Morgunblaðið - 12.11.1985, Side 15

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR12. NÓVEMBER1985
15
Konur — hvad?
— eftir Brit
Bieltvedt
Margt höfum við konur þurft að
heyra um dagana, en þegar áhrifa-
maður í þjóðfélaginu, Magnús
Gunnarsson, framkvæmdastjóri
VSÍ, lætur hafa eftir sér önnur
eins ummæli og birtust í Morgun-
blaðinu þriðjudaginn 28. október
síðastliðinn. tekur steininn úr.
Á bls. 2 í umræddu blaði, er
haft eftir Magnúsi orðrétt: „Maður
hefur verið að gera sér vonir um,
að þær (konur — innskot mitt)
væru að koma í auknum mæli til
atvinnulífsins, en niðurstaðan í
þessari könnun sýnir því miður,
að svo er ekki.“ Síðar í sömu grein
segir Magnús: „Þetta er einmitt
sú kynslóð sem verið hefur að ná
áttunum á kvennaáratugnum og
maður hefði haldið að það hefði
haft einhver áhrif, en það kemur
greinilega í ljós hversu áberandi
það er, að konur sækja ennþá inn
í þessar hefðbundnu kvennagrein-
ar, þ.e. hugvisindi, kennslu og
heilbrigðisgreinar" (tilvitnun lýk-
ur).
Hvað meinar maðurinn? Til-
heyra störf kvenna ekki atvinnulíf-
inu? Veit maðurinn ekki, að auk
þess að sinna flestum heimilis-
störfum, vinna u.þ.b. 80%íslenskra
kvenna utan heimilis? Hvernig
Flosi Kristjánsson (Lv.) og Ágúst Gíslason í minkahúsinu. MorgunbUaið/Bjarni
ísafjörður:
„Höfum heimsins besta
hráefni í Ioðdýrafóður“
— segir Ágúst Gíslason sem er að byggja
loðdýrabú á ísafirði ásamt félaga sínum
Á ÍSAFIRÐI eru að taka til starfa tvö
loðdýrabú. Eru þau í Kirkjubólslandi
í Engidal fyrir botni Skutulsfjarðar.
Karl Aspelund er búinn að byggja 600
fermetra minkahús og Ágúst Gíslason
og Flosi Kristjánsson eru langt komn-
ir með byggingu tveggja húsa, samtals
fyrir 340 minkalæður og 100 refalæð-
ur. Þeir hafa leyfi fyrir 600 minkalæð-
um og 150 refalæðum og hyggjast
stækka húsin síðar.
Blaðamaður hitti Ágúst og Flosa
á dögunum en þeir voru þá önnum
kafnir við smíðarnar. Þeir hafa
báðir verið skipverjar á aflaskipinu
Guðbjörgu, og verður Flosi það
eitthvað áfram. Búið tekur til
starfa á næstu vikum og ætlar
Ágúst að hirða dýrin í vetur. Ágúst
er reyndar vanur loðdýraræktandi,
bjó með refi í Botni í Mjóafirði við
ísafjarðardjúp í tæp þrjú ár. Var
hann eini refabóndinn í Djúpinu
og voru erfiðleikar við fóðuröflun
honum til trafala. Þrátt fyrir það
náði hann framúrskarandi árangri
og var bú hans með mestu frjósem-
ina á landinu eitt árið. Loðdýra-
ræktin togar í Ágúst og nú er hann
að byrja aftur ásamt félaga sínum
af sjónum.
Fengu leyfi til innflutnings
á silfurref
Ágúst sagði að þeir félagar
myndu ná í 300 minkalæður á
Sauðárkrók í byrjun desember. Þá
hefðu þeir fengið leyfi til innflutn-
ings á 50 silfurrefum sem þeir væru
þegar búnir að tryggja sér á einu
besta búi Noregs. Verður bú þeirra
annað silfurrefabúið í landinu því
fyrir eru silfurrefir í sóttkví á Hofi
1 Vatnsdal. „Við fáum annan stofn
og skapast þá möguleikar til blóð-
blöndunar hér innanlands. Við telj-
um alveg sérstakar aðstæður fyrir
silfurrefarækt á íslandi. Bygging-
arkostnaðurinn er 3-5-faldur miðað
við nágrannalöndin en silfurrefur-
inn skilar meiru upp í húsaleigu
vegna þess að hann þarf minna
húsrými en blárefurinn og gefur
mun verðmætari skinn. Þetta er
reyndar gífurlega dýrt fyrirtæki,
hver silfurrefslæða mun kosta 18-
20 þúsund krónur hingað komin, en
skinnin eru það verðmæt að þau
eiga að standa vel undir þessu í
framtíðinni," sagði Ágúst. Hann
sagði að silfurrefurinn væri vand-
meðfarinn og talinn erfiður í hirð-
ingu en silfurrefabúskapurinn á
Hofi hefði gengið mjög vel og væri
því hægt að leita ráða þar og einnig
erlendis ef á þyrfti að halda.
Ágúst hefur kynnt sér skinna-
verkun vel og hafa þeir hug á að
útbúa aðstöðu til skinnaverkunar á
búi sínu á næsta ári með það fyrir
augum að verka skinn fyrir sjálfa
sig og aðra. Þeir ætla að kaupa
loðdýrafóður af Hraðfrystihúsinu
Norðurtanganum á Isafirði sem er
að setja upp fóðurstöð, en einnig
er fóðurstöð á Fiateyri.
„Vestfirðingar seinir ti!“
„Ég tel að vestfirskir bændur
geti mjög aukið við sig í loðdýra-
ræktinni því verstöðvarnar hérna
hafa upp á að bjóða heimsins besta
hráefni til loðdýrafóðurs," sagði
Ágúst. Hann sagði að þorskaf-
skurður væri langbesta hráefnið í
loðdýrafóður. Á Vestfjörðum félli
það til ferskt og í mestum mæli á
þeim tímum árs sem fóðurþörfin
væri mest. Ágúst er líka trúaður á
framtíð loðdýraræktarinnar: „Ég
sakna þess sárt hvað vestfirskir
bændur vakna seint til lífsins i
þessari nýju búgrein, sem er vaxt-
arbroddurinn í landbúnaðnum í dag
ásamt fiskeldinu. Þetta eru einu
greinarnar í landbúnaðinum sem
enn eru opnar og framtíðarmögu-
leikar eru í. Ég tel að þeir menn
hafi skilað góðu verki sem sömdu
5 ára áætlunina fyrir loðdýrarækt-
ina. Það var fyrst þá sem ráðamenn
sáu þýðingu hennar fyrir gjaldeyr-
issköpun þjóðarinnar og þá var
fyrst opnað fyrir fjármagn til loð-
dýraræktarinnar," sagði Agúst.
- HBj.
„Hvers vegna eiga kon-
ur að hlíta ráðum karla
í starfsvali fremur en
eigin löngunum?“
getur þá nokkur fullyrt, að konur
taki lítinn þátt í atvinnulífinu?
Hvílík fyrirlitning á hinum hefð-
bundnu kvennastörfum!
Ég efa ekki, að niðurstöður þess-
arar könnunar, að konur sæki enn
að stærstum hluta í hefðbundnar
kvennagreinar, eru réttar, en því
skyldu konur ekki sækja í þau störf
sem þeim stendur hugur til? Hvers
vegna eiga konur að hlíta ráðum
karla í starfsvali fremur en eigin
löngunum?
Segjum svo, að konur hlýddu
ráðum Magnúsar og skoðana-
bræðra hans og flykktust í hin
dæmigerðu karlastörf, ætli mörg-
um karlinum þætti ekki nóg um
samkeppnina? Hvernig ætla þessir
menn, að samfélagið muni þróast,
ef konur hættu að starfa í leikskól-
um, skólum, elliheimilum, sjúkra-
húsum og hraðfrystihúsum og
beindu starfskröftum sínum að
bifreiðaviðgerðum, pípulögnum og
húsbyggingum? Á þá bara að loka
þessum dæmigerðu vinnustöðum
kvenna eða ætlar Magnús, að
karlar muni taka að sér þessi störf
fyrir þau laun sem í boði eru?
Varla telur hann þessar stofnanir
ónauðsynlegar.
Er það raunverulega skoðun
Magnúsar, að bílaviðgerðir eða
hönnun brúa séu merkilegri störf
en þau, sem varða andlega og lík-
amlega vellíðan fólks?
Við lestur þessarar blaðagreinar
skilur maður hversvega svo hægt
miðar að bæta launakjör kvenna.
Þess er varla að vænta, að úr þeim
málum rætist á meðan áhrifamenn
eins og Magnús hafa slíkar skoðan-
ir á hefðbundnum kvennastörfum
og vanmeta þessi störf eins og
blaðagreinin ber vott um. Ástæða
er til að minna á, að Magnús er
virkur samningsaðili í launamál-
um hér á landi.
Nei, það virðist þurfa hugarfars-
byltingu til þess að karlmenn ljúki
upp augum og viðurkenni mikil-
vægi hefdbundinna kvennastarfa og
þau sjálfsögðu mannréttindi, að
sérhver einstaklingur, kona jafnt
sem karl, geti valið sér það lífsstarf
sem hugurinn stendur til — þá fyrst
er hægt að tala um jafnrétti.
Án samstarfs okkar allra, í öll-
um starfsgreinum, getur samfé-
lagið ekki sinnt hlutverki sínu. Því
eru öll störf, jafnt kvenna- og karla-
störf, mikilvæg og merkileg og ber
að meta þau sem slík.
Borgarnesi 29. október 1985.
Höfundur er húsmódir og nemandi
í félagsrísindadeild Háskóla ís-
lands.
Klingjandi kristall-kærkomin gjöf
KOSTAÍBODA
Bankastræti 10. Sími 13122 — 621812.