Morgunblaðið - 28.11.1985, Qupperneq 58
58
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. NÓVEMBER1985
„ H«nn h«fur cUdrci v/eW& sérlega.
jpoWnmóbur. ••
^27
... að tala til
hans með ástar-
orðum.
TM Rag U.S. Pat Ott -a* rtghts rawvad
© 1981 Loa Angatas Ttmas Syndicate
Af hverju ekur þessi bjáni
fyrir framan svona nálægt
okkur?
Með
morgimkaffinu '
HÖGNI HREKKVISI
Atvinnumál fatlaðra
Einn leiður skrifar.
Mig langar til að spyrja hvort
fötluðum sé bannað að vinna úti á
hinum almenna vinnumarkaði.
Ég er 65% öryrki og fæ enga
vinnu. Ég hef margoft sótt um en
alltaf fengið neitun. Það er margt
sem ég gæti gert ef ég fengi þægi-
legt starf. Hvers eigum við að
gjalda að fá ekkert að gera. Telj-
umst við ekki nýtir þjóðfélags-
þegnar, því eins og stjórnarskráin
segir, þá eiga allir sama rétt á
Skiphóll heitir hóll undir
miðju Hvammsfjalli við Hval-
fjörð. Þar stendur einstakur
klettur, líkastur kaktus í lögun á
mjólum stöpli. Hann heitir
„Prestur" en er þekktastur undir
nafninu „Staupasteinn". Vafa-
vinnu. Er stjórnarskráin þá
ómerkt plagg?
Mér finnst að atvinnurekendur
Skírnin
Amma og afí hringdu:
Þannig er, að 16. maí síðastlið-
inn var fyrsta barnabarnið okkar
skírt. Þetta var merkur dagur í
lífi fjölskyldunnar og til að varð-
laust vegna þess að hann líkist
vínstaupi að lögun.
Stönzum nú hjá staupastein
ogstörumútíbláinn.
Það verður aldrei af því mein
þó út sé vakin þráin.
Gestur
ættu að taka saman höndum og
hjálpa þeim sem minna mega sín
í þjóðfélaginu.
er týnd
veita minninguna var athöfnin
tekin upp á myndband. En því
miður var spólunni skilað í mis-
gripum fyrir aðra til myndbanda-
leigunnar Goðatúni 2. Nú er búið
að leita þar dyrum og dyngjum
en enn hefur ekki verið haft upp
á myndinni. Ekki tekst mér held-
ur að ná tali af ólafi Ragnarssyni
sem leigði myndbandafyrirtækið
þegar óhappið varð.
Þessi stutta skírnarathöfn er
engum til ánægju nema okkur og
því bið ég þá, sem hafa spóluna
undir höndum, að skila henni til
myndbandaleigunnar. Einnig er
hægt að hafa samband í síma
43371.
íslenskur Staupasteinn
Víkverji skrifar
Helst mátti skilja umræður í
sjónvarpinu á sunnudags-
kvöldið á þann veg, að það væri
niðrandi að tilheyra „fyndnu kyn-
slóðinni" í hópi íslenskra rithöf-
unda. Bókmenntafræðingar lögðu
spurningar á þann veg fyrir þá
Þórarin Eldjárn og Pétur Gunn-
arsson, rithöfunda, að þeir urðu
að verja þessa nafngift. Víkverji
verður hreinskilningslega að játa,
að honum var ekki ljóst fyrr en
þarna, að við ættum við þennan
vanda að glíma í íslenskum sam-
tíma-bókmenntum.
Rithöfundar hafa löngum verið
gamansamir hér á landi. Það sann-
aðist til dæmis vel í sjónvarpinu
þetta sama kvöld, þegar rætt var
við Halldór Laxness. í fréttatíma
var hann spurður nokkurra spurn-
inga vegna endurútgáfu á bók hans
í Austurvegi. f sama þætti og þeir
Pétur og Þórarinn sátu fyrir svör-
um var Halldór beðinn að rifja upp
það, sem honum þótti markverð-
ast, þegar hann fékk Nóbelsverð-
launin fyrir 30 árum. Hvort
tveggja var bráðfyndið.
Fréttamaðurinn spurði Halldór
meðal annars að því, hvort hann
hefði dáð Stalín. Svarið var eitt-
hvað á þann veg, að Stalín hefði
verið gamansamur stílisti, sem
skrifaði texta, er var auðskilinn
börnum ogólæsum.
Þessi lýsing á sovéska einræðis-
herranum er svo nýstárleg, að
engum dettur í hug að setja hana
í samband við „fyndnu kynslóðina"
nú á tímum, enda voru margir
þeirra, sem rituðu íslenskar bækur
á stalínstímanum kenndir við
„rauða penna" eins og kunnugt er.
XXX
Hf Skáldatíma, sem út kom
1963, segir Halldór Laxness
meðal annars um Stalín: „Það
verður aldrei tölum talið hvað
Stalín var skrýtinn maður; — og
skemmtilegur ef öll siðferðisvand-
lætíng er látin lönd og leið; í raun-
inni ekki ólíkur einhverskonar
þussa." Og Halldór Laxness segir
þessa sögu af gyðingaofsóknunum,
sem Stalín hóf eftir að Hitler var
allur.
„Hann skipaði svo fyrir að máls-
metandi gyðíngar skyldu eltir uppi
hvar sem þeir fyndust og færðir í
fángabúðir. Prófessor Mikhúels
gekk til hans í veislu i Kreml 1948
þar sem einræðisherrann lék á
alsoddi og bað hann að þyrma
kynbræðrum sínum, mentamönn-
um og lista sem þá dúsuðu í fánga-
búðum. Stalín svaraði honum því
einu að slíkar fyrirbænir væru
tómt mál, og bætti við: „Þessi
stefna liggur í loftinu á vorum
dögum". Rétt á eftir fanst Mik-
húels dauður einsog fyr segir
ásamt fylgdarmanni sínum fyrir
utan Minsk, en þángað hafði hann
verið gabbaður ómerkilegra er-
inda. Það var sögð ófrávíkjanleg
regla Stalíns að kæmi A til h»ns
í forbón fyrir B, þá lét hann ófrá-
víkjanlega drepa A fyrstan."
XXX
HVið getum fagnað því, að
fyrirgreiðslupólitíkusar
samtímans fylgja ekki ófrávíkjan-
legum reglum af þessu tagi. Raun-
ar er þessi réttlausa veröld okkur
svo fjarlæg, að við getum með engu
móti sett okkur í spor þeirra, sem
í henni búa. Þegar Michael Voslen-
sky, hinn landflótta Rússi, sem
best hefur sagt frá stjórnarháttum
arftaka Stalíns í Kreml, var hér á
landi fyrir skömmu, lýsti hann
ógnarstjórn Stalíns. Hann var
spurður, hvort meiri ótti hefði ríkt
í Moskvu á ógnarárunum fyrir
síðari heimsstyrjöldina eða í stríð-
inu sjálfu. Voslensky þurfti ekki
að hugsa sig lengi um. Hann sagð-
ist hafa verið miklu hræddari á
ógnar- en stríðsárunum.
Voslensky sagði, að hefði heyrst
í bifreið á fáförnum strætum,
hefðu allir gripið andann á lofti
og beðið í ofvæni eftir því, hvar
hún stöðvaði. Enginn var óhultur
og fulltrúar ógnarlögreglunnar
höfðu þann hátt á að ráðast inn á
heimili manna fyrirvaralaust.
Skröltið í lögreglubílnum var eina
viðvörunarmerkið og jafnvel
óhugnanlegra en vælið í loft-
varna-lúðrunum, sem boðuðu þý-
skar sprengjuárásir.
I