Morgunblaðið - 15.11.1984, Síða 61

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1984
61
Guð skapaði bjórinn
— eftirÁsgeir
Hvítaskáld
Forboðna bjórdósin uppi í Skaftafelli, skriðjökullinn í baksýn.
Nú er ég staddur upp á Esju.
Þessar línur eru skrifaðar í blak-
andi stílabók, þar sem ég sit á
steini hér upp á topp í grýttri
auðn. Ég sé sólina speglast á hús-
þökum Reykjavíkurborgar. Ég sé
blátt hafið eins langt og augað
eygir. I fjarska er fjallahryggur og
skýjabólstrar. En ástaeðan fyrir
því að ég er búinn að príla hér upp
hefur langa sögu.
Sjáið til, það byrjaði á því að
daginn fyrir verslunarmannahelg-
ina, benti vinnufélagi minn mér á
að koma með sér út að bíl. Haldið
þið, að hann hafi ekki laumað að
mér einni Heineken bjórdós, litla
sæta og græna. Ég var bæði hissa
og óskaplega þakklátur. En ég
drakk bjórinn ekki á staðnum,
heldur fór með þetta forboðna
verðmæti heim.
Um kvöldið margopnaði ég ís-
skápinn til að sjá ískalda dósina,
með sagga utan á. En mér fannst
ég ekki eiga skilið að gleypa inni-
haldið í mig fyrirhafnarlaust,
fannst ég þyrfti að leggja eitthvað
á mig, vera virkilega þyrstur eða
að ég ætti að drekka þennan bjór
við hátíðlegt tækifæri.
Jæja, um verslunarmannahelg-
ina fór ég í útilegu upp í Skafta-
fell. Þegar bíllinn brunaði yfir
auðnina í Mýrdalssandi, með ryk-
mökk í eftirdragi, komum við
fram á franskan hjólreiðamann.
Hjólið var klyfjað dóti. Hann var
sólbrenndur í framan og rykugur,
en sæll af útiverunni. í fjarska
voru hillingar í auðninni. Með
handapati og svotlu bla-bla tókst
honum að koma mér í skilning um
að hann væri að hjóla hringinn í
kringum ísland. Er við blússuðum
af stað varð mér ljóst að þessi
maður hefði átt skilið að drekka
Heineken bjórdósina sem var í
bílskottinu.
í Skaftafelli fórum við í langan
göngutúr upp til fjalla. Við geng-
um yfir í Morsárdal, inn í dalsbotn
og upp að skriðjöklinum. Þar var
jökullón og tignarlegur þverhnípt-
ur skriðjökull. En þar var kalt og
rakt. Og mér fannst ég hefði ekki
erfiðað nóg til að eiga bjórinn skil-
ið, myndi ekki njóta hans nægi-
lega vel. Ég meina maður verður
að vera virkilega þyrstur og
þreyttur til að finna hið rétta
bragð. Þegar maður eignast heila
bjórdós í landi þar sem það er
bannað, vill maður njóta hennar
til hins ýtrasta.
Svo ég ákvað að ganga aleinn
upp á Esju, einn daginn er hún
væri ekki hulin skýjum. Og sá
dagur kom. Og til að gera þetta
enn erfiðara þá hjólaði ég frá
Reykjavík og upp að Fjallsrótun-
um. Var sem sagt þegar orðinn
þreyttur í fótunum er ég lagði upp.
Spurði konu á sveitabæ hvar leið-
in væri.
Mér finnst þægilegt að vera
einn með hugsunum mínum. Og
vissulega var ég þarna einn með
fjallinu, vindinum og bjórdósinni,
sem var í bakpokanum. Hún var
vandlega pökkuð inn í plast svo
hún héldist köld. Ég drakk af
fjallalækjum, valhoppaði yfir
mýri og móa, urð og grjót, mela og
grundir. Þessi bjórdós var búin að
freista mín svo oft þar sem hún
beið í ísskápnum, oft hafði ég
vaknað um miðja nótt og langað
til að svala þorstanum. Nú hafði
ég átt hana í heilan mánuð. Brátt
yrði þorsta mínum svalað.
Það var hörku puð að labba upp
fjallið, allavega fyrir mig óvanan.
Loks kom ég þar að sem aðeins
voru eftir brattir hamrar. Nú
hafði ég labbað í tvo tíma og ég
hugsaði um að setjast bara niður
og drekka bjórinn og fara heim.
Freistingin er lúmsk en ég lét
hana ekki plata mig. Ég var búinn
að ákveða að gera þetta, þessi bjór
skyldi bragðast vel, svo ég byrjaði
að klífa hamrana á strigaskóm. Ég
varð kófsveittur, það tók í fætur
og bak. Kverkarnar þornuðu, ég
varð virkilega þyrstur, varir,
tunga og hjarta.
Og nú er ég hér, sitjandi á steini
upp á topp. Bjórdósin er óopnuð í
hendi minni, orðin skrámótt og
beygluð eftir öll ferðalögin. Hún
er græn með hvítum stöfum, 330
millilítrar að stærð og í henni eru
5% alkóhól miðað við rúmmál. Og
hún er þó nokkuð köld. Ég sting
puttanum í hringinn og toga i. Um
leið fæ ég kraftmikla gusu beint í
andlitið. Jæja, dósin er opin og
froðu leggur hægt upp um gatið.
Ég lyfti dósinni, segi skál við sól-
ina og vindinn og fæ mér góðan
teyg. Hér sit ég, dauðþreyttur í
fótum og baki og fæ laun erfiðis
míns. Ég sé fjöllin og hafið og
heyri í þotu í fjarska og mér finnst
veröldin falleg. Dósin tæmdist
samstundis. En best af öllu; hún
svalaði þorsta mínum. Og til að
lýsa þakklæti mínu orti ég ljóð:
TÁR GUÐS
Guð skapaði fjöllin með skítnum
sem hann hreinsaði undan nöglun-
um.
Guð skapaði hafið, því hann þurfti
að pissa.
Guð skapaði hatrið, öfundsýkina
og ástarsorgina svo líf mannanna
yrði ekki of mikil sæla á jörðinni.
Guð skapaði vindinn með af-
gangnum af reiði sinni.
En svo þegar hann sá hvað hann
hafði gert, hvernig mennirnir
þjáðust, iðraðist hann og skapaði
bjórinn með tárum sínum.
Kálhausa-
dúkkur í
smámiöa-
happdrætti
NÝLEGA er hafin sala á mið-
um í nýjum flokki í smámiða-
happdrætti Reykjavíkurdeild-
ar Rauða Kross Islands.
I þessum flokki eru meðal
annarra vinninga hinar geysi-
vinsælu og eftirsóttu „Kál-
hausadúkkur". Þetta eru upp-
runalegu kálhausadúkkurnar
og fylgir hverri dúkku nafn
hennar og ættleiðingarpappír-
ar.
í þessum flokki eru líka Sin-
clair-heimilistölvur, aðventu-
ljós og margt annarra góðra
vinninga fyrir 15 krónur — en
það kostar miðinn. Miðarnir
eru seldir í flestum söluturn-
um borgarinnar og í sölubúð-
um sjúkrahúsanna. Þetta eru
einu upprunalegu kálhausa-
dúkkurnar sem komið hafa til
landsins og ekki er von um að
náist í fleiri.
FORD
FAIRMONT
eigendur athugið.
Vorum að fá hina marg eftirspurðu tvívirku -
stillanlegu - viðgerðalegu
höggdeyfa að framan í FORD FAIRMONT.
Verðið er lægra en margir halda.
HANNADIR
UED ÖRYGGI í HUGA
U-BIX120
HENTAVÍÐAEFAÐERGÁÐ
U-BÍX 120 Ijósritunarvélar eru fjölhaefar, ódýrar og taka lítið pláss.
Samt skila þær frábærum Ijósritum og henta þvl einstaklega vel I
fyrirtækjum með litla Ijósritunarþörf — eða I stærri fyrirtækjum þar
sem þörf er á litlum Ijósritunarvélum (einstökum deildum.
Garð vélar Vinnsluhraði Þyngd
Borðliggjandi vél, með hreyfanlegri 12 Ijósrit A4 á mfnútu. U.þ.b. 30 kg.
plötu og myndtromlu. ^ —
litM með
mjk lokin^!
SKRIFSTOFUVÉLAR H.F.
Hverfisgötu 33 — Simi 20560
Pósthólf 377