Morgunblaðið - 20.02.1982, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1982
ffœnAnn
ifr
e-n
_______C|9a° Uf*»nol SyodKOI. --------------
Ég 'Jo.f ab flyija. fnn ' nxsta hús. H\JOr
geym'nr&u ^aroSÍqttuválina þioa'?"
Ast er ...
... ad leyfa henni að
versla eftir vörulista.
catalogue.
TM Reo U.S Pat Ofl — aH rights raserved
e 1981 Los Angetes Times Syndicate
)
salatolíu?
HÖGNI HREKKVlSI
„ HANN ER AOREVNA AE> ENPUI?VEKJA HINA CiÖMW
Go'PU PAGA ! "
Grjót á Kefla-
víkurvegi —
hver er skaða-
bótaskyldur?
Ökumaður hringdi: „Ég átti
leið til Keflavíkur eftir hádegið
sl. fimmtudag og lá nærri að
ökuferðin yrði mér dýrkeypt
fyrir trassaskap og kæruleysi
þeirra sem nota veginn til
grjótflutninga," sagði hann.
„Það var mikil rigning þennan
dag og sást ekki of vel út um
framrúðuna með köflum. Ég
skal viðurkenna að eitthvað
hefur athyglin verið reikul hjá
mér og það kann að hafa átt
sinn þátt. Á veginum milli
Hafnarfjarðar og Straumsvíkur
ók ég framá stóran grjóthnull-
ung og nokkra minni sem lágu
þar á annarri akreininni. Ég sá
hann of seint til að beygja
framhjá honum og skipti það
engum togum að ég ók yfir hann
með annað framhjólið. Ég hafði
mjög lítinn tíma til að bremsa
og ók því yfir hann á nokkurri
ferð. Ég má víst þakka fyrir að
ekkert skemmdist í hjólabúnaði
bílsins en það var ekki þeim að
þakka sem þessu olli með hirðu-
leysi sínu. En mig langar til að
spyrja: Hver ber ábyrgð á skaða
sem verður í svona tilfellum?
Það voru fleiri svona grjót-
hrúgur á leiðinni til Keflavíkur
og ég mætti einmitt nokkrum
vörubílum hlöðnum grjóti og
hefur það sennilega hrunið af
þeim. Ég vona að þeir sem að
þessum grjótflutningum standa
lesi þetta og reyni að sjá til þess
að tína upp það grjót sem hryn-
ur af bílum þeirra framvegis."
Þyrfti að gera eitthvað fyrir
Tjarnarbakkana
Austurbæingur hringdi: „Það var unni að því er mér skilst enda
mikið talað um einhverjar bryggj-
ur sem átti að byggja út í Tjörnina
í Reykjavík í fyrrasumar," sagði
hann. „Nú er sú hugmynd úr sög-
virtist almenningi ekki falla hún í
geð. Eitt held ég þó að allir geti
verið sammála um og það er að
nauðsynlegt er að gera eitthvað
fyrir bakka Tjarnarinnar, sér-
staklega bakkann við Tjarnargötu.
Birtið áramóta-
ávarp útvarps-
stjórans í Mbl.
Elín Bjarnadóttir hringdi: „Ég
er ein af þeim sem bíða eftir að
sjá áramótaávarp útvarpsstjóra
birt í Morgunblaðinu," sagði
hún. „Þetta var svo þörf hug-
vekja að hún þyrfti að koma
fyrir augu allra Islendinga en ég
er hrædd um að hún hafi ekki
náð eyrum margra á þessum
tíma þegar flestir eru að kveðja
gamla árið og fagna nýju.“
Andrés Björnsson
Það er orðið okkur Reykvíkingum
til vanza hvernig við höfum látið
Tjörnina drabbast niður. Ég vil
því beina því til borgaryfirvalda
að gengið verði í þetta verk strax
og vorar þannig að tjarnarbakk-
arnir þurfi ekki að vera okkur til
skammar eitt sumarið enn.“
í Velvakanda
fyrir .30 árum
Algengasta banameinið á (slandi
NÚ er svo komið, að hinn skæði
krabbameinssjúkdómur verð-
ur fleiri mönnum að aldurtila hér
á landi en nokkur annar. Árið 1949
létust hér 190 manns úr veikinni
eða 1,4 af þúsundi.
Það leikur ekki á tveimur tung-
um, að krabbameinið fer í vöxt. Þó
er athugandi, að menn þekkja
sjúkdóminn nú betur en fyrr, svo
að það er nú réttilega fært honum
til skuldar, sem hann ber sök á.
Krabbameinið hefir vafalaust ver-
ið algengara áður en tölur gefa til
kynna. — í annan stað hefir með-
alaldur manna nú lengzt verulega,
svo að fleiri komast á krabba-
meinsaldurinn en fyrr.
Stafar krabbamein af reykingum?
ABERANDI er þó, hve krabba-
mein í lungum hefir greini-
lega farið í vöxt. Hefir verið gizk-
að á, að það stafaði af vaxandi
Athugasemd við skrif
Bjarna Tómassonar
um verkamannabústaði
Ijeitt er að sjá gamian nágranna
og góðkunningja kaldhamra stað-
hæfingu um misrétti er hann og
aðrir séu beittir, án þess að færð
séu rök fyrir því. Bjarni Tómasson
hefir nú nýverið ritað hverja
greinina af annarri og krafist þess
að íbúar verkamannabústaða fái
fullt frelsi til þess að ráðstafa
íbúðum sínum á sölumarkaði og
komi fyllsta gjald fyrir.
Bjarna má vera ljóst, sem og
öðrum er nutu þeirrar náðar að
hljóta íbúð snemma á stríðsárun-
um, að félagsmenn greiddu þá að-
eins 20% íbúðarverðs. Afganginn
— 80% íbúðarverðs — fengu þeir
að láni til 50 ára, með lægstu vöxt-
um, 2%, eða nálægt því, ef rétt er
munað. Hvaða sanngirni væri í því
að þeir er nutu þá einskonar for-
réttinda við úthlutun, fengju nú
að verðlaunum fulla verðlagsvísi-
tölu á þá upphæð er ríkið lagði
fram á sínum tíma. íbúðir þessar
voru á sínum tíma, smíðaðar til
þess að greiða fyrir þeim er eigi
höfðu önnur betri ráð. Sjálfsagt er
að rýmka lög og reglur í frjálsræð-
isátt, en þá fyrst tekur steininn
úr, er menn bera fram svo
ósanngjarnar kröfur, sem þær er
fyrr er getið.
Með kveðju. pp