Morgunblaðið - 26.07.1985, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR 26. JÚLl 1985
33
Guðmundur Björn
Jónsson - Minning
Fæddur 3. janúar 1967
Dáinn 21. júlí 1985
„Ó, Mannsins Sonur. Ljósið hefur skinið
á þig frá sjónarrönd hins heilaga Fjalls,
og andi uppljómunarinnar hefur andað
í Sinai hjarta þíns. Leys þig þess vegna
úr hjúpi fánýtra ímyndana og gakk inn
í hirð Mína, að þér megi hæfa ódauðlegt
líf og verða þess verðugur að mæta Mér.
Þannig getur dauðinn ekki náð til þín,
og hvorki þreyta né andstreymi."
(Bahá’u’lláh.)
Það var talsvert áfall fyrir
okkur öll að frétta að Guðmundur
Björn hefði yfirgefið þetta auma
jarðlíf. Ungu fólki er dauðinn svo
fjarlægur, í hugum okkar flestra
tilheyrir hann fremur þeim sem
eldri eru. En við vitum víst aldrei
hver verður næstur, það er ekki
lengra síðan en á síðustu 19 daga
hátíð að ég sagði við hann: „Hæ,
Gummi. Mikið er gaman að sjá þig
svona lifandi." Og svarið sem
hann gaf mér hefði ekki getað ver-
ið eðlilegra: „Bjóstu kannski við
einhverju öðru?“
Nei, við áttum ekki von á þessu.
Áður, já löngu fyrr hefði þetta
kannski ekki verið jafn óraun-
verulegt, en nú, þegar hann var
svo hamingjusamur og drífandi og
hafði fundið tilgang sinn í lífinu,
þá virkar þetta helst sem vondur
draumur.
í sjálfu sér höfum við ekki
ástæðu til að syrgja, vissulega
munum við öll sakna hans sárt, en
hversu fremur skyldum við ekki
gleðjast vegna þeirrar háleitu
stöðu sem honum hefur hlotnast,
að vera of góð sál til að þola hörm-
ungar þessa lítilmótlega heims.
Og þó, þegar ég minnist þeirra
stunda sem við áttum saman, þá
furða ég mig á því, hvers vegna
ekkert hefur breyst. Lífið heldur
bara áfram allt í kringum mig,
sólin skín og móðir náttúra lætur
sem ekkert sé. Allt er eins og áður,
samt er allt breytt.
Við áttum saman góðar stundir
og slæmar stundir. Stundir fullar
af gleði, ást og hlýju, stundir níst-
andi sársauka, vonleysis og upp-
gjafar, stundir sátta og fyrirgefn-
ingar og stundir barnalegra
drauma og einlægrar vináttu. Við
vorum aldrei raunverulega ást-
fangin, en við fórum saman um
dal leitarinnar, — leitarinnar að
einhverri leið út úr því helvíti sem
okkur virtist jarðlífið vera. Á
tímabili höfðum við ekkert til að
reiða okkur á, enga von til að
halda í, ekkert sem gat linað þær
þjáningar, sem við gengum í gegn-
um, nema vissuna um að við hefð-
um þó a.m.k. hvort annað.
En ástin getur verið sársauka-
full. Ég býst við að við höfum ver-
ið of ung til að geta staðist þær
kröfur sem við gerðum hvort til
annars og borið þann sársauka,
sem samband okkar hafði stund-
um í för með sér, en við þörfnuð-
umst hvort annars þar til við
fundum það sem við leituðum að
og víst höfum við ýmislegt lært.
Bahá’í-trúin breytti mörgu.
Hún færði okkur báðum þá ham-
ingju og þann tilgang sem við
þurftum á að halda til að geta
Minning - Axel
Björn Clausen
Skjótt hefur guð brugðið gleði
góðvina þinna (J.H.)
Það var glaður og hress vinnufé-
lagi er kvaddi okkur daginn áður
en hann lést svo sviplega og
snöggt sem raun varð á.
Hann átti sín spor, þau marka
leið á þeim veg er lífið leiðir til.
Axel var okkur ekki einungis góð-
ur vinnufélagi, hann var sá er
vinnur trúnað með einlægni og
kærleiksríkri framkomu, hann var
okkkur vinnufélögunum einlægur
vinur. Axel hafði gengið með al-
varlegan sjúkdóm í nokkur ár er
leiddi til þess að hinsta kallið kom
fyrirvaralaust er hann var í
sumarleyfi ásamt fjölskyldu sinni.
Kraftur hins góða er oft hulinn, en
birtist í þeim er gerir vel. Með
heilindum og lítillæti starfaði Ax-
el, hann óx með verkum sínum og
er hann með léttri kímni sinni og
hlýlegri framkomu okkur minn-
isstæður.
Axel bar ekki persónu sína eða
mótlæti á torg, en slíkir menn eru
virkir í kyrrþey. Þannig menn
kunna að sigrast á sjálfum sér og
geta verið frjálsir, það hefur ör-
ugglega verið Axel styrkur þegar
heilsa hans fór að dala, sjálfur tal-
aði hann lítið um sjúkdóm sinn,
sem lagði hann að velli að lokum.
Axel fæddist á Akureyri þann 4.
ágúst 1938. Hann var sonur Jónas-
ar Stefánssonar og Fannýjar
Clausen. Hann nam ungur raf-
virkjun og gerðist meistari í
greininni. Hann var einn af stofn-
endum Ljósgjafans hf. á Akureyri.
Árið 1974 hóf hann störf á tækni-
deild FSA. Þar starfaði hann sem
traustur fagmaður. Nú er þessi
vinnufélagi og vinur horfinn yfir
móðuna miklu, hann hefur lagt í
þá ferð sem við öll að lokum verð-
um að halda, gönguna til ljóssins,
þess Ijóss sem við öll leitum að.
Það er von okkar og bæn að
hann sem öllu ræður veiti honum
blessun sína. Konu hans, Maggý
Þorsteinsdóttur, börnum, barna-
börnum og nánum aðstandendum
vottum við okkar innilegustu sam-
úð. Vinnufélagar
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á ■ miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. f
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
staðið á eigin fótum. Og eftir að
hafa yfirstigið alla beiskju, sár-
indi og heift í hans garð fann ég til
sömu tilfinninga gagnvart honum
og áður höfðu bundið okkur sam-
an, einlægrar vináttu, umhyggju
og hlýju. Ég er fegin að við feng-
um tækifæri til að segja allt sem
við þurftum að segja, fyrirgefa
hvort öðru og endurskapa vináttu
okkar áður en hann kvaddi.
Megi elsku Gumma ganga vel
hinum megin, ég er viss um að
hans bíður mikið verkefni þar. Ef
hann þarfnast okkar eða vill
okkur eitthvað þá veit ég að hann
mun hafa samband.
Ég kveð Gumma sem mér þykir
svo vænt um. Ég mun ávallt minn-
ast hans með hlýhug.
Elsku Inga mín, Eggert, Addi og
allir hinir sem elskuðu Gumma;
Þrátt fyrir söknuð og hryggð
skulum við minnast þess sem
Bahá’u’lláh hefur opinberaö í
Huldum Orðum:
Ó, Verundarson.
Ef hjarta þitt stefnir að þessu eilífa,
ótortímanlega ríki, og þessu ævaforna
ódauðlega lífi, þá yfirgef þetta flökt-
andi veraldarríki.
Gummi hafði til að bera gleði,
ást og blíðu, sem við munum öll
sakna, en nú þegar hann er kom-
inn til betri staðar reynum að
samgleðjast honum, hann er í góð-
um höndum núna.
Látið mig vita ef ég get eitthvað
fyrir ykkur gert.
Jóhanna Hauksdóttir
Hann Gummi er dáinn. Gummi,
eins og hann var kallaður af vin-
um sínum, hét Guðmundur Björn
Jónsson, fæddur 3. janúar 1967.
Hann fluttist mjög ungur með
móður sinni og eidri bróður að
Mosabarði 6 í Hafnarfirði jjar sem
ég kynntist honum fyrst. I dag, 17
árum síðar, þegar ég lít til baka,
þá minnist ég litla, glaðværa
drengsins sem alltaf tók um háls-
inn á Guðnýju mömmu og heilsaði
henni innilega þó að við hittumst
þá daglega.
Litla drengsins sem þótti svo
gott að kúra hjá mér þegar
mamma þurfti að fara á spítala.
Þá var líka gott að leika við „Jónu
systur", og fá piparkökurnar mín-
ar sem hann kallaði alltaf písur.
Já, margar eru minningarnar. En
árin liðu og Gummi varð stór,
eignaðist sína vini í leik og starfi.
Og þá gerðist það sjálfkrafa að við
sáumst sjaldnar, en vinir vorum
við alltaf.
Hér verður ekki rakinn lífsferill
hans, sem var svo stuttur, en
minningarnar geymast.
Ég vil með þessum fátæklegu
kveðjuorðum þakka honum sam-
veruna og bið góðan Guð að leiða
hann á réttri braut.
Elsku Inga og Eggert, söknuður-
inn er sár, en minningin, hún lifir.
Guóný
HjáESSO
fætðu kuldann í
kælikistuna!
Á eftirtöldum bensínstöövum Esso getur þú komiö með þiðnaða
kælikubba úr kælikistunni þinni og við látum þig fá frosna um hæl.
Veitingastofan Þyrill
Söluskálinn Skútan
BensínstööEsso
Esso skálinn
Bensínstöð Esso
Ábær
Esso Veganesti
Bensínstöð Esso Naustagili
Söluskaii Esso
Bensínstöð Esso
Bensínstöðin
Bensínstöðin Leirubakka
Fossnesti
BensínstöðEsso
Bensínstöð Esso
Hvalfirði
Akranesi
Borgarnesi
Blönduósi
Varmahlíð
Sauðárkróki
Akureyri
Húsavík
Egilsstöðum
Nesjaskóla Hornafirði
Skaftafelli
Landssveit
Selfossi
Þrastarlundi
Laugarvatni
Það er eitthvað fyrir alia á bensínstöðvum Esso
Olíufélagið hf @)