Morgunblaðið - 08.12.1984, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. DESEMBER .1984
43
Rebekka Pálsdóttir
Bæjum - Minning
Fædd 22. nóvember 1901
Dáin 28. nóvember 1984
Útför Rebekku Pálsdóttur, sem
lést á Sjúkrahúsi ísafjarðar 28.
nóv sl. er gerð frá ísafjarðarkirkju
í dag, laugardag 8. desember 1984.
Hún fæddist í Bæjum 22. nóv-
ember 1901 og ólst upp með for-
eldrum sínum og systkinum í Bæj-
um til 9 ára aldurs og síðar á
Höfða í Grunnavíkurhreppi en
þangað flutti fjölskyldan vorið
1910. Foreldrar Rebekku voru
hjónin Steinunn Jóhannsdóttir og
Páll H. Halldórsson bóndi á
Höfða.
Höfðasystkinin voru níu. Krist-
ín lést í frumbernsku. Þau, sem
upp komust eru: Guðmundur
bóndi á Oddsflöt, síðar á ísafirði
kvæntur EIísu Einarsdóttur, hann
lést 1967 Halldór bóndi á Höfða,
síðar á ísafirði, hann lést 1973.
Sólveig gift Friðbirni Helgasyni
bónda á Sútarabúðum, hann er
látinn, hún dvelst nú á Elliheimili
ísafjarðar; Rebekka, sú sem hér er
kvödd; Jóhann bóndi á Hðfða, síð-
ar í Bolungarvík kvæntur Sigríði
Pálsdóttur hún er látin; María í
Rvk. gift Maríusi Jónssyni; Helga
á Eskifirði gift Leifi Helgasyni,
hann er látinn, og Guðrún í Rvík.
Foreldrar Steinunnar á Höfða
voru hjónin Guðrún Stefánsdóttir
og Jóhann Jónsson bóndi á
Svanshóli Strandasýslu.
Foreldrar Páls á Höfða voru
hjónin María Rebekka Kristjáns-
dóttir Rebekka dvaldist í foreldra-
húsum þar til hún giftist æskuvini
sínum frá næsta bæ, Jóhannesi
Einarssyni á Dynjanda 22. nóv-
ember 1926.
Það var mikið gæfuspor beggja,
þau bjuggu saman í einstöku
hjónabandi í 55 ár, eða þar til Jó-
hannes lést 6. júní 1981. Það er
óhætt að segja að það hafi aldrei
borið skugga á sambúð þeirra. Þau
báru slíkt traust, ást og umönnun
hvort fyrir öðru að haft var á orði
að þau væru alltaf í tilhugalífnu.
Þau hjón byrjuðu búskap á
Dynjanda í sambýli við foreldra
Jóhannesar Einar Bæringsson og
Engilráðu Benediktsdóttur þar til
Einar lést 1930. Þá tóku þau við
jörðinni ásamt bróður Jóhannes-
ar, Alexander og konu hans Jónu
Bjarnadóttur.
Engilráð var í skjóli þeirra þar
til hún lést 1941.
Rebekka og Jóhannes eignuðust
8 börn, elstu dótturina Jóhönnu
misstu þau 6 ára gamla og varð
hún þeim harmdauði. Hin komust
öU til góðs þroska. Þau eru: Óskar,
býr á ísafirði kvæntur Lydíu Sig-
urlaugsdóttur; Páll, býr í Bæjum
kvæntur Önnu Magnúsdóttur;
Rósa, býr í Reykjavík, sambýlis-
maður hennar er Andrés Hjör-
leifsson; Ingi, býr á ísafirði
kvæntur Gunni Guðmundsdóttur;
María, býr í Bolungarvík gift Sig-
urvin Guðbjartssyni; Felix, býr í
Reykjavík kvæntur Guðrúnu
Stefánsdóttur; Jóhanna, býr í
Reykjavík, var gift Haraldi Sæ-
mundssyni bónda á Kletti í Gufu-
dalssveit, sem lést af slysförum
1974.
Afkomendur þeirra hjóna eru
orðnir 44. Rebekka var sérlega hlý
í viðmóti, ekki síst við barnabörn-
in, sem öll elskuðu hana og virtu.
En hún átti fleiri börn, það er því
miður ekki vitað hve mörg þau
voru sumarbörnin hennar og Jó-
hannesar, sem dvöldu hjá þeim í
sveitinni, mörg þeirra frá því að
þau voru rétt komin á fót og fram
yfir fermingu. Þessi börn, sem
önnur á heimili þeirra áttu við
ástríki og skilning að búa og mörg
þeirra eiga ógoldna skuld að
gjalda.
Rebekka var kærleiksrík kona,
létt í lund, vel skynsöm, fróð og
minnug, félagslynd og komst vel
af við fólk. Hún skrifaði ákaflega
skemmtileg sendibréf og var ekki
pennalöt. Hún lét sig ekki muna
um það á yngri árum, þegar verið
var að færa upp sjónleiki í bað-
stofunni á Dynjanda eða í Flæðar-
eyri að skrifa upp „rulluna" fyrir
hvern og einn leikara. Rebekka
ver létt á fæti og afburða dugleg
kona, enda þurfti hún oft að taka
til hendi á barnmörgu heimili og
bóndinn í verinu vor og haust, efn-
in lítil fyrstu árin eins og víðar á
þessum tíma.
Árið 1948 er fólki farið að fækka
f Grunnavíkurhreppi og liggja
ýmsar orsakir til þess, m.a. fiski-
leysi innfjarða, samgönguleysi og
margar jarðir harðbýlar. Þá flytj-
ast báðar fjölskyldurnar úr Neðri-
bænum á Dynjanda í burtu. Alex-
ander og Jóna til ísafjarðar en Jó-
hannes og Rebekka í Bæ á æsku-
stöðvar hennar. Þar bjuggu þau
góðu búi til ársins 1960 að þau
seldu búið í hendur Páli syni sín-
um og konu hans Önnu Magnús-
dóttur. Þau áttu heima hjá þeim
áfram og unnu búinu eftir því sem
heilsan leyfði. Seinni hluta ævinn-
ar var Rebekka heilsulítil, en
kjarkurinn og góða skapið hélst
alla tíð. Hún dvaldi í Sjúkrahúsi
ísafjarðar síðustu 3 árin og hafði
lengst af fótavist og hélt andlegri
reisn til hins síðasta dags.
Eins og fyrr segir báru þau hjón
sérstaka umönnun hvort fyrir
öðru og trúðu á endurfundi.
„Háa skilur hnetti himingeimur
blað skilur bakka og egg
en anda sem unnast
fær enginn að eilífu aðskilið." (J.H.)
Við viljum kveðja og þakka
kærri frænku og vinkonu allt sem
hún var okkur og sonum okkar í
gegnum árin. Innilegar samúð-
arkveðjur til barna og annarra
ættingja.
„Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
Hafðu þökk fyrir allt og allL* (V.Briem)
Steinunn og Kristbjörn.

SPENNANDI - SPENNANDI - SPENNANDI
H81
Theresa Charles
Treystu mér, ástin mín
Alida ertii blómstiandi öryggistyrirtœki ettir mann
sina sem hatði stíað henni og yngri írœnda sínum
sundur, en þann mann hetði Alida getað elskað.
Hann var samstartsmaður hennar og sameigin-
lega œtla þau að íramíylgja skiþun stotnandans
og eyðileggja þessi leynilegu skjöl. En íleiri höfðu
áhuga á skjölunum og hún neyðist til að leita til
frœndans eftir hjálþ. En gat hún treyst
írœndanum...?
■GmxL*
Treystu mér
ástin mín
Bœkur Theresu Charles og Barböru Cartland haía
um mörg undanf arin ór verið í hópi vinsœlustu og
mest seldu skemmtisagna hér á landi. Rauöu
ástarsögumar haía þar íylgt íast á eftir, enda skrif-
aðar af höíundum eins og Else-Marie Nohr, Erik
Nerlöe og Evu Steen, sem allir eru vinsœlir ástar-
sagnahöfundar. Eldri bœkur þessara vinsœlu
höfunda eru enn fáanlegar í flestum bókabúðum
eða beint frá forlaginu.

J
€artland
Ávaldi
éstarinnar
Barbara Cartland
Á valdi ástarinnar
Laíði Vesta íerðast til ríkisins Katonu til að hitta
þrinsinn, sem þar er við völd og hún hefui gengió
að eiga með aðstoð staðgengils í London. Við
komuna til Katonu tekur myndarlegur greiíi á móti
henni og segir henni að hún verði að snúa aftui til
Englands. Vesta neitar því og gegn vilja sínum
tekur greiíinn að sér að íylgja henni til þrinsins.
Það verður viðburðarík hœttuíör, en á leiðinni
laðast þau hvort að öðm. En hver var hann, þessi
dularíulli greiíi?
Erik Nerlöe
Hamingjustjarnan
Annetta verður ástíangin aí ungum manni, sem
saklaus hefur verið dœmdur í þunga refsingu íyrir
aíbrot, sem hann heíur ekki íramið. í íyrstu er það
hún ein, sem trúir tullkomlega á sakleysi hans, —
aliir aðnr sakíella hann. Þrátt fyrir það heldur hún
ötul baráttu sinni áfiam til að sanna sakleysi hans,
baráttu, sem varðar lííshamingju og tramtíðarheill
þriggja manna Hennar sjálírar. unga mannsins,
sem hún elskar, og lítillar þriggja ára gamallar
stúlku.
í aÍMaja'lm:
Erik Neriðe
HMHMGJU
STUAENAN

Else-Marie Mohr
ÁBYRGÐ
AGNGCIM
HERÐGM
Else-Marie Nohr
Ábyrgd á ungum heröum
Rita berst hetjulegri og örvœntingaríullri baráttu
við að vernda litlu systkinin sín tvö gegn
manninum, sem niðdimma desembemótt, -
einmitt nóttina, sem móðir hennar andast - leitar
skjóls í húsi þeirra á ílótta undan lögreglunni. Hann
segist vera íaðir barnanna, kominn heim írá
útlöndum eítir maigra ára vem þar, en er í
rauninni hœttulegur aíbrotamaður, sem lögreglan
leitar ákaít, eítir ílótta úr íangelsi.
Eva Steen
Hún sá þaö gerast
Rita er á örvœntingaríullum flótta í gegnum
myrkrið. Tveii mena sem hún sá íremja hrœðilegt
aíbrot, elta hana og œtla að hindra að hún geti
vitnað gegn þeim. Þeir vita sem er, að uþþ um þá
kemst ef hún nœr sambandi við lögregluna og
skýrir íiá vitneskju sinni, og þvi em þeir ákveðnir í
að þagga niður í henni í eitt skipti íyrir öll.
Ógnþmngin og œsilega spennandi saga um
albrot og ástir.
lYdSk’CH
HÚNSÁ
H/\t)
gerast
Já, þœr eru spennandi ástarsögurnar írá Skuggsjá
.
—