Morgunblaðið - 14.06.1984, Side 36

r-'-frr** r» r'
rrxT rr t
rp
36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 1984
Hinn nýji bátur Bolvíkinga, Sólrún IS 1.
Bolungarvík:
Nýtt 300 tonna
skip í flotann
Bolunearvík 6. júní.
NYTT fiskiskip er væntanlegt í
flota Bolvíkinga um næstu helgi.
Skipið, sem er smíðað hjá Skipa-
smíðastöð Njarðvíkur, er 300
brúttólestir að stærð og hefur því
verið gefið nafnið Sólrún og ber
einkennisstafina ÍS 1. Eigandi
skipsins er Einar Guðfinnsson hf.
hér í Bolungarvík.
Sólrún, sem er tveggja þilfara
skip er hannað til tog-, neta-,
línu- og nótaveiða. Skipið hefur
verið sérstaklega útbúið til
rækjuveiða. Til dæmis er það bú-
ið flokkunarvél, sem flokkar
rækjuna í fjóra stærðarflokka.
Þá er búnaður til þess að sjóða
rækju um borð og jafnframt til
frystingar á rækju, bæði til laus-
frystingar og til frystingar í
blokk. í skipinu eru þrjár að-
skildar frystilestir.
Aðalvél skipsins er af gerðinni
Mirrlees-Blackstone, 1000 hest-
öfl, og er með tvo rafala. Auk
þess er minni ljósavél, sem ætluð
er að anna rafmagnsþörf skips-
ins í höfn. Auk þess er skipið
búið öllum fullkomnustu sigl-
inga- og fiskileitartækjum.
Skipstjóri á Sólrúnu verður
Jón Guðbrandsson, 1. stýrimað-
ur Ólafur Svanur Gestsson, 1.
vélstjóri Þór Helgason og 2. vél-
stjóri Ingþór Karlsson.
Skipið er nú að prófa veiðar-
færa- og tækjabúnað og var far-
ið á rækjuslóðina í Kollál til
þeirra hluta. Eins og áður sagði
er Sólrún væntanleg til heima-
hafnar nú um hvítasunnuhelg-
ina og gert er ráð fyrir að skipið
fari til rækjuveiða strax í næstu
viku. Gunnar.
Ólafsvík:
Tveggja stafa töliir
á hitamæli
Ólafsvík, 12. júní.
MIKID góðviðri hefur verið hér í vor
enda þótt sóifar hafi ekki verið mik-
ið. Tveggja stafa tölur hafa verið á
hitamæli nær því dag hvem en það
var sjaldgæft í fyrra, eins og allir
muna. Þó að grasið spretti nú ört eru
ennþá miklar fannir í lautum og
brekkum til fjallsins og jafnvel allt
dag hvern
niður að sjó.
Mikið hefur orðið vart við refi
hér í grennd og grenjavinnsla er
hafin en ekki heyri ég mikið talað
um mink. Vegirnir okkar frægu
eru nú að jafna sig eftir aurtím-
ann og þykja eftir atvikum góðir.
- Helgi.
Sigríður Kristjáns
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 13. júní 1917
Dáin 17. maí 1984
Nú þegar ég kveð vinkonu mína
og samstarfsstúlku Sigríði Krist-
jánsdóttur, ættaða frá Dýrafirði,
þá kemur margt í hugann, eins og
þegar ég hitti hana fyrst, fyrir tíu
árum, er ég réðst til mötuneytis
Olíufélagsins Skeljungs í Skerja-
firði. Þá kom hún svo brosandi og
bauð mig velkomna og síðan átt-
um við eitthvert besta samstarf
sem ég mun aldrei gleyma.
Sigga var með eindæmum skap-
góð, en stóð fast á sínu. í tíu ár
störfuðum við hlið við hlið yfir
pottum og pönnum í Skerjafirði,
svo aldrei bar skugga á. Naut ég
góðs af og lærði margt af Siggu,
hún enda þrælvön matreiðslu,
hafði um árabil verið ráðskona
hjá strákunum sínum í línunni og
við vegavinnu og munu margir
minnast hennar af öllu góðu. Hún
æðraðist aldrei yfir neinu þótt
mikið væri að gera, þetta var sko
allt í lagi, í rólegheitunum gekk
þetta. Sigga var þeim eiginleikum
gædd að laða að sér fólk á öllum
aldri og hún sagði alltaf þegar
unglingarnir voru að byrja á vor-
in, að það þyrfti að vera hlýlegur
við þá af því að þeir væru svo
feimnir svona fyrst, alveg ókunn-
ugir, enda varð fljótlega oft margt
hjá henni í eldhúsinu. Hún hafði
alltaf tíma þótt fullt væri að gera,
þrátt fyrir allt stóð aldrei á neinu
hjá henni og nú að leiðarlokum
þakka ég fyrir að hafa fengið að
starfa með henni þessi tíu ár. Það
skarð verður vandfyllt.
Ég bið Guð að vera með móður
hennar aldraðri og systrum.
Ólafía mín, þinn missir er mikill.
Elsku Hlynur, þú og vinkona sökn-
um hennar mikið.
GH
Margrét Ketils-
dóttir — Minning
Fædd 23. febrúar 1898
Dáin 13. desember 1983
í des. síðastliðnum lést að
Hrafnistu í Hafnarfirði Margrét
Ketilsdóttir og var hún til moldar
borin í kirkjugarði Grindavíkur
við hlið eiginmanns síns og sonar.
Margrét var hvíldinni fegin og
dó södd lífdaga. Heilsu hennar
hafði hrakað mjög seinustu árin,
sérstaklega tók hún það nærri sér
hvað andlegu atgervi fór aftur, því
hún var alla tíð vönd að virðingu
sinni og var stórgáfuð kona. Hún
hætti t.d. alveg að skrifa bréf, því
henni fannst þau ekki lengur
frambærileg, hvorki skriftin eða
stíllinn.
Margrét varð fyrir þungum
áföllum síðustu tvö árin áður en
hún flutti að Hrafnistu. Stefán,
eiginmaður hennar, dó í jan. 1976
eftir erfið veikindi og Baldur son-
ur þeirra fórst voveiflega af slys-
förum í Grindavíkurhöfn í apríl
1978. Það eina sem hélt í henni
lífslönguninni seinustu árin voru
ferðirnar austur til átthaganna á
sumrin. Eftir að heilsan leyfði
þær ekki lengur var í rauninni
ekkert eftir nema biðin.
Gáfur Margrétar voru lítið
nýttar á mælikvarða dagsins í
dag. Hún gekk ekki menntaveginn,
þó hana langaði mjög til að læra
eitthvað þegar hún var ung. Slíkt
hnoss auðnaðist fáu alþýðufólki í
þá daga, allra síst kvenfólki. En
Margrét var sérlega hyggin og
ráðdeildarsöm húsmóðir og var
heimili hennar alltaf vel bjarg-
álna þó hart væri í ári. Hún var
útsjónarsöm og vandvirk sauma-
kona, snillingur í að sauma upp úr
gömlu svo sem nýtt yrði og nýta
lítil efni í góðar flíkur.
Móður sína tók hún til sín og
annaðist hana í veikindum hennar
þar til yfir lauk, en hún dó úr
krabbameini aðeins sextug að
aldri 1927. Yngsta systir Margrét-
ar, Ásta, fylgdi móður þeirra og
dvaldist hún áfram á heimili
hennar þangað til hún giftist um
tvítugt.
Barnabörnum sínum var hún
ætíð ákaflega góð og áttu þau at-
hvarf hjá þeim hjónum þegar þau
vildu og sum þeirra þar sitt annað
heimili.
Margrét fæddist þann 23. febrú-
ar 1898 að Þingmúla í Skriðdal,
dóttir hjónanna Ketils Sigurðs-
sonar og Jónínu Jónsdóttur. Hún
var elst sex systkina sem eru: Sig-
urður, Valgerður, Guðlaugur, Sig-
urveig og Ásta. Þau eru öll á lífi
nema Sigurveig, sem dó um þrí-
tugt. Ung að árum flutti hún með
foreldrum sínum suður til Horna-
fjarðar og ólst upp þar um slóðir.
Vorið 1919 giftist hún manni
sínum, Stefáni Eiríkssyni, sem
fæddur var í Krosshjáleigu í Beru-
firði. Voru þau þá bæði í vist í
Eydölum í Breiðdal. Næstu árin
unnu þau á ýmsum stöðum í Fá-
skrúðsfirði og Stöðvarfirði en hófu
síðan búskap, fyrst að Grund í
Stöðvarfirði en síðan að Hvalsnesi
í sömu sveit. Þar bjuggu þau síðan
í sex ár (1924—1930) en fluttu þá
norður að Krossi í Mjóafirði og
bjuggu þar sem leiguliðar í sex ár
til ársins 1936 er þau keyptu
Minni-Dali, jörð, sem liggur norð-
an fjarðarins út við opið hafið. Ár-
ið 1944 fluttu þau aftur að Krossi
og keyptu þá jörðina. Árið 1952
brugðu þau búi og keyptu hús í
Neskaupstað þar sem þau dvöld-
ust til ársins 1966 að þau fluttu til
Grindavíkur ásamt Baldri syni
sínum. Þar lést Stefán 17. jan.
1976 og Baldur 24. apríl 1978, en
Margrét fluttist að Hrafnistu í
Hafnarfirði sama ár. Margrét og
Stefán eignuðust finn börn. Það
fyrsta, andvana fæddan dreng f.
1.1. 1921, Baldur f. 13.4. 1922, Egil
f. 23.1. 1924 býr í Mjóafirði,
Ragnheiði f. 6.10. 1926 býr á Nes-
kaupstað, og Jón f. 2.2. 1933 býr í
Kópavogi.
Með Margréti er gengin ein af
aldamótakynslóðinni, þeirri
kynslóð, sem varð að láta sér
nægja lítil efni og þröngan stakk,
og þar sem hagsýni og ráðdeild-
arsemi voru helstu kostir þeirra
sem vildu vera sæmilega bjarg-
álna og sjálfum sér nógir.
I sjálfu sér er ég fegin þvi að
hún frænka mín gamla hefur
fengið hvíldina, því hennar hafði
hún lengi beðið, enda var ekki eft-
ir nema hluti af henni sjálfri, lítið
meira en skelin. En ég mun samt
alltaf minnast hennar með sökn-
uði, gáfna hennar og andlegs hug-
arflugs.
Nanna Gunnarsdóttir
300 manns á fjölumdæmis-
þingi Lions-klúbba á íslandi
Frá vinstri: Helgi V. Karlsson (Lionsklúbbnum Ásbirni) og Magnús
Guðmundsson (Lionsklúbbi Hafnarfjarðar) fundarritarar, í ræðustól flyt-
ur Jón V.ísberg fráfarandi fjölumdæmisstjóri ársskýrslu sína. Lengst til
hægri er Ásgeir Ólafsson þingforseti.
29. Fjölumdæmisþing Lions-
hreyfingarinnar var haldið fyrir
skömmu í Víðistaðaskóla og stóð í
tvo daga. Var það haldið í boði
Lionsklúbbsins Ásbjarnar og
Lionsklúbbs Hafnarfjarðar. Þingið
sóttu 270—280 fulltrúar auk
Lionsklúbba á íslandi og makar
auk gesta frá Norðurlöndum.
Á þinginu var ráðið um helstu
fjáröflunarleiðir næsta ár.
Ákveðið var að efna til lands-
söfnunar með rauðu fjöðrinni.
Ágóði hennar á að renna til
kaupa á línuhraðali fyrir geisla-
lækningar á Landspítalanum.
Fyrri safnanir rauðu fjaðrarinn-
ar hafa farið til uppbyggingar
augnlækninga. Einnig var lagt
fram uppgjör síðasta árs og
ársskýrslur. Kosið var í stjórnir
og embætti. Umdæmisstjóri
109A, syðra umdæmi, sem er
svæði sem afmarkast af línu
dreginni frá Akranesi og norðan
við Vopnafjörð, er nú Þórður H.
Jónsson aðstoðarforstjóri
Brunabótar. Umdæmisstjóri
nyrðra umdæmis er Jón V.
Karlsson, Sauðárkróki. Fjöl-
umdæmisstjóri, æðsti embættis-
maður Lionshreyfingarinnar á
íslandi, var kosinn Svavar Gests
hljómplötuútgefandi.
í framhaldi af landsþinginu
héldu Lionessur sitt fyrsta
landsþing í Lionsheimilinu í
Reykjavík. Lionessur eru nú um
200 talsins í 5 klúbbum og vinna
að sömu markmiðum og Lions-
menn.
Séó yfir þingsalinn í Víðistaðaskóla.