Morgunblaðið - 06.05.1984, Blaðsíða 24

72
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. MAÍ 1984
Geimstríð er í algleymingi á milli jarðar-
innar og plánetunnar Dracon í Fyrine-
sólkerfinu. Davidge, hermaður frá jörðinni,
og Drac, hermaður frá Dracon, heyja einvígi
í geimskipum sínum, sem lyktar þannig að
þeir skjóta hvor annan niður fyrir ofan plán-
etuna Fyrine IV. Á Fyrine IV herjast þeir
áfram, en smám saman hverfur hatrið og
ofbeldið fyrir vináttu og skilningi þeirra i
milli. Baráttan fyrir því að komast lífs af
sameinar óvinina tvo, þrátt fyrir áframhald-
andi stríð á milli plánetanna. Ófyrirsjáan-
legt og óheillavœnlegt atvik skilur þá að, en
minningin um vináttu, traust og ást á milli
tveggja stríðandi aðila varir áfram.
I þessa veru er söguþráður kvik-
myndarinnar „Enemy Mine“, sem byggð er á
samnefndri vísindaskáldsögu 21. aldarinnar
eftir Barry Longyear. Bandaríska kvik-
myndafyrirtcekið Twentieth Century-Fox
stendur á bak við myndina og þykir nokkuð
víst að Enemy Mine verði rauðasta rósin í
hnappagati þess á nœsta ári. Hluti hennar
er tekinn á íslandi og hefur um hundrað
manna hópur unnið undanfarnar vikur að
kvikmyndatöku í Vestmannaeyjum. Þegar
þeim lýkur verður síðan haldið á Skóga-
sand og í nágrenni Reykjavíkur, en tökum
hér á Islandi lýkur í maílok. Þá verður
haldið til Budapest í Ungverjalandi, Kanarí-
eyja og jafnvel víðar, en kvikmyndatökum
lýkur endanlega í ágúst á þessu ári. Ráð-
gert er að Enemy Mine verði síðan frum-
sýnd í júní 1985.
Enemy
Mine
kostar
þrjú ár
af mínu
lífi
— segir leikstjórinn,
Richard Loncraine,
í samtali við Mbl.
„ÞAÐ SEM ég vil gera með Enemy
Mine er að búa til kvikmynd sem er
meira en venjuleg kvikmynd, mynd
sem er virkilega þess virði að sjá.
Mynd sem ég gæti farið með börnin
mín og þess vegna ömmu mína til að
sjá og við myndum öll skilja og bafa
jafn mikla ántegju af. Önnur ástæða
sem við verðum að horfast í augu við
er að almenningur í dag fer ekki i
kvikmyndahús fyrir hvað sem er,
fólk getur allt eins horft á kvik-
myndir á myndbandi heima hjá sér.
Til að ná til þessa fólks og fá það til
að koma í kvikmyndahús þarf ein-
faldlega að bjóða því upp á kvik-
mynd sem er einstök og kalla má
„Którmynd". Og það er einmitt það
sem við erum að gera með Enemy
Mine," segir Richard Loncraine,
Bretinn sem leikstýrir nú sinni
fjórðu og umfangsmestu kvikmynd,
Enemy Mine, í samtali sem Morgun-
blaðið átti nýverið við hann í Vest-
mannaeyjum.
— Hver er framtíðarsýnin í
myndinni?
„Hún er afskaplega jákvæð, eins
og min eigin. Eg á sjálfur þrjú
börn og neita að trúa þvi að þeirra
framtíð markist af og endi með
kjarnorkusprengjunni. Enemy
Mine er unnin með sama hugar-
fari, enda annað ekki hægt með
kvikmynd sem gerð er eftir jafn
Richard Loncraine. Mwounbiaðið/siflurgeir
einlægu og fallegu handriti og
þessu. Myndin er, þegar allt kem-
ur til alls, ástarsaga tveggja aðila
sem eiga í striði. Tveggja aðila
sem lærist að lifa saman, læra
hvor af öðrum, treysta hvor öðrum
og byggja upp vináttu, þrátt fyrir
hatrið á milli þjóða þeirra, sem
endurspeglaðist hjá þeim i upp-
hafi.
Ef maður lítur framhjá tækni-
legu hliðinni, þá gæti Davidge ver-
ið geimfari dagsins í dag. Drac er
sfðan þessi stolti, fallegi persónu-
leiki. Hvernig þeir bjarga hvor
öðrum frá dauða og það sem þeim
lærist i sinum samskiptum er á
sinn hátt boðskapur fyrir okkar
heim í dag og í framtíðinni."
— Hvað gerist myndin langt frá
okkur í tíma?
„Samkvæmt handriti gerist hún
80 árum héðan í frá. Þrátt fyrir
það er öll umgjörð hennar mjög
raunveruleg. Hún er hátæknileg
að vissu marki, en ekki ef menn
miða við kvikmyndir eins og Star
Wars, til dæmis.
Leikmyndina höfum við eins
raunverulega og hægt er. Hér í
Vestmannaeyjum er sviðsmyndin
landslagið eins og það lítur út. Það
sem við notum aukalega af leik-
munum, til dæmis kóralla og sjáv-
ardýr sem ekki lifa hér uppi á ís-
landi, flytjum við inn frá Suður-
höfum. Þannig reynum við að hafa
eins lítið af „óekta“ leikmunum og
við getum. Aðra hluti, sem hvergi
finnast, eins og fururnar uppi á
Skógarsandi, verðum við náttúru-
lega að láta búa til.“
Þegar talið berst að íslandi
vaknar óneitanlega spurningin um
hvers vegna menn fara upp til ís-
lands með útitökur, þar sem allra
veðra er von. Og „Foxararnir",
eins og Vestmanneyingar kalla þá,
hafa fengið nokkuð itarleg sýnis-
horn af íslenskri veðráttu. „Rign-
ingin ykkar er stórkostleg," “sagði
einn þeirra við blm., „það er nokk-
uð sama í hvaða átt kvikmynda-
vélunum er beint, hún kemur allt-
af þaðan." Annar tók I sama
streng; „Veðurspáin á íslandi er
sú sama fyrir hvern dag ársins;
rigning, sólskin, snjókoma, hvass-
viðri ... “
Loncraine svarar spurningunni
svo: „Jú, það er nokkuð erfitt að
vinna hér vegna veðursins, en þess
virði. Reyndar má segja að vinnu-
dagur minn einkennist nokkuð af
því að reyna að halda sér þurrum
með einhverju móti, jþað er aðal-
málið á þessari eyju. Eg er jafnvel
farinn að nota í því skyni jafn fá-
ránlega hluti og þennan hatt,“
segir hann og sýndi blm. klassísk-
an olíuborinn sjómannahatt.
„Landslag ykkar er náttúrulega
aðalástæða þess að ísland varð
fyrir valinu. Þegar ég kom hingað
til að kynna mér aðstæður og fór
út á Skógarsand fékk ég þá til-
finningu að ég væri einn i heimin-
um. Það er einmitt sú tilfinning
sem ég vil að nái til áhorfenda
þegar þeir sjá leikarana í þessu
sama umhverfi." Aðstandendur
myndarinnar, þ.á m. Loncraine,
ferðuðust m.a. til suð-vestur og
austur Afríku, Skotlands og
Kanada í leit sinni að réttu um-
hverfi fyrir hana.
Hann heldur áfram: „Á sama
hátt leituðum við að landssvæði
með hrjóstrugu, ógrónu og eyði-
legu hrauni. Hraunbreiður má
náttúrulega finna annars staðar
en hér, en ísland er eina landið á
Norðurhveli þar sem er jafn nýtt,
ógróið hraun og við vildum fá.
Umhverfið hér er miklu skelfi-
legra og meira yfirþyrmandi en
við hefðum nokkurn tíma getað
búið til í stúdíói.
Við verðum með senu þar sem
hitagufan stigur upp af hrauninu,
aðra þar sem sólin skín í gegnum 7
metra þykkan ishelli og þetta er
allt raunverulegt landslag. Það
væri ekki sem verst ef áhorfendur
koma út af myndinni og segja:
Hvar tóku þeir þetta eiginlega,
hvernig fóru þeir að þessu?“
— Hvað tekur Enemy Mine mörg
ár af þínu lífi?
„Það er stór munur á hvort þú
ert að tala um raunveruleg ár eða
þrekið sem fer í að að gera mynd-
ina,“ segir Loncraine brosandi, „en
svona í alvöru talað þá giska ég á
að Enemy Mine kosti mig um þrjú
ár.
Hvað þá tekur við er óvíst að
öllu leyti, nema að ég ætla að
vinna við eitthvað „lítið“. Eitthvað
sem ég get verið útaf fyrir mig við
að gera, t.a.m. hef ég mikinn
áhuga á að setjast niður við hand-
ritaskrif. Það kostar þó nokkra
skipulagningu að leikstýra um-
fangsmikilli mynd, eins og Enemy
Mine. Jafnvel einfaldir hlutir eins
og að skreppa einn út að versla,
verða alls ekki svo einfaldir þegar
maður hefur fjöldann allan af
samstarfsmönnum með sér allan
liðlangan daginn."
— Að lokum, ein klassísk spurn-
ing. Hvaða leikstjóri gerir bestu
kvikmyndirnar í dag?
„Spielberg," segir Loncraine
umsvifalaust, „hann er einn af
þessum hæfileikamönnum sem
getur framleitt mynd sem snertir
hjörtu allra. Það sýndi hann best
með E.T. og ég held að stærsti
kosturinn hans sem leikstjóra sé
að hann talar ekki „niður“ til
áhorfenda. Satt best að segja er
hann eini leikstjórinn sem hefur
gert mynd með sama hugarfari
gagnvart fólkinu sem horfir á
hana og við erum að gera hér með
Enemy Mine, þó með myndunum
sem slíkum og söguþræðinum í
þeim 8é fátt sameiginlegt.“ Að því
búnu hverfur Loncraine af stað f
Prestavíkina, með regnhattinn
undir hendinni.
VE