Morgunblaðið - 14.07.1981, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚLÍ 1981
37
Önnur plata
Upplyftingar komin út
Önnur breiðskífa Upplyftingar
kom út í fyrri viku ok heitir
„Endurfundir“.
Á plötunni eru ellefu lög, ýmist
eftir þá sjálfa eða utanaðkomandi
lagasmiði eins og Ólaf Þórarins-
son, Jóhann G. Jóhannsson og
Sigfús Arnþórsson, sem semur
titillagið.
Hljómsveitin sem leikur á
„Endurfundir" er skipuð þessum:
Magnús Stefánsson, söngur, Sig-
urður V. Dagbjartsson, gítar,
söngur og banjó, Kristján
Óskarsson, hljómborð, Þorleifur
Jóhannsson, trommur, Kristján B.
Snorrason, söngur, og Haukur
Ingibergsson, söngur.
Aðrir hljóðfæraleikarar eru
Sigurður Egilsson og Jónas Þór-
isson, báðir bassagítarleikarar,
Jóhann G. Jóhannsson, raddir, og
Eðvarð Marx, gyðingaharpa.
Jóhann G. stjórnaði upptökum,
en hann ásamt Upplyftingu sá um
útsetningar.
Eðvarð Marx sá um upptökuna í
Hljóðrita. hia.
Sumargleðin
syngur,
léttmeti
í léttum
dúr
»Ui

Lifað með
Lennon
Margar hækur hafa verið gefnar út eftir lát
John Lennons og samkvæmt síðustu fréttum
verða þær íslensku alla vega sex fyrir áramót!
-Lifað með Lennon“, sem Fjölva-útgáfan gefur
út. er fyrsta íslcnska bókin sem kemur út eftir
dauða Lennons. en hún var reyndar út komin á
breska tungu 1978, þannig að lýsingar Cynthiu,
fyrrum Lennon, eru ekki þvingaðar af morðinu.
Lýsing Cynthiu er vitanlega eins og hún sér það,
ekki eins og Lennon hefur lýst í viðtölum, ekki eins
og Allan Williams fyrsti umboðsmaður Beatles
lýsti því i sinni líflegu bók „The Man Who Gave
The Beatles Away“, og ekki eins og Hunter Davies
lýsir því í „The Beatles, The Authorised Bio-
graphy".
Eins og oftast vill verða, vill fólk kynnast
persónu stórstjarna, snillinga og annarra merkis-
manna. Þess vegna koma svona bækur út. Cynthia
tengir lífið með Lennon afar lítið saman við þá
tónlist sem þeir voru að skapa á þessum tíma, þó
aö helstu hljómleikaferðalögum séu gerð skil.
Sagan er lipurlega skrifuð og þýðingin er líka
Sumargleði Ragnars Bjarna-
sonar hefur þeyst um landið
undanfarin 11 ár og því ekki
seinna vænna að gefa út plötu
með Sumargleðihóp. Platan er í
þessum létta hópi íslenskra
platna. sem ætlaður er til
stundargamans, við vinnuna. í
partýum og í bakgrunn.
Sem slík er platan sa'mileg.
Fimm af tólf lögum geta talist
va*nleg til vinsælda og útgáfu,
en nokkur laganna hefði mátt
skilja eftir. Og ef lengri tími
hefði verið til vinnslu hefðu
eflaust einhver betri lög fund-
ist.
En snúum okkur að jákvæðu
lögunum.
Ragnar Bjarnason er söngvari
sem best hæfir róleg melódísk
lög í stíl Tony Bennett og slíkra.
Enda kemur það skýrt í ljós í
besta lagi plötunnar „Hver ertu“
sem Ragnar fer vel með þó texti
Ágústs Böðvarssonar sé af-
skaplega yfirdrifinn og engan
veginn raunsær!
Ragnar fer líka ágætlega með
seiðandi lag Gunnars Þórðar-
sonar „Ljúfa langa sumar“, þó
útsetningin sé nokkuð mikið í
ætt við plötur „Þú og ég“.
Bessi Bjarnason leikur eitt
laganna, „Bús-áhöld“. Ekki ætla
ég að lýsa innihaldi textans, það
er hlutverk Bessa, og hann gerir
það vel. Lagið er líka mátulega
langt þannig að engin hætta er á
að fólki farið að leiðast áður en
yfir lýkur.
Nýliðarnir Þorgeir Ástvalds-
son og Magnús Olafsson flytja
tvö lög hvor og er annað lagið
ágætt hjá báðum. Lagið sem
Þorgeir syngur „Ég fer í fríið“
er það lag sem líklegast er til
vinsælda á þessari plötu. Lík-
lega er þetta spænskt lag, alla
vega virðist Þorgeir taka radd-
beitingu og túlkun Umberto
Tozzi sér til fyrirmyndar. Magn-
ús syngur hressasta lagið,
„Prins Póló“, sem nýtur eflaust
mikilla vinsælda á skemmtun-
um þeirra. Húmortexti Þor-
steins Eggertssonar fer vel við
lag og flutning. Önnur lög eru
ekki jafn áheyrileg. Omar
Ragnarsson fer langt yfir mark-
ið með Bítlalagasyrpu sinni, og
er engan veginn fyndinn, og ég
er ekkert viss um að Chuck
Berry sætti sig við að „Rock’n
Roll Music“ sé skrifuð á Lenn-
on/McCartney og þeim greidd
stefgjöld!
Omar hefur gert það áður, að
gera grín að Beatles og tímabili
þeirra og þetta er framhaldið af
því.
Ómar gerir heldur ekki titil-
laginu þau skil, sem það lag ætti
skilið. Ef hann hefði sungið það
án afskræmingar væri lagið vel
gott.
Hvað um það, ljósu punktarn-
ir eru ljósir.
Óbeislað
Hreysikettina kalla þeir sig, og
eru meðal brautryðjenda i endur-
vakningu „rockabilly“-tónlistarinn-
ar. eins og hún hljómaði frá Elvis
Presley, Jerry Lee Lewis, Carl
Perkins ok Johnny Cash á fyrstu
plötum þeirra 1954 — 1955.
Stray Cats eru þrír hressir strákar
og kalla sig Brian Setzer, Lee Rocker
og Slim Jim Phantom.
Brian spilar á gítar með hljóm-
kassa, og syngur, Rocker spilar á
kontrabassa og Slim Jim spilar á
sneriltrommu og einn disk! Flest
laganna sem þeir flytja eru eftir þá
sjálfa, og eru fyrsta flokks rokklög.
Gefa þau undir eins til kynna að
Stray Cats hafi hæfileika til að
standast tímans tönn og endast
flestar „tískur“ eins og elstu hljóm-
sveitir í bransanum í dag. Auk stóru
plötunnar „Stray Cats“, hafa þeir
gefið út þrjár litlar plötur. Á
forhliðum þeirra eru lög af stóru
plötunni, „Runaway Boys“, „Rock
This Town“ og „Stray Cat Strut“, en
hið síðasta er eitt skemmtilegasta
lagið þeirra. Lagið er jazzkennt og
„scat“-syngur Brian líkt og Ella
lipurleg, en munið að þetta er bara ein hliðin á
málinu. Margar aðrar bækur þurfa að lesast með
til að fá einhverja heildarmynd á persónuna.
Meðal þessara bóka eru „Lennon Remembers",
„The Beatles" eftir Hunter Davies, „The Longest
Cocktail Party“, sem fjallar um Apple, „The Man
Who Gave The Beatles Away“ sem fjallar nánar
um tónlistina og byrjunina á Beatles, „John
Iænnon In His Own Words“, „Shout", „Beaties
Forever“, „One Day At a Time“ o.fl. o.fl.
Eitt atriði datt mér strax í hug að athuga þegar
„Lifað með Lennon“ kom út, kunnáttu þýðanda á
efninu. I bresku útgáfunni varð prentvilla sem
hefur haldist í bókinni frá upphafi. Það var ártalið
á giftingardegi þeirra John og Cynthiu, sem var 23.
ágúst 1962, en er prentaður í bresku útgáfunni sem
1963. Og viti menn, íslenska útgáfan heldur
villunni í heiðri í söguþræðinum, þó að rétt ártal
komi fram í annálnum aftast í bókinni sem er
líklega tekinn að láni annars staöar frá.
Bókin er ágæt aflestrar en þarf að lesast ásamt
öðrum um sama efni. .
Hreysikattarrokk!
Fitzgerald gerði hér áður fyrr og
gerir kannski enn.
Á bakhliðum litlu platnanna eru
lög sem ekki eru á stóru plötunni.
Eitt þessara þriggja laga eru gamla
góða Supremes-Iagið „Can’t Hurry
Love“ sem Stray Cats blása nýju lífi
í. Önnur frábær lög með þeim eru
„Jeanie Jeanie Jeanie", ekta rokkari,
„Ubangi Stomp“ óbeislað, hresst
rockabilly-lag, „country“-lagið „My
One Desire", „Rumble in Brighton"
og „Storm The Embassy" sem svipar
mjög til stíls Utangarðsmanna. Að
auki hefur Dave Edmunds stjórnað
upptökum hjá þeim, og má eflaust
þakka honum fagmannlega útkomu
að einhverju leyti.
ein af
mörgum
hliðum
á málinu...