Morgunblaðið - 25.06.1981, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JÚNÍ 1981
/o-3
//
ERU PFTTA NVJU 50 KROblA
Unnur Konráðs skrifar:
„Ég undirrituð, var svo óheppin,
að vera ein af þeim, sem fór í göngu
FÍ á „Göngudaginn".
Þessi „Göngudagur" hefur verið
árlegur hjá FI sl. 3 ár. Auglýst var
létt ganga, sem bæði ungir og aldnir
gætu tekið þátt í.
Ég tók því 2 af barnabörnum
mínum með í ferðina sl. sunnudag.
Þegar á staðinn var komið, sá ég að
sumt af fólkinu í hópnum, var það
aldrað, að það hefðu getað verið
foreldrar mínir.
Lemjandi rigning og þoka voru á
Reykjanesskaga þennan dag. Okkur
var sagt að fullt af fararstjórum
væru í hópnum, einn mundi ganga
S'
Ast er...
... aö taka sam-
eiginlega ákvörð-
un um sumar-
feröalagiö.
TM Rm u.s. Pat Ofl -all rlghts raaarvad
® 1981 Los Angalas Tlmas Syndlcate
l>ú verður þó að viðurkenna, að
hér ertu skattiaus maður!
Með
morgunkaffínu
I»að gleður mig að skipstjórinn
skuli gera sér grein fyrir þvi að
það er erfitt að manna skipið!
HÖGNI HREKKVlSI
Vinsamleg áþending til
Ferðafélags Islands
fyrstur, annar síðastur, hinir
mundu dreifa sér um hópinn. Brýnt
var fyir mönnum, vegna þokunnar
að fara hvorki á undan, eða úr
stikum markaðri leið.
Hvað kallar meðlimir FÍ létta
göngu?
Við gengum í 3 klukkutíma. Upp
snarbrattar hlíðar, yfir brattar
aurskriður, þar sem maður sökk í
drulluna langt upp fyrir ökla, óðum
mýrar, ár og læki. Ut yfir allt tók
þó, er haldið skyldi upp úr Soginu.
Þar var mjótt snarbratt gil, aur-
skriður beggja vegna, sem útilokað
var að fóta sig í, svo að ekki var um
annað að gera, en vaða lækinn í
gilbotninum.
Þegar ég leit upp þetta snarbratta
gil, hugsaði ég bara: „Guð minn
góður, þetta kemst ég aldrei með
börnin." Ég vissi ekki þá, að ég sá
aðeins helminginn. í miðjunni var
nefnilega klettur, síðan snarbeygði
gilið til vinstri, og annað eins var
eftir.
Lækurinn fossaði að sjálfsögðu
fram af kletti þessum, sem var ca. 1
m að hæð. — Þar stóð einn
félagsmanna FI, reyndi að fóta sig,
og dró okkur vesalingana upp.
Er þetta hæg ganga? ? ?
Fararstjórar FÍ virðast ekki álíta
að fararstjórn sé annað en að rata
leiðina sem fara á, og komast á sem
skemmstum tíma. (Ég tel mig fylli-
lega dómbæra á þetta, þar sem ég
hef unnið sem leiðsögumaður, bæði
hér heima og erlendis.)
Sá sem fyrstur fór stikaði stórum,
fólk reyndi að fylgja honum eftir, en
fæstum tókst það. Fyrir bragðið
dreifðist hópurinn um fleiri km
svæði. Okkur var sagt í rútunni, að
gangan væri ca. 8 km.
Á leiðinni var stoppað 3 sinnum.
Það brást ekki, að um leið og síðasta
fólkið kom, var haldið af stað á ný.
Þannig að fólkið, sem mest þurfti á
því að halda, fékk enga hvíld.
Verst var þetta, er við vorum
stödd í gíg nokkrum, ég held hann
heiti Selgígur. Þar var nesti dregið
upp, vegna þess að ekki rigndi í
augnablikinu. Ég býst við að við
Þessir hringdu . . .
Kona ein hringdi og spurði hvern-
ig væri með Sunnudagsgátuna, sem
var í auglýsingatíma sjónvarpsins.
Lausnin hefði ekki enn verið birt og
ekki getið um hverjir hefðu hlotið
vinning.
Væri hennr og sjálfsagt ýmsum
fleirum þægð í að fá upplýst hjá
viðkomandi aðilum hvernig á þessu
stendur.
höfum stoppað þarna í ca. ‘/í tíma.
Er áfram skyldi haldið, og við
komum upp á gígbarminn, sáum við
fullt af fólki á eftir okkur, á leið í
gíginn.
Flest af því sneri af leið, sá aldrei
gíginn, sem var mjög fallegur. Elti
okkur bara, og fékk að sjálfsögðu
enga hvíld, eða tækifæri til aö borða
nestið sitt.
I rútunni var okkur sagt að í gíg
þessum, væru rústir 3 selja, frá
gamalli tíð. — Þann Vi tíma, sem
við sátum þarna datt engum af
öllum fararstjórum FÍ í hug að
segja okkur frá, eða fara með okkur
að rústunum.
í alla þessa ca. 3 tíma, sem við
vorum á göngu, heyrði ég aldrei
landslagi lýst, örnefni nefnd, eða
nokkurt orð af vörum fararstjór-
anna, til að upplýsa okkur viðvan-
ingana um hvar við værum stödd.
Var þó alla tíö í um það bil miöjum
hóp, og fékk tækifæri til að hvíla
mig á þessum 3 áningastöðum.
Mínar ábendingar til forustu-
manna Ferðafélags íslands:
1. Gangið eins hratt og ykkur
lystir, þegar um venjulegar
gönguferðir félagsmanna er að
ræða.
2. Ef þið auglýsiö fjölskylduferð,
eins og þessa, og viljið að fólk
njóti ferðarinnar. Þá látið
okkur þessi óvönu aðeins ganga
í 1 klukkustund, á lágmarks-
hraða.
3. Skiptið fólkinu í t.d. 20 manna
hópa. 1 fararstjóri fylgi hverjum
hóp. Fólk í þessa hópa, skal að
sjálfsögðu velja eftir getu, og
Hr. Flinkur skrifar.
Kæri and-rollersisti!
Ég hef aldrei haldið því fram að
Bítlarnir væru skallapopparar, að-
eins það að ef Bay City Rollers eru
það, þá voru Bítlarnir það líka.
Hugtakiö skallapopp á sér greini-
lega ótakmarkaða merkingu. Hvað
er t.d. átt við með þessu orði? Ég
lenti á tali við svonefnda pönkara
um daginn og barst þá í tal hið
svonefnda Bubba-æði. Voru pönkar-
arnir óhressir yfir ástandinu og
töldu það vera guðslukku að þessir
bölvuðu skallapopparar (Utan-
garðsmenn) væru farnir úr landi, í
bili a.m.k.
Það er hinn mesti misskilningur
að ég þekki ekki Bítlana af öðru en
„Ob-la-di Ob-la-da“ því að sjálf-
sögðu þekki ég lög eins og „Please,
Please Me“, „Yellow Submarine",
„Girl“, „It Won’t Be Long“, „Penny
Laine", o.fl. Hins vegar efa ég
stórlega að and-rollersisti o.fl. þekki
lítið annað með BCR heldur en
„Manana" og „Bye Bye Baby“. Hefur
t.d. einhvern heyrt lög eins og:
„Cocaine — Back on the Road
Again", „Ride“, „Doors, Bars and
reynslu í gönguferðum. Þá getur
hver hópur haft sína hentisemi í
gönguhraða.
4. Auglýsið hvernig fólk á að búa
sig til gönguferða á íslandi.
Stígvél fyrst og fremst.
Mér kom það nefnilega spánskt
fyrir sjónir, að sjá útbúnaðinn á
mannskapnum. Allir 44 útlend-
ingarnir voru á hvítum strigaskóm.
Þetta er vant göngufólk, hvað þá um
okkur hina?
Flestir íslendinganna voru mjög
vanbúnir til göngu, sem þessari. Við
vorum eins og hundar, dregnir af
sundi, er við mættum í rúturnar.
Ég vil taka það fram, að ef
eitthvað sýnilegt bjátaði á, voru
menn FÍ ekkert nema hjálpsemin.
T.d. valt annað barnabarna minna,
eins og bolti, niður snarbratta
brekku, (sem betur fer grasi vaxna).
Krakkinn fór að hágrenja af
hræðslu. Þá hljóp einn ferðafélags-
manna til, sótti krakkann, og bar á
háhesti á næsta áfangastað.
I hópnum var talsvert af börnum,
mér kom mjög á óvart úthald
þeirra. Þau voru eins og fjallageitur,
og þegar áð var og flestir hvíldini
fegnir, hlupu þau um. Það eru því
ekki bömin, sem taka þarf tillit til,
heldur fullorðna fólkið.
Ég talaði í ferðinni við gömul
hjón, sem sögðust vona að þau
kæmust lifandi á leiðarenda. Slíkt
getur tæpast verið meiningin ...
Talsverð náttúruspjöll voru af
þessari ferð. — Ef maður leit til
baka, sá maður slóðina eftir okkur,
likasta akvegi í ósnortnu landslag-
inu.
Metals", „Life on the Road“, „Rebel
Rebel„, „Voxx“, „Elevator", o.fl. o.fl.,
sem The Rollers hafa flutt frá árinu
1978. Ég býst varla við að fólk viti
einu sinni að þeir eru löngu hættir
að ganga í köflóttum buxum o.þ.h.
Auk þess breyttist texta- og laga-
smíð The RoIIers til muna eftir að
Duncan Faure söngvari gekk til liðs
við þá ’78, en að sjálfsögðu eru þeir
sömu skallapoppararnir og 1974,
bara vegna þess að þeir eru The
Rollers. En hinsvegar er tónlist
Paul McCartney og John Lennons
alls ekkert skallapopp, einfaldlega
vegna þess að þeir voru í hljómsveit-
inni The Beatles, vinsælustu popp-
hljómsveit allra tíma, sem kom með
rétta tónlist á réttum tíma. Þess
vegna er það ekki við hæfi að líkja
skallapoppshljómsveitinni The Bay
City Rollers við meistara eins og
The Beatles. Jafnvel þótt tónlistin
hafi verið sú nákvæmlega sama á
mesta vinsældaskeiði þessara
beggja hljómsveita.
Hugsið um þetta, and-rollersistar.
Ég hef heyrt síðustu plötur Bítl-
anna, en hafið þið heyrt þrjár
síðustu plötur The Rollers?
Skallapopparar - Bítl-
ar eða Rollersistar