Morgunblaðið - 01.04.1980, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. APRÍL 1980
Siguröur Guðmundsson
símamaður
I dag er kvaddur hinstu kveðju
vinur minn Sigurður Guðmunds-
son símamaður. Hann andaðist á
vorjafndægri, 20. þ.m., í Borg-
arspítalanum, rösklega 66 ára að
aldri.
Sigurður Guðmundsson var
fæddur að Hraunsfirði 17. des-
— Minning
ember 1913 sonur Guðmundar
Sigurðssonar og Krístínar Péturs-
dóttur, sem þar bjuggu. Hann var
næst elstur af 11 systkinum. Barn
að aldri fluttist hann með foreldr-
um sínum að Berserkjahrauni á
Snæfellsnesi og ólst þar upp í
glaðværum og myndarlegum
Systir mín, + SIGURBJÖRG ASMUNDS
lést í Kaupmannahöfn 23. marz.
Áslaug Ásmundsdóttir og aórir aóstandendur.
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
ÞORKELL FRÍMANN AOALSTEINSSON
Tjarnargötu 12, Sandgeröi,
lést á Landspítalanum 30. marz.
Ólafía Guömundsdóttir og börn.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir,
SVAVAR HERMANNSSON,
efnaverkfræöingur
lést þann 28. þ.m.
Ursula Hermannsson.
Sólveig Svavarsdóttir Fostor, Robert A. Foster,
Bernhard Svavarsson.
+ Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
VALGERÐUR JÓHANNSDOTTIR
frá Auðkúlu
andaöist 29. marz s.l.
Guörún Sigríöur Björnsdóttir, Ólöf Birna Björnsdóttir,
Jón Reynir Magnússon, Jón Ólafsson,
Magnús Reynir Jónsson, Valgeröur Jónsdóttir,
Birna Geröur Jónsdóttir, Sigþrúöur Inga Jónsdóttir,
Sigrún Dóra Jónsdóttir, Ólafur Helgi Jónsson.
t
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSOÓTTIR,
frá Fjalli á Skeiðum,
fyrrverandi húsmóöir í Núpstúni í Hrunamannahreppi, lést í
Reykjavík 24. marz.
Jaröarförin hefur fariö fram.
Guömundur Guömundsson,
Jóhann Már Guömundsson,
Brynjólfur Guðmundsson,
Ingilaug Guömundsdóttir.
+
Útför eiginmanns míns, fööur, stúpfööur, tengdafööur, afa og
langafa,
JANUSAR SIGURÐAR ÞORBJARNARSONAR,
frá Flatoyri, Blönduhlíð 21,
fer fram í Fossvogskirkju, miövikudaginn 2. apríl 1980 kl. 10.30.
Magnúsína Þóroddsdóttir,
Halla Janusdóttir, Narfi Hjartarson,
Þorgerður Halldórsdóttir, Sigurður Kristjánsson,
börn og barnabörn.
Hjartkær móöir okkar
STEINUNN ÓLÖF HELGADÓTTIR
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni, miövikudaginn 2. apríl kl.
13.30.
Stefán Gunnarsson,
Almarr Gunnarsson.
systkinahópi. Ungur að árum fór
hann til sjós fyrst á opnum
róðrabátum hjá Pétri Kúld í
Svefneyjum móðurbróður sínum.
Brátt beindist hugur hans að
stærri fleytum og réðist hann til
hins landskunna aflamanns Guð-
mundar Jónssonar skipstjóra á
togararnum Skallagrími. í skips-
rúm til Guðmundar réðust ekki
nema úrvals dugnaðarmenn. Sig-
urður var hið mesta þrekmenni,
ósérhlífinn iéttur til vinnu og
einkar samvinnuþýður, enda eftir-
sóttur til starfa. A stríðsárunum
síðari sigldi hann á Sæfellinu frá
Vestmannaeyjum, sem kyndari og
aðstoðarmaður í vél. Sæfellið ann-
aðist einkum flutning á ísuðum
fiski til Englands.
Þegar togarafloti íslendinga var
endurnýjaður og nýsköpunartog-
ararnir komu til sögunnar eftir
stríðið, réðist Sigurður í skiprúm
til hins kunna togaraskipstjóra
Þórðar Hjörleifssonar, sem tók við
skipstjórn á b/v Helgafelli hinu
nýja. Með Þórði var Sigurður til
ársins 1953 að hann fór í land.
Á árunum 1954 til 1956 vann
Sigurður hjá Guðmundi Magnús-
syni byggingameistara, sem var
verktaki við byggingu húsa sendi-
stöðvarinnar að Rjúpnahæð og
símstöðvarinnar við Suðurlands-
braut. Sigurður annaðist bifreið-
astjórn og eftirlit fyrir verktak-
ann. Yfirmenn Pósts og síma
kynntust trúverðugum vinnu-
brögðum Sigurðar og Iíkaði svo vel
öll hans framkoma, að hann var
ráðinn starfsmaður símans 1957.
Starfssvið hans var einkum varsla
og umsjón með húsi sjálfvirku
stöðvarinnar við Suðurlandsbraut,
seinna bættist við umsjón með
húsum sjálfvirku stöðvanna í
Kópavogi og Breiðholti. Sigurður
var samviskusamur og traustur
maður, sem gerði fyrst og fremst
kröfur til sjálfs sín, sem sannast
best á því, að öll árin sem hans
naut við, annaðist hann til öryggis
sérstaka vörslu við símahúsin á
nýársnótt. Öll árin frá 1957 til
1978 var hann fjarri heimili og
fjölskyldu um hver áramót.
I apríl 1978 sá Sigurður um
dreifingu símaskrárinnar til at-
vinnu- og verslunarfyrirtækja á
Reykjavíkursvæðinu, eins og mörg
undanfarandi ár. Hann var þá
orðinn sjúkur, en fékkst með engu
móti til að leggjast inn á sjúkra-
hús til rannsóknar fyrr en dreif-
ingu skrárinnar var lokið. Það var
hans seinasta verk fyrir stofnun-
ina, því miður.
• •
Benedikt Ogmundsson
skipstjóri — Minning
S.l. föstudag fór fram útför
Benedikts Ögmundssonar skip-
stjóra í Hafnarfirði. Fjölmenni
tók þátt í kveðjuathöfninni í
Hafnarfjarðarkirkju.
Með Benedikt er horfinn sjónum
okkar, sem eftir lifum, merkur
manndómsmaður og drengur góð-
ur.
Hann fæddist í Flensborg í
Hafnarfirði 4. október 1902, sonur
Guðbjargar Kristjánsdóttur, sem
var systir Jónasar Kristjánssonar
fyrrum alþingismanns og læknis á
Sauðárkróki og Ögmundar Sig-
urðssonar, skólastjóra, sem fyrr á
árum tók þátt í leiðangrum um
landið allt með Þorvaldi Thor-
oddsen, náttúrufræðingi, við góð-
an orðstýr.
Systkinin Benedikts voru,
Sveinn prófastur í Rangárvalla-
prófastdæmi og sóknarprestur í
Þykkvabæ, sem er nýlátinn, Þor-
valdur, er fluttist ungur til Vest-
urheims og gerðist þar sjómaður,
nú látinn, Ingibjörg, sem um
áratugaskeið var símstjóri í Hafn-
arfirði, Guðrún, sem var gift
Friðriki heit. A. Jónssyni útvarps-
virkja, nú látinn og Jónas, sem
lengstum var togaraháseti, en
drukknaði við skyldustörf sín, er
hann sigldi síðustu sjóferð sína
frá Hafnarfirði.
Benedikt var kvæntur Guðrúnu
Eiríksdóttur, sem var honum
traustur lífsförunautur og hús-
móðir í fremstu röð. Hún andaðist
í ágúst 1959. Þau eignuðust fjögur
mannvænleg börn en áður hafði
Benedikt eignast einn son.
Benedikt Ögmundsson ólst upp
við fjörukambinn framan við
Flensborg og fór oft á handfæra-
veiðar með nágrönnum sínum út á
fjörðinn, en undan Hvaleyri var í
þá tíð mikil stórlúðumið auk
annarra fisktegunda.
Hafið tók hug hans allan í æsku.
Hann gat ekki hugsað sér annað
ævistarf og ánægjulegra en sjó-
mennsku og að sjálfsögðu í .for-
ystusveit.
Hann lauk fiskimannaprófi
hinu meira frá Stýrimannaskólan-
um í Reykjavík 1923.
Benedikt var um skeið stýri-
maður hjá Guðjóni Guðjónssyni
skipstjóra á Sviða, en þann togara
átti fyrirtækið Akurgerði í Hafn-
arfirði.
Eftir hið mikla atvinnuhrun í
Hafnarfirði, þegar útgerð Helly-
ers-bræðra hætti störfum með sjö
togara og tugi landverkafólks,
blasti ófögur framtíðarsjón fyrir
augum bæjarbúa. Heimskreppan
var skollin á 1931.
Þá var Bæjarútgerð Hafnar-
fjarðar stofnsett og keyptur gam-
all togari af Útvegsbanka íslands,
sem áður var í eigu íslandsfélags-
ins í Viðey.
Það mun hafa verið Þórarinn
Egilson útgerðarmaður, sem
fyrstur benti forystumönnum
Hafnarfjarðarbæjar á Benedikt
Ögmundsson sem skipstjóraefni á
hinn fyrsta togara Bæjarútgerðar
Hafnarfjarðar.
Hófst þá langt og farsælt sam-
starf Ásgeirs Stefánssonar for-
stjóra og Benedikts Ögmundsson-
ar skipstjóra.
Benedikt var skipstjóri hjá Bæj-
arútgerð Hafnarfjarðar í 30 ár,
skipti oft um farkost og fékk sinn
hlut ætíð stærri og fullkomnara
skip.
Jafnan valdist úrvalslið í skips-
rúm til Benedikts. Hann var dáður
fyrir stjórnsemi og umhyggju
fyrir velferð skipshafnarinnar.
Hann hafði glöggt auga og eftirlit
með að vel væri starfað og vand-
virkni í heiðri höfð.
Á Englándsmarkaði kom hann
jafnan með bestan gæðafisk, enda
brást aldrei góð sala hjá honum.
Með okkur Benedikt var vinátta
og samstarf um áratugi. Hinn 5.
maí 1933, er ég hafði fyrir nokkr-
um dögum lokið prófi frá Verzlun-
arskóla íslands, var hvergi störf
að fá í verzlun eða skrifstofu.
Réðst ég þá háseti í skipsrúm hjá
Benedikt Ögmundssyni á gamla
Maí og var með honum tvær
vorvertíðir.
Hann var sannur húsbóndi á
sínu heimili, er hann stóð í brúnni
og hafði augu og eyru með öllu
sem var að gerast.
Benedikt var mikill og fengsæll
fiskimaður. Ég minnist þess jafn-
an, er við vorum að veiðum ásamt
öðrum togara í Reykjafjarðaráln-
um, að Maí kom ávallt með
margskipt troll eftir þriggja
stundarfjórðunga tog, en hinn
togarinn varð ekki var við líf á
hafsbotni.
Benedikt var fundvís að rata í
fiskineistana.
Síðar á lífsbrautinni lágu enn
leiðir okkar saman, þegar ég var
um stundarsakir forstjóri Bæjar-
Sigurður steig mikið gæfuspor
11. október 1947, er hann kvæntist
Laufeyju Gottliebsdóttur ættaðri
frá Ólafsfirði. Þau eignuðust 6
mannvænleg börn, sem öll hafa
staðfest ráð sitt og stofnað heim-
ili. Sigurður var góður heimilis-
faðir og heimakær. Þau Laufey
voru einkar samhent um að hlúa
að og fegra heimilið. Sigurður og
Laufey festu kaup á stærri og
betri íbúð að Dvergabakka 32 í
apríl 1978, sem Sigurður naut
lítils af, því miður, þar sem hann
dvaldi að mestu á sjúkrahúsum sl.
tæp tvö ár.
Sigurður var vel liðinn af sam-
starfsmönnum og raunar öllum
sem honum kynntust. Hann var
greiðvikinn, dagfarsprúður og
vildi hvers manns vanda leysa,
væri það á hans valdi. Hann var
að eðlisfari léttur í lund og hafði
skemmtilegan frásagnarhæfi-
leika. Það var oft gaman að hlíða á
Sigurð segja frá ýmsum spaugi-
legum atvikum, sem hann hafði
upplifað. Þá skein glettni úr svip
hans og augum, brosið var hýrt og
fólki leið vel í návist hans.
Harðri baráttu er lokið. Ég bið,
Sigurði vini mínum Guðmunds-
syni, velfarnaðar í lokaáfanganum
til fegurra lífs í austrinu eilífa, og
að páskabirtan lýsi honum leiðina
að fótskör Drottins.
Við hjónin, og samstarfsfólk
Sigurðar hjá Bæjarsímanum,
þökkum honum ógleymanleg
kynni og vottum Laufeyju, börn-
unum og fjölskyldum þeirra
dýpstu samúð.
Hafsteinn Þorsteinsson
útgerðar Hafnarfjarðar og for-
maður útgerðarráðs.
Hann var jafn áhugasamur og
vakandi fyrir velferð og vexti
útgerðarinnar þegar hann kom í
heimsókn í skrifstofuna eins og á
hafi úti í stjórnarhól.
Honum var ekkert óviðkomandi,
er bætt gæti hag skipshafnar og
útgerðar.
Benedikt Ögmundsson var gleði-
maður á góðra vina fundi, hrókur
alls fagnaðar, en á alvörustundum
var hann viðkvæmur og trúmaður
einlægur.
Benedikt hefir lagt í síðustu
siglinguna handan móðunnar
miklu. Við heimkomu mun honum
verða tekið opnum örmum af
ástvinum og skipshöfnum, sem
hann hefir áður siglt með um
úfnar öldur úthafsins.
Eftirlifandi ástvinum öllum
votta ég samúð og innilega hlut-
tekningu.
Adolf Björnsson
ATHYGLI skal vakin á þvi, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á i
miðvikudagsblaði, að berast i
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið
af marggefnu tilefni að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasið-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu linubili.