Morgunblaðið - 22.01.1985, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. JANÚAR 1985
t
Móöir min, tengdamóöir, amma og langamma,
GUÐRÚN VALGERÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR
fré Litlu Tjörnum,
Mévahliö 39,
lést i Landspitalanum hinn 20. janúar sl.
Hildigunnur Sveinsdóttir,
Guömundur Björgvinsson,
börn og barnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
GUÐRÚN BJÖRNSDÓTTIR
fré Miklabas,
lést 19. janúar.
Björn Stefén Lérusson,
Stefén Lérusson, Ólöf Jónsdóttir,
Halldór Lérusson, Kolbrún Guömundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Sonur okkar og fóstursonur,
ÓMAR SVERRISSON,
Miötúni 66,
Reykjavík,
andaöist sunnudaginn 20. janúar.
Fyrir hönd barna hans og systkina.
Sigurlin Ester Magnúsdóttir,
Rósinkrans Kristjénsson,
Sverrir Svavarsson,
Sigrún Halldórsdóttir.
t
Faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
EINAR HILMAR,
Heiöarési 3,
Reykjavík,
éöur Austurgötu 29, Hafnarfiröi,
andaöíst i Landspitalanum 17. janúar.
Fyrir hönd ættingja hins látna.
Huldis Einarsdóttir Wellings,
Fjóla Einarsdóttir,
Margrét Helgadóttir,
Olav Einar Lindtveit.
t
Útför móöur minnar,
JÓHÖNNU GUNNARSDÓTTUR,
Hörgshliö 18,
fer fram frá Fossvogsklrkju miövikudaginn 23. janúar kl. 13.30.
Gunnar Gunnarsaon.
Birting afmœlis- og
minningargreina
Ketty Sigurbjörg
Snowden - Minning
+ Móöir okkar og tengdamóöir.
KOLFINNA S. JÓNSDÓTTIR
fré Hólmavfk,
veröur jarösungin frá Hólmavikurkirkju laugardaginn 26. janúar kl.
10. árdegis.
Minningarathöfn veröur I Bústaöakirkju fimmtudaginn 24. janúar
kl. 13.30.
Haraldur Guöjónaaon, Júlíana Vagtskjöld, Marta Guömundsdóttir,
Ólöf R. Guöjónsdóttir, Ketill Björnsson,
Magnús E. Guöjónsson, Alda Bjarnadóttir,
Kriatinn Á. Guöjónsson, Svava Brynjólfsdóttir,
Elín Guöjónsdóttir, Emil Hjartarson, Magnsa Karlsdóttir.
Kaedd 5. msí 1921
Dáin 11. nóvember 1984
Þann 16. nóvember sl. fór fram í
Cardiff í Wales bálför Ketty Sig-
urbjargar Snowden fædd Ander-
sen.
Ketty, eða Susta, eins og við
ættingjar hennar vorum vön að
kalla hana, fæddist 5. maí 1921 í
óðinsveúm á Fjóni í Danmörku.
Foreldrar hennar voru hjónin
Hans Viggo Peter Andersen og
Guðrún Friðriksdóttir. Viggó var
ættaður frá Fjóni en fluttist til
Islands og var eigandi rakarastof-
unnar Vesturgötu 23 í Reykiavík.
Guðrún var dóttir Friðriks Olafs-
sonar sem um tíma var húsvörður
í Landsbanka íslands og Ketilríð-
ar Friðgeirsdóttur.
Fyrstu ár ævi sinnar bjó Susta
ýmist í Danmörku eða á íslandi.
En árið 1928 ákvað fjölskyldan að
setjast endanlega að á íslandi.
Næstu 15 árin var hún heima-
gangur á heimili afa míns og
ömmu, Guðmundar Runólfssonar
og Sesselju h'riðriksdóttur. Á 15.
ári gerðist móðir mín húshjálp hjá
foreldrum Sustu og hóf stuttu síð-
ar nám í hárskeraiðn hjá Viggó.
Tengslin urðu því náin á milli fjöl-
skyldnanna og má segja að bundin
hafi verið eins konar systrabönd á
milli móður minnar og Sustu á
þessum árum.
Seinni heimsstyrjöldin varð
mörgum mikill örlagavaldur. Þar
var Susta ekki undanskilin. í maí
1940 kom til landsins her ungra og
vaskra hermanna frá breska
heimsveldinu. í þeirra hópi Franc-
is William Snowden, einstakur
öðlings- og gæfumaður, sem síðar
varð lífsförunautur Sustu. Hann
var fæddur 1. júlí 1918 í Play-
mouth í Suður-Devon, sonur
Thomas Francis Snowden (f. 12.
febr. 1879 d. 12. júlí 1964), foringja
í flota hans hátignar Bretakon-
ungs, og Elisabeth (f. 1890) en hún
dó 11. nóvember 1950, eða ná-
kvæmlega 34 árum á undan
tengdadóttur sinni. Þann 15. júli
1941 voru Susta og Francis vígð í
heilagt hjónaband af séra Garðari
Svavarssyni. Fyrsta árið bjuggu
þau hjón á tslandi og þar fæddist
þeim dóttir á fæðingardegi Jóns
Sigurðssonar 17. júní 1942. Hún
var skírð Elisabeth Guðrún í höf-
uðið á ömmum sínum Elisabeth
Snowden og Guðrúnu Friðriks-
dóttur. Seinni dóttir þeirra hjóna
fæddist 7. apríl 1948 og var skrið
Kristín Frances. Francis W.
Snowden var um tveggja áratugua
skeið fulltrúi á skrifstofu Sam-
taka breskra lögmanna (The Law
Society) í Cardiff. Hann komst á
eftirlaun 1. júlí 1983 og lét þá af
störfum.
Þegar herir nasismans flæddu
yfir Evrópu og stríðið um Bret-
land var sem grimmilegast fluttist
þessi frænka mín til Cardiff í
Wales þar sem hún bjó til æviloka.
Cardiff var á þessum tíma ein
mikilvægasta kolanámuborg
Bretlandseyja og fór ekki varhluta
af loftárásum Þjóðverja frekar en
svo margar aðrar iðnaðarborgir
Breta veturinn 1942—43. Það
hljóta að hafa verið snögg um-
skipti fyrir unga konu að flytjast
frá öryggi og friðsæld á íslandi til
framandi lands sem leið af öng-
þveiti, matarskorti, mannraunum
og öðrum hörmungum sem eru
fylgifiskar stríðs. Eins og aðrar
breskar konur fékk Susta að kynn-
ast þessum aðstæðum og takast
ein á við þá erfiðleika sem þeim
fylgdu meðan eiginmaðurinn
barðist á vígstöðvum fjarri fjöl-
skyldu sinni. Það er við slíkar
þolraunir sem persónuleiki ein-
staklingsins kemur gleggst I Ijós.
Það var einmitt þá sem hjálpsemi
og greiðvikni Sustu kom skýrast
fram. Þrátt fyrir þröngan hag
heima fyrir átti hún alltaf eitt-
hvað aflögu fyrir þá sem stóðu ver
en hún sjálf. Alltaf var hún reiðu-
búin að liðsinna þeim sem áttu um
sárt að binda eða gátu ekki hjálp-
að sér sjálfir. Og alltaf var hún
reiðubúin að taka málstað þeirra
sem minna máttu sín gegn hverj-
um sem var, svo rík var réttlætis-
kennd hennar. Þetta var það sem
einkenndi dvöl hennar á þessari
jörð til dauðadags. Jafnvel síðustu
dagana fyrir andlátið tók hún
virkan þátt í starfi breskra líkn-
arsamtaka, Oxfam, sem hafa beitt
sér fyrir fjársöfnun til að aðstoða
hungrað fólk í Eþíópíu.
Af sérstökum ástæðum komu ég
og foreldrar mínir oft á fyrstu ár-
um ævi minnar á heimili þeirra
Sustu og Francis. Seinna þegar
tækifæri gáfust vegna starfa og I
sumarleyfum hef ég reynt að
heilsa upp á þessa ættingja mina í
Wales. Það er ljúft að minnast
þessara heimsókna. Þótt þröngt
væri í búi, sérstaklega á árunum
1950—1960, vorum við alla tíð vel-
komin á heimili þeirra hjóna og
öllu tjaldað sem til var. Heimilið
var vinalegt og bar snyrtimennsku
og myndarskap þeirra glöggt
vitni. Nálægð íslands skynjaði
maður alls staðar. Á veggjum voru
Ijósmyndir og málverk frá íslandi,
þar á meðal eitt stórt málverk frá
Þingvöllum. ( bókaskápnum ís-
lenskar bækur, íslensk bók-
menntaverk þýdd á ensku og bæk-
ur um ísland sem dregnar voru
fram þegar þetta sérkennilega
land bar á góma í umræðum við
welska vini og kunningja. Áldrei
mátti orði halla um ísland á heim-
ilinu eða I fjölmiðlum án þess að
það kallaði á viðbrögð hjá þeim
hjónum. Mér er þetta sérstaklega
minnisstætt frá þeim tíma þegar
+
Faöir okkar
SIGURDUR ÞÓROARSON
er andaöist I St. Fransiskuspitala, Stykklshólml 10. janúar, veröur
jarösunginn fré Friklrkjunnl I Reykjavfk miövikudaglnn 23. janúar
kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna.
Sigriöur Siguröardóttir,
Guölaug Erla Siguröardóttir.

ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
+
Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma
GERDA S. BET0ELS8ON,
Markarflöt 23,
Garóab<a,
veröur jarösungin frá Garöakirkju miövikudaginn 23. janúar kl.
13.30.
Guöbjartur Batúalsaon,
Jóna Lfsa Guöbjartadóttir, Pélmar Magnúaaon,
Svainn Haraldsaon,
Garóur Björt Pélmarsdóttir.
tslendingar áttu I landhelgisdeil-
unum við Breta á áttunda ára-
tugnum. Þá voru þau hjón í hópi
þeirra mikilvægu stuðningsmanna
lslands á erlendri grund sem stóðu
í ströngu við að leiðrétta rang-
færslur og koma sjónarmiðum
okkar á framfæri.
Susta frænka mín minnti mig
ætíð á hina litríku kvenskörunga
íslendingasagnanna. Hún var
gerðarleg á velli, ákveðin í fasi og
augun skarpleit og djúp. Maður
hafði á tilfinningunni að þau sæju
fleira en flestir sæju. Hún skar sig
frá umhverfinu að því leyti að hún
gerði ekki mannamun. í hennar
augum voru allir jafnir, hvort sem
þeir væru læknar, lögfræðingar
eða daglaunafólk. Slíkt féll ekki
alltaf í góðan jarðveg í hinu
stéttskipta þjóðfélagi sem ríkir í
Bretlandi.
Það sem einkum tengdi okkur
saman voru sameiginleg áhuga-
mál. Susta fylgdist vel með bresk-
um stjórnmálum og maður kom
sjaldan að tómum kofanum hjá
henni í þeim málefnum. Hún var
hafsjór af fróðleik um ættir okkar
á íslandi og hafði frá mörgu að
segja um þá forfeður okkar sem
horfnir voru af sjónarsviðinu áður
en ég fæddist eða fyrir mitt minni.
Mér eru ógleymanlegar þær alltof
fáu rabbstundir sem við áttum
saman um þessi efni. Þá fékk
klukkan að sigla sinn sjó fyrir
svipmyndum úr nútíð og fortíð.
Áuk ofangreindra áhugamála var
hún mjög listfeng. I skóla komu
glögglega í ljós góðir teiknihæfi-
leikar sem vafalaust hefði verið
hægt að þroska ef gefist hefðu
sömu tækifæri til mennta og nú.
Margs konar hannyrðir Sustu
báru vitni um þennan listræna
hæfileiká.
Hin hinsta stund gerir ekki allt-
af boð á undan sér og rennur oft
upp fyrr en nokkurn grunar. Svo
var einnig í þetta skipti. Ég talaði
síðast við Sustu í ágúst og þá
skýrði hún mér frá því að hún
hefði gengist undir uppskurð fyrr
um sumarið og nú liði henni betur
en nokkru sinni sl. 20 ár. Hún
sagðist meira að segja vera svo
hress að hún ætlaði að koma í 60
ára afmæli móður minnar þann
23. nóvember sl. Og á dagskránni
var að heimsækja Danmörku á
þessu ári. Örlögin urðu önnur. I
stað þess að hún kæmi til íslands
var það móðir mín sem var við
bálför hennar og hélt upp á af-
mælið sitt í Bretlandi. En mér var
sagt frá andlátinu þegar ég var
staddur i Danmörku.
Að leiðarlokum vil ég færa
Francis og eftirlifandi ættingjum
í Bretlandi samúðarkveðjur og
þakkir mínar og vina og ættingja
á íslandi. Afkomendur þeirra
hjóna eru eins og áður sagði Elisa-
beth Guðrún, sem er kennari í
Birmingham, gift John Robert
tölvufræðingi hjá IBM þar í borg,
þau eiga tvö börn, Rachel (f. 1966)
og Howell (f. 1969), og Kristín
Frances gift William Phelps full-
trúa. Þau eiga einnig tvö börn,
David Francis (f. 1977) og Ang-
harad (f. 1981). Fjölskylda Krist-
ínar býr í Cardiff.
Blessuð sé minning Ketty Sigur-
bjargar Snowden.
Gylfi Kristinsson