Morgunblaðið - 06.05.1984, Blaðsíða 44

92
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. MAÍ 1984
£1.
„Ég vonu bara. aó þú ha-Pir Inaf'b
serxditæki óo þessciru kulu!"
Samferða opinberum starfsmönnum til og frá Kaupmannahöfn:
Farþegum Flugleiða mismunað?

... að bjóða mömmu
hans í kaffi.
TM Reg US Pat Oft ati nghts reserved
* t979 Los Angeles Times SynUicate
Með
morgunkaffinu
O’ O O o O O o O -
CT/ARNEVML
O o o o-O
Kg tek aldrei bakpokafólk upp!
HÖGNI HREKKVISI
Jón H. Karlsson skrifar:
Nýlega fór undirritaður í stutta
viðskiptaferð erlendis. Flogið var
með Flugleiðum til Kaupmanna-
hafnar á laugardegi 31. mars og
heim aftur á þriðjudegi 3. apríl.
Fargjaldið kostaði kr. 10.162,- (með
flugvallarskatti) og var kallað
„helgarfargjald". Samferða út voru
nokkrir þingmenn, ráðherra og
borgarstjórnarfulltrúi.
Flestir þeirra (ef ekki allir) flugu
með heim á þriðjudeginum. Á út-
leiðinni sátu allir farþegar á
óskiptu rými flugvélarinnar. Á
heimleið hafði farþegarýminu verið
skipt í „economy" og „business
class“, fremst í vélinni, sem mun
vera dýrara sætarými m.a. vegna
frírra „drykkja" og meira fótarýmis
(lengra milli sæta). Að sjálfsögðu
sat ég „helgarfargjalds-farþeginn"
ásamt öðrum slíkum í aftara og
ódýrara farþegarýminu.
Vegna þessarar aðgreiningar far-
þega í vélinni vöknuðu nokkrar
spurningar og vangaveltur með
okkur nokkrum samferðamönnum
„aftur í“. Voru stjórnmálamennirn-
ir á ferðinni í opinberum erinda-
gjörðum á vegum ríkis og/eða borg-
ar? Ef svo var er þá hægt að fá
upplýst hve mikið „helgarfjargjald-
ið“ þeirra kostaði (með flugvall-
arskatti)?
Ef „helgarfargjald" þeirra var
það sama og mitt (kr. 10.162,-),
hvers vegna sátu þeir þá allir í
„business class" á heimleið? Líta
Flugleiðir á íslenska stjórnmála-
menn sem „v.i.p.-farþega"? Er það
staðreynd að ríki og/eða borg leiti
ekki sérfjargjalda eða besta fáan-
lega afsláttar fyrir þá starfsmenn
og embættismenn sem erlendis fara
á þeirra vegum?
Ef þessir aðilar ferðast að jafnaði
á fullu fargjaldi telja þá ráðamenn
(þ.e. fjármálaráðherra og/eða borg-
arstjóri) ekki ástæðu til að leita eft-
ir hagstæðara fargjaldi hjá Flug-
leiðum og Arnarflugi, fyrir þá sem
ferðast til útlanda á vegum fslenska
rfkisins og Reykjavíkurborgar?
Það má ef til vill segja, að sama
sé í hvaða formi íslenska ríkið veiti
flugfélögum „styrki". Eflaust mætti
leiða að því gild rök að aðstoð rikis-
ins við Flugleiðir á sínum tíma hafi
verið góðra gjalda verð og borgi sig
þjóðhagslega til lengri tíma litið.
í hinu orðinu er svo rekinn áróð-
ur fyrir aðhaldi og sparnaði hjá
opinberum stofnunum, sem aldrei
fyrr.
Ferðakostnaður er veruiegur og
oft óhjákvæmilegur þáttur í heild-
arútgjöldum opinberra stofnanna.
Forsvarsmönnum þeirra ætti því að
vera kappsmál að semja um sem
hagstæðust fargjöld hverju sinni og
kaupa farmiðann með a.m.k. þeim
afslætti, sem öllum stendur til boða
ef eftir er leitað. I þessum sam-
bandi ætti hver stofnun fyrir sig að
hafa sjálfræði um kaup farmiða til
sinna ferða og leita hagstæöasta
kosts — sparnaðurinn er þess virði.
Ætti að tala minna um útvarp
og sjónvarp sem menningarstöðvar
Þorleifur Kr. Guðlaugsson skrifar:
„Heiðraði Velvakandi.
Ég sé að mikið er óskað eftir að
Dallasmyndin í sjónvarpinu verði
ekki slitin í sundur og hætt við að
sýna framhaldið af henni. Ég er
sama sinnis og trúi því ekki fyrr en
á reynir að hætt verði við í miðri
sögu í trássi við vilja mikils meiri-
hluta sem óskar eftir framhaldi. Ég
skil vel að hlé geti orðið á sýningu
myndarinnar þó þyrfti það ekki að
vera, að því er ég tel, en það er nú
vel fyrirgefanlegt.
Þetta er alveg eins og ef lestri á
spennandi framhaldssögu væri
hætt í miðju kafi.
Hvernig ætli því hefði verið tekið
ef sagan um Bör Börson hefði ekki
verið flutt nema að hálfu, sem
Helgi heitinn Hjörvar flutti svo
snilldarlega, eða þá Ferðin til Eld-
orado sem Andrés Björnsson flutti
með ágætum og svo mætti lengi
telja. Eg skora á sjónvarpsmenn að
sýna sanngirni með því að sýna
framhaldið af Dallas. Ekki eru þó
manndráp mörg í Dallas enn sem
komið er, að minnsta kosti.
Aftur á móti geta ráðamenn sjón-
varps verið að sýna þær verstu
manndráps og ofbeldismyndir um
hátíðir, það gerðist nú síðast á
föstudaginn langa.
Á hvítasunnu 1982 var sýnd ein
sú ljótasta mynd af þessu tagi. Ég
gerði kvörtun þá í blaði og ég veitað
margir eru sama sinnis. Það er van-
sæmd ráðamönnum sjónvarpsins að
sýna það lakasta í kvikmyndagerð á
hátíðisdögum, þó að um svokallaðar
heimildarmyndir sé að ræða. Það
eru meira en 300 dagar aðrir I ár-
inu. Það ætti að taia minna um út-
varp og sjónvarp sem menningar-
stofnanir sem telja sér einum trú-
andi til að standa að menningar-
þjónustu. Ég ætla ekki að skamma
sjónvarpsmenn meira núna, þó til-
efni sé til.
Þá vil ég minnast nokkuð fátíðra
úrvalsþátta og var það sannkölluð
helgistund að hluta á umræðuna á
föstudaginn langa um krossfestingu
Krists í sjónvarpinu, en á þær féll
þó nokkur skuggi þegar Guðrún
Agnarsdóttir kom þar fram og
reyndi að beina umræðunni frá
þætti kirkjunnar I kristnifræðslu
og hún vanmat kirkjunnar þjóna að
snúa ókristilegum sálum til betra
lffs. Það er ekki við þá sem boða
trúna eða trúna sjálfa að sakast þó
hún sé ekki meðtekin. Hún hefur
alltaf sitt algóða gildi.
Ætli það sé ekki mest við for-
eldra og okkur eldra fólkið að sak-
ast að kristin trú er ekki virkari í
hverjum einstaklingi en raun ber
vitni.
Mér virtist Guðrún Agnarsdóttir
helst vilja gróðursetja sitt eigið
llfsins tré utan kirkjustarfsins og
stofna nýtt grasrótarlífsmynstur
kvenna.
Ef kvennasamtökin eru búin að
missa trú á kirkjustarfið er illa
komið ef á að fara að boða pólitíska
trú.
Það er ekki boðskapur Krists sem
misst hefur gildi sitt, heldur er það
fólkið sem kann ekki eða vill ekki
meta þær unaðssemdir lífsins sem
fram kæmu í ómenguðu trúarsam-
félagi. Það er þarna sem tengslin
rofna.
Það er fjöldi þjóðfélaga og hópa
sem þykist trúa á Guð, en drepur
svo og kvelur náungann miskunnar-
laust. Við höfum gleggsta dæmið
um þetta nú í þeim löndum sem
Kristur starfaði og fólkið í allri
heimsbyggðinni er enn að kross-
festa Krist. Þetta er ótæmandi efni
að fara útí og hætti ég mér ekki
lengra að sinni.
Mig langar að koma með tiliögu
til Velvakanda og Morgunblaðsins
að gefa út aukablað með bréfum
lesenda. Lesendadálkarnir eru mik-
ið lesnir og ég er viss um að blaðið
myndi seijast enn betur. Þetta
mætti vera aukablað sem kæmi út
vikulega eða oftar, slíkt blað gæti
komið til með að verða safnblað þvf
margt skemmtilegt kæmi örugglega
fram í skiptum skoðunum og hóf-
legum ádeilum, spurningum og
svörum.
Gleðilegt sumar."