Morgunblaðið - 06.12.1981, Blaðsíða 19

MORGUNBDAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. DESEMBER 1981
67
Færeyingar komu til íslands þessi
ár með sínar trillur, gerðu út og
fiskuðu í skip sín. Sjö bátar höfðu
bækistöð sína hjá Kaupfélagi Fá-
skrúðsfjarðar og var útbúið
svefnpláss með 30 kojum fyrir
áhafnirnar uppi á lofti í stóra sjó-
húsinu, þar sem fiskurinn var
geymdur áður. Var loftið hólfað í
sundur. Áhafnir þessara báta voru
alveg framúrskarandi og sam-
bandið við þessa ágætu menn hef-
ur aldrei rofnað. Einn þessara
ungu ágætu trilluútgerðarmanna,
Enel Petursson, var svo lánsamur
að ná í sína elskuiegu konu, sem
vann við afgreiðslustörf hjá Kaup-
féiaginu. Það er Margrét, systir
mín, og við giftum okkur saman á
Sunnuhvoli 1944, en hún fór með
manni sínum aifarin til Færeyja
og býr i Tveroye á hans stóru eign-
arjörð.
— Oft var glatt á loftinu hjá
þessum ágætu vermönnum í land-
legum og mikið spilað bridge. Mik-
ið var t.d. að gera hjá okkar góða
kaupfélagsstjóra, ef hann gat ekki
komið einu sinni á dag að fá sér
slag með Færeyingunum eða kalla
þá að spila heim til sín að kvöldi.
En gestagangur var alveg óhemju-
skrúðsfjarðar, en þá lágu 3 skip í
höfninni og biðu eftir fiski. Þau
voru öll á vegum Kaupfélagsins.
En Björn dó ekki ráðalaus. Hann
var búinn að undirbúa þetta allt
löngu áður og semja við vin sinn,
kaupfélagsstjórann á Djúpavogi
um að hann tæki af okkur skipið
strax og það kæmi og léti fiska í
það. Svo það hélt strax til Djúpa-
vogs, þar sem ekkert skip var
fyrir. Þremur dögum seinna var
skipið fullt og sigldi til Fleetwood,
þar sem það seldi fyrir toppverð.
Kom svo uppfullt af sementi til
Kaupfélagsins. Það var þó ekki
fyrirhafnarlaust að fara í þessa
útgerð. Við þurftum að fá banka-
tryggingu og fleira, en ágóði í
minn hlut var um % árslaun mín,
sem ég hafði hjá Kaupfélaginu.
Við skiluðum skipinu strax og það
hafði losað sementið, en þorðum
ekki að fara í þetta aftur. Alltof
mikil áhætta. Margir voru þeir, í
þessum bransa, sem fóru illa út úr
flutningunum.
Flugbátarnir
lentu á firðinum
Hingað til höfum við eingöngu
sögðu olli veður miklu, en einnig
þurfti þarna litla röskun, þegar
lent var á fjörðunum 3 í sömu
ferðinni.
— Auðvitað var maður oft með
lífið í lúkunum þegar farið var að
fljúga hingað og lenda á firðinum,
segir Þorvaldur, en það var líka
mikil ánægja því samfara. Þegar
flugvélin var lent, var farið út á
báti og haft kaffi með handa
áhöfninni. í þetta hafði ég sér-
staklega góðan og gangmikinn
bát. Þótt undarlegt kunni að virð-
at, þá tepptist aldrei flugvél hjá
mér. Auðvitað var oft erfitt að
lenda. Aðeins einu sinni lenti þó
vél í erfiðleikum. Anton flugstjóri
var með hana. Hún lenti í dauðum
bletti hér úti á firðinum og hann
missti hana niður á sjóinn. Það
var símað til mín frá Kolfreyju-
stað til að segja fréttirnar. Við
æddum af stað á bátnum, en
mættum flugbátnum á móts við
Mjóeyrina. Það var allt í lagi hjá
þeim. Auðvitað var margfalt ör-
yggi í því, þegar Egilsstaðir voru
gerðir að flugmiðstöð fyrir Aust-
urland, en farþegum ekið þangað.
Þetta er ekki svo löng leið frá Fá-
skrúðsfirði, þegar fært er. Annars
Katalína flugbátur að lenda á Fáskrúðsfirði. Þorvaldur kemur á bátnum
sínum til að afgreiða hann. Hoffell í baksýn.
mikill hjá þessum framúrskarandi
hjónum, Þórunni og Birni Stefáns-
syni frá Hólmum. Ég var 7 ár
verkstjóri hjá Kaupfélagi Fá-
skrúðsfjarðar og allan tímann hjá
Birni. Get ekki hugsað mér betri
húsbónda. Við hættum hjá Kaup-
félaginu um sama leyti. Ég tók við
Pósti og síma á Fáskrúðsfirði, sem
ég var með í 16 ár, en hann fór til
Reykjavíkur. Margs er að minnast
frá þeim tíma er við vorum saman
í Kaupfélagi Fáskrúðsfjarðar.
Einu sinni datt Birni í hug að
leigja skip í fiskflutninga til
Bretlánds. Við Björn fórum í félag
við 2 aðra úr þorpinu og skipstjór-
ann, sem var Færeyingur. Við
leigðum skip frá Tveroye, sem hét
Vestmanna, í þessa flutninga.
Skipið kom á réttum tíma til Fá-
talað um afskipti Þorvaldar Jóns-
sonar af samgöngum á sjó. En
þegar áætlunarferðir Flugfélags-
ins hófust til Fáskrúðsfjarðar
1946, var sjálfsagt að hann tæki að
sér að vera umboðsmaður þess.
Flugfélagið hélt uppi áætlunar-
flugi til Neskaupstaðar, Reyðar-
fjarðar og Fáskrúðsfjarðar með
Katalína-flugbát á árunum
1946—1954, en þá var Egilsstaða-
flugvöllur gerður aðallendingar-
staður flugvéla á Austurlandi og
flug á firðina lagðist niður. Flug á
staðina var alla tíð miklum erfið-
leikum bundið og afgreiðslan ekki
síður. Mikið mas að taka á móti
sjóflugvélum, hafa bát tiltækan og
kveðja farþega saman, þegar vélin
var að koma, en oft gat skeikað
miklu um komutíma. Að sjálf-
Frá höfninni á Fáskrúðsfirði. í 80 ár
önnuðust þeir feðgar, Þorvaldur
Jónsson og Jón Davíðsson, skipa-
afgreiðslu á Fáskrúðsfirði, af-
greiddu Fossa Kimskipafélagsins og
strandferðaskip Ríkisskips.
voru lendingarskilyrði góð á Fá-
skrúðsfirði, þvi engin undiralda
nær þangað inn.
Sjálfsagt væri hægt að spjalla
lengi enn við Þorvald Jónsson frá
Fáskrúðsfirði og hann á margt
ósagt. En blaðagrein, þótt tvær
séu, setur takmörk. Þau hjónin
segjast hafa átt gott líf á Fá-
skrúðsfirði, bjuggu fyrst lengi í
gamla húsinu Sunnuhvoli, sem
Þorvaldur keypti að hluta 1936 og
allt 1943, fékk það fyrir 21 þúsund
krónur. Seinna seldu þau það og
keyptu annað hús, en hvar sem
þau bjuggu, var alltaf fullt hús af
gestum. — Við vorum svo lánsöm
að við hliðina á okkur hafa búið 3
fjölskyldur allan okkar búskap,
Níels Lúðvíksson, Karl Jóhanns,
Jens Lúðvíksson og nú afkomend-
ur þeirra, sem eru margir og
framúrskarandi gott fólk. Þetta
hefur verið eins og ein fjölskylda
og við munum sakna þeirra mikið,
segja þau. En í Reykjavík hafa
þau líka strax hitt fyrir góða
granna. Og sum barnanna fjög-
urra eru hér, Jóhanna Ásdís, sem
gift er Viði Sigurðssyni, Jóna
Kristín, trúlofuð Ómari Ásgeirs-
syni, og Kristján sem er nemi, en
Guðný Björg er gift Sigurði Þor-
geirssyni á Fáskrúðsfirði. Þau una
sér því vel í höfuðborginni, að
sögn þeirra.
— E.Pá.

HÉREKBÓKIN
HJARTA ER TROMP
eftir Barböru Cartland
Hin kornunga og lagra Cerlssa er
óskilgetin dóttir fransks hertoga
og enskrar hefðarmeyjar. Faólr
hennar var tekinn af lifl i frönsku
stjómarbyltingunni og Cerissa ótt-
ast um líf sltt. Hún ákveöur þvi aö
flýja til Englands. f Calals hlttir
hún dularfullan Englendlng, sem
lofar aö hjálpa hennl, en þegar tll
Englands kemur, gerast margir og
óvœntir atburöir. — Bækur Bar-
böru Cartland eru spennandi og
hér hittlr hún beint í hjartastaó.
DRAUMAMAÐURINN HENNAR
eftir Theresu Charles
Lindu dreymdi alltaf sama draum-
inn, nótt eftir nótt, mánuö eftlr
mánuð. Draumurinn var oröinn
henni sem veruleiki og einnig maö-
urinn i draumnum, sem hún var
oröin bundln sterkum, ósýnilegum
böndum. En svo kom Mark inn i líf
hennar; honum glftist hún og með
honum elgnaðlst hún yndislegan
dreng. Þegar stríóió brauzt út, flutti
hún út í sveit meö drenglnn og fyrir
tilviljun hafna þau í þorplnu, sem
hún þekktl svo vel úr draumnum.
Og þar hltti hún draumamanninn
sinn, holdl klæddan...
-GmzIvs
Drauma
madurinn
hennar
HULIN FORTÍÐ
eftir Theresu Charles
Ung stúlka missir minnió í loftárás
á London, kynnist ungum flug-
mannl og giftist honum. Fortíðln
er henni sem lokuö bók, en haltr-
andl fótatak i stiganum fyllir hana
óhugnanlegri skelfingu. Hún miss-
lr mann sinn eftir stutta sambúó
og litlu síöar veltir henni eftirför
stórvaxinn maður, sem haltrandl
styöst vió hækjur. Hann ávarpar
hana nafnl, sem hún þekkir ekki,
og hún stirönar upp af skelfingu,
er i Ijós kemur, aö þessum mannl
er hún glft. — Og framhaldló er
æsilega spennandl!
VALD VILJANS
eftir Sigge Stark
Sif, dóttir Brunke óöaiseiganda,
var hrífandi fögur, en drambsöm,
þrjósk og duttlungafull. Hún gaf
karlmönnunum óspart undir fót-
inn, en veittist erfitt aó velja hinn
eina rétta.
Edward var ævlntýramaöur, glæsi-
menni meö dularfulla fortíö, elnn
hinna nýríku, sem kunníngjar
Brunke forstjóra lltu niður á. Hann
var óvenju vlljasterkur og trúði á
vald vlljans. En Sif og Edward
fundu bæöi óþyrmllega fyrlr þvi,
þegar örlögln tóku í taumana.
SIGG€ STARK
VALD
VILJANS
SIGNE BJÖRNBERG
Hættulegur
leikur
M
HÆTTULEGUR LEIKUR
eftirSigne Björnberg
I Bergvik fannst stúlkunum eitt-
hvaó sérstakt viö tunglskin ágúst-
nóttanna. Þá var hver skógarstígur
umsetinn af ástföngnu ungu fólki
og hver bátskæna var notuó til aó
flytja rómantíska elskendur yfir
merlaöan, spegilsléttan vatnsflöt-
inn. Tunglskinið og töfraáhrif þess
haföi sömu áhrlf á þær allar þrján
Elsu, dóttur dómarans, fröken
Mörtu og lltiu .herragarösstúlk-
una*. Allar þráöu þær Bertelsen
verkstjóra, — en hver meö sinum
sérstaka hætti.
ÉG ELSKA ÞIG
eftir Else-Marie Nohr
Eva Ekman var ung og falleg, en
uppruni hennar var vægast sagt
dularfullur. Ekki var vitaö um for-
eldra hennar, fæðlngarstaö eóa
fæölngardag. Óljósar mlnnlngar
um mann, Ijóshæröan, bláeygan,
háan og spengllegan, blunda í und-
irvitund hennar. Þennan mann tel-
ur hún hugsanlega vera fööur sinn.
Alíka óljósar eru minningarnar um
móöurina.
Þegar Eva fær heimsókn af ung-
um, goðþekkum manni, sem býöst
tll að aóstoóa hana við leitlnar aó
móöur hennar, fer hún meö honum
til Austurríkis. Hún velt hins vegar
ekkl, að meö þessarl ferð stofnar
hún lifl sínu i bráða hættu.
ELSE-MARIE NOHfl
fíillSKA DHi
M
SKUGGSJÁ
BÓKABÚO OUVERS STEINS SF