Morgunblaðið - 21.03.1985, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. MARZ 1985
„É9 held cxb petta. sé
... abjafna sig eft-
ir símtal hennar.
„Au&v'‘ta& munoíum uiíeftir
Öllu • ■ ■ peningum, vegabréfum
fíXfm'i^um mtÍ> ferlunni... þoð
er alLt aftun' hjdlhýsinu!"
HOGNI HREKKVISI
„ EIMH\/ERS STA€>AR Þarma undir katta-
/HATMUM, KLÓtZUBRETVNU, KATTAR.FLETINU ÖG
KATTALEIKFÖN6UNUM, ER VAFAHJOUP "
,»>«»»
Helga furðar sig á því að kvikmyndagagnrýnandi Mbl. skuli ekki minnast í höfund Draugasögu, Odd Bjömsson, í
gagnrýni sinni um verkið.
DRAUGASAGA
Helga Ágústsdóttir, Hagamel 24,
hringdi:
Ágæti Velvakandi.
Nú er mér spurn í huga. Snýst
hún um sjónvarpsgagnrýni ólafs
M. Jóhannessonar í Morgunblað-
inu þann 19. marz sl. Hann fjallar
ar á rúmlega hálfri síðu um sjón-
varpsleikritið Draugasögu. Ekki
Þessir hringdu . . .
Enn af
umbúðum
Húsmóðir hringdi:
Mig langar til að spyrja for-
ráðamenn Mjólkursamsölunn-
ar að því hvort við Reykvík-
ingar eigum ekki að fá eins
lítra mjólkurfernurnar í hörðu
umbúðunum sem seldar eru
víða úti á landsbyggðinni? Það
er allt annað en þessar leið-
indafernur sem okkur er boðið
upp á.
Eins væri kærkomið ef rjóm-
inn yrði einnig seldur hér f
þannig umbúöum, þ.e. eins og
stóru tveggja lítra fernurnar.
Þá hætti maður kannski að
hella niður endalaust og þá
væri hægt að loka fernunum og
tryggja enn betur geymsluþol-
ið.
Kærar þakk-
ir Ólafur
Frú í borginni hringdi:
Við erum hérna nokkrar
konur sem hittast í morgun-
kaffi hver hjá annarri. Við vilj-
um endilega biðja Velvakanda
að koma á framfæri kæru
þakklæti til ólafs M. Jóhann-
essonar fyrir daglega þætti
hans í Morgunblaðinu um út-
varp og sjónvarp. Okkur finnst
hann skrifa svo vel og skyn-
samlega, alveg eins og við vilj-
um hafa svona skrif. Kærar
þakkir Ólafur.
verður honum á, eins og títt er
meðal ýmissa gagnrýnenda, að
gleyma framlagi þeirra aðila sem
stóðu að þáttum eins og t.d. förðun
eða þvíumlíku sem oft vill gleym-
ast. Einnig er lítillega fjallað um
umgjörð verksins, myndatöku, leik
skugganna, klippingu og allra
leikenda er getið, þó vissulega
megi sérstaklega velta fyrir sér
umfjölluninni sem Kristbjörg
Kjeld, sú mæta Ieikkona, fær.
Engum var gleymt — nema höf-
undi verksins, Oddi Björnssyni.
Þegar ég hafði lesið umsögn
Ólafs var mér efst í huga spurn-
ingin: Var ég ekki sl. sunnudags-
kvöld að horfa á verk Odds? Mér
skilst hins vegar samkvæmt leik-
dómnum, að það hafi verið númer
eitt, tvö og þrjú verk Viðars Vík-
ingssonar, sem hélt mér við sjón-
varpsskjáinn þetta kvöld. Úr
þessu vil ég fá skorið.
Mér er sannarlega ljóst að við
verk sem þetta er samstarf leik-
stjóra, kvikmyndatökumanna og
höfundar afar mikilvægt og á því
veltur hversu vel til tekst. Síst af
öllu vil ég varpa rýrð á ágæti Við-
Jónas Jónasson, 5259-3867, skrif-
ar:
Velvakandi góður!
Tvisvar í röð hafa birst pistlar
um störf kvenna þ.e.a.s. lögreglu-
kvenna og í bæði skiptin hafa höf-
undar opinberað misréttishug-
myndir sínar, meðal annars talið
starf lögregluþjóns einungis
karlastarf. Ranghugmyndir þess-
ara skriffinna eru næsta furðu-
legar. Draga má þá ályktun af
skrifum þeirra að lögreglan starfi
við það eitt að slást við borgarana
upp á líf og dauða daginn út og
inn. Að mínu áliti þá starfar lög-
reglan við almenna löggæslu s.s.
umferðarmál, slysavarnir og aðra
hjálpsemi við náungann.
Sjálfsagt er að konur gegni
starfi innan lögreglu meðal ann-
ars vegna tilfallandi sérverkefna
auk þess sem þær eru fullfærar
um að gegna slíku starfi með
sóma. Og að sjálfsögðu eiga lög-
reglukonur að fá sömu laun og
jafningjar þeirra í starfi.
Að telja konur ófærar um að
ars Víkingssonar sem afburða fag-
manns og á hann vissulega heiður
skilið, en á hann allan heiðurinn af
þessu verki? Var framlag Odds
Björnssonar einskis virði? At-
burðarrás verksins, persónusköp-
un, samtöl (svo eitthvað sé nefnt)
skipti þetta engu máli eða svo litlu
að ekki tekur því að geta þess?
Mér er spurn og ég endurtek
beiðni mína um svar.
Var ég að horfa á verk eftir Odd
Björnsson eða Viðar Víkingsson
eða verk eftir þá báða, unnið í far-
sælli samvinnu tveggja lista-
manna?
Og ef það síðasta er rétt, hvers
vegna er þá framlags annars að
engu getið? — Hvatning til list-
sköpunar kemur ekki einungis úr
sálarfylgsnum listsmiðanda held-
ur hlýtur hún ætíð að verða á viss-
an hátt tengd þeim viðtökum sem
við, njótendur, veitum verkunum.
Það hefur löngum verið farsæl að-
ferð til að drepa niður sköpunar-
þrá og sköpunargleði að hundsa
menn, þ.e. virða þá ekki viðlits.
Höfum við efni á því?
gegna hinum ýmsu störfum er
komið af sömu rót og sú skoðun að
hjartalag fólks fari eftir hreppa-
mörkum, kynþáttahatur og mis-
rétti í hinum ýmsu myndum.
Vafalaust eiga þessir menn mæð-
ur, kannski systur, varla eiginkon-
ur og þá alls ekki dætur. Sé þessi
manngerð í hjónabandi, hlýtur
eiginkonan að gegna þjónustu-
hlutverki, vera manni sínum fram
úr hófi undirgefin og sönn ímynd
þeirra kvenna, sem fornir arabísk-
ir úlfaldasmalar höfðu um konur
sínar og hafa sumsstaðar enn.
Ennþá tíðkast á Vesturlöndum, þó
fátitt sé orðið, að konum eru ætluð
verri og ver launuð störf. Hérlend-
is vantar nokkuð á að konur hafi
náð fram sínum málum en þó má
ætla að misréttið sé á undanhaldi.
Séu nú téðir skriffinnar ekki al-
veg blýfastir í hinum fornu hug-
myndum sínum um stöðu konunn-
ar, þá bið ég þá að endurskoða af-
stöðu sína og sér í lagi tilfinn-
ingatengsl sín við kvenkynið og
hugleiða með hvaða hætti þeir
urðu til.
Af eiginkonum arab-
ískra úlfaldasmala