Morgunblaðið - 25.06.1981, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JÚNÍ 1981
25
Síðasti dagur forsetaheimsóknarinnar:
„Eigum orðið tölu-
vert í Vigdísi“
- sagði sýslumaður Strandamanna,
er forseti Islands var kvaddur
Frá Hildi Ilelgu Sigurðardóttur. hlaðamanni Morgunblaðslns i (ör með forseta íslands
um Strandasýslu.
„ÞETTA eru ykkar tré krakkar, þið eigið að hugsa
vel um þau, þvi að þau eiga að vaxa og dafna jafnt og
þið,“ sagði forseti, Vigdís Finnbogadóttir, við börnin
á Hólmavík, þegar hún gróðursetti þrjár birkihríslur
í Baunahlíð við Hólmavíkurkirkju og var það fyrsti
vísirinn að fyrirhuguðum almenningsgarði við kirkj-
una. Gróðursetning trjánna var jafnframt síðasta
verk forseta á Hólmavík í gærmorgun. áður en hún
hélt heimleiðis á þessum siðasta degi heimsóknarinn-
ar í Strandasýslu.
landi þegar sýslumaðurinn
gerði kunnugt um fyrirætlanir
sínar um verndun Staðarkirkju
í Steingrímsfirði og forseti
færði sýslumanni að gjöf bók-
ina „Landið þitt“, eða „landið
okkar“, eins og forseti komst að
orði. Síðan skildu leiðir og hver
hélt til síns heima.
-
„Heitir þú Hákon jarl?“ spurði Vigdís Finnbogadóttir Hákon
Kjalar Hjördisarson, son sýslumanns, þegar hún heyrði einhvern
kalla nafn hans i fjarska i Grimseyjarferðinni á mánudaginn var.
Fyrst svo var ekki, gaf forseti Hákoni jarlinn að virðingarheiti og
þannig varð misheyrn að jarlstign. Hér skoðar jarlinn nýskipaði
lendur sínar, Grimsey á Steingrímsfirði, ásamt forseta íslands og
móður sinni, sýslumanni Strandamanna. Myndin er tekin i
vitanum.
(Ljósm. Mbl. Kristján.)
Ekki sagði forseti þó skilið
við Strandamenn eftir að
Hólmavík sleppti, og haldið var
í suðurátt inn Hrútafjörð. Kom-
ið var við í skólanum í Brodda-
nesi, í boði hreppsnefnda Fells-
og Ospakseyrarhrepps. Þar þáði
Vigdís að gjöf öskju, fagurlega
útskorna af Signýju Sigmund-
ardóttur frá Óspakseyri og
ljósmynd, tekna frá Kollafjarð-
arnesi yfir Kollafjörð, eftir
Tryggva Samúelsson, ljósmynd-
ara.
Þá var snæddur hádegisverð-
ur í grunnskólanum á Borðeyri í
boði Bæhreppinga. Pálmi Jóns-
son, hreppstjóri Bæjarhrepps,
bauð gestina velkomna og Jónas
Jónsson frá Melum stiklaði á
nokkrum atriðum úr sögu Borð-
eyrar og Stranda. Sagði Jónas,
að þótt Strandasýsla væri bæði
löng og strjálbýl, eins og forseti
hefði nú komist að í reynd á för
sinni, þá hefði það þann kost að
enginn skortur væri á olnboga-
rými og „hverjum þætti sinn
fugl fagur“. Um Hrútafjörðinn
mætti segja það sama og sagt
hefði verið um Hvítárvellina:
„Það er fagurt í Hrútafirðinum
þegar vel veiðist."
Ennfremur sagðist hann vona
að ferðin hefði orðið Vigdísi til
nokkurrar ánægju og að hún
væri ef til vill nokkru fróðari
um mannlíf það er þrifist á
Ströndum.
Sýslumaður, Hjördís Hákon-
ardóttir kvað Vigdísi hafa fært
Strandamönnum gjafir góðar,
þar sem væri gróðurinn til
barnanna „og þykir okkur
Strandamönnum sem þessi tré
endurspegli það svipmót, sem
Vigdís hefur sett á embætti
sitt,“ sagði Hjördís. Ennfremur
minntist hún á það að forseti
hefði ekki talið sig geta rakið
ættir sínar til Stranda og væri
það miður fyrir Strandamenn.
„En okkur finnst samt að við
eigum orðið töluvert í Vigdísi og
hún gæti þessvegna verið ættuð
af næsta bæ,“ sagði Hjördís
sýslumaður og afhenti forseta
síðan eintak af „Stranda-
mönnum" Jóns Guðnasonar,
með óskum um að ef til vill
findi forseti einhvern skyldleika
við Strandamenn þegar betur
væri að gáð.
Vigdís Finnbogadóttir beindi
fyrst orðum sínum til Jónasar á
Melum, þegar hún tók til máls
og sagði, að vissulega væri
fegurð afstætt hugtak en Bæj-
arhreppurinn væri í sínum
huga einkar fallegur því þar
byggi gott fólk. Þá rifjaði hún
upp þegar Islendingar biðu
hundruðum saman á Borðeyri
eftir að komast til Ameríku,
þegar Ameríkuferðirnar stóðu
sem hæst, og gladdist yfir þeim
framförum sem gerðu mönnum
kleift að lifa í sátt við landið á
okkar tímum, þótt harðbýlt
kynni að vera. Strandir kvað
Vigdís vera svo grópaðar í huga
sinn eftir ferðina að hún gæti
farið leiðina blindandi í hugan-
um eftir að heim væri komið.
Áður en haldið var á heiðina
og leiðir skildu með Vigdísi og
Strandamönnum, gróðursetti
hún, líkt og gert var annars-
staðar í ferðinni, þrjú tré fyrir
börnin á Borðeyri; „eitt fyrir
drengina, eitt fyrir stúlkurnar
og eitt fyrir ófæddu börnin."
Á Holtavörðuheiði við sýslu-
mörk Strandasýslu var sleginn
botninn í þessa fyrstu og afar
velheppnuðu, opinberu heim-
sókn forseta íslands í eigin
Séra Andrés ólafsson, prófastur á Hólmavík kveður, forseta íslands, frú Vigdisi Finnbogadóttur, og
fylgdarlið. í baksýn er kirkjan í Hólmavík.
Meðal þeirra sem skemmtu á menningarvöku Strandamanna í Árnesi á þriðjudagskvöldið va
söngflokkurinn Hvítabandið. Hann var klappaður upp hvað eftir annað og endaði flutning sinn
litlum frumsömdum brag, „Lengi lifi forsetinn“. bar með lauk samkomunni og hér ræðir forsetinn vi
Ilvitabandið í miðnætursólinni i Árnesi. F.v. Einar Unnsteinsson, skólastjóri Klúkuskóla
Bjarnarfirði, Leifur Hauksson, garðyrkjubóndi og tónlistarmaður, Magnús ólafsson, Guðrú
Backman, Arnlín Óladóttir og Vigdis Esradóttir.
Vigdis veitti börnum á Drangsnesi smá kennslustund í garðrækt um leið og hún gróðursetti fyrir þau
birkihrislur á mánudaginn var og áhuginn leyndi sér ekki.