Morgunblaðið - 25.08.1985, Page 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. ÁGÚST 1985
23
Morgunblaðið/RAX
Ingvi Hrafn Jónsson ásamt eiginkonu sinni, Ragnheiði Söru Hafsteinsdóttur, flugfreyju hjá Flugleidum, og sonunum
Hafsteini Orra 6 ára og Ingva Erni 2ja ára.
„Ætla að breyta
fréttaflutningi verulega
— og sæki fyrirmynd til Bandaríkjanna“
segir Ingvi Hrafn Jónsson
Eg sótti um þetta starf með því
hugarfari að geta látið eitt-
hvað gott af mér leiða," sagði
Ingvi Hrafn Jónsson fréttamaður,
nýráðinn fréttastjóri á fréttastofu
Sjónvarps. Ingvi Hrafn tekur
formlega við starfi sínu 1. nóv-
ember nk. en mun fram til þess
kynna sér innviði stofnunarinnar,
einkum þau atriði er snerta rekst-
ur fréttastofunnar, og hyggur á
ferðir til Bandaríkjanna og Bret-
lands til að kynna sér fréttastjórn
þar.
— Hvaða áhrif hafa þessar
miklu deilur um ráðningu þína á
þig persónulega?
„Ef þú ert að spyrja um hvort ég
sé sár þá er svarið neitandi. Þegar
ég var upphaflega ráðinn í þing-
fréttamannsstarfið hjá sjónvarp-
inu 1979 hlaut ég öll atkvæði í út-
varpsráði og var þó þar um nýtt og
mjög viðkvæmt starf að ræða. Öll
þau ár sem ég gegndi því starfi
fékk ég sama traust í útvarpsráði.
Þessi afstaða ráðsins nú kemur
mér ekki mjög á óvart í ljósi þeirr-
ar innsýni sem ég fékk í stjórnmál
á meðan ég var í þinginu. Menn
verða að horfa á þá staðreynd að
ég var 12 ár blaðamaður á Morg-
unblaðinu og sótti þar að auki
nám til Bandaríkjanna í stjórn-
málafræði og blaðamennsku. Ég
hef aldrei verið flokksbundinn
sjálfstæðismaður, en ég hef sagt
það opinberlega og segi enn: það
starfar enginn í tólf ár á Morgun-
blaðinu nema hann sé í hjarta
sínu sammála þeim viðhorfum,
sem þar koma fram.
Ég tel að þann tíma, sem ég var
í þinginu hafi ég átt mjög gott
samstarf við menn úr öllum flokk-
unum sex og ég ætla að halda því
góða samstarfi áfram því það gera
sér ekki margir jafn glögga grein
og ég fyrir því hversu mjó hin
pólitíska hlutleysislína ríkisfjöl-
miðilsins er. Hinsvegar hefur
Ingvi Hrafn sömu réttindi og aðrir
þegnar í landinu til að hafa eigin
lífsskoðun og viðhorf til stjórn-
mála.“
— Nú kemur fram mikill kvíði í
leiðurum vinstri blaðanna yfir
ráðningu þinni og Hrafns Gunn-
laugssonar af útvarpsstjóranum
og sjálfstæðismanninum Markúsi
Erni.
„Starfsbróðir minn, Hrafn
Gunnlaugsson, er fullfær um að
svara fyrir sig og útvarpsstjóri
hefur á drengilegan hátt stutt fast
við bakið á okkur báðum. Ég
hugsa að Markús Örn hefði ekki
ráðið mig ef ég hefði verið komm-
únisti. Við höfum hins vegar
þekkst frá því við vorum í
menntaskóla og stundum átt sam-
leið á starfsvettvangi á þeim 20
árum sem síðan eru liðin. Menn
mega vera vissir um að hann var
auk þess búinn að leita víða álits
áður en hann sannfærðist um að
ég væri réttur maður til að gegna
starfinu. Ég tel mig traustsins
verðan annars hefði ég ekki sótt
um. Ég er alinn upp við drengskap
og réttsýni og ef vinnstri menn
óttast það er kvíði þeirra á rökum
reistur, annars ekki.“
— Þú hefur þegar sagt það
opinberlega að þú hyggir á breyt-
ingar, getur þú tíundað þær nán-
ar?
„Mönnun hættir til þegar nýir
veljast til ábyrgðarstarfa að
gleyma því, sem liðið er og ein-
blína aðeins fram á veginn. Það
þarf ekki mig til að fara að lýsa
því yfir árið 1985 að fréttastofa
sjónvarps hafi unnið gífurlega
merkilegt starf undir fréttastjórn
sr. Emils Björnssonar. Sjónvarps-
fréttir er sú fjölmiðlun á íslandi,
sem mestrar hylli nýtur sam-
kvæmt opinberum skoðanakönn-
unum. Þeir fréttamenn íslenska
sjónvarpsins, sem þar hafa starf-
að síðastliðna tvo áratugi hafa
unnið þrekvirki, sem útilokað er
fyrir hinn almenna borgara að
skilja. Sr. Emil sagði hins vegar
við mig er hann hvatti mig til að
sækja um starfið að „nýir vendir
sópa best“.
— Og hvar á að sópa?
„Það sem augu sjónvarpsáhorf-
enda munu sjá í fréttaútsendingu
mun væntanlega taka verulegum
breytingum bæði hvað varðar um-
hverfi fréttastúdíós og flutning og
framsetningu fréttanna. Ég mun
leggja til að fréttirnar verði flutt-
ar af ákveðnu fólki á fréttastof-
unni, ég sjálfur þar með talinn, en
síðan komi hver fréttamaður,
fréttaritari eða aðrir með sín mál.
Fyrirmyndin sem ég vil helst
sækja til er bandarísk og miðar að
því að gera fréttaflutninginn mun
persónulegri. Ákveðinn tæknibún-
aður gerir fréttaþulum og frétta-
mönnum kleift að lesa texta sinn
við hliðina á sjónvarpsvélinni og
lítur þá út, sem þeir horfi beint í
augu þeirra sem heima sitja. Eðli
sjónvarpsfréttanna er nefnilega
það að segja fólki þær augliti til
auglitis en hljóðvarpsins að lesa
þær fyrir þig. Það hafa orðið gíf-
urlegar framfarir hjá frétta-
mönnum sjónvarpsins á þessu
sviði með því að menn hafa lagt
það á sig að læra langan texta
utanað, sem auðvitað er útilokað
til lengdar. Auðvitað get ég ekki á
þessu stigi lýst því í smáatriðum
hvernig þetta kemur til með að
líta út því það á eftir að mótast í
samvinnu okkar á fréttastofunni
og allra þeirra mjög hæfu starfs-
manna, sem vinna á öðrum deild-
um, tæknimanna, hönnuða og
annarra."
— En hvað með þær breytingar
sem augað sér ekki beint?
„Auðvitað vonast maður til að
geta látið fylgja sér svolítinn
frískan blæ, sem hrífi aðra með.
Margir vinir mínir fussuðu og
sveiuðu yfir því að ég væri að ger-
ast „silkihúfa á jötunni". Ég ætla
mér að sýna þeim að sá ótti hefur
ekki við rök að styðjast. Það eru
auðvitað takmörk fyrir því, sem
hægt er að pína út úr fólki, sem
hefur lengi og við afspyrnuléleg
kjör unnið gífurlega erfitt streitu-
starf. Hins vegar virðist skilning-
ur manna á mikilvægi frétta-
mannsstarfsins vera að aukast og
sú samkeppni sem væntanleg er
innan nokkurra mánaða mun
knýja fram betri kjör og þá jafn-
framt kröfur. Ég finn mikinn vel-
vilja frá samstarfsmönnum mín-
um inni á sjónvarpi. Þeir hafa
heilsað mér með hlýju og þéttu
handtaki. Það segir mér að þeir
séu tilbúnir til að taka á „vendin-
um“ með mér og sópa þó svolítið
sé eftir þá sjálfa. Þar munu vænt-
anlega gerast þær breytingar sem
augu sjónvarpsáhorfenda ekki
sjá.“
— Er þetta endastöðin á
starfsferlinum?
„1 föðurætt minni er mikið lang-
lífi en í norskri móðurætt minni
nokkuð flökkueðli. í dag lít ég svo
á að þetta sé fjögurra til fimm ára
heillandi og krefjandi verkefni. Að
þeim tíma liðnum vonast ég til að
geta fundið ný viðfangsefni, því
meira en aldarfjórðungur í streitu
blaðamennskunnar er öruggt lyf
gegn langlífi."
KG
Kokkur frá
Peking til
starfa hjá
Mandarín
KÍNVERSKI veitingastaðurinn
Mandarín, Nýbýlavegi 20, Kópa-
vogi, hefur fengið nýjan kokk til
starfa og kemur sá beint frá l’ek-
ing þar sem hann starfaði sem yfir-
maður eldhússins á l’eaee Hótel.
Kokkurinn heitir Sun Hui.
Einn eigandi staðarins, Haf-
steinn Ragnarsson, sagði í kynn-
ingarboði er hann hélt í vikunni að
ekki hefði verið vandalaust að fá
kokkinn til landsins, en fyrir
milligöngu kínverska sendiherr-
ans hér á landi tókst það að lok-
um.
Nýlega er búið að stækka veit-
ingastaðinn og tekur hann nú um
70 manns í sæti. Opnaður var ann-
MorirunblaðiS/Bjarni
Frá vinstri eru Ning de Jesus, kokk-
ur, og einn eigandi Mandarín, Sun
Hui er í miðið, en hann kom til
landsins í vikunni gagngert til að
elda kínverskan mat handa íslend-
ingum og lengst til hægri er Haf-
steinn Ragnarsson, einn eigandi
staðarins.
ar salur og er ætlunin að Sun Hui
sjái um hann. Boðið er upp á tvo
matseðla. Annar þeirra verður í
hádeginu, eldaður af Ning de Jes-
us, sem er einn af eigendum stað-
arins. Hinn matseðillinn verður
eldaður af Sun Hui og verður hann
á boðstólum á kvöldin.
Mandarín fékk léttvínsleyfi
fyrir nokkrum dögum, en veit-
ingastaðurinn er búinn að bíða
eftir leyfinu í sjö mánuði að sögn
Hafsteins.
Reykjavík:
Vakti beyg
með leik-
fangabyssu
ÖLVAÐUR maður um tvítugt gekk í
fyrrakvöld um miðborg Reykjavíkur
og mundaði lcikfangabys.su í allar
áttir. Vakti hann nokkurn ótta veg-
farcnda og lögreglan kvödd til. Var
byssan tekin af manninum, en hann
gaf þá skýringu á framferði sínu að
hann væri „úti að flippa".
Náðist á
salerninu
LÖGREGLAN í Reykjavik hand-
samaði innbrotsþjóf aðfaranótt
föstudags í matvöruverzlun við
Njálsgötu 26. Var þjófurinn búinn að
safna saman nokkru þýfi þcgar
snögghljóp á hann. Hraðaði hann sér
sem mest hann mátti á salcrnið og
sat þar illa haldinn þegar lögregluna
bar að garði. Hann mun vera einn af
„góðkunningjum" lögreglunnar.