Morgunblaðið - 27.11.1983, Side 36

84
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1983
198? Ummsal Press Syndicite
þú hePÚjr etcki einu sinni íenaiú þefc-to 5fcsrf_,
ef c»fi minn hepiú efti feng'io Plerrsut'Vi.''
ásí er...
að wmna
hvernig hún
klæddist forðum.
TM Rm U S Pat Ott -all rights reserved
•1983 t-os Anfleles Times Syndlcate
Kngin látalæti. — Flugvélin fer
hvort sem er til Kúbu!
Með . _
morgunkamnu
Engar áhyggjur kunningi. Við
ólum niður á pedalana skó sem
passa!
HÖGNI HREKKVISI
/0 13 1983
McNaught Synd , Inc
„ HMAR EK HÖ6Nt?É6 oil ekki að Hamh se
A& atast meitt hér nál/egt laöfahróúunui !"
K? (3
Q-Ó

„ HANN El? AÐ ELTA WOLOVORPO/
Eftir 58 ár á maður eng-
an rétt í félaginu sínu
annan en málfrelsi og tillögurétt
Sigríður Hannesdóttir skrifar:
„Velvakandi.
Mér datt í hug, þegar ég las um
baðið í Ölfusborgum, að í flestu
væru misnotaðir peningar alþýð-
unnar. Spurningin er: Var þörf á
þessu baði, þrátt fyrir að böð væru
í öllum húsunum? Dugði það dval-
argestum ekki í eina viku? Fyrir
utan að fjöldinn sem þar dvelur
hefur bíla til umráða og getur þá
skroppið í sundlaugina í Hvera-
gerði, eins og margir gera.
Hver stjórnar? Varla Halldór
einn, með láglaunahópana í kring-
um sig. Verða þeir ekki að borga
brúsann? Mér skilst það; varla
verða gjöldin lækkuð hjá þeim í
dýrtíðarflóðinu. Því miður er það
svo, að margir eru örir á annarra
fé. Þetta er eitt dæmið.
Hvað með lífeyrissjóðina? Ég,
sem þetta rita, er búin að vera í 58
ár í verkalýðsfélagi. Ég hafði fórn-
að tíma og kröftum fyrir félag
mitt árum saman. Nú ganga líf-
eyrissjóðslögin í gildi. Þá kemur í
ljós, þegar ég veikist, að mig vant-
ar tvö ár til að eiga rétt á greiðslu
úr lífeyrissjóði. Það á að þurfa að
vinna í tíu ár eftir 55 ára aldur til
að eiga þennan rétt. Eftir 58 ár á
maður engan rétt í félaginu sínu,
annan en málfrelsi og tillögurétt.
Þá sé ég hvernig misbeiting er í
félögum. Sjóðirnir eru notaðir í
þágu þeirra sem aldrei hafa gert
neitt fyrir félag sitt. Ég held, að
ekki hefði sakað að meira tillit
hefði verið tekið til þeirra, sem
unnu fyrir ekki neitt og fórnuðu
sér árum saman, á tímum skiln-
ingsleysis og erfiðleika, t.d. á
kreppuárunum og reyndar allt frá
fyrstu dögum. Þá var ekki spurt:
Hvað fáum við fyrir sporin, vök-
urnar og þrotlausa baráttu? Það
voru vilji og baráttugleði sem
unnu sigranna sem menn og konur
njóta góðs af enn í dag.“
Þessir hringdu . . .
Hvar skyldi
sá kostnaður
lenda ef ekki
semi þess ekki hækka verðlag?
Þar mun mínútan (sem þeir
gjarna kalla 60 sekúndur) eiga
að kosta 9000 krónur. Og hvar
skyldi sá kostnaður lenda, ef
ekki á vöruverðinu? Þá er ekki
síður kvíðvænlegt, hvernig málið
muni verða á þessum auglýsing-
um. Þar verður útvarpið að vera
á varðbergi. Einhvern barna-
fræðara austur á Hellu heyrði ég
nýlega segja í útvarpi að madd-
ama Rósalind væri góð „kú“. Og
í gær (miðvikudag) var Páll
Heiðar að tala um „verðin" á
hinum og þessum hlutum, og er
hann þó sæmilega máli farinn.
á vöruverðinu?
Svanur Karlsson hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Ég var að velta því fyrir mér,
hvort það lögmál hefði nokkuð
breyst, að aukinn kostnaður við
verslun kæmi fram í verðlagi. Og
þá kom mér í hug, hvort viðkom-
andi verðbólgudrepandi valdhaf-
ar okkar og sparnaðarráðgjafar
hafi ekkert að athuga við nýja
auglýsingaútvarpið. Mun starf-
Verðum að koma
í slorgallanum
G.E. hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Ég bý á Akra-
nesi, en fór 5. nóv. sl. í sólar-
hringsheimsókn til dóttur minn-
ar í Reykjavík. Meðan ég var
stödd i höfuðborginni, bauð
vinafólk mitt mér í merkisaf-
mæli, sem haldið var í einum af
samkomusölum borgarinnar. Ég
kem þangað klukkan fjögur og er
til sex. Þá ætla ég að taka
mokkajakkann minn í fataheng-
inu og halda heim til dóttur
minnar aftur. Ég hafði sett tref-
ilinn minn í vasann, svo að ég
ætti auðveldara með að þekkja
gripinn, sem ég klæðist aðeins á
tyllidögum, auk þess sem miðinn
úr Akraborginni var á sínum
stað. Nú jakkinn sem beið mín
smellpassaði á mig og trefillinn
var þarna og líka miðinn úr
Akraborginni. En þegar ég kem
til dóttur minnar, verður henni
starsýnt á mig. Kemur þá í ljós,
að þetta er alls ekki jakkinn
minn, sem börnin mín gáfu mér í
afmælisgjöf 1980 og ég hef ekki
tímt að nota nema spari, heldur
snjáður og óhreinn draugur mér
með öllu óviðkomandi. Ég hef
mikið reynt til að hafa upp á
flíkinni, en ekki haft árangur
sem erfiði. Það er því auðséð, að
ekki þýðir annað en vera vel-
vakandi í höfuðborginni. Við
Borgnesingar og Akurnesingar
verðum víst að koma í slorgall-
anum, hvort sem við förum í
óperuna eða afmælisboð í
Reykjavík.
Reykingavamanefnd:
Viðkomandi hafi samband
við skrifstofu Krabba-
meinsfélags Reykjavíkur
„Vegna fyrirspurnar Jó. Jó. í
dálkum Velvakanda í gær, 24.
nóvember, vill Reykingavarna-
nefnd taka eftirfarandi fram:
Skilafrestur í myndasam-
keppni nefndarinnar var til 20.
mars sl. Á þriðja þúsund myndir
bárust. Flestar voru sendar frá
skólunum en einstaka beint frá
þátttakendum. Greint var frá
verðlaunum og þau afhent með
viðhöfn 13. apríl eins og frá var
skýrt í fjölmiðlum.
Um miðjan maí voru mynd-
irnar sendar skólunum aftur,
einnig þær sem borist höfðu
beint frá nemendum, ef þeir
höfðu getið um skóla sinn, svo
sem fram á hafði verið farið.
Voru skólastjórar beðnir um að
gera nefndinni þann greiða að
afhenda myndirnar ásamt við-
urkenningarskjölum sem þeim
fylgdu.
Ekki voru þó allar myndirnar
endursendar, yfir 200 myndum
var haldið eftir vegna sýningar
sem ákveðið var að halda með
haustinu. Fylgdi skrá til hvers
skóla yfir þá nemendur skólans
sem í hlut áttu. Var beðið um að
þeir fengju viðurkenningarskjal
og væru látnir vita hvers vegna
myndin væri ókomin.
Nefndinni var ljóst að mynd-
irnar og viðurkenningarskjölin
myndu því miður koma svo seint
í suma skólana að afhending til
nemenda gæti ekki farið fram
fyrr en í haust. Svo virðist sem
einhverjir hafi ekki enn fengið
úrlausn en vonandi heyrir það
til hreinna undantekninga. Er
þess eindregið óskað að viðkom-
andi hafi samband við skrif-
stofu Krabbameinsfélags
Reykjavíkur (símar 19820 og
15208) sem mun gera nefndinni
viðvart. Sjálf hefur nefndin
hvorki starfsmann, síma né
nokkurn fastan samastað vegna
féleysis.
Þess skal að lokum getið að nú
er ákveðið að sýning á myndum
úr samkeppninni verði á Kjar-
valsstöðum fyrri hluta desem-
bermánaðar.
Með þökk fyrir birtinguna."
Björn Pálsson
Oft er gott
sem gamlir kveða
Kári Ingvarsson skrifar:
„Velvakandi.
Fimmtudaginn 24. nóv. kl. 11.15
var flutt í útvarpinu viðtal (seinni
hluti) við Björn Pálsson, bónda á
Löngumýri. Viðtal þetta var svo
hnitmiðað og fullt af heilræðum
til þeirra sem með völdin fara á
hverjum tima, að það er nauðsyn-
legt, að erindið verði birt sem
blaðagrein, svo að allir geti séð,
hvaða ráðum Björn vill beita til
þess að rétta við hálfsokkna þjóð-
arskútuna.
Ég skora á dagblöðin að birta
báða viðtalsþættina sem fyrst. Ef
þau gera það ekki, þá vonast ég til
að Björn birti þau sjálfur í ein-
hverju blaði, því það er öruggt, að
þeir sem hlustuðu á síðari þáttinn,
vilja gjarna sjá þá báða á prenti.“