Morgunblaðið - 25.08.1985, Qupperneq 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. ÁGÚST 1985
„Sinfóníuhljómsveitin hefur haldið tónleika okkur til styrktar, eins og ég gat um í upphafi máls míns,
og einnig hafa starfsmenn hljómsveitarinnar veitt okkur rausnarlega úr sjóði sínum.“
STEFNUM AÐ ÞVÍ AÐ KOMA UPP
TÓNLISTARHÚSISEM ALLRA FYRST
M >
- segir Armann Orn Armannsson,
einn frumkvöðla þess framtaks
Áður en langt um líður verður efnt til norrænnar samkeppni um
hönnun íslensks tónlistarhúss. Jafnframt mun fara fram fjársöfnun
til þess að húsið fái að rísa.
„Kveikjan að þessu var samtal sem ég átti við Jean-Pierre Jacquill-
at, aðalstjórnanda Sinfóníuhljómsveitarinnar. Hann lagði mikla
áherslu á að tónlistarhús þyrftu íslendingar að eignast," sagði Ár-
mann Örn Ármannsson, viðskiptafræðingur, byggingamaður og tón-
listarunnandi hinn mesti.
„í framhaldi af því skrifaði ég
svo grein í Morgunblaðið," hélt
hann áfram. „Hún varð til þess að
við mig höfðu samband Rut Magn-
ússon söngkona með meiru og Jón
Þórarinsson tónskáld, er einnig á
sæti í stjórn Sinfóníuhljómsveitar
íslands. Þau hóuðu saman tölu-
verðum hópi fólks og úr þessu
varð að Sinfóníuhijómsveitin
flutti 9. sinfóníu Beethovens til
styrktar væntanlegu tónlistar-
húsi.
Þetta framtak á sér nokkuð
langan aðdraganda, en skipulögð
samtök um byggingu tónlistar-
húss má rekja til haustsins ’83.
Þrátt fyrir gífurlega grósku í ís-
lensku tónlistarlífi, þá er ekki til á
íslandi svo mikið sem salur sér-
hannaður fyrir tónlistarflutning.
Umhverfi tónlistarflutnings
skiptir mjög miklu máli, næstum
jafn miklu máli og hæfni hljóð-
færaleikarans eða söngvarans,
segja mér þeir sem best þekkja til.
Við höfum byggt yfir myndlist-
ina, leiklistina og bókmenntir
okkar en tónlistin á sér engan við-
unandi samastað. Og fyrsta ár
Samtaka um byggingu tónlist-
arhúss, SBTH, fór meira eða
minna í leit að lóð, í að ákveða
hvernig húsið skyldi vera í
grundvallaratriðum og hvaða
starfsemi færi fram í því.
Við ákváðum strax í upphafi að
það hús skyldi hannað fyrir allar
gerðir tónlistar; popp, jass, vísna-
söng, óperur, kóra, einsöng, ein-
leik, hijómsveitir ...
Lóð fengum við svo í Laugar-
dalnum. Ekki voru allir sáttir við
það, vildu hafa húsið t.d. í gamla
miðbænum; hluta af hjarta borg-
arinnar. Margir eru nú samt
þeirrar skoðunar, þeirra á meðal
ég, að sá staður þar sem tónlist-
arhúsið rís, verði mikilvægur og
að Laugardalurinn sé frábær stað-
ur fyrir húsið.
NORRÆN SAM-
KEPPNI UM HÖNNUN
TÓNLISTARHÚSS
Nú er samkeppnin um hönnun
hússins að fara af stað. Það verður
fyrsta norræna samkeppnin um
hönnun byggingar á íslandi.
Þátttakendur munu hafa mjög
frjálsar hendur um staðsetningu
tónlistarhússins, þannig að einnig
munu koma fram hugmyndir um
framtíðarskipulag Laugardalsins
sem útivistarsvæðis og fólkvangs.
Við sem að þessu stöndum, vilj-
um ekki byggja höll af neinu tagi,
heldur hús með góðum hljóm-
burði, lifandi hús. Þar viljum við
helst að fram fari starfsemi allan
Ármann Örn Ármannsson
daginn og sem flesta daga ársins.
Eg er ekki viss um að margir
geri sér grein fyrir því að tónleik-
ar í henni Reykjavík eru eitthvað
á þriðja hundrað á hverju ári og
fjölgar. Síðan má benda á að sér-
staklega á veturna, þegar Laug-
ardalshöllin er upptekin, nú þá
hafa t.d. poppgrúppur ekki í neitt
hús að venda með sína tónleika.
Það er reynsla þjóða að fólk
hlustar mun meira á lifandi tón-
listarflutning í húsnæði þar sem
hljómburður er góður, enda liggur
það í augum uppi. Slíkt húsnæði
er því hvati öllu tónlistarlífi. Og
það er fjöldi fólks sem helst ekki
sækir tónleika í Háskólabíói,
vegna þess að það sættir sig ekki
við hljómburðinn þar.
Varðandi tónlistina þá langar
mig líka að minnast aðeins á þá
menningarpólitík, sem hér er rek-
in — það er að segja þá menning-
arpólitík sem hér er ekki rekin.
Manni finnst það furðulegt hjá
þjóð sem er jafn hjartfólgið að
telja sig menningarþjóð að enginn
okkar ágætu stjórnmálaflokka
skuli hafa snefil af menningar-
pólitík. Menningarkaflar þeirra
fjalla um grunnskólafrumvörp, og
þar með er það næstum upp talið.
Það örlar þó kannski á menn-
ingarpólitík hjá Framsóknar-
flokknum í bændamenningunni,
eða hjá stofukommunum í Al-
þýðubandalaginu. En hjá stærsta
flokki þjóðarinnar, Sjálfstæðis-
flokknum, hef ég ekki orðið var við
neina menningarpólitík. Þar er
engin stefna og ég held að þetta sé
hættulegt afskiptaleysi.
STEFNULEYSI í
MENNINGARMÁLUM
Þegar algjört stefnuleysi ríkir í
menningarmálum þá verða gerðar
minni og minni gæðakröfur svo
eitthvað sé nefnt og Guð má vita
hvar þetta endar. Menningarmál-
in verður að taka með í reikning-
inn þegar við hugsum til framtíð-
arinnar, eins og stjórnmálamenn-
irnir okkar segjast alltaf vera að
gera. Ég veit líka að ég er ekki
einn um að svíða þetta algjörlega
sinnuleysi sem virðist ríkja á
opinberum vettvangi gagnvart
þessum málum.
Svo ég hverfi nú aftur að tón-
listarhúsinu þá gerum við m.a. ráð
fyrir verulega mikilli æfingaað-
stöðu fyrir Sinfóníuhljómsveit ís-
lands og fyrir þær gerðir tónlistar
sem húsið á að nýtast. Og ætli ég
ljóstri upp neinu leyndarmáli þótt
ég segi frá því hér að þarna verða
um tuttugu lítil og stór æfinga-
herbergi.