Morgunblaðið - 12.11.1985, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR12. NÓVEMBER1985
:shannon:
:datastor:
:datastor:
Allt á sínum staö
meö : shannon :
:datastor:
idatastor:
sKjalaskáp
Ef einhver sérstðk vörzluvandamál þarf aö leysa biöjum viö
viökomandi góöfúslega aö hafa samband við okkur sem
allra fyrst og munum viö fúslega sýna fram á hvernig
ShdHHOH skjalaskápur hefur ,.allt á sínum staö".
Otaöluataðir:
REYKJAVlK Penninn Hallarmúla KEFLAVlK Bókabué KeHavlliur AKRANES Bókaversl . Andrós
Níelsson HF ISAFJÖROUR Bókaverslun Jónasar Tómassonar AKUREYRI Bókaval. bóka- og
ritfangaverslun HUSAVlK Bókaverslun Þóranns Stefánssonar ESKIFJÖRÐUR. Elis Guónason.
verslun VESTMANNAEYJAR Bókabúótn EGILSSTAOfR Bókabúótn Hloóum
SUNDABORG 22 104 REYKJAVÍK SÍMI 84800
Léttur, Ijúfur og þéttur
Þú eyðir u.þ.b. 1/3 hluta œvi þinnar í svefn og hvíld.
Því skiptir það móli að þú veljir góðan kodda, - kodda
sem veitir höfði og hölsi nökvœmlega réttan stuðning.
Latex koddinn er hannaður til þess að mœta ítrustu
kröfum vandlótra notenda og er prýddur fjölmörgum
kostum:
• Hann er gerður úr hreinu nöttúrugúmmíi, - sérstaklega
hreinlegu efni sem hrindir frö sér ryki og óhreinindum og
þolir þvott. Hann er þvf einnig mjög heppilegur fyrir þö
sem þjöst af ofnœmi, asma og heymœði.
• 3000 rörlaga loftgöt sjö um að loftið leikur um koddann
að innanverðu, - einstakt loftrœstikerfi sem tryggir
jafnframt að koddinn heldur övallt lögun sinni, er mjúkur
og fiaðurmagnaður.
Haltu þér fast! - Verðið kemur ö óvart!
Haltu þér fast! - Verðið kemur ö óvart! \f0
Við erum með tvœr gerðir af Latex kcxldum: i.f\l
Mýkri gerð á kr.600.- Stífari gerð á kr.712.- 5® x
DbnlopíllO
LVéTADUn
Dugguvogi 8-10
Síml 84655
p fógtnil S>1
n £ Áskriftcirsíminn er 83033
Listamiðstöðin Svía-
virki og Níels Hafstein
Þad var sögulegur dagur í norrænni menningarviðleitni er Sonja krónprins-
essa Noregs opnaði aðalbyggingu Svíavirkis nú í sumar. Hér sést hún ásamt
Merettu Jukkuri við þá hátíðlegu athöfn.
Myndlist
Bragi Ásgeirsson
í Morgunblaðinu 22. október sl.
birtist athugasemd frá Níelsi
Hafstein, ritara stjórnar Nýlista-
safnsins, vegna greinar minnar um
formlega opnun aðalbyggingar
Listamiðstöðvarinnar Sveaborg nú
í sumar. Grein mín birtist 17.
september.
Níels Hafstein er mikið niðri
fyrir og segir mig hafa rangfært
staðreyndir varðandi þátttöku
Nýlistasafnsins. Hann hefur grein
sína á því að segja mig hafa notað
mikinn hluta greinar minnar í að
úhúða Nýlistasafninu, og að ég
finni því allt til foráttu. Hvort
tveggja er rangt, því að hið fyrsta
þá er ekki nema lítill hluti greinar
minnar sérstaklega helgaður hlut
Nýlistasafnsins, og svo tók ég
einungis fyrir þátttöku safnsins á
þessari einu sýningu, en alls ekki
starísemi þess almennt. Fram-
slátturinn dæmist þvi neðanjarð-
arrök.
Þetta upphaf gerir að sjálfsögðu
skrif Níelsar ákaflega hæpin og
lítt svaraverð, en það er alvarlegt
mál, er hann segir mig hafa komið
fram með rangfærslur um um-
rædda sýningu og sætti ég mig
alls ekki við þann misvísandi
framslátt.
Meginkjarninn i umfjöllun
minni um hlut Nýlistasafnsins á
umræddri sýningu var vísun til
þess, að viðkomandi hefðu ekki
farið eftir þeim reglum, er þátttak-
endum voru settar í upphafi. Var
þess m.a. sérstaklega óskað, að
innsend verk væru ekki mjög stór
og fyrirferðarmikil né viðkvæm
fyrir hnjaski og skemmdum.
Þetta eru í raun alþjóðleg
ákvæði um flestar meiri háttar
sýningar því að sjálfsagt er hér
mikið í húfi vegna vátryggingar
verkanna og uppsetningu þeirra í
sýningarrýminu.
Þessi ákvæði ættu í raun að vera
óþörf og óskráð lög, er samviska
hvers einasta listamanns býður
honum að halda í heiðri. En á því
hefur því miöur bersýnilega verið
mikill misbrestur, og því hefur
þetta ákvæði, skýrt og skorinort
verið sett inn í alþjóðlegar sýning-
arreglur.
Sjálfur hef ég sem fyrrum með-
limur og formaður sýningarnefnd-
ar FlM þurft að taka afstöðu í
leiðindamálum, er skara þennan
vettvang og orðið vitni að ótrúlegri
lágkúru og öfugsnúnu siðgæði hér.
Ég samdi því sýningarreglur fyrir
félagið, er ég vann upp úr alþjóð-
legum reglum í þessum efnum.
Lagði ég og sérstaka áherslu á
þetta atriði.
Eðlilega fór það sérstaklega illa
í mig, er ég uppgötvaði, að augljóst
var, að þessar reglur höfðu ekki
verið virtar nægilega vel varðandi
sýninguna á Sveaborg. Ég fékk svo
staðfestingu á því, er heim kom,
og ég fékk reglurnar upp í hend-
urnar.
Það er rétt, sem Níels Hafstein
segir, að sýningarsölunum hafi
verið skipt niður þannig, að hvert
land fékk ákveðið rými og verkun-
um var yfirleitt dreift þannig, að
þau nytu sín sem best. Undantekn-
ingin var hér íslenska deildin, því
að henni var skipt í tvo afmarkaða
hluta nema að því leyti, að tvö
viðkvæmustu verkin voru sett
innan um málverk Listasafns Is-
lands — tvö verk, sem bæði voru
í eðli sínu og uppsetningu andstæð
sýningarreglunum að mínu mati
og sköpuðu strax á fyrsta degi
óþrif kringum verk Listasafns
íslands.
Þá má geta þess, að sýningar-
gesti nokkrum héðan frá tslandi
kom þetta allt einnig spánskt fyrir
sjónir nokkru seinna og spurðist
fyrir um ástæðuna. Fékk hann það
svar, að þannig hefðu fulltrúar
Nýlistasafnsins víst viljað hafa
það...
Hér er enginn að dæma um
verkin í sjálfu sér, heldur vægast
sagt óheppilega staðsetningu
þeirra.
I grein Níelsar segir og, að sam-
band hafi verið haft við listsagn-
fræðinginn frú Merettu Jukkuri,
umsjónarmann sýningarinnar, og
hafi hún verið mjög undrandi og
sár yfir rangfærslum Braga Ás-
geirssonar.
Hér er málum nokkuð blandað,
því að umrædd Meretta Jukkuri
var einmitt stödd hér á landi og
hafa viðkomandi rætt við hana
hér, en ekki haft samband við hana
yfir hafið.
Það væri og næsta fróðlegt að
vita, hvernig Nýlistasafnsmenn
hafa hagað orðum sínum og mál-
flutningi, og hví var ég ekki kallað-
ur á fundinn til að standa fyrir
máli mínu? Og hví mótmælti ekki
Meretta Jukkuri umsvifalaust
ummælum mínum persónulega eða
birti athugasemd í Mbl.?
Ég er vel kunnugur Merettu
Jukkuri og hef haft við hana
ánægjulegt samstarf og vona, að
svo verði áfram og ávallt.
Ekki hefði staðið á mér að leið-
rétta allar meintar rangfærslur,
hafi þær einhverjar verið, sem mér
virðist þó ekki.
Ég vissi ekki fyrr en ég las grein
Útlifaðar
Kvlkmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Tónabíó: HAMAGANGUR I
MENNTÓ — Joy of sex ‘á
Leikstjóri Martha Coolidge.
Aðalhlutverk Colleen Camp,
Ernie Hudson. Bandarísk frá
1984, gerð af Paramount.
Það er vissulega ánægjulegt
að sjá að þeir sem semja textann
við auglýsingar kvikmyndahús-
anna í dagblöðunum, gera orðið
tilraunir til að lyfta honum af
því ofur lága plani sem hann
hefur dormað á allt frá tímum
Bíópetersen. Hér hafa löngum
blasað við augum útslitnar klisj-
ur og örmagna lýsingarorð sem
fara fyrir brjóstið á lesendum.
Menn reyna að sjálfsögðu að
selja sína vöru og allar upplýs-
ingar um efni, aðstandendur og
listamenn þá sem lagt hafa
myndinni lið eru vel þegnar og
ágætar. En smeykur er ég um
að gömlu frasarnir séu orðnir
harla neikvæðir.
Þegar litið er á auglýsinga-
texta Hamagangs í Menntó,
(nafnið sjálft gömul lumma),
kemur í ljós romsa: „Ofsafjör-
ug... pínudjörf, ný amerísk
grínmynd", og síöan það sem á
að vera rúsínan í pylsluendanum,
og reynt er að framreiða að hætti
þess aldurshóps sem mestar
lummur
vonir eru bundnar við að rekist
inn á myndina „ .. .sem fjallar
um tryllta menntskælinga og
víðáttuvitlaus uppátæki
þeirra...“
Ekki gengur þetta. I ljós kem-
ur við skoðun, að umrædd mynd
á því miður fátt af þessum lýs-
ingarorðum né háfleygu útlegg-
ingum skilið. En það sem hefur
vakað upphaflega fyrir framleið-
endum myndarinnar hefur sjálf-
sagt verið eitthvað í áttina við
textann. Og höfundur hans er að
selja það sem hann hefur vonast
til að sé efni myndarinnar. En
Hamagangur í Menntó er ekkert
annað en enn eitt, vesælt, stein-
dautt og andlaust, (og gjörsam-
lega náttúrulaust, varið ykkur á
bandaríska heitinu), afkvæmi
unglingamyndadellunnar. Flest
það sem fyrir augun ber hefur
oft sést áður og heldur betur
gert. Myndin komst reyndar á
síður blaða, um það leyti sem átti
að fara að dreifa henni til sýn-
inga vestan hafs. Sú frægð var
af endemum. Stjórnendur háðs-
blaðsins National Lampooh, sem
stóðu að baki þessarar og nokk-
urra annarra grínmynda á síð-
astliðnum árum, voru svo óhress-
ir með þetta afkvæmi sitt að
þeir afneituðu því; létu fjarlægja
nafn blaðsins úr titli og af
plakötum myndarinnar, kalla
þeir þó ekki allt ömmu sína. Nóg
sagt.