Morgunblaðið - 13.09.1985, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. SEPTEMBER 1985
fólk f
fréttum
Hanna Ólafsdóttir.
íslenskur leikfimi-
þjálfari í Ameríku
Hanna Ólafsdóttir heitir kona, komin
hátt á fimmtugsaldur og búsett
vestanhafs. Þar hefur hún kennt leikfimi
og líkamsrækt ýmiskonar um áraraðir.
Rit eftir hana um iíkamsþjálfun hafa
selst í milljónaupplögum í Bandaríkjun-
um, og þættir sem hún sá um í sjónvarpi
voru sýndir í 33 fylkjum Bandaríkjanna.
Nú rekur hún heilsuræktarstöð í borginni
Columbus í Ohio-fylki.
Heilsa og sport sf. hafa nýlega sent á
markaðinn þrjú klukkustunda löng
myndbönd með leikfimisæfingum Hönnu.
Er hvert um sig ætlað fólki í tilteknu
líkamsástandi. Þannig er eitt ætlað fólki
sem þjáist af bakveiki, vöðvabólgu eða
gigt, annað byrjendum og eldra fólki en
það þriðja er handa fólki í góðri líkam-
legri þjálfun.
Hanna er fædd í Aðalvík á Ströndum,
en ólst upp á Húsavík. Hún lauk prófi
frá íþróttakennaraskólanum á Laugar-
vatni 1958 og fluttist vestur fljótlega eftir
það. Þar á hún nú þrjú uppkomin börn.
Flestir viðskiptavinir Hönnu um langt
árabil er fólk sem hefur af einhverjum
orsökum misst líkamsþrótt sinn og heilsu
vegna slysa eða sjúkdóma. Hanna leggur
mikla áherslu á að leggja þessu fólki lið.
Sjálf fékk hún Akureyrarveikina svoköll-
uðu, eða lömunarveiki, á unga aldri og
stríddi við hana lengi. Það varð til þess
að hún ákvað að gera það sem hún gæti
til að hjálpa fólki sem svipað væri ástatt
fyrir.
Þótt Hanna hafi verið búsett lengi
erlendis hefur hún ekki gleymt ástkæra
ylhýra móðurmálinu, og talar kraftmikla
norðlensku enn þann dag í dag. Hún hefur
og haldið sambandi við Islendinga vestan
hafs, til dæmis hafa íslenskir stúdentar
þar jafnan verið miklir aufúsugestir á
heimili hennar.
„Meó þesmim tveimur puttum og
engu ööru hef ég skrifað allar Úr kvikmyndinni „Den kroniske
mínar bækur á gamla ritvélar- uskyld“, aðalpersónan Janus ásamt
garganið mitt.“ móður sinni.
„Innst inni er ég anarkisti
eins og allir listamenn“
Klaus Rifbjerg er danskur eins og lítill krakki að sjá myndina.
maður, rithöfundur að at- Rifbjerg hefur jafnan þótt nokkuð
vinnu, hefur samið einar 70 bækur
um ævina. Islenskir menntskæling-
ar, núverandi og nýbúnir, kannast
örugglega við karl, því nokkrar bóka
hans hafa verið hluti af dönsku-
námsefni þeirra.
Sú þeirra sem frægust hefur orðið
er án efa bókin „Den kroniske
uskyld". Sumir segja að Danmörk
hafi aldrei orðið söm eftir útkomu
þeirrar bókar árið 1958. Sagan varð
geysiumdeild og eins og títi er um
höfunda sem skrifa umdeildar bæk-
ur, eignaðist Rifbjerg fjölda að-
dáenda og hatursmenn í þúsundavís.
Bókin fjallar um nokkuð sem fyrir
30 árum þótti afar viðkvæmt mál;
unglinga og ástir þeirra, líferni,
hugsanir og tilveru yfir höfuð.
Nú er búið að gera kvikmynd eftir
þessari umdeildu sögu og verður hún
frumsýnd í Danmörku í byrjun októ-
ber. Flestir sem kannast við Rifbjerg
bíða líklega spenntir eftir að sjá
myndina, þótt ólíklegt sé að eins
mikið verði rifist um hana og bókina
á sínum tfma. Tímarnir hafa breyst.
í viðtali við Billedbladet danska
segist Rifbjerg sjálfur vera spenntur
litríkur persónuleiki og sérstæður.
Þrátt fyrir afar venjulegt líferni,
borgaralegt hjónaband og barna-
uppeldi hefur aldrei tekist að fella
hann inn í þann venjulega ramma
sem umlykur hugsunarhátt og líf-
erni flestra. Enda segir hann sjálfur:
„innst inni er ég anarkisti eins og
allir listamenn." Það er kannski ekki
síst fyrir þá sök að hann hefur verið
umdeildur, menn sættu sig ekki við
að þessi rithöfundarnefna skyldi
komast upp með að hafa allt sem
þeim var heilagt að háði og spotti.
Flestar bækur Rifbjergs eru skrif-
aðar í gamansömum tóni, honum
virðist þykja sérstaklega gaman að
gera virðulega embættismenn og
stjórnmálafrömuði að hlægilegum
hálfvitum. Enda er slíkum mönnum
lítt um hann gefið. Það er unga fólk-
ið, ekki síst þeir hugsjónamenn sem
nefndir voru hippar og voru til í
tugþúsundavís um Evrópu vestan-
verða og Norður-Ameríku fyrir svo
sem eins og tíu til tuttugu árum, sem
dáir hann; þeim sem fellur ekki hin
andlega lognmolla borgaralegra
lifnaðarhátta.
Hljómsveitin Mannakorn hefur nýlega gefið
út plötu sem nefnist „I ljúfum leik“. Lítið
hefur borið á hljómsveitinni undanfarið en þó
virðast ekki allir hafa gleymt henni, því að sögn
Magnúsar Eiríkssonar hefur platan selst betur
en þeir hljómsveitarmenn höfðu vonað. Nú stend-
ur til að fylgja plötunni eftir með hljómleika-
haldi, en Mannakorn hefur ekkert komið fram
opinberlega síðan þeir spiluðu á tónleikum í
Gamla Bíói fyrir um það bil einu og hálfu ári.
„Merkilegast fannst okkur eiginlega hvað gagn-
rýnendur tóku plötunni vel,“ sagði Magnús Eiríks-
son í samtali við Morgunblaðið. „Þeir eru ekki
vanir að vera hrifnir af okkur skallapoppurunum.
En nú viljum við reyna að ná einhverju sambandi
við fólk, maður einangrast alveg af því að loka
sig inni í upptökusal. Við ætlum að spila hér og
þar um landið næstu helgar, verðum á Hellissandi
í kvöld og Isafirði á laugardagskvöldið. Við erum
með um fimmtíu lög af plötum Mannakorns og
Mannakorn
sýnir lit
sólóplötum einstakra hljómsveitarmanna á efnis-
skránni."
Þegar Mannakorn verður búið að ná sambandi
við landslýð ætlar Magnús að endurvekja Blús
kompaníið sem var og hét. Ætlunin er að spila í
Reykjavík, á skemmtistöðum og krám í vetur,
einu sinni til tvisvar í viku. „Svo væri líka hægt
að gera veg blúsins meiri til dæmis með blúskvöld-
um annað slagið á fjölsóttari skemmtistöðum
bæjarins, maður verður að sýna lit,“ sagði Magn-
ús að lokum.