Morgunblaðið - 30.05.1982, Blaðsíða 42

90
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. MAÍ 1982
Sama gatnla
þrasíð
í Washington
Ronald Reagan, forseti, ásamt konu sinni, Nancy, við stttðuTatnið við
búgarð þeirra í Santa Barbara í Kaliforníu.
Frá Önnu Bjarnadóttur, frétu-
ritara Mbl. í Wanhington.
Það hefur verið heldur grá-
myglulegt í Washington fyrir
þennan árstíma undanfarna
daga. Nancy og Ronald Reagan
hljóta því að vera fegin að vera
komin í frí til Kaliforníu. Það
rignir aldrei í Suður-Kaliforníu,
eins og allir vita. Sólin hefur
heldur ekki brosað við Reagan í
pólitíkinni undanfarið en á
heimaslóðum mætir hann vin-
semd og hlýju. Þar getur hann
slappað af, áður en hann heldur
til Evrópu nú í vikunni og náð
andanum áður en hann þarf að
svara spurningum annarra þjóð-
arleiðtoga um vaxtaþróun í
Bandaríkjunum og stendur
frammi fyrir friðarhreyfingunni
í Evrópu. Af hverju skyldi nokk-
ur maður kæra sig um að vera
forseti Bandaríkjanna?
Þrasið um fjárlögin hefur nú
gengið í marga mánuði en nú fer
því senn að ljúka. Öldungadeild-
in hefur samþykkt fjárlög sem
Reagan sættir sig við en full-
trúadeildin getur ekki komið sér
saman um nokkurn hlut. Þó lítur
helst út fyrir að hún muni sam-
þykkja tillögu Robert Michels,
leiðtoga repúblikana í deildinni.
Reagan er hlynntur tillögu
Michels, þótt hún leggi til hærri
greiðslu ríkisins til félagsmála
en hann telur þörf á og dragi
nokkuð úr útgjöldum til varn-
armála og hækki skatta. Hann
verður að bíta í það súra epli að
fá ekki alltaf vilja sínum fram-
gengt.
Símtöl
Hann hefur eytt löngum
stundum í símanum á tali við
þingmenn í von um að vinna þá
yfir á sitt band. Einn þingmann
reynir hann þó ekki lengur að
hafa áhrif á. Það er Tip O’Neill,
demókrati frá Massachusetts og
forseti fulltrúadeildarinnar.
O’Neill er Iri eins og Reagan og
jafn þrjóskur. Hann hefur verið
í þinginu í 30 ár og ber því
nokkra ábyrgð á hvernig komið
er fyrir þjóðinni. Reagan skilur
ekki frjálslynda stefnu O’Neills
og átti væntanlega meðal annars
við hann þegar hann sagði í
ræðu í Kaliforníu: „Ég var hér í
Hollywood þegar sumir þessara
manna voru fyrst kjörnir á þing.
Það var meira vit í „Bedtime for
Bonzo" en því sem þeir hafa ver-
ið að gera síðan." Bonzo var api
sem Reagan lék á móti á sínum
yngri árum.
Fimm fyrrverandi fjármála-
ráðherrar og einn viðskipta-
máláráðherra gerðu sér ferð úr
fyrirtækjunum sem þeir starfa
nú við til Washington í vikunni
og lögðu fram sameiginlega fjár-
lagatillögu. Þeir þjónuðu undir
forsetum, allt frá Kennedy til
Carters, og hafa því ólíkar hug-
myndir og stjórnmálaskoðanir.
En þeir hafa allir áhyggjur af
hallanum á fjárlögum sem blasir
við næstu árin og komu sér sam-
an um að eitthvað verði til
bragðs að taka. Þeir sættust á að
það verður að hækka skatta og
draga úr útgjöldum ríkisins,
jafnt til félagsmála sem varn-
armála. Tillaga þeirra kann að
hafa áhrif þegar öldungadeildin
og fulltrúadeildin reyna að koma
sér saman um endanleg fjárlög.
Ef ekki þá hafa ráðherrarnir
fyrrverandi alla vega gert sitt
besta og komist aftur í fréttirn-
ar áður en þeir gleymast alveg.
Áhugi fréttamanna
Tveir ráðherrar Reagans
þurfa ekki að kvarta undan
áhugaleysi fréttamanna — og
væntanlega annarra — undan-
farið. Ray Donovan atvinnu-
málaráðherra er talinn á leið úr
stjórninni og William French
Smith dómsmálaráðherra á í vök
að verjast. Donovan liggur undir
ámælum fyrir að hafa haft rangt
við og keypt upplýsingar um út-
boð framkvæmda þegar hann
starfaði hjá verktakafyrirtæki
sem hann á hlut í í New Jersey.
Hingað til hefur aðeins verið vit-
að til um ámæli gamalla glæpa-
hunda sem Donovan kallar
morðingja og lygara, en nú hefur
komið í ljós að alheiðarlegur
maður hefur sagt FBI og
atvinnumálanefnd öldungadeild-
arinnar frá miður heiðarlegum
bollaleggingum sem Donovan
ræddi við hann fyrir 10 árum.
Smith á við annan vanda að
stríða. Skattaframtöl opinberra
aðila hafa verið birt og þá kom í
ljós, að Smith fjárfesti háar
fjárfúlgur á síðustu þremur ár-
um í þeim tilgangi einum að
bera tap af þeim og geta þannig
talið það fram til frádráttar og
lækkað skatta sína verulega.
Skattasérfræðingar bentu hon-
um á, á sínum tíma, að þetta
væri ævintýramennska en Smith
tók áhættuna og var tilbúinn að
fara fyrir dómstólana ef þörf
krefði. Starfsmenn skattstof-
unnar hafa málið nú til athug-
unar. Smith segist ekki ætla að
segja af sér dómsmálaráðherra-
embættinu þótt hann verði dreg-
Raymond Donovan, atvinnumála-
ráðherra.
inn fyrir dómstólana, hann er
tilbúinn til að greiða það sem
hann skuldar ríkinu ef ævintýri
hans verður dæmt ólöglegt.
Einnig kom í ljós að hann þáði
50.000 dollara að gjöf þegar
hann hætti stjórnarsetu í fyrir-
tæki nokkru þegar hann tók við
ráðherraembættinu. Það er ekk-
ert ólöglegt við það, en mörgum
finnst það siðferðilega rangt og
ekki er lengur talað um Smith
sem líklegan hæstaréttardóma
Bandaríkjanna eins og áður var
gert.
Laun forsetans
Laun opinberra aðila í Banda-
ríkjunum þykja nokkuð góð.
Laun forsetans eru t.d. 189.167
dollarar á ári. Þó þykir fólki rétt
að senda forsetahjónunum smá-
gjafir og meðal annars þáði
Nancy þrjá baðmullarnáttsloppa
í fyrra og Ronald tvö pör af
cowboy-stígvélum, alls þáðu þau
gjafir að verðmæti 31.000 doll-
ara. Þau fengu látúnsklukku,
silfurbakka, ramma og kerta-
stjaka, kínverskt matarstell,
beltisspennur og peysur. Forset-
inn má lögum samkvæmt taka
við hvaða gjöf sem er, svo lengi
sem hann telur allar yfir 100
dollara virði fram til skatts.
George Bush varaforseti taldi
fram gjafir að verðmæti 17.000
dollara. Hann verður að telja
allt 35 dollara virði fram til
skatts og má ekki taka við gjöf-
um erlendis frá. Meðal gjafanna
sem Bush taldi var kristalbakki,
fimm kassar af víni, golfkúlur,
ársmiðar á baseballkappleiki,
baseballjakkar, smásjá og gler-
fíll.
Ekki allir eru svo heppnir að
vera baðaðir í gjöfum og góðum
launum. Á þriðjudag lést maður
á sjúkrahúsi í Baltimore sem
hafði verið meinuð sjúkrahús-
vist á fjölda sjúkrahúsa í
Georgíu af því að hann átti enga
peninga og hafði ekki heilsu-
tryggingu. Maðurinn brenndist
illa fyrir nokkrum vikum en
læknar vísuðu honum á dyr hver
á fætur öðrum þegar kom í ljós
að hann gat ekki greitt fyrir
læknisþjónustuna. Að lokum
skarst George Busbee ríkisstjóri
Georgíu í leikinn og lofaði að
greiða kostnaðinn svo lengi sem
einhver fengist til að hjálpa
manninum. Hann var fluttur til
Baltimore þar sem fullkomnustu
tæki voru til staðar, en allt kom
fyrir ekki og ekki tókst að bjarga
lífi mannsins.
Það er næstum ótrúlegt að
fólki í lifshættu sé meinuð lækn-
isaðstoð af því að það á enga
peninga. Það er sérstaklega
óhugnanlegt að heyra þetta á
sama tíma og skattaframtöl
þeirra sem taka ákvarðanir um
stefnu þjóðarinnar eru birt. Þá
kemur í ljós að 17 öldungadeild-
arþingmenn og 24 fuiltrúadeild-
arþingmenn eru milljónamær-
ingar, þrír dómarar í hæstarétti
og forsetinn sjálfur. Ekki að það
sé neitt rangt við að vera millj-
ónamæringur, heldur dettur
manni í hug, að þetta fólk eigi
kannski erfitt með að setja sig í
fótspor þeirra sem hafa ekki efni
á því að lenda í slysi. Reagan
myndi sárna ef hann heyrði
þetta, því hann segist bera mikla
umhyggju fyrir þeim verst settu
í þjóðfélaginu. Það verður bara
að finna leið til að hjálpa þeim
með öðru en ríkisstyrkjum.
o
<2
Takið sumarið snemm
öll fjölskyldan til
MALLORKA
wum