Morgunblaðið - 27.11.1983, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 1983
87
Ali fór víða um heim. Hér æfir hann
á Rauða torginu í Moskvu.
um Jesúm. Við verðum að hafa
svarta engla og síðustu kvöldmál-
tíðina með svörtum lærisveinum.
Því næst rétti Ali mér myndir
af sjálfum sér og páfanum.
— Þarna getur þú séð með þín-
um eigin augum. Þú og þitt fólk
verður að sætta sig við staðreynd-
ir. Nú getur þú sagt öllum heimin-
um að orð mín eru sannleikur.
Muhammed Ali talaði hægt og
lágt og minnstu munaði að hann
þyrfti á vasaklút að halda. Meðan
hann hélt áfram að muldra tók
hann fram hverja myndina á fæt-
ur annarri. Allar sýndu þær Ali
með fyrirfólki víðs vegar að úr
heiminum. Eftirfarandi skýring
fylgdi mynd af honum og Elísa-
betu Englandsdrottningu:
— Ég fer brátt til Englands
aftur til að hitta Elísabetu drottn-
ingu. Ég ætla að opna íþrótta-
verslun í Birmingham og ég ætla
að fljúga þangað í einkaþotunni
minni sem kostaði 40 milljónir £.
Viðskiptajöfurinn
í sama mund tók hann upp sím-
tólið'og gaf í skyn með hvísli og
látbragði að nú þyrfti hann að
sinna viðskiptum.
— Mr. Howard, sagði hann, um
leið og hann lagði höndina yfir
símtólið, ég er með mikinn við-
skiptasamning í uppsiglingu. Síð-
an muldraði hann í símtólið: Það
er í lagi með þessa 50.000 dollara.
Eftir um það til 10 mínútur þegar
hann hafði lokið nokkrum símtöl-
um um sama efni féll 126 kg lík-
ami Alis afturábak í sófann. Hann
fékk sér dálítinn lúr!
Þegar hann lauk upp augunum
aftur sagði hann: — Ég mun eiga
viðskipti við alls kyns fólk. Ég fer
einnig bráðum til Líbýu þar sem
ég mun eiga fund með Gaddafi.
Ali drattaðist út úr stofunni og á
meðan ræddi ég við fjárhalds-
menn Alis. Á hverjum degi gerir
Ali slík „viðskipti" í gegnum hvíta
símann sinn, en það er enginn við
hinn enda línunnar.
Meðan á þessu fjögurra klukku-
tíma viðtali stóð féll Ali nokkrum
ir Ali lífinu með fólki sem neytir
kókaíns fyrir andvirði 3.000 $ á
dag. Hann er umkringdur fólki
sem baðar sig í fortíð meistarans
því það hefur jú sjálft enga fram-
tíð.
Muhammed Ali saknar ljóskast-
arans. Hans kærasta eign í dag
eru kassar með myndum frá forn-
um frægðarferli.
Þegar á viðtalinu stóð beygði
hann sig oft niður í kassann eftir
myndum af Ali ásamt frægu fólki.
— Stundum langar mig til að
setjast upp í bílinn og aka af stað
til þess að fólk geti séð mig, snökti
Ali, um leið og hann þrýsti mynd-
um að brjósti sínu.
— Ég var fyrir skömmu með
páfanum, en þú vissir ekkert um
það, er það nokkuð? Þú og þitt fólk
(þetta hvíta fólk) hefur ekkert
fylgst með því. Við páfi töluðum
Ali við hvíta símann í lúxusfbúð sinni í Los Angeles.
Ali ásamt eiginkonu sinni Veronicu. Það vakti mikla athygli á sínum tíma
þegar Ali skildi við eiginkonu sína og tók saman við Veronicu, sem hafði
verið ritari hans.
— Nafnið Ali mun lifa að eilífu.
Einungis nafnið Joe Louis mun
lifa eins lengi og mitt í sögu box-
íþróttarinnar.
Þá rifjuðust upp fyrir mér örlög
Joe Louis. Þegar Ali barðist í síð-
asta skiptið um heimsmeistaratit-
ilinn árið 1980 á móti Larry Holm-
es var Joe Louis viðstaddur í
hjólastól.
Ali á glæstan feril að baki:
Hann vann heimsmeistaratitilinn
þrisvar sinnum og varði hann ní-
tján sinnum.
Allir atvinnuboxarar gera sér
grein fyrir að mikil áhætta fylgir
þátttöku í íþróttinni sem getur
leitt til varanlegs heilsutjóns. Ali
stundaði þessa íþróttagrein í 20 ár
og það hefur markað sín spor á
heilsu hans. 12 ára gamall hóf
Cassius Clay, sem áhugamaður,
baráttuna og vann tvisvar „Ken-
tucky Golden Gloves" eða gull-
hanskana, tvisvar bandarísku
gullhanskana og tvisvar amerísk-
an meistaratitil, sem er met i
greininni. Síðan vann hann, aðeins
19 ára gamall, gullverðlaun í létta-
Ali í hringnum í einni af síðustu
keppnum sínum. Eins og sjá má eru
vöðvar hetjunnar farnir að linast.
Enda varð Ali auðveld bráð.
Ali hafði yndi af því aö umgangast fræga menn þegar hann var á hátindi frægðar sinnar. Á þessum myndum má sjá
hann með Kurt Waldheim, framkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna, Jimmy Carter, fyrrum Bandaríkjaforseta og
Bresjnéf heitnum forseta Sovétríkjanna, og þar sem Ali er í boði hjá frú Indiru Gandhi.
sinnum í svefn. Þetta stóra, hnött-
ótta, svarta höfuð féll niður á
brjóstið — og augun lokuðust.
í stofunni þar sem viðtalið fór
fram voru, auk okkar tveggja, vin-
ur hans Howard, Mickey Duff,
Daily Stars, John Dawes og einn
enn sem kallaði sig Hans hátign,
einhver ónafngreind persóna sem
fylgir Ali á trúarlegum augnablik-
um. Seinna bættust svo kona
Howards og vinkona hennar í hóp-
inn. Þær dekruðu við Ali og dáðust
að honum þegar hann reyndi að
skemmta okkur með alls kyns
töfrabrögðum, þær létu með hann
eins og hann væri lítið barn að
leik. Eiginkonu Alis sáum við ekki
og renndi það stoðum undir þann
orðróm að þau byggju hvort í sín-
um enda hússins.
Aumingja Joe Louis og ...
Eftir enn eitt mókið opnaði Ali
augun og sagði með ánægjubros á
vör:
vigt á Olympíuleikunum í Róm ár-
ið 1960. Þá gerðist hann atvinnu-
maður og hver sigurinn vannst af
öðrum og 25. febrúar 1964 var
heimsmeistartitillinn í höfn, er
hann keppti við Sonny Liston á
Miami, þá 22 ára. Eftir leikinn
sagði meistarinn:
— Ég er fallegasti boxarinn
sem nokkru sinni hefur komið inn
í hringinn. Líkamleg skakkaföll
óttaðist hann ekki:
— Ég hef meðfædda hæfileika
til að fara inn í hringinn og vinna
og ganga úr honum án þess að
bíða nokkurt tjón af.
En árin liðu og mótstöðuafl og
úthald Alis fór þverrandi. Eftir
leikinn gegn George Foreman
duldist engum að Ali fékk fleiri
högg á sig en hann þoldi. En hann
sagði sjálfur:
— Ég er ennþá fallegastur.
En áhyggjur nánustu ættingja
og vina jukust, og enn meira 11
mánuðum síðar þegar hann keppti
við erkióvininn Joe Frazier, og
sjálfur viðurkenndi hann seinna
að hann hefði í margar vikur eftir
leikinn verið lurkum laminn og
þjáðst af innvortis meiðslum.
Áfram hélt hann þrátt fyrir að-
varanir lækna sem sögðu honum
að nú væri hann búinn að renna
sitt skeið á enda; nú væri komið að
leikslokum, ella yrðu ekki einungis
vöðvar hans og bein í hættu held-
ur einnig lifur, innyfli og heili. Ali
skellti skollaeyrum við slíkum
ráðleggingum og vildi ekki viður-
kenna að ferli sínum væri lokið.
Bara einn leik enn, var jafnan við-
kvæðið. 1979 keppti hann tvívegis
við Leon Spinks sem að nafninu til
voru kveðjuleikir Alis. Fégráðugir
aðilar fengu hann hins vegar til að
keppa um heimsmeistaratitilinn
við Larry Holmes og svo aftur
gegn Trevor Berbick í lok árs 1981,
en þá sá Ali sjálfur að þetta varð
að vera hans síðasti leikur og lagði
hanskana á hilluna. Síðar viður-
kenndi hann að heili sinn hefði
skaddast.
í dag er líf Alis hreinasta
martröð, miðað við það sem ég sá
og heyrði í heimsókn minni hjá
honum.
Ronald Reagan forsetinn segist
vera aðdáandi og vinur Alis. Reag-
an og öllum hans vinum ber að
veita honum, manninum sem við
dáum öll, alla þá aðstoð sem við
getum. Staðreyndin er sú, að Ali
hefur verið sópað undir teppi og
það er hreint ógurlegt að horfa
upp á örlög þessa mæta baráttu-
manns.
Þýtt og endursagt.