Morgunblaðið - 26.09.1985, Blaðsíða 42

'42
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. SEPTEMBER1985
Þorleifur Th. Sig-
urðsson húsasmíða-
meistari — Minning
Faeddur 11. nóvember 1928
Dáinn 17. september 1985
Engin tunga, ekkert hjarta
enginn þig að fullu lofar,
þú sem býrð í byggðum engla
beztu manna hugsun ofar. (B.E.)
Með þessum fáu línum langar
okkur að kveðja okkar góða vin
og félaga, Þorleif Sigurðsson, sem
í dag verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju.
Þorleifur var fæddur í Reykja-
vík, sonur hjónanna Jóhönnu Þor-
leifsdóttur og Sigurðar Jónssonar
hifreiðastjóra, sem bæði eru látin.
Hann kvæntist Maríu Eyjólfs-
dóttur ættaðri frá Keflavík, sem
lifir mann sinn. Þau eignuðust
þrjár dætur: Jóhönnu, hennar
maður er Yngvinn Gunnlaugsson
og eiga þau þrjú börn; Guðlaugu,
sem starfar í Sendiráði íslands í
Washington, og Helgu, sem enn
dvelur í heimahúsum og er við
nám.
Leifur, eins og við kölluðum
hann, var alveg einstakur maður,
•- hann var prúðmenni hið mesta og
hjálpsamur svo af bar. Þær verða
ekki taldar þær stundir sem hann
vann við smíðar og annað á heimil-
um okkar. Það þurfti ekki að biðja
hann, því hann var mættur um
leið og eitthvað þurfti að gera, og
gekk þá svo rösklega til verks að
mann fannst stundum nóg um.
Hann var ekki margmáll að öðru
jöfnu, en í góðra vina hópi var
hann hrókur alls fagnaðar. Frá
þeim stundum eigum við margar
ógleymanlegar minningar. Hans
verður sárt saknað af mörgum.
Það er nú svo að á kveðjustund sem
þessari kemur margt fram í hug-
ann, flest af því hefði nú mátt
segja áður en kallið kom. Héðan
af verðum við að láta okkur nægja
að hugsa til hans með þakklæti
fyrir samveruna og biðjum góðan
Guð að blessa hann. Við vitum að
hann hefur verið kallaður til ann-
arra starfa, sem hann mun gegna
með sama góða hugarfarinu sem
einkenndi hann alla tíð.
Það er skammt milli lífs og
dauða. Engum datt til hugar,
þegar Leifur var fluttur á Borgar-
sjúkrahúsið seinnihluta dags
mánudaginn 16. september sl. að
hann ætti aðeins fáeinar klukku-
stundir eftir ólifaðar. Hann hafði
þá á orði, að hann mætti ekki vera
að því að liggja lengi á sjúkrahúsi,
því að í mörgu væri að snúast á
heimili hans.
Brúðkaup hafði verið ákveðið
þann 12. október. Guðlaug dóttir
hans var að koma heim frá Banda-
ríkiunum til að gifta sig.
A örskammri stundu hefur allt
breytzt, en lífið heldur áfram og
ennþá er brúðkaup framundan.
Elsku Didda og fjölskylda, við
biðjum góðan Guð að styrkja
ykkur í sorg ykkar og vonum að
fögur minning um ástkæran eigin-
mann, föður, tengdaföður og afa
verði ykkur huggun.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt. (V.Br.)
Gunna, Siggi, Gulli og Halla.
í dag er kvaddur hinstu kveðju
frá Fossvogskapellu Þorleifur Th.
Sigurðsson yfirverkstjóri, sem lést
17. september síðastliðinn. Skjótt
skipast veður í lofti. Skyndilegt lát
hans, mitt í önn dagsins, kom
ættingjum og vinum í opna
skjöldu.
Þorleif man ég fyrst fyrir um
það bil 40 árum þegar við áttum
heima á Leifsgötunni í Reykjavík,
sem þá var á austurhjara borgar-
innar. Hann er mér minnisstæður
frá þeim tíma í skátabúningi, en
(DÍJ&D
Síöumúla 32 Simi 38000
l J
hann var virkur félagi í þeim góða
félagsskap og vann að málefnum
hans fram á síðasta dag. Ekki
aðeins þar heldur einnig í öðrum
störfum hans gilti boðorðið góða:
einu sinni skáti, ávallt skáti. Nú á
seinni árum gafst okkur stöku
sinnum tóm til að rifja upp ýmis-
legt frá þessum tímum og raða
staðháttum og persónum inn í þau
mynstur sem við best mundum.
Árið 1971 gerðist Þorleifur
meðlimur í Oddfellowreglunni og
gegndi þar ýmsum trúnaðarstörf-
um.
Fyrir u.þ.b. 18 árum urðum við
samstarfsmenn hjá Skeljungi hf.
og átta árum síðar nánir sam-
verkamenn í olíustöð félagsins við
Skerjafjörð. Þorleifur hóf störf
hjá félaginu 1. mars 1964 og gegndi
í byrjun starfi í iðn sinni sem
eftirlitsmaður með byggingum fé-
lagsins víðs vegar. Hann varð síðar
yfirverkstjóri olíustöðvarinnar við
Skerjafjörð og sinnti jafnframt
ýmsum verkum utan hennar.
Þorleifur var skarpgreindur, úr-
ræðagóður og víðsýnn og stjórnaði
liði sínu á þann veg að allir fengu
notið sín og var öllum starfsmönn-
um mjög hlýtt til hans. Hann var
einn af hvatamönnum að stofnun
starfsmannafélags innan fyrir-
tækisins og má þakka honum öðr-
um fremur hve vel tókst til með
byggingu sumarbústaða félagsins
í Skorradal en þeir voru reistir
undir yfirstjórn hans.
Þorleifur var gæfumaður í
einkalífi. í apríl 1952 kvæntist
hann yndislegri konu, Maríu S.
Eyjólfsdóttur, og eignuðust þau
þrjár dætur.
Við leiðarlok fyllir söknuður
hugann. Kvöldið kom allt of fljótt.
Ég kveð kæran vin og þakka návist
hans. Samstarfsmenn þakka
drenglyndi, ósérhlífni og umburð-
arlyndi. Við sendum konu hans,
dætrum og öðrum ættingjum inni-
legar samúðarkveðjur. Megi minn-
ingin um Þorleif Th. Sigurðsson
vera okkur öllum huggun í sorg-
inni.
Gunnlaugur Helgason
Kveðja
i Við félagar Þorleifs í haustferð í
ágúst þökkum honum samfylgd.
Okkur er ógleymanleg samfylgdin
í starfi og leik liðin ár. Það var
ánægður hópur sem lagði upp í
ferðalag á fallegu ágústkvöldi og
leiðin lá til Víkur 1 Mýrdal.
Gönguferðin okkar úr litla gula
húsinu niður í Víkurfjöru þar sem
báran lék sinn leik í kvöldblíðu við
stjörnubjartan himin og norður-
ljós. Unaðsstundir okkar daginn
eftir við Heiðarvatn að reyna við
fisk með börnunum og fara í
boltaleik yfir rútubilinn, veður-
blíðan og fegurðin sem mætti
okkur á Dyrhólaey þar sem sást
eins og augað eygði í allar áttir.
Heimferðardagurinn okkar um
fjallabaksleið í Eldgjá og til Land-
mannalauga, síðan að sundlaug-
inni við Búrfellsvirkjun þar sem
við ætluðum að synda en búið var
að loka svo við brugðum okkur í
síðastaleik við börnin. Hann var
hrókur alls fagnaðar, þátttakandi
í gleði og leik. Hvern átti að gruna
að samfylgdin yrði svona stutt
hérna megin og vetrarstarfið
framundan. Minning Þorleifs mun
lifa og kveðjum við því góðan
dreng.
Við biðjum algóðan guð að
styðja og styrkja konu hans, börn
og fjölskyldu.
Haustferðarfélagar
„Fótmál dauðans fljótt er stigið,
fram að myrkum grafarreit,
mitt er hold til moldar hnigið,
máske fyrr en af eg veit.
Heilsa, máttur, fegurð, fjör,
flýgur burt sem elding snör,
hvað er lífið? logi veikur,
lítil bóla, hvefull reykur."
(Björn Halldórsson frá Laufási)
Þetta litla vers kom í huga okkar
þegar okkur var tilkynnt um lát
vinar okkar, Þorleifs Th. Sigurðs-
sonar, hve örstutt síðan við unnum
öll saman við Laxárvirkjun, þar
sem tryggðabönd knýttust sem
enst hafa í 35 ár, en þar kynntist
Þorleifur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Maríu S. Eyjólfsdóttur frá
Keflavík.
María og Þorleifur áttu yndis-
legt heimili að Básenda 8 hér í
borg, þar var vinum vel fagnað,
þangað var gott að koma. ótal
gleði- og hátíðastundir höfum við
átt með þeim hjónum og dætrum
þeirra, Jóhönnu, Guðlaugu og
Helgu, sem nú eru uppkomnar,
Jóhanna gift Yngvin Gunnlaugs-
syni og eiga þau 3 börn, sem öll
voru sólargeislar afa síns.
Að leiðarlokum viljum við hjón-
in þakka fyrir að hafa fengið að
eiga samleið og vináttu Þorleifs
og biðjum að minning um ástrík-
ann eiginmann, föður, tengdaföður
og afa megi lýsa ykkur veginn öll
ókomin ár.
Guð blessi minningu Þorleifs Th.
Sigurðssonar.
Jóhanna og Jakob.
í dag verður til moldar borinn
vinur minn Þorleifur Th. Sigurðs-
son húsasmiður, en hann lést
þriðjudaginn 17. september i Borg-
arspítalanum.
Þorleifur fæddist í Reykjavík 11.
nóvember 1928. Foreldrar hans
voru Sigurður Jónsson bifreiða-
stjóri og Jóhanna Þorleifsdóttir.
Þau áttu tvo syni, Þorleif og Hilm-
ar bifreiðastjóra.
Þorleifur kvæntist Maríu Ey-
jólfsdóttir frá Keflavík og eignuð-
ust þau þrjár dætur. Jóhönnu,
kvænt Ingvinn Gunnlaugssyni og
eiga þau þrjú börn. Guðlaugu, rit-
ara við sendiráð okkar í Was-
hington. Hún var væntanleg heim
í næsta mánuði til þess að halda
brúðkaup sitt. Yngst er Helga við
nám og enn í foreldrahúsum.
Þorleifur lærði húsasmíði hjá
frænda sínum Halldóri Guð-
mundssyni og starfaði lengi hjá
byggingafélaginu Stoð en réðst
síðan til Skeljungs og starfaði þar
í 20 ár sem aðstoðarstöðvarstjóri
í Skerjafirði. Þorleifur tók þátt í
margvíslegri félagsstarfsemi. Var
í stjórn Trésmíðafélags Reykjavík-
ur, félagi í Oddfellowreglunni og
þá átti hann mikið og gott starf í
skátahreyfingunni.
Einn vinsælasti skátasöngur
okkar var og er eflaust enn:
Ef við lítum yfir farinn veg
ogfinnumgamla slóð
færast löngu liðnar stundir okkur nær
því að margar standa vörður þær
sem einhver okkar hlóð-
Þegar litið er yfir farinn veg,
sker sig úr kannski einn dagur, ein
vika í minningu okkar frekar en
árin sem á eftir komu. Kynni mín
af Þorleifi eru vörðuð mörgum
ljúfum minningum eftir nær 50
ára samleið.
Við kynntumst fyrst í átta ára
bekk í Austurbæjarbarnaskólan-
um. Einn daginn kom ég í skólann
með nýtt hjól. Þegar ég ætlaði
heim var sprungið á hjólinu. Þor-
leifur hljóp heim eftir peningum
til að láta laga hjólið og fór með
mér að fá gert við það.
Við fylgdumst að í barnaskóla,
síðan vorum við eitt ár í kvöldskóla
KFUM. Þá skyldu leiðir hvað nám
snerti. En í skátastarfi áttum við
saman margar ánægjustundir.
Vorum svo lánsamir að vera stofn-
endur eins atkvæðamesta skáta-
flokki þess tíma, Labbakútaflokks-
ins, sem nýlega hélt upp á fjörutíu
ára afmæli sitt. Við byggðum
okkur fjallaskála undir ötulli
stjórn Þorleifs, þar sem hann var
eini fagmaðurinn. Skáli þessi
stendur undir Skarðsmýrarfjalli á
Hellisheiði og urðum við að draga
mest allt efni um langan veg. Einn
dag i mjög slæmu veðri seinni
hluta vetrar vorum við þrir á ferð
með sleða i eftirdragi. Snjórinn
var blautur og með fjallinu var
vatnselgur undir. Sleðinn brotnaði
og við urðum að taka allt af og
setja á bakið. Þegar hver hafði
tekið eins og hægt var að festa í
og á bakpokana var stór kassi
eftir. Þorleifur tók ekki í mál að
skilja hann eftir. Lét okkur lyfta
honum á bak sér og styðja við
hann það sem eftir var leiðarinnar.
Þegar við félagarnir hófum bú-
skap og hver fór að byggja yfir sig
var gott að eiga Þorleif að. Hann
stóð í grunni hjá mér, stjórnaði
uppslætti, steypuvinnu og sá um
að allt væri gert samkvæmt
ströngustu kröfum. Margar ferðir
voru farnar bæði innanlands og
utan. Á góðum degi á sólarströnd
gengum við með dætrum okkar í
flæðarmálinu, komum annað slag-
ið við í ísbúðum, keyptum ís handa
börnunum og bjórkrús handa
okkur.
Þorleifur var áhugamaður um
stjórnmál, traustur sjálfstæðis-
maður, reyndi að endurvekja
traust mitt á íslenskum stjórn-
málamönnum.
Þannig má er litið er yfir farinn
veg finna margar vörður sem
standa upp úr í minningu um góð-
an dreng.
Þorleifur gifti sig eins og áður
var sagt Maríu Eyjólfsdóttur úr
Keflavík. Hún hafði ásamt vin-
konu sinni ráðið sig í mötuneyti
Stoðar þegar Laxárvirkjun var
byggð. Þær höfðu starfað mikið í
skátafélaginu Heiðarbúum í
Keflavík og áttu margt sameigin-
legt með skátadrengjunum frá
Reykjavík. Þær komu heim hvor
með sinn lax — harðtrúlofaðar.
Hjónaband þeii ra Diddu og Leifa
eins og þau voru jafnan kölluð, var
með ágætum. Þau byggðu sér íbúð
í Básenda og bjuggu þar alla tíð.
Hann var iðinn við að laga og
breyta eftir þörfum og áttu þau
þar fallegt heimili. Þá var hann
stoð og stytta dætranna þegar þær
voru að koma sér upp íbúð.
Þorleifur var gæfumaður og lifði
vel og það er kannski ekki aðalat-
riðið hve lengi við lifum, heldur
hvernig við lifum. Engann hefði
getað grunað að þegar skátahópur-
inn hittist fyrir stuttu 1 afmæli
góðs vinar að það yrði okkar síð-
asti fundur með Þorleifi. Þar sem
hann var við góða heilsu og horfði
björtum augum fram veginn. Það
er þessvegna mikill og sár missir
þegar kallið kemur svo skyndilega.
Fyrir hönd okkar Kútanna vil ég
þakka Þorleifi samfylgdina, trygg-
lyndi hans og vináttu frá fyrstu
kynnum til hinstu stundar. Við
sjáum á eftir okkar yngsta félaga
með söknuði og trega og þykir sárt
aðkveðja.
Diddu, dætrum og tengdasonum
vottum við dýpstu samúð. Megi
Guð gefa ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum.
Kristinn Arason
Þann 16. september síðastliðinn
lést á Borgarspítalanum, Þorleifur
Th. Sigurðsson, húsasmíðameist-
ari, Básenda 8, Reykjavík. Hafði
hann verið fluttur á spítalan deg-
inum áður, en um rismál daginn
eftir var hann allur, sennilega um
líkt leyti og hann var vanur að búa
sig til starfa, en Þorleifur var
morgunmaður eins og sagt er um
þá er árla rísa úr rekkju.
Þorleifur var fæddur í Reykjavík
11. nóvember 1928, og var því
aðeins 57 ára er hann lést, bróður
átti hann er Hilmar heitir og er
hann búsettur í Reykjavík.
Árið 1952 gekk Þorleifur að eiga
Maríu Eyjólfsdóttir, sem ættuð er
úr Keflavík og lifir hún mann sinn
ásamt og þrem dætrum, Jóhönnu,
húsmóður gift Ingvin Gunnlaugs-
syni, Guðlaugu sendiráðsritara í
Wasington og Helgu, sem er yngst
og er enn í heimahúsum og við
nám, barnabörn eru þrjú.
Mjög mikið jafnræði var með
þeim hjónum, Maríu og Þorleifi,
enda var hjónabandið mjög ást-
sælt, mér fannst í raun að það
væri eins og þau væru alltaf nýtrú-
lofuð er því söknuðurinn sár og
mikill.