar Helgason,
Steinpór Bragason,
+
ÞÓRUNN LOVÍSA SIGURÐARDÓTTIR,
fré Skuld,
veröur jarösett frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn
28. júlí kl. 4 síödegis.
Kveöjuathöfn veröur haldin í Fossvogskirkju, miðvikudaginn 25.
júlí kl. 9 f.h. Guöni Grímsson,
Sigurður Guönason, Lilja Ársælsdóttir,
og börn.
+
Móöir okkar og amma,
KRISTÍN MAGNÚSDÓTTIR
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 26. júlí kl.
10.30 f.h.
Kristjén Guöbjartsson,
Bjarni Guöbjartsson,
Sólrún Guöbjartsdóttir,
Laufey Sigurvinsdóttir,
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn
KRISTINN MARINÓ GUNNARSSON
frabakka 12,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 25. júlí kl
10.30.
Fyrir hönd barna, systkina og aldraörar móður
Svanhildur Jónsdóttir.