Morgunblaðið - 28.12.1984, Page 12

Feröafélagarnir í glesilegri neðanjarðarbrautarstöð í Moskvu.
Menn að veiðum í miðri Leningrad.
Lestarferð
um Rússland
Á þaki kirkju heilags ísaks í Leningrad eru 100 kg af gulli.
— eftir Önnu Bj.
Steinsdóttur, Jó-
hönnu Björnsdóttur
og Sigurð Björnsson
l»rjú íslensk ungmenni lögðu
í langferð í haust austur yfír
Sovétríkin til Kína. Munu
þau skrifa nokkrar greinar
frá þeirri ferð, og hér birtist
sú fyrsta:
Áhugavert er að heimsækja
Sovétríkin, víðfeðmasta ríki
heims, en það kostar töluverðan
undirbúning sem felst meðal ann-
ars í því að fá vegabréfsáritun. Til
að fá hana þarf að hafa skipulagt
og borgað ferðina og hótel þann
tíma sem þar er dvalið.
Við höfðum áhuga á að eyða
sem minnstu í hótelkostnað en það
var ekki hægt, þvi Intourist,
„ferðaskrifstofa Sovétríkjanna",
hefur einungis fyrsta klassa hótel
á sínum vegum og aðeins eitt verð
fyrir alla útlendinga. Við urðum
því að taka því sem bauðst. Seinna
komumst við að því að Rússar
borga aðeins hluta þeirrar upp-
hæðar fyrir samskonar herbergi.
Við lögðum upp í ferðina með
lest frá Kaupmannahöfn hinn 27.
september með nákvæmt tima-
plan upp á vasann. Þegar komið
var að landamærum Finnlands og
Sovétrikjanna þurftum viö að gefa
skriflega skýrslu um öll verðmæti
sem við höfðum meðferðis svo sem
myndavélar, peninga, skartgripi
og fleira. Auk þess þurfti að til-
taka bækur og timarit. Þegar toll-
verðir komu, voru bækur það sem
þeir höfðu mestan áhuga á, og
flettu þeir í gegnum leiðsögubæk-
ur í leit að pólitískum áróðri.
1 hverri borg þar sem viö stöns-
uðum var tekið á móti okkur af
starfsmanni Intourist sem sá um
að koma okkur á hótelið og til
baka á brautarstöðina að dvðl
okkar lokinni. Innan borganna
gátum við síðan ferðast a vild.
í Leningrad og Moskvu
Fyrsti áfangastaður okkar í
Sovétríkjunum var Leningrad þar
sem við dvöldum í tvær nætur á
nýju glæsilegu hóteli, Pribaltiska-
ya. Leningrad er byggð á 43 eyjum
sem tengdar eru með 530 brúm. Á
hverri nóttu lyftast brýrnar þann-
ig að skip geti siglt upp og niður
árnar. Eftir það er erfitt að kom-
ast milli borgarhluta öðruvísi en
að synda — svo vissara er að vera
réttu megin.
Það sem vakti mesta athygli
okkar í borginni voru söfn og
stórkoslegar byggingar og má þar
nefna Vetrarhöll Péturs mikla,
kirkju heilags Isaks og Smolny
Gonvent.
Eftir einnar nætur lestarferð
frá Leningrad komum við til
Moskvu. Fyrsta dag okkar þar
hittum við sovéska stelpu, Marinu
að nafni, en við höfðum verið beð-
in fyrir pakka til hennar frá ís-
landi. Við vorum með Marinu all-
an tímann sem við dvöldum í
Moskvu og var upplifun okkar af
borginni þess vegna mjög ánægju-
leg og persónuleg.
Sfberíuhraðlestin
Hin eiginlega lestarferð með
Síberíuhraðlestinni hófst er við
fórum frá Moskvu. Lestin var ný-
leg og snyrtileg með sérklósettum
fyrir útlendinga.
Klefinn okkar var fjögurra
manna með svefnkojum og litlu
baði á milli sætanna. Á gólfinu
voru gólfteppi í persneskum stíl,
sem ryksuguð voru daglega.
Oft á dag var boðið upp á te og
risastóra sykurmola fyrir lítinn
pening sem gott var að fá þegar
setið var að spilum. Þegar hungrið
svarf að var haldið i matarvagn-
inn. Fyrsta kvöldið settumst við
niður og fengum i hendur matseðil
einn mikinn á rússnesku. Við
spurðum þjóninn, sem var tölu-
vert við skál og talaði litla ensku,
með hverju hann mælti. „Kjötboll-
um“, sagði þjónninn. Ekki vildu
allir kjötbollur og báðu um eitt-
hvað annað, en þá kom i ljós, að
ekki var um fleiri rétti að ræða
það kvöldið. Næstu daga var boðið
upp á álfka fjölbreyttan matseðil
þannig að fljótlega urðum við leið
á matnum.
Eftir tveggja sólarhringa lest-
arferð stoppuðum við í Novosi-
birsk í nokkrar mínútur. Á lest-
arstöðinni tók á móti okkur fjöl-
skylda Marinu með fullar hendur
af mat, þvf þau vissu upp á hvað
var boðið f lestinni. Um kvöldið
héldum við því veislu ásamt
Bruce, klefafélaga okkar, þar sem
við borðuðum þann besta mat sem
við fengum f Sovétrikjunum.
Föt og teketill
í ferðinni höfðum við aftur og
aftur verið spurð um dollara og
hvort við hefðum eitthvað að selja,
en það var ekki fyrr en í Irkutsk
að við kynntumst svartamark-
aðsbraskinu f Sovétrfkjunum af
eigin raun. Þar hittum við tvo
stráka sem vildu endilega kaupa
vestræn föt, ilmvötn eða hljóm-
tæki. Þegar við sögðumst ekkert
hafa til sölu, buðu þeir i fötin sem
við stóðum f. Eftir mikið þref lét-
um við undan og seldum þeim
jakka og buxur og sömdum um 130
rúblur (u.þ.b. 5.000 ísl. kr.). Þar
sem við vorum að yfirgefa Sovét-
ríkin innan örfárra daga kærðum
við okkur ekki um greiðsluna f
peningum. Við höfðum hins vegar
ágirnst stóra rússneska tekatla og
spurðum hvort við gætum fengið
80 rúblur og einn slíkan.
Þeir héldu það nú, mamma ann-
ars þeirra ætti einmitt einn. Við
héldum þvf næst í hvítri Lödu
þangað sem ketillinn var, en
þurftum að taka stóran krók til aö
forðast lögreglu. Þegar við komum
á áfangastað biðum viö i bílnum,
svo við vektum ekki grunsemdir
nágrannanna meöan náð var í ket-
ilinn. Eftir dágóða stund komu
þeir með stóra íþróttatösku sem f
var teketill mömmunnar og auk
þess rússnesk loðhúfa, úlpa og
peysa af pabbanum sem við feng-
um auk 50 rúblna. Eftir viðskiptin
buðu þeir okkur út að borða í tví-
réttaða máltíð og kampavín eins
og við gátum i okkur látið.
Seinasti hluti lestarferðarinnar
gegnum Síberíu var mjög fjörugur
því farþegarnir voru farnir að
kynnast. Eitt kvöldið var til dæm-
is haldið samkvæmi i matarvagn-
inum þar sem allir mættu f furðu-
fötum og Joe, 75 ára Ameríkani,
hélt uppi miklu fjöri. Hann dreif
fólk út á gólfið og var dansað við
tónlist úr „vasadiskói" milli borð-
anna langt fram á nótt.
Eftir að hafa dvalið í Sovétríkj-
unum í 16 daga komum við til Na-
hodka þar sem við tókum bátinn
yfir til Yokama í Japan.
Hong Kong, 15. nóv. 1984
Á hótelinu í Moskvu unnu konur að viðgerðum.