Morgunblaðið - 15.11.1985, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR15. NÓVEMBER1985
Ásta S. Bjarna-
dóttir - Minning
Fædd 20. júlí 1907
Dáin 7. nóvember 1985
Og dagurinn leiö í djúpið vestur,
og dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum — andartak,
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn — og sólina allt í einu
i austrinu risa sjá.
(T.G.)
Eg þakka ömmu minni fyrir allt
sem hún hefur gert fyrir mig
gegnum lífið. Hún var mér svo
mikils virði.
Ásta Sigrún í Danmörku
Svo er sagt að eitt sinn skulu
allir deyja. En einhvern veginn
fannst okkur þetta ekki eiga við
um ömmu okkar. Hún skilur stórt
skarð eftir sig í hjörtum okkar og
það skarð reynum við að fylla með
björtum og fallegum minningum
um hana.
Amma á Grettó var einstaklega
góð kona og aldrei gat hún hugsað
neinum manni nema gott eitt og
alltaf sá hún björtu hliðarnar á
hverju máli. Hún æðraðist aldrei
og þrátt fyrir sín erfiðu veikindi
undanfarin ár tók hún alltaf lífinu
með brosi á vör og hafði meiri
áhyggjur af hvernig öðrum liði en
sjálfri sér.
Er við látum hugann reika til
baka minnumst við allra gleði-
stundanna og birtunnar sem við
fengum hjá henni ömmu okkar. í
æsku okkar systkinanna var alltaf
jafn gaman að fara í kaffi niður á
Grettó. Voru ánægjustundirnar
þar margar og eftirminnilegar.
Alla tíð var hún tilbúin að rétta
okkur hjálparhönd og alltaf var
maður fegin að geta leitað til
ömmu ef eitthvað bjátaði á, því
alltaf gat maður treyst henni.
Nú, þegar tími jólanna nálgast,
segjum við: „Af hverju var hún
ekki hjá okkur ein jólin enn?“ Við
því er ekkert svar, en við vitum
að hún er í góðum höndum, því
samkvæmt okkar trú tekur annað
líf við af þessu. En f hugum okkar
munu endurminningarnar um
hana lifa.
Ásta Björk, Jón Ingi, Gunnar,
Ármann Haukur.
Elskuleg föðursystir mín, Ásta,
er látin. Hún hét fullu nafni Sess-
elja Ásta. Dóttir Sigríðar Jóns-
dóttur og Bjarna Jónssonar í
Gerði, Innri-Akraneshreppi.
Ung giftist hún Ármanni Guð-
mundssyni byggingameistara frá
Kúludalsá í sömu sveit, hann er
látinn. Þeim varð sex barna auðið,
og lifa fimm þeirra foreldra sína.
Dóttir þeirra, Vilhelmína, lést
barn að aldri. Þau sem eftir lifa
eru: Valgerður, Halldóra, Anna,
Guðmundur og Ármann Örn, öll
afbragðs fólk.
Oftast verður manni orðfátt,
þegar maður vill segja margt og
svo er mér nú farið. Alla tíð hefur
Ásta frænka verið stór þáttur í
lífi mínu. Frá því ég man fyrst
eftir mér og fram undir fermingar-
aldur bjuggu þau, hún og Ármann,
í næsta húsi við foreldra mína, þá
var heimilislífið allt öðruvísi en
nú er. Systkin voru systkin, konur
voru heima og hugsuðu um börn
og bú og manneskja var mann-
eskja, hvort sem það var karl eða
kona.
Þegar mér sem barni og ungling
þótti eitthvað að heima, var alltaf
hlaupið til Ástu frænku. Hún átti
alltaf eitthvað gott til að stinga
upp í litla óþekka stelpu, svo og
þetta yndislega hlýja viðmót, sem
henni var alla tíð svo eiginlegt.
Ég hlakkaði til allt árið í
bernsku að fara í jólaboðin hjá
henni og fá allar fínu kökurnar,
sem hún var snillingur í að baka
og skreyta.
Ég minnist ferðanna, sem ég
fékk að fara með henni, dætrum
og Ármanni upp á Akranes. Svona
gæti ég lengi talið.
Eftir að ég gifti mig og eignaðist
börn hafði hún í allmörg ár þann
skemmtilega hátt á að koma á
afmælisdegi elstu dóttur minnar
og gefa öllum börnunum mínum
sokka ásamt litum og litabók. Hún
heimsótti mig alltaf á afmælisdegi
mínum, meðan hún gat farið milli
húsa, síðustu árin hringdi hún.
Þegar ég kom til hennar, sem
var allt of sjaldan síðustu árin, og
spurði hvernig henni liði, var svar-
ið alltaf það sama: „Vel, en þér
elsku litla stúlkan mín?“ Þannig
var Ásta frænka. Það var ekki
spurning hvernig henni liði, heldur
hvernig hinum, sem henni þótti
vænt um, liði.
Alla tíð fylgdist hún með öllu
sem var að gerast í „þjóðfélagslegu
vafstri" eins og hún orðaði það
einu sinni við mig.
Barnabörn hennar voru henni
ákaflega mikils virði svo og þeirra
makar og börn.
Heimili hennar var hlýlegt og
fallegt, blómin hennar voru yndis-
leg og gestrisni hennar var frábær.
Góð kona er gengin, ég sakna
hennar og góðu gömlu daganna,
sem henni fylgdu.
Foreldrar mínir, Böðvar og
Ragnhildur, ég og fjölskylda mín
sendum börnum hennar, barna-
börnum, tengdabörnum og öðru
tengdafólki hennar innilegar sam-
úðarkveðjur.
Hvíli hún í friði.
Bróóurdóttir, VB
I dag verður til moldar borin
Ásta S. Bjarnadóttir, fædd að
Gerði í Innra-Akraneshreppi í júlí
1907.
Foreldrar Ástu voru Sigríður
Jónsdóttir og Bjarni Jónsson út-
vegsbóndi. Ásta kom í þennan
heim þegar sólin skein hæst og
vermir mest börn þessa lands.
Fjölskvalaus hjartahlýja til
allra er hún kynntist lýsti sér í
mildu viðmóti og yfirveguðum
orðum er fólu í sér virðingu hennar
til hins góða er ríkja skal í sam-
skiptum manna.
Gjafmildi Ástu náði langt út
fyrir fjölskyldutengsl. Jafnt á
veraldlegum hlutum sem uppörv-
andi orðum til þeirra er þess
þurftu með.
Ásta S. Bjarnadóttir andaðist í
Landspítalanum 7. nóvember sl.,
eftir erfiða sjúkdómslegu. Á hand-
lækningadeild spítalans naut hún
bestu læknishjálpar og aðstoðar
hjúkrunarliðs.
Kærleiksríkan stuðning barn-
anna mat hún mikils allt til þeirra
stundar „er umbreytingin átti sér
stað“, en þá lét hún eftirfarandi
orð falla: að nú liði sér vel.
Megi þessi síðustu orð hennar
verða eftirlifandi börnum hennar
huggun í harmi.
Ásta ólst upp í foreldrahúsum
til sautján ára aldurs, en flutti þá
inn á heimili Þorláks ófeigssonar
byggingarmeistara og konu hans,
Önnu Guðnýjar á Laugavegi 98 í
Reykjavík. Þorlákur og Anna voru
miklir vinir foreldra Ástu.
Á heimili þeirra hjóna nam hún
hússtjórnarlist af önnu Guðnýju
og síðar matargerðarlist á Hótel
Skjaldbreið.
+ Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi, ÞÓRÐUR V. BENJAMÍNSSON fyrrverandi bóndi í Hergilsey, sem lést 10. nóvember veröur jarösunginn frá Stykkishólmskirkju laugardaginn 16. nóvemberkl. 11.00. Þeim sem vildu minnast hans er bent á sjúkrahúsiö í Stykkishólmi. Ferö verður frá Umferöarmiðstööinni sama dag kl. 6.30. + Eiginmaöur minn, TORFI GUDBRANDSSON, Suðurgötu 12, Keflavík, veröur jarösunginn frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 16. nóv. kl. 14.00. Fyrir hönd aöstandenda.
Þorbjörg Siguröardóttir, Elín Sigurjónsdóttir.
börn, tðhydiiböi'ii, bðrnðböm oy bðrnðbðrnðbörn.
J_
+ Fóstursystir mín, RÓSA JÓNASDÓTTIR frá Þverdal í Aöalvík, til heimilis á Rauöalæk 22, T Einlægar þakkir til allra sem sýnt hafa okkur samúö viö andlát móöur okkar og tengdamóöur, MARGRJETAR ÁRNADÓTTUR. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Droplaugarstaöa fyrir frá- bæra umhyggju viö hina látnu sl. þrjú ár.
verður jarösungin frá Laugarneskirkju föstudaginn 15. nóvember kl. 13.30. Fyrir hönd okkar systkinanna og annarra vandamanna, Hildur Pálsdóttir, Halldór Þorbjörnsson, Jónína Pálsdóttir, Franz Pálsson, Einar Pálsson, Valgeröur Briem.
Ingimar Guðmundsson.
+
+ Móöirokkar, LÁRA ELÍN SCHEVING GÍSLADÓTTIR, Efrí-Brunastööum, Vatnsleysuströnd, verður jarösungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfiröi í dag kl. 13.30. Börnin. Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð og hlýhug viö andlát og útför HALLDÓRU FRIÐRIKSDÓTTUR fyrrverandi skólastjóra frá Efri Hólum, Sigurlaug Siguröardóttir, Guörún Siguröardóttir, Siguröur Blöndal, Björn Sigurösson, Hannelore Sigurösson, Vilborg Siguröardóttir, Vikar Pótursson, barnabörn og systkini.

+ Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir, amma og langamma, AUÐUR PÉTURSDÓTTIR, Hólabrekku, Míöneshreppí, + Þakka innilega auösýnda samúö og vináttu vegna andláts og útfarar eiginmannsmins, GUDMUNDAR SIGURÐSSONAR, Óttarstööum. Fyrir hönd ættingja og vina.
andaöist í sjúkrahúsi Keflavíkur 10. nóvember sl. Útför hennar verður gerö frá Útskálakirkju laugardaginn 16. nóvemberkl. 13.30.
Kristofer Jónsson, Páll Kristofersson, Ingibjörg Gestsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Helga Guömundsdóttir.
Meðan Ásta dvaldi hjá þeim
hjónum á Laugavegi 98 var við
nám hjá Þorláki verðandi húsa-
smiður, Ármann Guðmundsson,
ættaður frá Kuldalsá í Akranes-
hreppi. Með Ástu og Ármanni
tókst gagnkvæm virðing og traust
er innsiglað var með giftingu 13.
nóvember 1926.
Ármann lést 16. ágúst 1974 er
þau voru á ferðalagi með m.s.
Lagarfossi. Ásta og Ármann eign-
uðust sex bðrn, en eitt barnanna
andaðist í æsku.
Eftir lifa: Valgerður, gift Krist-
bergi Guðjónssyni; Halldóra, gift
Benedikt Jónssyni; Anna Guðný,
gift Hermann Bridde; Guðmundur,
giftur Viktoríu Ólafsdóttur; Ár-
mann Örn, giftur Freyju Jóns-
dóttur.
Ásta og Ármann hafa nú eignast
35 afkomendur.
Ásta reyndist manni sínum
traustur förunautur. Hann var
umsvifamikill húsasmiður og síðar
á starfsferlinum stofnaði hann
byggingarfélagið Ármannsfell hf.
Eftir andlát Ármanns tóku synir
hans Guðmundur og Ármann Örn
við stjórn og rekstri fyrirtækisins.
Síðustu áratugina bjuggu Ásta
og Ármann á Grettisgötu 56 hér í
borg. Það var föst venja á helgi-
dögum að börn þeirra og barna-
börn kæmu saman niður á Grettó,
en svo kölluðu ömmubörnin heim-
ili þeirra jafnan sín í milli. Þar
ríkti gleði og umhyggja frá hendi
ömmu og afa og óspart var neytt
af hlaðborði húsmóðurinnar sem
bar vott um þekkingu og myndar-
skap. Öll hjúskaparár Ástu var
heimabakað brauð aðalsmerki
kaffiborðsins og auk ættingja og
vina naut skrifstofufólk Ármanns-
fells góðs af meðan starfsemi þess
fór fram í sama húsi.
Ásta S. Bjarnadóttir var ljóðelsk
kona og fór oft með kvæði og sálma
en í fárra viðurvist.
Orð fór af bókalestri hennar og
ekki var það sjaldgæft að bækurn-
ar hafi numið hálfu hundraði eftir
árið sem hún las.
Hún vitnaði oft í þessar bækur
þegar höfundana bar á góma og
af spunnust fjörugar umræður um
efni bókanna því hún myndaði sér
ávallt ákveðnar skoðanir um það
efni sem hún las.
Síðustu árin tók hún virkan þátt
í almennu félagsstarfi aldraðra.
Fyrst á Hallveigarstöðum og
seinna að Norðurbrún, félags-
heimili aldraðra borgara.
Ástu var mjög annt um velferð
ættingja og vina og var kærkomin
í öll fjölskylduboð, því frá henni
ljómaði gleði að vera í samvistum
með sínum nánustu.
Við Anna hefðum farið margs á
mis ef við hefðum ekki átt þess
kost að fara ótal dagsferðir með
Ástu og nánum ættingjum mínum
um nærliggjandi sveitir sl. sautján
ár.
í þessum ferðum fengum við
lifandi lýsingar á æskustöðvum
foreldra okkar, staðarnöfn og
munnmæli sem gáfu öllu umhverf-
inu ferskan blæ af fortíðinni.
í dag er ég kveð tengdamóður
mína hinsta sinni minnist ég
margra vinahóta í minn garð, og
við fjölskyldur sona minna, með
þakklæti í huga.
Með sárum söknuði minnast
ömmu sinnar í dag, Jóhann, sem
er staddur við skyldustörf í Banda-
ríkjunum, Ásta, sem er búsett í
Danmörku, og Vilhelmína og fjöl-
skylda.
Megi góðvild og birta fylgja
Ástu til móts við almættið.
Blessuð sé minning hennar.
Hermann Bridde