Morgunblaðið - 05.10.1985, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER1985
35
Minning:
Sigríöur Hansdóttir
Fædd 12. júlí 1902
Dáin 27. september 1985
í dag verður jarðsett frá Ólafs-
víkurkirkju ein af eftirminnileg-
ustu konum í ólafsvík, sem með
sérstæðum hæfileikum, dugnaði,
fórnfýsi og hjálpsemi hefur greitt
götu fleiri samferðamanna en
flestum gæti til hugar komið að
nefna, hennar mikla þjónustustarf
hefur í marga áratugi aukið hróður
Ólafsvíkur og aflað henni aðdáun-
ar og virðingar fjölmargra víðs-
vegar um landið. — Þessi kona er
Sigríður Hansdóttir í ólafsvík. —
Hún lést á sjúkrahúsi Akraness
þann 27. september sl. eftir
skamma legu.
Sigríður Hansdóttir fæddist í
Ólafsvík 12. júlí 1902, foreldrar
hennar voru Hans Hansson sjó-
maður og Metta Kristjánsdóttir í
Ólafsvík. Föður sinn missti Sigríð-
ur er hún var aðeins 4 ára gömul.
Metta Kristjánsdóttir var þjóð-
kunn sæmdarkona, sem var ein af
brautryðjendum í merku og fjöl-
breyttu félagsstarfi í ólafsvík á
sinni tíð, hún lést 15. nóvember
1960.
Sigríður Hansdóttir var um
margt lík móður sinni, ávallt til-
búin að hjálpa og greiða götu
annarra, hvort sem í hlut áttu
kunnugir eða ókunnugir.
Sigríður var strax í æsku létt í
spori og létt í lund, hamhleypa til
starfa við hvað sem var, sem ung
stúlka var hún sívinnandi, fór hún
meðal annars í fiskvinnu til
Reykjavíkur á sumrin um tíu ára
skeið og vann hjá Alliance-fyrir-
tækinu, sem starfrækti mikla fisk-
verkunarstöð í Reykjavík. — Á
þeim árum þegar saltfiskur var
vaskaður og þurrkaður út var
dugmikið fólk eins og Sigríður
Hansdóttir eftirsótt til slíkra
starfa. Saltfiskverkun á þessum
árum var hin erfiðasta vinna t.d.
vöskun í köldu vatni, en hraustar
og glaðværar stúlkur, eins og Sig-
ríður Hansdóttir stóðust þessa
þrekraun.
Sigríður giftist Jóni Skúlasyni í
ólafsvík þann 31. október 1925. —
Jón Skúlason var eftirminnilegur
maður, traustur og góður verk-
maður, hann var félagslyndur og
hafði auk góðs skopskyns listræna
hæfileika, hann spilaði mörg ár
fyrir dansi á samkomum í Ólafs-
vík, var auk þess sjálfur mikill
dansmaður, en Sigríður og hann
höfðu mikla ánægju af danssam-
komum. Sigríður var létt og fim í
dansi og hafði sérstaka ánægju af
að stíga dans fram á elliár.
Jón Skúlason hafði mikinn
áhuga á leiklist, var um áratugi
drifkraftur í Leikfélagi ólafsvíkur
og var gerður að heiðursfélaga
þess. — Voru þau mörg eftirminni-
leg hlutverkin sem Jon lék hjá
leikfélaginu um dagana. Hjóna-
band þeirra Jóns og Sigríðar var
farsælt. Þau bjuggu fyrstu árin í
Stígshúsi, keyptu íbúðarhúsið
„Hlíð“ nú Ólafsbraut 46. Síðar
byggðu þau ásamt tengdasyni sín-
um íbúðarhús að ólafsbraut 44 þar
sem þau áttu heimili til dauðadags.
Jón og Sigríður eignuðust tvö
börn, sonin Jens, sem lést í frum-
bernsku og dótturina Mettu, sem
býr í Geirakoti í Fróðárhreppi
ásamt eiginmanni sínum Bjarna
ólafssyni frá sama stað. Hafa þau
Metta og Bjarni ásamt börnum
sínum gert Geirakot að myndar
býli svo eftirtekt vekur, glæsilegar
byggingar og búrekstur. Náið og
kært samband hefur ávallt verið
milli heimilanna í ólafsvík og
Geirakoti, enda annað heimili
barnabarnanna að ólafsbraut 44.
Jón Skúlason lést 12. febrúar
1979. — Heimili Sigríðar og Jóns
var með sérstökum myndarbrag,
alltaf opið öllum, sem beina hafa
þurft og fyrirgreiðslu, enda má
segja að ævi Sigríðar Hansdóttur,
hafi mótast af fórnfýsi og þjónustu
fyrir aðra kunnuga og ókunnuga,
veitta af sérstakri þjónustugleði
sem var hennar aðalsmerki. —
Fyrir þetta starf, fyrirgreiðslu við
ferðafólk og matsölu, er Sigríður
Hansdóttir fræg víða um land,
bera allir einróma lof á hana fyrir
hlýhug og góðar veitingar og aðra
fyrirgreiðslu sem notið hafa um
lengri eða skemmri tíma, enda
áreiðanlega margir sem minnast
hennar með söknuði.
Sigríður byrjaði matsölu í ólafs-
vík 1935, þegar nýtt frystihús tók
til starfa á vegum kaupfélagsins
1956 veitti hún forstöðu matsölu í
Félagsheimili Ólafsvíkur, sem hún
starfrækti með myndarskap í nær
12 ár, þrátt fyrir erfiðar aðstæður.
Sigríður var slík afkastamann-
eskja við matargerð og fram-
reiðslu góðgerða að undrun sætti,
veisluborð hennar, hvort heldur
var um að ræða matar- eða kaffi-
borð, stóðust samanburð við það
besta sem gerist. Hafa margir
ókunnugir karlar og konur, sem
komið hafa til mannfunda eða
mannfagnaðar í Ólafsvík, undrast
og dáðst að snilli hennar og hug-
kvæmni. Sá hún um flestar opin-
berar veislur og félagssamkvæmi
í Ólafsvík um áratugaskeið. — Get
ég fullyrt að hennar störf á þessu
sviði hafa stækkað ólafsvík í
augum annarra.
Það var hennar verk að hægt
var að stofna Rotaryklúbb Ólafs-
víkur á sínum tíma, þjónaði hún
klúbbnum af sérstakri alúð í mörg
ár.
Eftir að Jón féll frá og aldurinn
færðist yfir minnkaði Sigríður
umsvif á þessu sviði — en gat samt
ekki sest í helgan stein, fram á
síðustu stundu sá hún um matar-
þjónustu við embætti sýslumanns-
ins og annarra slíkra embættis-
manna er þeir komu til Ólafsvíkur
og bílstjórar sérleyfisferða Helga
Péturssonar hafa ávallt átt inni
hjá Sigríði Hansdóttur.
Ég persónulega mat Sigríði
Hansdóttur meira en orð fá lýst.
Um 30 ára skeið sem ég starfaði
að ýmsum opinberum málum í
Ólafsvík, var hún ávallt reiðubúin
að greiða götu mína, hvort sem um
var að ræða að taka einn eða fleiri
menn í fæði eða gistingu eða hóp
ferðamanna eða útbúa samkvæmi.
Einlæg vinátta hennar, hlýhug-
ur, ákveðinn og fórnfús vilji að
greiða úr aðsteðjandi vandamálum
á hótellausum stað, eins og þá
var, hvernig sem á stóð hjá henni
sjálfri, á nóttu sem degi, átti sér
áreiðanlega fáar hliðstæður, slíkt
er erfitt að launa og þakka eins
og verðugt væri.
Sigríður naut í ríkum mæli virð-
ingar og vinsælda fjölda folks, það
kom skýrt í ljós á stórafmælum
hennar — hún naut þess í hárri
elli að vera með fólki, og tók virkan
þátt í samfundum og samkomum,
orlofsferðum eldra fólks — einlæg
gleði hennar var augljós.
Fyrir hönd Ólafsvíkurbúa leyfi
ég mér að þakka Sigríði Hans-
dóttur fyrir hið mikla þjónustu-
starf, sem hefur gegnum árin
aukið hróður ólafsvíkur og leyst
margan vanda.
Ég vil fyrir mína hönd og fjöl-
skyldu minnar þakka hlýhug og
áratugalanga trausta vináttu sem
hefur verið okkur svo mikils virði.
Við flytjum Mettu og fjölskyldu
hennar innilegar samúðarkveðjur
og biðjum Guð að blessa þeim
minningarnar.
Minningin um Sigríði Hans-
dóttur og Jón Skúlason, líf þeirra
og starf í Ólafsvík, mun lifa.
Alexander Stefánsson
Minning:
^ • •
Arni Orvar Daníelsson
Fæddur 20.júníl922
Dáinn 28. september 1985
Kveðja frá samstarfsmönnum
Árni fæddist í Reykjavík. For-
eldrar hans voru Helga Árnadóttir
og Daníel Þjóðbjörnsson. Hann
missti ungur móður sína. Þegar
Árni var 9 ára fluttist faðir hans
til Akraness með fjóra ynga syni.
Síðari kona Daníels var Guðlaug
Helgadóttir og gekk hún þeim
bræðrum í móðurstað.
Okkur samstarfsmenn hans,
setti hljóða þegar okkur barst sú
fregn, að kvöldi 28. september sl.
að Árni hefði verið kallaður burt
úr þessari jarðvist. Kátur og hress
hafði hann farið úr vinnu kvöldið
áður og vissum við ekki annað en
hann hefði verið heill heilsu. En
maðurinn með ljáinn gerir ekki
alltaf boð á undan sér. Við viljum
með þessum línum kveðja hann og
þakka honum, hann var þeim
kostum búinn að öllum leið vel í
návist hans, gott skap og jafnlyndi
einkenndi hann, ljúft viðmót,
samviskusemi og hjálpsemi í öllum
hans gerðum.
Eftirlifandi konu hans, Sigríði
Sigurbjörnsdóttur, börnum hans
og öðrum ástvinum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Fari hann í friði til fegurri
heima.
Samstarfsmenn
Olís hf. á Akranesi
0g því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið
Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið
sem hugsar til þín alla daga sína. T.G.
í dag verður jarðsunginn frá
Akraneskirkju Árni Daníelsson,
sem andaðist skyndilega af völdum
hjartaáfalls laugardaginn 28. f.h.
Á einum af þessum fögru dögum
sem þetta sumar hefur verið svo
ríkt af, fæ ég þá sviplegu fregn
að Árni Danfelsson, áratuga vinur
minn og fjölskyldu minnar hafi
andast skyndilega þann sama dag.
Heilbrigður og hress hafði hann
gengið út til að stússa eitthvað í
garði sínum í frítíma laugardags-
ins og að vörmu spori verður þess
vart að eitthvað amar að honum.
Það e,r stutt leið á Sjúkrahúsið og
það nemur ekki löngum togum þar
til hann er kominn undir læknis-
hendur, en allt kemur fyrir ekki
honum verður ekki bjargað, hann
er látinn.
Svipleg og sorgleg frétt sem
snertir fjölskyldur okkar, gerir
mann annarshugar og utan við sig
og ég stari út um gluggann þar sem
haustið er að keppast við að fella
laufin á trjánum, rauð, gul og græn
falla þau til jarðar yfir fölnandi
blóm sumarsins.
Þannig er mannsæfin lfk og árs-
tíðirnar. En það var ekki komið
haust í lífi hans sem við erum nú
að kveðja. Aðeins sextíu og þriggja
ára að aldri, verður fjölskyldan
hans að sjá honum á bak hinum
góða prúða eiginmanni, föður og
afa. Og það er mikill harmur kveð-
inn að fjölskyldunni i Stekkjar-
holti 24.
Og minningarnar leita á hugann
fjörutíu ár eða lengra aftur í tím-
ann. Ungir og glæsilegir elskend-
ur, Sigríður Sigurbjörnsdóttir og
Árni Danfelsson bundust tryggða-
böndum og leiddust út I lífið.
Verkefnin og ábyrgðin beið þeirra.
Þau settu saman bú og bjuggu
fyrstu árin f húsi móður hennar á
Teig og þar fæddust þrjú eldri
börnin, Helga, sem búsett er í
Skagafirði, Sigurbirna, búsett í
Vestmannaeyjum og Danfel sem
býr hér á Akranesi. Síðan byggðu
þau saman systurnar tvær frá
Teig ásamt mönnum sínum, húsið
í Stekkjarhotli 24, þar sem þau
hafa búið siðan. Og þar fæddust
tvö yngri börnin, Úrsúla sem einn-
ig býr hér í bæ og Friðþjófur sem
enn er í foreldrahúsum. Það er
Fæddur 25. júní 1922
Dáinn 27. september 1985
Einn kunningi minn Jóhann Rein-
hold Axel Hjelm er nú héðan burt
kallaður. Ég hitti hann síðast á
miðborgarsvæðinu og átti við hann
stutt samtal. Þó að hann væri líkur
mér að því leyti að geta verið dálft-
ið mislyndur þá gerði það aldrei
neina breytingu á okkar vinskap.
Hvað viðkemur dauðastundinni
þá vakna upp margar spurningar.
Er tilgangurinn aðeins bundinn
við þessa skammvinnu stund jarð-
mikið og gott verkefni að skila
þjóðfélaginu fimm góðum börnum
og það hefur þeim hjónum tekist
með glæisbrag, enda hafa þau hjón
bæði verið mikið heimilisfólk og
áhugamál þeirra hafa ævinlega
verið börnin og heimilið.
Um leið og ég með þessum fá-
tæklegu orðum kveð Árna Daníels-
son vil ég þakka honum hið ljúfa
og elskulega viðmót sem við heim-
ilisvi
holtinu áttum ævinlega að mæta
hjá honum. Því það var mikil fjöl-
skyldumiðstöð á heimili þeirra
Siggu og Árna.
Eg minnist óteljandi sunnudags
eftirmiðdaga fyrr og síðar þar sem
hópur innan fjölskyldunnar mætt-
ist á heimili þeirra og sat lengi
dags við rabb og kaffidrykkju.
Börnin voru í fylgd með foreldrum
sfnum og hávaðasamt gat orðið í
stofunni í Stekkjarholti þegar líka
unglingarnir í fjölskyldunni voru
mættir. En Árni gekk um hlýr og
rólegur og sagði glaðleg orð við
alla.
Það er erfitt að sjá á bak slíkum
heimilisföður og djúp er hryggð
þeirra konunnar hans, barna,
tengdabarna og afabarna nú þegar
leiðir skiljast og hann er hrifinn
úr hópnum svo langt um aldur
fram.
Það fór ekki neitt mikið fyrir
Árna Daníelssyni í lffinu. Vinnan
lífsins? Nær tilboðið ekki lengra?
Hverjar eru máttarstoðir tilveru-
byggingarinnar? Geta kirkjunnar
menn gefið svar við þeirri spurn-
ingu? Eg hef enga trú á því vegna
þess að þeirra viðmiðun er bundin
við efnishyggjuna. Þeir vita ekki
neitt og hafa ekkert jákvætt svar.
Ráðgátum tilverunnar er ósvarað
e*nn í dag. En trúin á framhald og
æðri tilgang lffsins getur samt
verið staðreynd. En það er ekki
eingöngu bundið við sífelldan Bibl-
fulestur og sálmasöng. Hlutlaus
íhugun getur fært okkur nær sann-
leikanum.
og heimilið það voru þeir tveir
sterku þættir sem hann óf saman.
Ungur drengur varð hann þá eins
og aðrir að fara að vinna fyrir sér
og fór á sjóinn. Síðan lá leiðin
ýmist við störf sjómanns, verka-
manns, við síldarmat eða verk-
stjórn og nú síðustu árin sem
bensínafgreiðslumaður. Hvar-
vetna var hann traustur og eftir-
sóttur góður starfsmaður.
Ég veit að fleirum en mér úr
fjölskyldu okkar er tregt tungu að
hræra þegar Árni er kvaddur
hinstu kveðju, en við vitum samt
að fjölskyldan mun enn f framtíð-
inni hittast á góöum stundum f
Stekkjarholti 24 uppi eða niðri og
eiga saman samverustund, en
hlýja brosið hans verður víðs fjarri
en við munum það samt og sendum
þakkir fyrir það sem við höfum
notið. Samúðarkveðjur mínar vil
ég senda konu hans, börnum,
tengdabömum og barnabörnum,
stjúpmóður og systkinum hans og
fjölskyldunni allri um leið og ég
veit að við öll munum sameinast
í þakklæti fyrir að hafa átt samleið
tryggð og vináttu hins góða vand-
aða drengs.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna
sem horfa eftir þér í sárum trega
þá blómgvast enn og blómgvast ævin-
lega
hið bjarta vor í hugum vina þinna. T.G.
Jóhann Hjelm var fæddur að
Vogi í Færeyjum en kom hingað
til íslands ásamt móður sinni og
systkinum árið 1928 og fór fjöl-
skyldan þá austur til Norðfjarðar
en fluttu svo seinna suður til
Reykjavíkur. Jóhann kom ungur
maður hingað suður og það var
líkt með honum og svo mörgum
öðrum að hann bjargaði sér áfram
í hringiðu hins daglega lífs og lét
aldrei yfirbugast af svartsýni.
Hann var frekar ákveðinn maður
hugarfarslega séð.
Yfirboðskenndaröflin móta
jarðlífið á þann veg að engin eðli-
leg fyrirmynd kemur þar til greina
en sem betur fer eru þau hvimleiðu
öfl ekki alls ráðandi en geta samt
þrátt fyrir það haft sterk neikvæð
ítök.
Jóhann dvaldi hin síðustu ár að
vistheimilinu í Víðinesi. Ég vil að
endingu þakka honum allt gott
sem liðið er.
Þorgeir Kr. Magnússon
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
Minning:
Jóhann Reinhold
Axel Hjelm