Morgunblaðið - 01.04.1980, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. APRIL 1980
25
„Það gerðist sem ég
var hræddastur við“
„ÉG VIL sem allra minnst um
íeikinn segja, það gerðist ná-
kvæmlega það sem maður var
hræddastur við, skortur okkar á
leikreynslu við slík tækifæri kom
okkur illa í koll. Menn voru ekki
með hugann við það sem þeir
voru að gera og gerðu þar af
leiðandi ekki það sem fyrir þá
var lagt. Skynsamlegur hand-
knattleikur eins og liðið sýndi
gegn Drott og Atletico Madrid
náði aldrei að verða ofan á, því
fór sem fór,“ sagði Hilmar
Björnsson í stuttu viðtali við Mbl.
eftir tapleikinn gegn Gross-
waldstadt.
— gg.
Valsmenn hjálpuðu
mér mjög mikið
— sagöi Manfred Hoffmann, sem varöi 20 skot Valsmanna
„Sóknarleikurinn hjá okkur var
tóm della frá upphafi, í 60—70%
af sóknarlotum okkar gerðum
við hreinlega ekki það sem fyrir
okkur var lagt, við skutum ekki á
markvörðinn eins og best hefði
verið fyrir okkur, heldur eins og
best var fyrir hann. Allt sem fór
fyrst á gólfið lá í netinu, en hvað
eftir annað gerðu menn sig seka
um að skjóta algerum „djókskot-
um“. Plönin sem við gerðum og
allur undirbúningurinn fékk
ekki að njóta sín vegna þess að
menn brutu sig út úr því sem
fyrir var lagt,“ sagði Stefán
Gunnarsson fyrirliði Valsliðsins í
samtali við Mbl. í leikslok og var
ómyrkur í máli.
„Við ofmátum Grosswaldstadt,
voru hræddir við Ilofmann, menn
einbeittu sér ekki. Ef við hefðum
náð toppleik hefði það getað
munað 4 mörkum í sókn hjá
okkur og fjórum mörkum minna
á okkur, en við fórum með þetta
út í vitleysu strax í byrjun. Eg er
alveg hrikalega svekktur. — gg.
• borbjörn Guðmundsson kominn í skotstöðu, en þrumufleygurinn
Manfred Freisler er til varnar. Þorbjörn var markhæstur Valsara, en
var þó langt frá sínu besta eins og flestir Valsmanna.
Ljósm. Klaus WeinKartner.
inni. Þorbjörn Jensson og
• Þorbjörn Jensson á fleygiferð, en Kurt Klúhspiess seilist eftir
hálstaki. Til hægri hefur annar Þjóðverji góðar gætur á Stefáni
Gunnarssyni. Ljúsm. Klaus Weinuartner.
„Tóm della
frá upphafi"
„ÉG VAR mest undrandi á því
hve mótstaða Valsmanna var
lítil, við áttum allir von á Valslið-
inu mun sterkara en raunin varð
á, t.d. vorum við sammála um að
við hefðum heldur kosið að mæta
Banja Luka eða Dukla Prag i
úrslitaleiknum í stað Vals, því
um liðið vissum við nákvæmlega
ekki neitt,“ sagði Manfred Hoff-
mann snillingurinn í marki
Grosswaldstadt, er blm. Mbl.
rakst á hann á hóteli liðanna
kvöldið eftir leikinn. Þessi risi
varði 20 skot Valsmanna i leikn-
um og lagði öðrum fremur
grunninn að stórsigri Gross-
waldstadt í leiknum. Meira sagði
Hofmann:
„Það var okkur gífurlega mikils
virði að við gátum fengið filmu af
leik Vals og Atletico Madrid. Við
vissum ekkert um Valsliðið, en
þóttumst færir í flestan sjó eftir
að hafa legið yfir filmunni í
marga klukkutíma. Og eftir að
hafa séð filmuna dettur mér ekki í
hug að Valsmenn geti ekki leikið
mun betur en þeir gerðu gegn
okkur. Ég var annars mjög ánægð-
ur með minn hlut í leiknum, en
verð þó að segja, að Valsmenn
hjálpuðu mér mjög með óyfirveg-
uðum skotum í byrjun. — gg.
Ljósm. Klaus Weinifartner.
fundu sig aldrei
öryggi. En Þjóðverjarnir fylgdu
eftir byrjun sinni og komust
umsvifalítið í 6—1 með mörkum
Gnau, Meisinger og Fischer. Voru
nú liðnar 20 mínútur af fyrri
hálfleik. Þorbjörn G. minnkaði
muninn á nýjan leik, en nafni
hans Jensson fékk þá enn brott-
rekstur og Meisinger skoraði fljót-
lega.
Sama martröðin
framan af
síöari hálfleik
Ekki batnaði það í síðari hálf-
leik, er hvert þrumuskotið af öðru
frá leikmönnum Grosswaldstadt
rataði rétta leið, þrátt fyrir
þokkalegan sprett Brynjars í
markinu. A sama tíma var sókn-
arleikur Vals hrein vitleysa, skot-
ið úr vonlitlum færum eftir ör-
skammar sóknarlotur. Og jafnvel
þó að komið væri í dauðafæri, eins
og t.d. Bjarni í hraðaupphlaupi og
Steindór tvívegis á línunni, þá var
það hinn stórbrotni markvörður,
Manfred Hoffmann, sem kom til
skjalanna og varði flest það sem á
markið kom. Var ljóst í leikslok,
að þýzkir fréttamenn litu á Hoff-
mann sem hetju dagsins, því að
tugir ljósmyndara þyrptust að
honum með allt suðandi skömmu
fyrir lokaflautuna. Voru þetta
erfiðar mínútur fyrir íslendinga í
Olympíuhöllinni stórkostlegu, sem
var þéttsetin með rúma 9000
áhorfendur og oft reikuðu augun
til klukkunar til að gá hvort
þessum ósköpum færi ekki senn að
linna. Staðan var orðin 17—7
þegar átta mínútur voru eftir.
Þeir þýzku slaka á
Síðustu mínúturnar kepptu
Valsmenn eingöngu að því að
draga úr tapinu sem mest þeir
máttu og til allrar hamingju tókst
að skora meira en tug marka, þótt
lengi vel hafi litið út fyrir að það
yrði vita vonlaust gegn rosavörn
Grosswaldstadt.
En úrslitin voru löngu
ráðin, Grosswaldstadt var
Evrópumeistari annað árið í röð
og sannarlega var liðið vel að
sigrinum komið mun betri aðilinn
í leik liðanna. Hins vegar hefði
verið auðveldara að sætta sig við
tapið hefði Valur leikið betur, því
að frammistaðan í þessum ein-
staka leik sæmdi ekki úrslitaleik.
Var þetta án nokkurs vafa lang-
slakasti leikur Vals í Evrópu-
keppninni að þessu sinni. En þrátt
fyrir allt á Valur mikið og gott
hrós skilið, því að í leik þessum
tapaðist aðeins orrusta í stríði, því
að frammistaða Vals í heild hefur
verið stórkostleg lyftistöng fyrir
íslenzkan handknattleik, einmitt á
bezta tíma, þegar svo virðist að
íslenzkur handknattleikur sé á
leið upp úr öldudal, sem hann var
óumdeilanlega kominn í. Það er
því óhætt að óska Val hjartanlega
til hamingju með stórbrotinn ár-
angur.
Valsmenn langt
frá sínu besta
Þó að Grosswaldstadt væri að
öllum likindum sterkara lið en
Valur, jafnvel þegar Valur ætti
algeran toppleik, er alveg hreint
deginum ljósara, að það er ekki 9
marka munur á þýzkum 1. deildar
liðum og þeim betri á íslandi. Með
góðum leik hefði verið ástæðu-
laust að tapa með meiri mun en
3—4 mörkum. Taka verður einnig
með í reikninginn, að GWS er
algert yfirburðalið í Vestur-
Þýzkalandi. Það er sennilega hægt
að taka undir orð eins Valsmanna
er sagði eftir leikinn: „Það hefði
þurft kraftaverk til þess að vinna
þetta lið.“ Þetta er líklega satt,
vegna þess að það var mál flestra,
að GWS hefði ekki leikið nærri
eins vel og venja er, þeir voru
hálfsmeykir við leikinn gegn Val.
Það var ljóst á leik Valsmanna,
að fyrirmælum þjálfarans var
ekki sinnt sem skyldi. Það var
skotið á Hoffmann, þar sem hann
vill gjarnan fá skotin, sóknarlotur
stóðu varla nema 10—20 sekúndur
áður en hleypt var af, oftar en
ekki úr litlum færum. Voru flestir
sekir að þessu leyti. Það var t.d.
furðulegt að sjá til Bjarna og
Steindórs, þessara reyndu og
bráðsnjöllu landsliðsmanna. Þeim
tókst ekkert. Þorbirnirnir fundu
sig aldrei í sókninni, sérstaklega
Jensson, sem auk þess gat varla
beitt sér sem skyldi í vörninni
eftir tvo brottrekstra snemma
leiks. Stefán fyrirliði Gunnarsson
reyndi af alefli að stýra hinum
höfuðlausa her, en ekkert gekk.
Markverðirnir náðu sér aldrei á
strik, enda erfitt um vik þegar
fallbyssur eins og Freisler, Meis-
inger og Kluhspiess fá óáreittir að
lyfta sér upp og hleypa af. Björn
Björnsson kom bezt frá leiknum í
liði Vals, bar enga virðingu fyrir
mótherjunum og gerði laglega
hluti í leiknum. Einnig slapp
Gunnar Lúðvíksson vel frá sínu.
Hann var frekar lítið með, en
fiskaði m.a. tvö vítaköst. Sama
gerði Brynjar Harðarson, sem
mátti eiga það að hann reyndi þó.
Stundum var þó full mikið af því
góða hjá Brynjari, en úr því sem
komið var var sjálfsagt að reyna
allt. Tilraunir Brynjars fengu þó
einum of skjótan endi. Þjóðverji
nokkur í liði Grosswaldstadt sett-
ist ofan á höfuðið á Brynjari í
einni sóknarlotunni með þeim
afleiðingum, að Brynjar gengur
um með virðulegan hálskraga
sjálfum sér til lítillar ánægju.
Mörk Vals: Þorbjörn Guð-
mundsson 5 (2 víti), Björn
Björnsson 2, Stefán Halldórsson 2
(bæði úr vítum), Stefán Gunnars-
son 1, Bjarni Guðmundsson 1 og
Brynjar Harðarson 1 (víti)
Mörk GWS: Freisler, Kluh-
spiess og Meisinger 4 hver, Hörm-
el, Dumig og Fischer 2 hver, Gnau,
Singel og Lang 1 mark hver.
Víti í vaskinn: Manfred Hoff-
mann varði vítaköst frá Þorbirni
Guðmundssyni í fyrri hálfleik og
frá Brynjari Harðarsyni í síðari
hálfleik. Þá skaut Stefán Hall-
dórsson í stöng í síðari hálfleik.
Brottrekstrar: Þorbjörn Jens-
son í 4 mínútur og Uli Gnau í 2
mínútur. Dómararnir voru frá
Svíþjóð, þeir Nielson og Jersmyr.
Dæmdu þeir mjög vel og létu ekki
áhorfendur vera með puttana í
dómgæzlunni eins og dæmi eru
um. -gg.