Morgunblaðið - 05.10.1985, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER1985
+
Eiginkona mín,
ÁSTATHORSTENSEN,
erlátin.
Gunnar Reynir Sveinsson.
t
Elskuleg móöir okkar, tengdamóðir og ammá,
ÁSGEROUR BJARNADÓTTIR,
Háaleitisbraut 30,
lóst í Borgarspitalanum fimmtudaginn 3. október.
Bjarni Jónsson, Þuríöur Stefánsdóttir,
Herdís Jónsdóttir, Stefán Ragnarsson,
Snaebjörn Jónsson
og barnabörn.
+
Móðursystir okkar,
SÓLVEIG HELGA GUDMUNDSOÓTTIR,
Lambastaóabraut 3,
lést á Dvalar- og elliheimilinu Grund fimmtudaginn 3. okt. Jaröarför-
in auglýst síöar.
Gunnhildur Rögnvaldsdóttir,
Esther Rögnvaldsdóttir.

+
Elskulegi eiginmaöur minn, faöir okkar, sonur og bróöir,
MAGNÚSJÓNSSOON
byggingameistari,
Noröurvangi 48,
Hafnarfiröi,
andaöist i Borgarspítalanum miövikudaginn 2. október.
Einína Einarsdóttir, Rósa Ingibjörg Jafetsdóttir
og börn.
Magnea Magnús-
dóttir - Minning
Fædd 13. nóvember 1912
Dáin 27. september 1985
Magnea Ólöf Magnúsdóttir
fæddist 13. nóvember 1912. Hún
var dóttir hjónanna Magnúsar
Magnússonar og Margrétar Er-
lendsdóttur, sem bjuggu í Trað-
húsum í Höfnum. Magnús var
lengi formaður á áttæringnum
Evu, sem hann gerði út með Giss-
uri bróður sínum og Ólafi Ketils-
syni á Kalmanstjörn. Magnús var
góður sjómaður og aflamaöur,
dagfarsprúður maður og viðfelld-
inn, enda hélst honum vel á út-
róðramönnum. „Magnús siglir
Evu á/og með góðu liði .. “ er
fyrripartur úr gamalli vísu, sem
vertíðarmenn fóru með, enda þótti
þeim gott að komast í skipsrúm
hjá honum. Börn þeirra hjóna
voru fimm, Erlendína og Vil-
hjálmur, sem búa í Höfnum, og
Rannveig og Sigurður, sem bjuggu
í Sandgerði, en eru nú á elliheimil-
inu Garðvangi í Garði, þar sem
Magnea hafði einnig verið að und-
anförnu. Þeir bræður munu
snemma hafa sótt sjóinn, enda
heyrði það til í Höfnunum, þar
sem var eitthvert besta útræði á
Suðurnesjum og ágætir sjósóknar-
ar, en landkostir ekki afar miklir,
bústofn víða óverulegur.
Magnea giftist til Keflavíkur,
Hirti Gunnarssyni, og áttu þau
alla tíð heima á Aðalgötu 6 þar í
gamla bæjarhlutanum. Foreldrar
Hjartar voru Gunnar Árnason
skósmiður og kaupmaður og
Hólmfríður Hjartardóttir kona
hans. Gunnar rak verzlun þar í
húsinu, eins og gamlir Keflvík-
ingar muna. Eftir að Gunnar féll
frá, var um skeið verzlunarrekstur
þar. Ég var víst lítill strákur, þeg-
ar Magga stóð bak við búðarborðið
á Aðalgötu 6, en vel man ég eftir
henni innan um þykka efnis-
stranga og fleira forvitnilegt. Ég
átti þá heima á hæðinni fyrir neð-
an þau Hjössa. Mér fannst þau
alltaf vera afskaplega vingjarnleg
og skemmtileg í tali, og undir það
geta áreiöanlega margir tekið, því
þau hjón voru mjög vel liðin og
áttu marga góða vini. Heimili
þeirra á efri hæðinni var fallegt
og snyrtilegt. Þangað var gaman
að koma, því þeim var gestrisni
ásköpuð og móttökurnar afar hlý-
legar. Ég naut þess líka á stráks-
árum mínum, að þau voru ákaf-
lega barngóð, þó ekki yrði þeim
barna auðið. Þetta kom fram í
margvíslegri þolinmæði. Ég man
til dæmis vel eftir mér úti í kál-
garði, þar sem Magga kenndi mér
allt um líf einstæðra kartöflu-
mæðra, þá góðu ánamaðka og þau
illu illgresi. Svo fór hún líka með
mig alla leið upp í kirkjugarð, og
þar urðu til ýmis umhugsunarefni.
Hjössi ók lengi eigin vörubíl, en
starfaði ríðan í 35 ár hjá Olíufé-
laginu hf. á Keflavíkurflugvelli,
traustur starfsmaður og orðlagður
fyrir glettni. Hann lézt 1. sept-
ember 1982, og hafði ekki gengið
heill til skógar, þó hann bærist
hraustlega af.
Magga fékkst um nokkurt árabil
við verzlunarstörf. En fyrir all-
löngu tók hún að kenna vanheilsu,
fyrst lömunar í handlegg, og átti
hún eftir það erfitt með öll störf.
Hún varð síðar fyrir meiri áföllum
og var nokkur síðustu árin á
sjúkrahúsum og elliheimilunum í
Keflavík og síöast í Garðinum, þar
sem hún andaðist 27. september
síðastliðinn, tæpra sjötíu og
þriggja ára að aldri.
+
Faöirokkar,
BRAGI SIGJÓNSSON,
Hjaröarhaga 42,
lést i Borgarspítalanum 25. september.
Jaröarförin hefur fariö f ram i kyrrþey aö ósk hins látna.
Haukur Bragason,
Helga Bára Bragadóttir,
Sigurjón G. Bragaaon.
+
Útför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
RANNVEIGAR PÉTURSDÓTTUR,
Vallargeröi 8,
fer fram frá Kópavogskirkju mánudaginn 7. október kl. 10.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuö en þeir sem vilja minnast hennar
vinsamlegast láti Krabbameinsfélag islands njóta þess.
Guölaugur Gislason,
Kristjana Guölaugsdóttir, Vilberg Helgason,
Gísli V. Guölaugsson, Björg Steinarsdóttir
og barnabörn.
X
+
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúö og hlýhug
viö andlát og útför eiginmanns mins, fööur okkar, tengdafööur og
afa,
STEINÞÓRS CARLS ÓLAFSSONAR
frá Skagaströnd
Guörún Halldórsdóttir,
Theodór Carl Steinþórsson,
Ólöf Björg Steinþórsdóttir,
Halldór Carl Steinþórsson, Harpa Haróardóttir,
Kristjana Steinþórsdóttir, Indriöi H. ívarsson,
Steinunn Steinþórsdóttir, Karl Rósinbergsson
og barnabörn.
Legsteinar
granít — marmari
Optó alla daga,
•mnig kvöld
oghetgar.
flanct ö.l.
Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
símar 620809 og 72818.
Guömundur Þor-
láksson - Minning
Guðmundur Þorláksson bóndi í
Seljabrekku lést í sjúkrahúsi þ. 30.
september sl. níræður að aldri.
Guðmundur fæddist að Korp-
úlfsstöðum í Mosfellssveit þ. 29.
nóvember 1894 og ólst þar upp með
foreldrum sínum. Um 1920 seldi
faðir hans jörðina, en kaupandi
var Einar Benediktsson skáld, og
bauð hann hærra verð en bónda-
sonurinn gat ráðið við. Einar seldi
svo jörðina bráðlega aftur Thor
Jensen sem gerði hana að stórbýli
svo sem kunnugt er.
Þegar Korpúlfsstaðir voru seldir
fluttist Guðmundur, sem þá var
kvæntur Bjarnveigu Guðjónsdótt-
ur, til Reykjavíkur og starfaði þar
í nokkur ár að ýmsum störfum.
Árið 1927 gerðist hann bústjóri
hjá Guðmundi Kr. Guðmundssyni
að Minna-Mosfelli í Mosfellssveit,
en árið eftir tók hann jörðina á
leigu og bjó þar til ársins 1934.
Það sama vor stofnaði Guð-
mundur nýbýlið Jónssel sem fékk
þó fljótlega nafnið Seljabrekka og
hefir hann búið þar síðan eða þar
til hann seldi dóttursyni sínum
jörðina fyrir tveim árum.
Það var mikil bjartsýni að ráð-
ast í þessa nýbýlisstofnun og
byggja þar allt upp frá grunni, en
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliA
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tiÞ
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu Ifnubili.
þau hjónin bjuggu með fjölskyld-
una í tjaldi fyrsta sumarið. Þetta
tókst og byggt var ibúðarhús, fjós
og hlaða ásamt fjárhúsi. Margir
telja að þetta hafi verið sérstakt
afrek af eignalausum manni, en
Guðmundur var vel kynntur og
þekkti marga ágætismenn sem
studdu við bak þeirra hjóna er
mest lá við.
Þau Guðmundur og Bjarnveig
eignuöust sex mannvænleg börn
og komu þeim öllum vel til manns
en þau tóku einnig fleiri börn í
uppeldi því önnur sex börn fermd-
ust frá heimili þeirra en það segir
sína sögu um heimilisbrag á þeim
bæ. Guðmundur lagði gjörva hönd
á margt á sinni löngu lífsleið og
var mjög félagsiyndur. Hann var
eftirsóttur fundarritari á ýmsum
stærri fundum svo sem í Mjólkur-
félagi Reykjavíkur, Sláturfélagi
Suðurlands og var hann deildar-
fulltrúi í báðum þessum félögum.
Þá var Guðmundur lengi mats-
maður hjá Brunabótafélagi ís-
lands og annaðist ýmiskonar skrif-
stofustörf fyrir suma embættis-
menn sveitarinnar, enda vel ritfær
og listaskrifari. Þá skrifaði hann
margar greinar um hin ólíkustu
mál í blöð og tímarit og að hluta
var hann fréttamaður ýmissa fjöl-
miðla í Reykjavík. Guðmundur
starfaði vel í Búnaðarfélagi Mos-
fellshrepps alla tíð og var einn af
stofnendum Hestamannaféiagsins
Harðar i Kjósarsýslu. Hesta-
mennskan var honum mikið
áhugamál, og hann átti alltaf frá
fyrstu tíð ágæta gæðinga. Hann
var stjórnarmaður í hestamanna-
félaginu um skeið og um langt
árabil fundarritari Landssam-
bands hestamannafélaga.
Guðmundur var vel lesinn og
átti feikna gott bókasafn, en stór-
an hluta af því gaf hann til heimil-
is aldraðra að Hlaðhömrum. Hann
átti einnig gott safn blaða og
tímaritá.
Það var fallegt að sjá, hve
Hjössi hugsaði einstaklega vel um
Möggu í veikindum hennar, meðan
hans naut við. Þau voru svo sam-
rýnd hjón, að hlaut að vekja að-
dáun, og segir nokkuö um gott eðl-
isfar þeirra beggja.
Magga var hávaxin kona og bar
sig vel, lagleg og með fallegt yfir-
bragð. Hún var vel máli farin og
átti létt með að halda uppi
skemmtilegum samræðum, því
hún fylgdist vel með, svo lengi
sem hún hafði heilsuna. Hún hafði
góða hugsun til fólks og lagði þvi
lið, ef hún gat orðið að gagni. Hún
var framtakssöm um margt. Ætli
hún hafi ekki verið ein fyrsta kon-
an í Keflavík, sem ók bifreið — að
minnsta kosti man ég enn, hvað ég
varð undrandi. Það var alltaf
mjög gaman og notalegt að fá þau
Hjössa í heimsókn og endurgjalda
þær heimsóknir; það voru glaðar
stundir.
Það er margt að þakka. Við fjöl-
skyldan sendum aðstandendum
hennar samúðarkveðjur. Drottinn,
veit henni hina eilífu hvíld og lát
hið eilífa ljós lýsa henni.
Sigurður Ragnarsson
Eins og að líkum lætur var oft
þröngt í búi hjá þeim hjónum í
Seljabrekku því mikil var upp-
byggingin og hafist var handa um
framkvæmdir, er hin margum-
rædda kreppa stóð sem hæst. Þau
létu aldrei deigan síga, voru farsæl
og nægjusöm og létu ávallt gott
af sér leiða sem sérstakir verndar-
ar þeirra sem minna máttu sín í
lífinu.
Guðmundur og Bjarnveig voru
vinsæl mjög í sveitinni, ávallt kát
og glöð og kunnu vel að nota tak-
markaðar fristundir.
Býlið þeirra, Seljabrekka, stend-
ur í heiðarbrún Mosfellsheiðar og
þar var fremur harðbýlt enda jörð-
in um 130 metra yfir sjó og gróður
kom seint til á vorin. búið var
fremur lítið en notadrjúgt enda
var vel fyrir öllu séð, bæði mönn-
um og skepnum. Guðmundur var
einn af stofnendum Lionsklúbbs-
ins og naut þess siðustu 2 árin að
búa í húsinu sem klúbburinn gaf
hreppnum, þar sem eru sex íbúðir
fyrir aldraða.
Vinir og kunningjar Guðmundar
þakka nú á kveðjustundu sam-
fylgdina við þau hjónin bæði og
senda fjðlskyldu Guðmundar sam-
úðarkveðjur.
J.M.G.