Morgunblaðið - 14.07.1981, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JULI1981
„ HANN EK HÆTTUR A£> SP|LA.,‘’
nmmnn
... aö segja henni aö
hún sé falleg meÖ
blautt hár.
TM Rea. U.S. Pat Off.—all rights reserved
© 1981 Los Angeles Times Syndicate
VIIIGGGAAA!
Vorðurðu líka að æfa núna?
HÖGNI HREKKVÍSI
War \AAPtsr Þó. ÞsóaR Þ/£fí fítö/vruoe/
Þesiu óRÓOOfíHÚi/ fí"
Dapurlegur drattast hópur
Að lokinni göngu
DapurleKur drattast húpur
dálitið á hlið.
Skammíeilaður skýjaKlúpur
skellir ræðu á svið.
húsund hræður þramma Kútu
þukast fram á við.
Svu raðar sér á rikisjötu
hið ruðaKyllta lið.
Að afstaðinni hálf eymdarlegri
kröfugöngu hernámskommúnista
hér á dögunum, fór ég að velta því
fyrir mér hvað rauðliðar eru nú
annars undarlegur þjóðflokkur.
Og í framhaldi af því datt það yfir
mig með enn meiri þunga, hve
lánleysi Islendinga er mikið á
vissum sviðum.
Það er nefnilega undarlegur
plagsiður hjá íslenskum, að um-
bera yfirgang kommúnista á þann
hátt sem raun ber vitni. Má líkja
þessu umburðariyndi við farsótt,
og það af verstu tegund. Flest fólk,
hvar sem í flokki stendur, virðist
skella skollaeyrum við aðvörunum
bestu manna. Jafnvel ágætustu
sjálfstæðismenn hafa gengið í það
Heiðnaberg sem við blasir, og
virðast algjörlega hafa misst átta-
skyn- í pólitísku upphlaupi vissra
manna.
Ef það er fastur ásetningur
þessa hóps, að leiða kommúnista
til hásætis í íslenskum þjóðmál-
um, þá hlýtur að vera skammt í
endanlegan klofning Sjálfstæðis-
flokksins. Hinn eiginlegi sjálf-
stæðismaður líður nefnilega ekki
þá uppdráttarsýki að færa komm-
únistum völdin á silfurfati, þó að á
móti komi þrír lúnir ráðherrastól-
ar. Enginn sjálfstæðismaður getur
kinnroðalaust hugsað til þess að
eftirmæli sín hljóði á þann veg
„hann þjónaði kommúnistum*.
Það myrkravald, sem stendur að
baki alheimskommúnismanum,
breytist ekki þó það reyni að
flagga rauðri rós. Og þó menn
brosi á bæði borð, leynir sér ekki
úlfssvipurinn á bak sauðargær-
unni. íslenskir kommúnistar hafa
alræðisvald í svokölluðu Alþýðu-
bandalagi, og markmið þeirra er
eitt og aðeins eitt — alræðisvald í
íslenskum stjórnmálum.
Enginn sjálfstæðismaður,
hversu úrvinda og eliimóður sem
hann nú kann að vera, getur
umborið slíkt ofríkisfólk við
valdakatlana. Þess vegna hljóta og
verða allir sjálfstæðismenn að
fylkja liði og sameinast í órofa
heild, gegn þessum yfirgangs-
seggjum. Fyrri deilumál eru að-
eins hégómi miðað við þá rauðu
hættu sem að steðjar. Innbyrðis
illindi mega ekki rjúfa þá hlekki,
sem vantar til að fullgera varn-
arkeðju íslenskra lýðræðissinna
gegn kommúnísku alræðisvaldi í
skjóli rauðrar rósar.
Gjört í Rvík. 24.6. 1981,
Ólafur Þór Ragnarsson.
Rauður bruni
Nú alþjód birtist stjóri brunabota
boóleióis úr Svavars þrónga hóp.
Nú vill hann umhun verka sinna njóta
valdstjórinn er æósta ráóió skóp.
Ilann upphófst fljótt af sinum verkum sjálfur
ok seinna varð svo rauólióanna koó.
I»ví aldrei var í hollustunni hálfur
í hatrinu á lýAræóisins stod.
ÖK því varð það er valdið rauðum veittist
að velKja varð hvern losanleKan stól.
Nú kaldrifjaður komminn aldrei þreyttist
að klæða allt ok alla i rauðan kjól.
I>vi roðnar loftið nú af rauðum hruna
ok rauðlit virðist valdhafanna flik.
Ok veKna þess nú ættu menn að muna
að maðksmoKÍnn er rauðra politik.
Gjört i Rvik. 2. júli 1981.
ólafur I>ór RaKnarsson.
Mættum við fá
meira að heyra
Akurnesingur skrifar:
A áttræðisafmæli hins
merka athafnamanns Harald-
ar Olafssonar forstjóra Fálk-
ans gerði Svavar Gests út-
gáfustarfsemi hans nokkur
skil í miðvikudagssyrpu sinni.
Nú er Svavar hljómplötuút-
gefandi sjálfur og var framtak
hans í þessu efni enn ánægju-
legra fyrir vikið. í engu var til
sparað og úrvalsliði fram teflt:
Einari Kristjánssyni, Stefáni
íslandi, Guðrúnu Á. Símonar,
Guðmundi Jónssyni, Hauki
Morthens, Erlu Þorsteinsdótt-
ur, auk fjölmargra annarra,
texta- og lagahöfunda að
ógleymdum leikurum sem of
langt mál yrði upp að telja.
Tónlistin á sér engin landa-
mæri og veitul er sú gyðja, því
að ekkert er þar kynslóðabil.
Ég er þess fullviss að margir
gengu í endurnýjun lífdag-
anna þennan sólbjarta dag og
enn aðrir uppgötvuðu unað-
arreiti er þeir áður höfðu enga
hugmynd um.
Svavar minnti í þessum
þætti á leikritaútgáfur Har-
aldar, sem á sínum tíma þótti
fjárhagslegt viðundur, en nú
áratugum síðar merkilegt og
óviðjafnanlegt framlag til
menningar og lista í þessu
landi.
Nú skal tilkalla til sögu
vorrar mann nokkurn lágan
vexti, kvikan og snarráðan en
áræðinn úr hófi fram a.m.k.
þegar hafnfirskir ljósastaurar
eru annars vegar. Svavar
Gests gaf út hljómplötuna
„Revíurnar" fyrir allnokkru.
Það framtak var vel þegið og
útgáfuaðila til sóma. Á skífu
þessari fara margir á kostum
svo sem vænta mátti. Tímabil
revíunnar er hreint ekki liðið
og alls ekki ólíklegt að það
Svavar Gests
1