Morgunblaðið - 09.01.1986, Side 37
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR1986
37
Kristrún Kristófers
dóttir — Minning
Fædd 17. september 1920
Dáin 31. desember 1985
Andlát mágkonu minnar, Krist-
rúnar Kristófersdóttur, eða Dúddu
eins og hún var að jafnaði kölluð,
kom ættingjum og vinum ekki á
óvart. Eins og við fundum fyrir
nálægð áramótanna gerðum við
okkur ljóst að lífshlaupi hennar
væri senn að ljúka. Og rétt í þá
mund er árið leið í aldanna skaut
kvaddi hún þennan heim. En Dúdda
átti bjargfasta trú á annað líf að
loknu þessu og þar þráðí hún endur-
fundi við látna ástvini.
Kristrún var fædd og uppalin í
Fremri-Hvestu við Amarfjörð og
var einkadóttir og næstelst fímm
bama þeirra hjóna Ingibjargar
Halldóm Gestsdóttur og Kristófers
Kristóferssonar er þar bjuggu. Þau
em nú bæði látin og einnig tveir
synir þeirra, en eftirlifandi em
bræðumir Bjami bóndi í Fremri-
Hvestu og Guðbjartur kennari í
Reykjavík. Kristrún var tvígift.
Fyrri mann sinn, Elías Jónsson,
missti hún eftir skamma sambúð.
Þau eignuðust þijú böm, Ingi-
björgu, Pétur Þór og Bryndísi, sem
öll em látin. Seinni maður hennar
er Kristján Þ. Ólafsson bílstjóri en
þeirra böm em tvö, Sigríður og
Kristófer, sem bæði hafa stofnað
heimili og em búsett á Vestfjörðum.
Áramótin marka að jafnaði tíma-
mót í lífí okkar allra. Þau em stund
óska og fyrirheita en ekki síður
skilnaðarstund til þess að leita á
vit minninganna og þakka það sem
gott er. Og nú við andlát Dúddu
er vissulega margs að minnast og
margt að þakka. Minningamar
sækja fram í hugann hver af ann-
arri, dýrmætar minningar um ótal
góðar samverustundir og hvort
heidur var í gleði eða sorg þá var
hlutdeild Dúddu þar alltaf mikil.
Dúdda var á margan hátt sér-
stæð kona. Hún átti dug og dreng-
skap í ríkum mæli og öll hennar
skaphöfn einkenndist öðm fremur
af þessu tvennu. Allt vol og víl var
henni lítt að skapi og nærvera
hennar var jafnan skemmtileg og
uppörvandi. Að eðlisfari var hún
geðrík og stjómsöm, en aldrei man
ég til þess að skapið hafi hlaupið
með hana í gönur og allra síst vildi
hún seilast inn á yfirráðasvið ann-
arra. „Ja, nú verður þú sjálf að
ákveða," man ég hana oft segja við
okkur sem yngri vomm og óreynd-
ari þegar við leituðum hjá henni
ráða. Og Dúdda gat gefíð góð ráð
á mörgum sviðum. Hún var snilling-
ur við matreiðslu og handavinnu
og hún hafði gaman af gróðurrækt
og ýmsu öðm á því sviði. Auk þess
var hún líka skemmtileg í allri
umræðu, svör hennar gátu verið
hnyttin og eftirminnileg og þótt hún
væri ekki allra og færi aldrei dult
með skoðanir sínar á mönnum og
málefnum, þá var hún sannur vinur
þeirra sem á annað borð eignuðust
trúnað hennar og traust.
Nýársdagur er dagur viljans til
vona. Eitthvað á þessa leið komst
forseti íslands að orði í nýársávarpi
sínu. Þessi orð urðu mér hugstæð
þegar ég heyrði þau þá og þau
rifjast upp í huga mér nú þegar ég
minnist mágkonu minnar. Hún
kvaddi einmitt þetta líf stuttu áður
en dagur nýs árs var að rísa. Eftir
stendur minningin um mæta konu,
sem átti einlæga trú og sterkan
vilja til að vona. Það var hennar
styrkur á erfíðum stundum. Vissu-
lega varð hún að mæta miklu mót-
læti vegna veikinda og ástvinamiss-
is, en henni auðnaðist líka að sjá
vonir sínar rætast í efnilegum böm-
um þeirra Kristjáns og bamaböm-
unum. Þessi samheldni hópur sýndi
henni mikla umhyggju í löngum
veikindum, en þó verður hlutur
Kristjáns, eignmanns hennar, þar
mestur. Hann stóð við hlið hennar
í blíðu og stríðu eins og best mátti
sjá þegar mest á reyndi. Þvílík
umhyggja og ástúð er einstök. Þeim
öllum votta ég samúð mína og
minninguna um Dúddu mun ég
geyma vel og lengi.
Guðbjörg Tómasdóttir
Kristrún Kristófersdóttir, sem í
dag verður borin til grafar, var af
vestfirsku kjamafólki komin. Hún
þurfti líka flestum öðrum fremur á
að halda mikilli atorku og því
æðruleysi að láta ekki bugast af
óblíðum örlögum. Á hana var meira
lagt en flesta aðra, en hún stóð
lengi af sér alla raun, þar til hún
að síðustu varð að láta undan ofur-
efli banvæns sjúkdóms.
Kristrún fæddist í Fremri-Hvestu
í Amarfírði 17. september 1920 og
var því nýlega orðin 65 ára gömul
þegar hún lést nú á gamlársdag.
Hún var dóttir hjónanna Kristófers
Kristóferssonar og Ingibjargar
Halldóm Gestsdóttur, sem lengi
bjuggu í Fremri-Hvestu. Þau vom
bæði Barðstrendingar að uppruna,
Kristófer úr hópi hinna fjölmörgu
systkina frá Brekkuvelli, en Ingi-
björg fædd á Skriðnafelli og ólst
upp í Haga og úti í Breiðafjarðareyj-
um.
Kristrún var næstelst systkin-
anna í Fremri-Hvestu. Elstur var
Hákon Jóhannes, sem er látinn fyrir
um það bil tuttugu ámm. Annar
bróðir Kristrúnar, Guðbjartur, lést
á unglingsámm en eftir lifa bræður
hennar tveir, Bjami Símonarson
bóndi í Fremri-Hvestu, og Guð-
bjartur Guðni, menntaskólakennari
í Reykjavík.
Ung giftist Kristrún Elíasi Jóns-
syni frá Neðri-Hvestu, nágrannabæ
æskuheimilis hennar, og settust þau
að á Bíldudal, þar sem Elías starfaði
sem verkstjóri. Tvö fyrstu bömin
misstu þau nýfædd og óskírð, en
síðan eignuðust þau þijú böm sem
upp komust: Ingibjörgu Halldóm,
Bryndísi og Pétur Þór. Elías reynd-
ist vera haldinn sama sjúkdómi og
margir nánir ættingjar hans og
andaðist aðeins hálffertugur að
aldri, eftir að hafa orðið fyrir áfalli
nokkmm ámm áður. Þessi sami
sjúkdómur átti síðar eftir að höggva
frekari skörð í fjölskyldu Kristrún-
ar.
Kristrún giftist öðm sinni, Krist-
jáni Þ. Ólafssyni frá Patreksfirði,
og eignuðust þau tvö böm, Sigríði
og Kristófer. Þau hjón bjuggu
áfram á Bíldudal og þar uxu eldri
böminm upp ásamt yngri systkin-
um sínum og allt virtist leika í
lyndi. Elsta dóttirin, Ingibjörg, gift-
ist liðlega tvítug og fluttist til
Reykjavíkur en meðan hún gekk
með annað bam sitt dundi ógæfan
yfír. Hún varð fyrir samskonar
áfalli og hafði dregið föður hennar
til dauða. Fyrsta áfallið lifði hún
af, en náði aldrei fullri heilsu aftur
og andaðist fáeinum ámm síðar.
Þá hafði Bryndís systir hennar
þegar fengið sitt fyrsta áfall, og
nokkmm ámm síðar var röðin
komin að bróðumum, Pétri Þór,
sem þá var orðinn yfírmaður á físki-
skipi frá Bíldudal og virtist hreystin
uppmáluð. Hann andaðist eftir
nokkurra ára sjúkdómslegu, og síð-
ast féll Bryndís frá eftir að hafa
barist við sjúkdóm sinn í meira en
áratug.
Kristrún og Kristján fluttust
suður þegar Ingibjörg veiktist og
settust að í Kópavogi. Þar veittu
þau systmnum, og síðan Pétri, alla
þá aðstoð sem þau frekast megn-
uðu. Bryndís bjó á heimilinu og
segja má að Kristrún og Kristján
hafi að miklu leyti tekið að sér
uppeldi á syni hennar, Kristjáni Þór,
og auk þess hafa böm Ingibjargar,
Elías og Sandra, dvalist þar lang-
dvölum og átt þar sitt annað heim-
ili. Segja má að allt þetta efíða tíma-
bil hafí Kristrún verið vakin og
sofín við að létta bömum sínum
þetta þungbæra stríð. Við það naut
hún óbrigðuls stuðnings frá Kristj-
áni og yngri bömunum, sem vom
sem betur fer heil heilsu og foreld-
mm sínum mikill styrkur á þessum
reynslutíma. Það var Guðbjartur
bróðir hennar einnig og ekki síður
Guðbjörg mágkona hennar Tómas-
dóttir, eiginkona Guðbjarts, að
ógleymdri Ingibjörgu móður henn-
ar, meðan hennar naut við.
Kristrún Kristófersdóttir var alla
tíð einörð í fasi og framkomu og
hikaði ekki við að kalla hlutina sínu
réttu nöfnum, þegar svo bar undir.
Hins vegar var henni fjarri skapi
að miklast af sjálfri sér og hún vildi
ekki gera mikið úr þeim hetjuskap
sem hún þurfti að sýna og sýndi
mikinn hluta ævinnar. í hennar
augum var þar aðeins um sjálfsagða
og óhjákvæmilega hluti að ræða,
sem ekki væri ástæða til að tala
um. Hún hefði sjálfsagt ekki kunn-
að mér neinar þakkir fyrir að benda
jafn afdráttarlaust á atorku hennar
og æðraleysi og ég hef leyft mér
að gera í þessum fáu orðum. En
mér fínnst hún ekki njóta sann-
mælis án þess að það sé gert.
Kristján Bersi Olafsson
t
Dóttir mín og systir okkar,
ANNA B. HAFÞÓRSDÓTTIR,
veröur jarösungin föstudaginn 10. janúar frá Haligrímskirkju.
Hafþór Guömundsson,
Krístín Hafþórsdóttir,
Sigurður Hafþórsson.
t
Faöir minn, tengdafaöir og afi,
BJARNHÉÐINN ÞORSTEINSSON
bifreiöastjóri,
Hólavangi 26, Hellu,
er lóst hinn 31. desember sl. verður jarösunginn frá Oddakirkju
laugardaginn 11. janúar kl. 14.00.
Svavar Bjarnhóöinsson, Jóhanna Jensen
og barnabörn.
t
Útför
HÁVARÐAR FRIÐRIKSSONAR
fyrrum bónda viö Djúp,
sem lóst þann 31. desember veröur gerö frá Dómkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn, 10. janúar, kl. 15.00.
Jarðsett veröur í Fossvogskirkjugaröi.
Vandamenn.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
HELGA E. KAABER
hjúkrunarkona,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 10. janúar kl.
13.30.
Edda Kaaber,
Sigrún Kaaber, Björn Magnússon,
Edwin Kaaber,
Guörún E. Kaaber.
B., JH*
Fjölbreytt námskeid hefjast í janúar fyrir ungar stúlkur, konur á öllum aldri og herra
Hvaða hópur hentar
Nr. 1
Sérfræöingar leiöbeina meö snyrtingu, hárgreiöslu, fataval, hreinlæti, fram-
komu, borösiöi, gestaboö, mannleg samskipti, göngu o.fl. 8 sinnum tvisvar í
viku.
Nr.2
Stutt snyrtinámskeiö.
Þrisvar sinnum.
Tvœrkl.stundir.
Handsnyrting.
Andlitshreinsun.
Dagsnyrting —
Kvöldsnyrting
Sex í hóp.
Nr.3 Nr.4 Nr.5
Fyrir starfshópa, Fyrirungar stúlkur Fyrir herra á öllum aldri.
saumaklúbba. 14—16 ára. Skólahópa. Sex sinnum
Sex sinnum Átta sinnum tvisvar í viku. einu sinni íviku.
einu sinni í viku. Framkoma — Hreinlæti. Hárgreiösla — Hreinlæti.
Snyrting. Fatnaður — Snyrting. Fatnaöur.
Framkoma — Borösiðir — Ganga. Snyrting.
Hárgreiösla. Tíu í hóp. Ræðumennska —
Borðsiöir. Framkoma.
Átta til tíu í hóp. Tíu til fimmtán í hóp.
Nr.6
Módelnámskeiö
fyrir verðandi sýningar-
fólk.
Dömu og herra.
Fimmtán sinnum tvisvar
sinnum í viku.
Tíu til fimmtán í hóp.
Innritun hefst á mánudag. Upplýsingar daglega frá kl. 2—7 í sfma 36141.
Unnur Arngrímsdóttir