Morgunblaðið - 10.11.1983, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, PIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 1983
Athugið — Athugið
Tökum ekki meira í litun fyrir jól.
Efnalaugin, Vesturgötu 53.
Viðtalstími
borgarfulltrúa
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík
Borgarfulltrúar Sjálfstæöisflokksins veröa til viötals í
Valhöll, Háaleitisbraut 1, á laugardögum frá kl. 10—12.
Er þar tekiö viö hvers kyns fyrirspurnum og ábendingum
og er öllum borgarbúum boöiö aö notfæra sér viötals-
tíma þessa.
Laugardaginn 12.
nóvember veröa til
viötals Páll Gíslason
og Gunnar S.
Björnsson.
Páll
Gunnar
1x2
11. leikvika — leikir 5. nóv. 1983
Vinningsröó: 221— 211— 2XX — 1 1 X
1. vinningur: 12 réttir — kr. 1228.895,-
15327 37568(4/10) 56607(4/10) 36949(4/10)
2. vinningur: 11 réttir — kr. 2.217,-
3513 12987 42956 52029+ 92365 8. vika:
4504 13533 43047+ 56258+ 93058 36751+
4698 13534 43488+ 56726+ 160815 10. vika:
7242 17515 43888 56848+ 161046 36051
8821 18769 44381+ 60314+ 37337* 36058
9261 19688+ 47657+ 60317+ 45121* 36075
9401 35666 47772 60318+ 48900* 40730
10503 35831 48698+ 87525 60998* 53579
11848 36308 48714+ 88924 41581** 94785
12037 36620 50613 90451 47135** 94995*+
12203 40826 50702+ 90455 51636** * = 2/11
12927 42337 50997+ 92361+ 90483* ** = 4/10
Kærufrestur er til 28. nóvember kl. 12 á hádegi. Kærur skulu vera skriflegar.
Kærueyöublöö fást hjá umboösmönnum og á skrifstofunni í Reykjavík. Vlnn-
ingsupphæöir geta lækkaö, ef kærur verða teknar til greina.
Handhafar nafnlausra seöla (+) veröa aö framvísa stofni eöa senda stofninn og
fullar upplýsingar um nafn og heimilisfang til Getrauna fyrir lok kærufrests.
GETRAUNIR — íþróttamiöstööinni — REYKJAVÍK
UAZ 452 með
stálhúsi
Verð kr. 288.300
Lánað kr. 144.150
Þér greiðið kr. 144.150
Verð með S-kvöð kr. 226.500
Lánað kr. 113.250
Þér greiðið kr. 113.250
1
r og Landbúnaðarvttar hf
Suðurlandsbraut 14 - Sími 38 600
Mirming:
Kjartan Erlends-
son vélstjóri
Fæddur 7. mars 1948
Dáinn 28. október 1983
Kjartan Erlendsson fæddist í
Reykjavík 7. marz 1948. Hann var
yngstur þriggja sona þeirra Ástu
heitinnar Þorgrímsdóttur og Er-
lends Jóhannssonar, húsgagna-
smiðs. Hugur Kjartans leitaði
snemma til starfa a sjónum og
stundaði hann sjóvinnunámskeið
Æskulýðsráðs sem unglingur. Síð-
ar nam hann vélvirkjun hjá Héðni
hf. og lauk síðan námi frá Vél-
skóla íslands 1974. Það var á há-
tíðisdegi Vélskólans (skrúfudegin-
um) 1972 sem við tókum fyrst tal
saman. Það spjall átti eftir að
verða upphaf að kunningsskap og
vináttu sem entist alla tíð eftir
það. Leiðir okkar áttu eftir að
liggja saman í starfi bæði til sjós
og lands. Við sem fengum að
kynnast Kjartani í starfi sem leik
vissum að þar fór góður drengur
sem oft var hrókur alls fagnaðar.
Ekki skorti hann heidur hjálpsemi
og vináttu gagnvart þeim sem eft-
ir hans kynnum sóttust. Foreldr-
um sínum var hann mikil stoð,
ekki hvað síst föður sínum, sem
átt hefur við vanheilsu að stríða
um nokkurra ára skeið. Ég var svo
lánsamur að kynnast þessum
manni með hin mörgu brennandi
áhugamál, fyrir ellefu árum. Það
voru því hörmuleg tíðindi sem mér
bárust um hádegisbilið hinn 28.
október síðastliðinn, að Kjartans
og fleiri fyrrverandi starfsfélaga
minna hjá Björgun hf. væri sakn-
Bjóðum nánast allar
stærðir rafmótora frá
EOF í Danmörku.
EOF rafmótorar eru í
háum gæðaflokki og á
hagkvæmu verði.
Ræðiö við okkur um
rafmótora.
= HEÐINN =
SELJAVEGI 2, SÍMI 24260
að eftir hið sviplega slys á Viðeyj-
arsundi. Það flugu í gegnum huga
minn minningar úr starfi og leik
undanfarinna ára. Það var erfitt
að þurfa að sætta sig við að fá ekki
að hitta þessa duglegu og sam-
stilltu menn aftur. Það hefði
sennilega engan órað fyrir því að
þetta ágæta skip, sem Kjártan
hafði bundist svo traustum bönd-
um, hlyti þessi örlög. Það sem
sennilega batt Kjartan þessum
böndum, var að þarna var mikið
um að vera og mörg tæki, sem
veittu hans frjóa huga fyllingu.
Einnig hinn góði starfsandi sem
þar ríkti manna í milli. Kjartan
var nýkominn heim frá Banda-
ríkjunum, þar sem hann heimsótti
Jóhann flugvirkja, elsta bróður
sinn, sem þar rekur verkstæði í
sínu fagi. Hann fór strax sama
dag og hann kom til starfa um
borð í Sandey II. Þar biðu hans
þau verkefni sem honum voru
hjartfólgnust og hann !ét sig
mestu varða. Aðeins tveimur sól-
arhringum seinna kom kallið
stóra, sem allir fá einhvern tíma
og við stöndum eftir og spyrjum:
hvers vegna nú og hví svo ungur.
Það var ekki svo sjaldan sem
eilífðarmálin bar á góma hjá
okkur og þar held ég að Kjartan
hafi oft staldrað við og hugleitt.
Það er því okkur sem eftir stönd-
um huggun harmi f að ef til vill
eru til æðri stig tilveru þar sem
við munum hittast seinna. Ekki
síst Erlendi föður hans, sem nú
sér á bak sínum yngsta syni, sem
reynst hefur honum svo hjálpleg-
ur. Erlendur missti Ástu konu
sína fyrir tveimur árum, en hún
var þeim feðgum mikil stoð. Það
hefur því komið í hlut næstyngsta
bróðurins, Höskuldar trésmiðs, og
konu hans að styðja við bakið á
föður þeirra eftir hinn sviplega at-
burð. Eitt af sameiginlegum
áhugamálum okkar Kjartans var
írsk þjóðlagatónlist og það voru
margar stundirnar sem við hlýdd-
um á þá tónlist saman. Ekki
skemmdi það stemmninguna ef
eftirlætisbjór okkar beggja, Gu-
innessinn, var með, en það var þó
sjaldan nema í siglingum. Kjartan
var vinsæll af sínum skólafélögum
og eflaust er hugur þeirra með
Rafeindin
komin út
RAFEINDIN, sérrit um rafeinda-
iðnad, 2. tbl., er komið út.
Meðal efnis í blaðinu er grein um
uppbyggingu og mismun hátalara
eftir Olaf Á. Guðmundsson verk-
fræðing, grein um Dolby-suðdeyfi-
búnað eftir Hauk Konráðsson raf-
eindavirkja, grein um tæknilega
uppbyggingu myndsegulbands-
tækja eftir Hörð Frímannsson
verkfræðing, saga rafeindatækn-
innar eftir Pál Theodórsson eðlis-
fræðing og grein um tölvur eftir
Ásgeir Bjarnason.
okkur, sem í dag kveðjum Kjartan
hinstu kveðju. Það verður því
skarð í hópnum á næsta ári, þegar
minnst verður 10 ára útskriftar-
afmælis frá Vélskóla íslands.
Um leið og við konan mín, Edda,
biðjum Erlendi föður Kjartans,
bræðrum hans og fjölskyldu
þeirra blessunar, þökkum við
Kjartani samfylgdina. Ef til vill
eiga leiðir okkar allra eftir að
liggja saman á ný%
Agnar G.L. Ásgrímsson,
Edda María Guðbjörnsdóttir.
Sá af æskufélögum mínum úr
Stykkishólmi, sem ég hef haft
nánast samband við alla tíð, er
Erlendur, sonur Önnu Sigurðar-
dóttur og Jóhanns Erlendssonar,
sem bæði voru snæfellskra ætta
og áttu lengi heima í Hólminum.
Eftir að við fluttumst til Reykja-
víkur fyrir röskri hálfri öld bjugg-
um við ungkarlar saman í nokkur
ár. Kynni mín af konu Erlendar,
Ástu, sem var Reykjavíkurbarn,
dóttur Sigurbjargar Illugadóttur
og Þorgríms Jónssonar, hófust
jafnsnemma og þau felldu saman
hugi. Og upp frá því, að við settum
báðir saman bú, voru gagnvegir á
milli okkar, enda lengi stutt að
fara. Af þessu leiddi, að ég fylgd-
ist með sonum þeirra þrem, Jó-
hanni, Höskuldi og Kjartani, frá
æsku til fullorðinsára. Sá yngsti
þeirra, Kjartan, fórst með skipinu
Sandey og er í dag kvaddur í kirkj-
unni í Fossvogi.
Við tókum oft tal saman, meðan
hann var að búa sig undir ævi-
starf, fyrst í Sjóvinnuskólanum á
Lindargötu, síðan í Vélsmiðjunni
Héðni og loks í Vélstjóraskólan-
um, en hann lauk prófi þaðan
1974. Að því búnu hóf hann störf á
sjónum sem vélstjóri og var lengst
á skipum Eimskipafélags íslands,
en tvö síðustu árin á Sandeynni.
Meðan Kjartan var í förum kom
hann víða og gat því drepið á
margt, þegar hann fræddi mig um
lönd og lýði, sem ég þekkti lítt eða
ekki til. Duldist eigi, að eftirtekt
hans var næm og öllu kom hann
ljóslega til skila, enda létt um mál.
Hann var býsna gagnrýninn á það,
sem honum þótti miður fara, og
ætíð sló hjarta hans heitt, þegar í
hlut áttu þeir, sem minna máttu
sín eða um sárt áttu að binda. Vin-
um sínum var hann trölltryggur
og hjálpfús, en ekki að sama skapi
vinmargur sem hann var vina-
vandur.
Ásta, móðir Kjartans, stríddi
lengi við sjúkdóm, sem hún hné
fyrir að lokum. Og um svipað leyti
varð faðir hans fyrir áfalli. Síst
leyndi sér þá, hve Kjartan lagði
sig fram um að létta foreldrum
sínum byrði, og eftir að faðir hans
stóð einn orðinn á eyri vaðs, var
honum umhugað að geta stytt
honum stundir. Hugboð mitt er,
að Kjartan hafi einmitt þess
vegna kosið aö vera ekki langdvöl-
um frá honum og því hætt sigling-
uin.
Missir manna á besta aldri er
ætíð harmsefni, en þeim mun sár-
ari er hann, þegar dugmiklir ungir
menn, fullhraustir, falla skyndi-
lega í val sökum válegra atvika.
Græðismyrsl í eymslin eru vand-
fundin önnur en þau, að hugga sig
við það óumflýjanlega, að eitt sinn
skal hver deyja. En vita má Er-
lendur og bræður Kjartans, að til
þeirra hugsa margir með samúð
og góðum óskum, og í þeim hópi
viljum við Helga vera.
Lúðvík Kristjánsson