Morgunblaðið - 17.10.1985, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR17. OKTÓBER1985
Laugavegi 27 • Sími 19660
tilkynnir
Kristjana Arnardóttir, fótaaögeröa- og snyrti-
fræöingur, er flutt úr Sólarlandi og er komin
allan daginn í NN á Laugaveginum, þannig aö
viö getum nú líka boöiö upp á fótaaögeröir
allan daginn.
Alhliða snyrtiþjónusta
Andlitsböð, húöhreinsun, handsnyrting,
vaxmeöferð og sérhæfö þjónusta t
make-up
Ennfremur minnum við á
hin vinsælu námskeiö í kvöld- og dag-
málun. Ljósabekkur á sérgangi i ró og
næöi.
Nýju vörurnar komnar. Mik-
iö litaúrval. Komiö og sjáiö.
Sjón er sögu ríkari.
Knstin Staláns- Krístjana Arnar-
dóttir snyrti- og dóttir fótaaógsróa-
föróunarmsistari og snyrtifraóingur
Bjóöum
meiri og betri
þjónustu
BONNY OG CLYDE
Gamaldags skrautsími. (Jtfit frá gullaldarárum
Bonny og Clyde. Sími sem hittir í mark.
Ármúla 7
Sími 91-68 7870
i
Svar við opnu bréfi Ársæls Guðjónssonar 19. sept.
- eftir Óla H.
Þórðarson
Komdu blessaður Ársæl!.
Þakka þér fyrir bréfið þitt og
þann skemmtilega sendingarmáta
að hafa það opið. Það var ánægju-
leg tilbreyting að fá svona tilskrif.
Langflest bréf sem mér berast á
eigin nafni eru í gluggaumslögum
og boða yfirleitt váleg tíðindi fyrir
budduna. Jafnframt þakka ég þér
hlýleg orð í minn garð um þá
áráttu mína að reyna að bæta hér
umferðarmenningu og koma í veg
fyrir slys.
En það er þetta með bílbeltin.
Veistu það Ársæll, að þessi
undratæki — bílbeltin eiga ein-
mitt 100 ára afmæli í ár, því það
var árið 1885 sem Bandarikjamað-
ur nokkur, Edward J. Claghorn,
fékk einkaleyfi fyrir öryggisbelt-
um í bifreiðum. En þessi snjalla
uppfinning hans var aðallega not-
uð í kappakstursbílum, þangað til
um 1950 að nokkrir bílaframleið-
endur settu þennan merkilega
búnað í „venjulega" bíla. Það
hryggir mig, að nú 100 árum eftir
uppfinninguna skuii enn vera til
menn hér á íslandi sem átta sig
ekki á hinni miklu gagnsemi belt-
anna. Ég er ekki að segja að þú
sért í þeim hópi, en marga hef ég
hitt sem finna bílbeltum allt til
foráttu og eru áratugum á eftir í
hugsun og umfjöllunm um þessi
mál; skilja t.d. ekki að rúllubelti
sem nú má heita að séu komin í
svo til alla bíla eru miklu full-
komnari, þægilegri og betri örygg-
isbelti en boðið var upp á fyrir s.s.
tveimur áratugum. Þessi belti
þvinga menn ekki hið minnsta,
það tekur u.þ.b. tvær sekúndur að
spenna þau — og það sem meira er
— nálægt eina sekúndu að losa
þau. Ég segi og skrifa EINA sek-
úndu að losa þau af sér. En auðvit-
að miða ég þá við að fólk sé vant
bílbeltanotkun og sé vant að
spenna þau og losa. Þess vegna
finnst mér þú falla í gryfju þegar
þú gerir að einhverju aðalmáli
ábendingu Slysavarnafélags ís-
lands í Morgunblaðinu 28. júní sl.
þar sem fólk er hvatt til þess að
kynna sér hvernig á að opna belt-
islásinn. Sú ábending á fullan rétt
á sér þegar fólk t.d. á sumarferða-
lögum tekur sig til og fer að nota
beltin, en gerir það bara svona
„spari". Auðvitað öðlast fólk ekki
á þennan hátt þá reynslu í að nota
beltin sem við hin höfum sem að
jafnaði njótum öryggis þeirra.
Óli H. Þórðarson
„Spá mín er sú að fljót-
íega eftir að Alþingi hef-
ur tekið endanlega
ákvörðun í bílbeltamál-
inu, þ.e. sett alvörulög
um notkun bflbelta með
ákvæðum um viðurlög
ef út af er brugðið, muni
margir í hópi efa-
semdarmanna gjarnan
vilja gleyma fyrri skoð-
unum sínum í þessum
efnum.“
Þetta fyndir þú um leið og þú vær-
ir orðinn þessari dýrmætu reynslu
ríkari. Þess vegna segi ég. Vendu
þig á að nota beltið alltaf — ekki
stundum — og taktu eftir: jafnvel
þótt þú akir um vegi í fjallshlíð-
um, munt þú ekki láta þér detta í
hug að losa það af þér. Þá veistu
að þú getur losað það á andartaki,
m.a.s. um leið og þú teygir vinstri
höndina frá beltislásnum í átt að
bílhurðinni og opnar hana um leið.
Ég skora á þig að ímynda þér
þetta atriði nú þegar um leið og þú
lest þessar línur. ÞETTA ER
EKKERT MÁL.
Almannaskarð
Einmitt þetta atriði kemur við
sögu í fyrsta umferðarslysinu sem
þú tiltekur sem dæmi um dauða-
dóm bílbeltanotenda. Slysið varð í
Almannaskarði 21. apríl árið 1974.
Bíllinn var Ford-jeppi árgerð 1942
— eðlilega ekki búinn bílbeltum.
Þú segir: „Tveir menn voru á ferð
um Almannaskarð og af einhverj-
um ástæðum missa þeir vald á
bílnum og hann fer út af ofarlega
í Skarðsgötunni. Fyrir einhverja
heppni lentu mennirnir út úr bíln-
um í fyrstu veltunni og sakaði
ekki. Eitt og eitt stykki úr bílnum
fannst dreift um skriðuna og að
allra dómi engin lífsvon ef þessir
menn hefðu verið fastir við bíl-
inn.“
Ársæll. Á ég að segja þér hvað
þarna gerðist? Það ætla ég að gera
þótt ég sé ekki vanur að greina
opinberlega frá efni lögreglu-
skýrslna en verð hér að gera und-
antekningu. í fyrsta lagi voru nú
mennirnir þrír en ekki tveir. Ég
sleppi frásögn af aðdraganda
slyssins, en í skýrslunni er þetta
haft eftir ökumanni (eftir að í
óefni var komið): „Reyndi ég þá að
sveigja bifreiðinni upp í skriðuna
til hægri í þeim tilgangi að hægja
ferð en það tókst ekki. Var bifreið-
in þá komin á mikla ferð og ákváð-
um ég og farþegar mínir (letur-
breyting mín) að stökkva út úr
bifreiðinni. Fyrstur stökk farþegi
úr framsæti, síðan kom sá sem
aftur í var fram í bifreiðina og
stökk einnig og ég síðan rétt á eft-
ir. Strax og ég var kominn út úr
bifreiðinni beygði hún til vinstri
og rann út af veginum og niður
skriðuna, endastakkst síðan og
valt niður undir jafnsléttu." Ætl-
ar þú að segja mér, Ársæll, að at-
burðarás sú er hér hefur verið lýst
hefði á einhvern hátt breyst þó
mennirnir hefðu verið í bílbelt-
um? Svar mitt er eindregið og
ákveðið: NEI. Þessa menn hefði
ekki munað hið minnsta um að
losa af sér bílbelti úr því að þeir
gátu gert allt sem að framan
greinir.
Kambanesskriður
Þú tilgreinir umferðarslys sem
þar varð 29. september 1983. Öku-
maður sem þar átti hlut að máli er
mikill „lukkunnar pamfíir, því
talið er að 8 til 9 af 10 sem kastast
út úr bílum fari mun verr með því