Morgunblaðið - 06.12.1981, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. DESEMBER 1981
85
Gallery 32 stendur við Hverf-
isgötu og þar tekur Lúðvík Egg-
ertsson á móti gestum.
— Það eru ekkert nema höfð-
ingjar hérna núna, segir Lúðvík.
Eg er með sölusýningu úr einka-
eign og hér eru til dæmis myndir
eftir Guðmund heitinn frá Mið-
dal. Merkileg til dæmis þessi af
geirfuglinum; ég vildi ég hefði efni
á því að kaupa mér hana. Hér eru
líka myndir eftir Valtý, Baltasar,
Jóhannes Geir, Guðmund Karl,
Flóka, og einnig nokkrar gamlar
teikningar Sverris Haraldssonar.
Sem sagt ekkert nema höfðingj-
ar. Nú, í kjallaranum eru japönsk
grafíkverk, sem menn ofan af
Akranesi flytja inn, og sjáðu þess-
ar handunnu blómamyndir
þarna! Fallegar myndir sem Guð-
rún Jónsdóttir hefur málað á flau-
el.
— En hvernig stendur á þess-
ari starfsemi, Lúðvík?
— Ja, það er nú það. Ég opnaði
lsta október síðastliðinn í þessu
húsnæði. Ég er búinn að eiga það í
nær 40 ár og enginn hefur viljað
kaupa það af mér. Þetta stóð autt
— menn eru ekki bjartsýnir á
viðskipti í dag, svo mér fannst ég
ekki gera neitt betra en opna hús-
ið listamönnum. Ég leigi ódýrt og
hér fyrir innan er ágæt aðstaða
fyrir listamennina að ganga frá
myndunum. Ég uni mér vel innan
um listaverk og það er gott and-
rúmsloft hér. Mörg listaverk hafa
sál, segir Lúðvík Eggertsson.
Hann er í félagi með innrömm-
unarmeistara, svo hús hans heitir
ekki aðeins Gallery 32, heldur
Rammasmiðjan Gallery, Hverf-
isgötu 32. Þar er opið daglega frá
12—18. Einkasýningar í Gallery
32 hefjast ekki aftur fyrr en eftir
áramót. í haust hafa þeir sýnt
Veturliði, Einar Þór Lárusson og
Guðmundur Karl og hafa þær
sýningar gengið vel.
Ljósmæður á
alheimsmóti
Nýverið sátu níu íslenskar kon-
ur úr ljósmæðrastétt alheims-
mót ljósmæðra sem haldið var í
þeim kunna ráðstefnu- og ferða-
mannabæ á Englandi, Brighton.
Um eitt þúsund ljósmæður voru
þarna samankomnar hvaðanæva
að úr heiminum og ræddu um
framtíð ljósmóðurstarfsins og
menntunarmál stéttarinnar. A
meðfylgjandi mynd eru þrir af
íslensku þátttakendunum ásamt
ljósmóður einni sem komin var
á þetta þing alla leið frá Níg-
eríu. Frá vinstri: Guðrún Sigur-
björnsdóttir, Kristín Tómas-
dóttir og Anna G. Ástþórsdótt-
ir. Ráðstefna þessi var hin 19da
í röðinni og í leiðinni héldu ljós-
mæðurnar uppá 100 ára afmæli
breska ljósmæðrafélagsins.
Eins og vænta mátti, skoðuðu
þátttakendur sig um í Brighton
og fóru í kynnisferðir um Sus-
sex-fylki.
ÁFÖRNUM
VEGI
Samantekt,
J.F.Á.

I
Glaðlegir karlar — enda sagt að vel hafi árað fyrir banka. Þeir eru á leið á fund í
Seðlabankanum: Jónas Haralz, Stefán Hilmarsson, Björgvin Vilmundarson og Helgi
BergS. Ljósm.: Ól.K. Mag.
Nýr ritstjóri að
Lögbergi-Heimskringlu
Hinn 1sta október i haust tók
nýr ritstjóri viö Lögbergi Heims-
kringlu af Haraldi Bessasyni, próf-
essor. Nýi ritstjórinn heitir Jónas
Þór, sonur Kristínar Jensdóttur
og Arnalds Þórs. Lögberg Heims-
kringla átti stutt samtal viö Jónas
áður en hann tók viö ritstjórninni,
og birtum viö þaö hér sem næst í
heild:
Jónas Þór er fæddur 11. apríl
1949 í Reykjavík og alinn upp í
Mosfellssveit. Hann lauk námi frá
Háskóla íslands áriö 1977 og tók
sig þá upp meö fjölskyldu sína,
konu og tvö börn, og flutti til
Kanada að nema sagnfræöi viö
Manitoba-háskóla. Þaöan lauk
hann svo magisterprófi á síöast-
liðnu ári. Lokaritgerö hans bar yf-
irskriftina: Trúardeilur Vestur-
islendinga 1874—1880. Lögberg
Heimskringla átti stutt samtal við
Jónas og var hann fyrst aö því
spuröur, hvers vegna hann heföi
valið sér aö stunda framhaldsnám
við Manitoba-háskóla.
— Ja, ég sótti um skólavist til
tveggja háskóla, segir Jónas,
Edinborgar-háskóla og Mani-
toba-háskóla. Ég hafði sérstakan
áhuga á sögu islendinga í Vestur-
heimi og þá liggur beinast viö aö
Jónas I*ór
nema í Manitoba-háskóla. Bóka-
safn skólans hefur aö geyma frá-
bært safn íslenskra bók, dag-
blaöa og tímarita, sem gefin hafa
veriö út bæði í Noröur-Ameríku og
á islandi. Þá hafa fjölmargir af ís-
lenskum uppruna stundaö nám
við Manitoba-háskóla og Winni-
peg er jafnan talin höfuöborg is-
lenskra vesturfara.
Og hvernig hefur þér svo líkað
vistin?
— Prýðilega. Manitoba-háskóli
er aö vísu býsna frábrugöinn ís-
lenska háskólanum; fleiri nám-
skeiö standa þar til boöa, tíu sinn-
um fleiri nemendur sækja þar
kennslustundir o.s.frv. Mér fannst
mikiö til um kennara mína í
sagnfræðinni sem og aöra fræöi-
menn skólans sem ég haföi kynni
af.
En hvernig kanntu við þig í
Winnipeg og þá í Kanada og
hvernig líkar þór viö fólkið?
— Winnipeg er falleg borg,
hæfilega stór og fólkið vingjarn-
legt. Mér finnst mikið til um kana-
díska þjóöfræði og hvernig
Kanadamenn hlúa aö henni. Fólk
af íslensku bergi brotiö hefur þó
umfram allt vakiö áhuga minn siö-
an ég kom hingaö vestur og þaö
er mér ómetanlegt aö hafa haft
kynni af því.
Nú tekur þú Jónas viö ritstjórn
Lögbergs Heimskringlu. Eins og
lesendur blaösins vita, þá hefurðu
skrifað nokkuö í blaöiö — ertu
ekki orðinn nokkuð hagvanur
þar?
— Ég þýst viö því. Ég hef unniö
viö blaðiö tvö sumur og var rit-
stjóri hátíðarblaðsins sl. sumar og
einnig hjálpaði ég uppá prófarka-
lestur aö blaðinu allt síöastliöiö ár
— svo ég er ekki meö öllu ókunn-
ugur Lögbergi Heimskringlu. Ég
mun reyna eftir bestu getu að
halda uppi merki forvera minna
og gefa út gott blaö.
Mansöngvar
Jónas Tómasson semur
tónverk vid ljóð
Hannesar Péturssonar
Næstkomandi mánu-
dagskvöld frumflytur Musira
Nova og Háskólakórinn nýtt tón-
verk eftir Jónas Tómasson
tónskáld á ísafirdi.
Mansöngva hef ég kallad
þetta verk sagði Jónas í síma-
spjalli: Það er gert við 12 Ijóð
Hannesar Péturssonar sem
hann nefndi Manvísur. Ég
samdi þetta verk í sumar og
haust að beiðni Háskóla-
kórsins en Musica Nova útveg-
aði peninga til nokkurra aðila svo
þeir gætu pantað sér verk til
flutnings hjá íslenskum
tónskáldum.
Ég held að Mansöngvar
taki um 25 mínútur í flutningi.
Það er leikið undir á fjögur hljóð-
færi, píanó, klarinett, ftðlu og
selló og stjórnar Hjálmar
Ragnarsson kórnum. Jú, ég
mun drífa mig suður og verða
viðstaddur þennan frumflutn-
ing.
Hvað ertu svo með í smíð-
um Jónas?
Ég hef nýlega lokið við
strengjakvartett sem verður
væntanlega fluttur á Myrkum
músík-dögum í janúar. Nú, þá
stendur til að halda stutta
tónleika og flytja eingöngu eftir
mig seinna í vetur.
Og það er gott að semja
tónlist vestur á fjörðum?
Já, alveg ágætt. Ég er að
vísu upptekinn við kennslu á
vetrum en sumrin eru mér góð. Þá
hef ég ró og næði í sambýli við
fjöllin ...
Myndin var tekin í veislunni
íslendingar f Ástralíu
MBL. HEFUR borist skemmtilegt bréf frá flokki Frjálslyndra í Ástr-
alíu, sem er stílað frá „New South Wales“-deild flokksins í Sydney-
borg. Segir þar svo:
Það vakti mikla athygli í veislu Frjálslynda flokksins, sem var
nýlega haldin í Mount Pritchard í vesturhluta Sydney, að einn gest-
anna, Marta Albertsdóttir, var klædd íslenska þjóðbúningnum. En
kannski var það ekki svo mikið undrunarefni, ef hugsað er til þess, að
einn aðalskipuleggjandi veislunnar er íslendingur í húð og hár. Það er
Gizur P. Ævar Jónsson, áhrifamaður í Frjálslynda flokknum og
happasæll viðskiptamaður í Sydney.
Það er hald manna, að þjóðbúningur sá, sem Marta bar í veislunni,
sé hinn eini sinnar tegundar í allri Ástralíu, enda vakti hann tilhlýði-
lega eftirtekt í veislunni. Þegar gestir stóðu upp frá borðum, var Marta
kynnt fyrir heiðursgesti veislunnar, stjórnmálamanninum kunna Reg-
inald G. Withers, fyrrum ráðherra.
Návist Mörtu Albertsson í þjóðbúningi íslands sýndi einstök tengsl
milli ungs lands og sögueyjar — hálfur hnötturinn á milli.
Þá segir ennfremur í bréfi þessu, að Gizur Jónsson sé verkfræðingur
að niennt, alinn upp á Eyrarbakka og hafi flust frá Reykjavík til
Ástralíu árið 1954. Marta flutti hins vegar ekki fyrr en 1974, og hafði
áður búið í Vestmannaeyjum.